เรือตอร์ปิโดเล็กชั้นเรือหลวงคลองใหญ่
  
    วันที่ 13 สิงหาคม 2478 กองทัพเรือไทยสั่งต่อเรือตอร์ปิโดเล็กจำนวน 3 ลำจากญี่ปุ่นในวงเงิน 721,000 บาท โดยอู่ต่อเรืออิชิกาวายิมา กรุงโตเกียว คือเรือหลวงคลองใหญ่ เรือหลวงตากใบ และเรือหลวงกันตัง มีความยาวรวม 41.8 เมตร กว้าง 4.6 เมตร ระวางขับน้ำสุงสุด 142 ตัน ใช้เครื่องกังหันไอน้ำบราวน์คอติส จำนวน 2 เครื่อง ให้กำลัง 1,125 แรงม้า ความเร็วสูงสุด 18 นอต ระยะทำการไกลสุด 450 ไมล์ทะเล ติดตั้งปืนใหญ่ลำกล้องสั้น Japanese 76/25 มม.แท่นเดี่ยวจำนวน 1 กระบอก ปืนต่อสู้อากาศยาน  Madsen 20 มม.แท่นเดี่ยวจำนวน 1 ถึง 2 กระบอก ตอร์ปิโดขนาด 450 มม.แท่นคู่จำนวน 1 แท่นยิง รางปล่อยระเบิดลึกจำนวน 2 ราง เรือชั้นเรือหลวงคลองใหญ่ทำพิธีวางกระดูกงูเรือวันที่ 3 ตุลาคม  2479 และเข้าจำการวันที่ 26 กันยายน  2480
 

    หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 กองทัพเรือได้ปรับปรุงเรือทั้ง 3 ลำเพื่อคงสภาพสมบูรณ์และทันสมัยมากขึ้น ติดตั้งปืนต่อสู้อากาศยาน Bofors 40/60 มม.แท่นเดี่ยวจำนวน 1 กระบอก และปืนต่อสู้อากาศยาน Oerlikon 20 มม.แท่นเดี่ยวจำนวน 1 กระบอกทดแทนของเดิม เรือตอร์ปิโดเล็กถูกใช้เป็นเรือฝึกเพราะมีค่าใช้จ่ายค่อนข้างต่ำ รวมทั้งใช้เป็นเรือตรวจการณ์ใกล้ฝั่งอีกหนึ่งภารกิจ เรือทุกลำทยอยปลดประจำการระหว่างปี 2513 ถึง 2515

เรือวางทุ่นระเบิดชั้นเรือหลวงบางระจัน
  
    ปี 2478 กองทัพเรือไทยสั่งต่อเรือวางทุ่นระเบิดจำนวน 2 ลำ จากอู่กันดิเอริ ริอูนิดิ เดลลัดดริอาดิ โก ประเทศอิตาลี โดยทำสัญญาพร้อมกับเรือตอร์ปิโดใหญ่ชั้นเรือหลวงตราดเฟส 2 จำนวน 7 ลำ คือเรือหลวงบางระจันและเรือหลวงหนองสาหร่าย หลังต่อเรือเสร็จมีพิธีส่งมอบเรือในวันที่ 26 พฤษภาคม 2480 และเข้าประจำการวันที่ 5 ตุลาคม 2481 พร้อมเรือตอร์ปิโดใหญ่ที่ต่อจากอู่ต่อเรือเดียวกัน
  
    เรือวางทุ่นระเบิดชั้นเรือหลวงบางระจันมีความยาวรวม 49.12 เมตร  กว้าง 7.91 เมตร ระวางขับน้ำเต็มที่ 395 ตัน ใช้เครื่องจักรดีเซล ความเร็วสุงสุด 13 นอต สามารถบรรทุกทุ่นระเบิดได้ถึง 142 ทุ่น ราคาต่อเรือ 2 ลำโดยไม่รวมอาวุธอยู่ที่ 23,300 เหรียญหรือ 583,000 บาท ระหว่างกรณีพิพาทระหว่างไทย - อินโดจีนฝรั่งเศส กองทัพเรือได้ติดตั้งปืนใหญ่ QF Mk I HA 76/40 มม.จำนวน 2 กระบอก และปืนต่อสู้อากาศยาน  Madsen 20 มม.แท่นเดี่ยว 1 กระบอกให้กับเรือทั้ง 2 ลำ เรือหลวงหนองสาหร่ายได้มีโอกาสเข้าร่วมยุทธนาวีเกาะช้างด้วย แต่ไม่ได้ทำการรบจริงเพราะไม่ใช่เรือรบแท้ๆ โดยมีหน้าที่สนับสนุนและคอยช่วยเหลือลูกเรือจากเรือที่อัปปางเท่านั้น
  

    เรือได้มีการปรับปรุงใหญ่เมื่อครบวงรอบอายุเฉกเช่นเรือลำอื่นๆ ได้มีการซ่อมแซมเรือทั้งลำเพื่อคงสภาพสมบูรณ์ สร้างห้องวิทยุหลักเพิ่มเติมรวมทั้งติดตั้งเรดาร์เดินเรือจำนวน 1 ตัว ติดตั้งปืนต่อสู้อากาศยาน Bofors 40/60 มม.แท่นเดี่ยวจำนวน 2 กระบอก และปืนต่อสู้อากาศยาน Oerlikon 20 มม.แท่นเดี่ยวจำนวน 2 กระบอกทดแทนของเดิม  เรือวางทุ่นระเบิดชั้นเรือหลวงบางระจันปลดประจำการวันที่ 8 กรกฎาคม 2523 พร้อมกันทั้ง 2 ลำ

เรือลำเลียงพลชั้นเรือหลวงสีชัง
  
    นอกจากเรือรบทั้งขนาดเล็กขนาดใหญ่ทั้งผิวน้ำและใต้น้ำแล้ว เรือลำเลียงพลก็เป็นอีกหนึ่งความต้องการที่สำคัญมาก ปี 2480 กองทัพเรือไทยสั่งต่อเรือลำเลียงพลจำนวน 2 ลำจากอู่ฮาริมา เมืองโกเบ ในวงเงิน 677,000 บาท เรือลำเลียงพลชั้นเรือหลวงสีชังมีความยาวรวม 58.5 เมตร กว้าง 9.3 เมตร ระวางขับน้ำปกติ 1,374 ตัน ใช้เครื่องจักรดีเซล ความเร็วสูงสุด 12.8 นอต ระยะทำการไกลสุด 2,051 ไมล์ทะเล  มีพิธีรับมอบเรือจากญี่ปุ่นวันที่ 30 สิงหาคม 2480 และเข้าประจำการพร้อมกันทั้ง 2 ลำในวันที่ 5 ตุลาคม 2481 ได้มีการติดตั้งอาวุธเพิ่มเติมในภายหลัง คือ ปืนใหญ่ลำกล้องสั้น Japanese 76/25 มม.แท่นเดี่ยวจำนวน 1 ถึง 2 กระบอก

    เรือหลวงสีชังและเรือหลวงพงันได้ปรับปรุงใหญ่หลังสงครามโลกครั้งที่ 2  ติดตั้งปืนต่อสู้อากาศยาน Bofors 40/60 มม.แท่นเดี่ยวจำนวน 2 กระบอก และปืนต่อสู้อากาศยาน Oerlikon 20 มม.แท่นเดี่ยวจำนวน 1 กระบอกทดแทนของเดิม วันที่ 16 ตุลาคม 2493 เรือหลวงสีชังได้รับภารกิจสำคัญในกรณีสงครามเกาหลี เพื่อปฏิบัติราชการร่วมกับองค์การสหประชาชาติ มีหน้าที่ลำเลียงทหารของกรมผสมที่ 21 หน่วยทหารไทย และหน่วยพยาบาลจากสภากาชาดไทย และเป็นเรือลำเลียงของหน่วยทหารไทยประจำเกาหลีและญี่ปุ่น เมื่อเล็งเห็นว่าไม่มีภารกิจที่เหมาะสมในการใช้งานอีกแล้ว เรือหลวงสีชังจึงเดินทางกลับถึงประเทศไทยวันที่ 21 สิงหาคม 2494

     เรือลำเลียงพลชั้นเรือหลวงสีชัง ผ่านสงครามใหญ่ถึง 3 สมรภูมิด้วยกันคือ กรณีพิพาทระหว่างไทย - อินโดจีนฝรั่งเศส สงครามโลกครั้งที่ 2 และสงครามเกาหลี ซึ่งถือเป็นการอวดธงราชนาวีไทยต่อนานาประเทศทั่วโลก และยังคงรับใช้ชาติในฐานะเรือลำเลียงพลต่อไปอย่างยาวนาน กระทั่งปลดประจำการวันที่ 23 ธันวาคม 2526

เรือดำน้ำชั้นเรือหลวงมัจฉาณุ

    โครงการจัดหาเรือดำน้ำถือเป็นอีกหนึ่งโครงการที่สำคัญมาก ถือเป็นอาวุธสำคัญทางยุทธศาสตร์ในการรบทางทะเล กองทัพไทยมีความต้องการเรือดำน้ำมานานพอสมควร ตามแผนระยะยาวได้กำหนดจำนวนเรือไว้ที่ 6 ลำด้วยกัน โดยจะมีการจัดหาในเฟสแรกจำนวน 3 ถึง 4 ลำก่อน แต่ท้ายที่สุดก็ไม่มีการจัดหาเรือเพิ่มในเฟส 2 เพราะเกิดสงครามโลกครั้งที่ 2 ขึ้น รัฐบาลจำเป็นต้องประหยัดค่าใช้จ่ายทุกอย่าง

    ตุลาคม 2478 กองทัพเรือได้มีการเรียกประกวดราคาต่อเรือ และมี 6 ประเทศเสนอแบบเรือตัวเองเข้าร่วมชิงชัย ประกอบไปด้วย อิตาลี เดนมาร์ค อังกฤษ เนเธอร์แลนด์ ฝรั่งเศส และญี่ปุ่นที่เสนอแบบเรือถึง 3 ขนาด คณะกรรมการใช้เวลาพิจารณาข้อเสนออยู่นาน ก่อนตัดสินใจเลือกเรือดำน้ำขนาด 370 ตันจากญีปุ่นจำนวน 4 ลำ ในวงเงิน 3,280,000 บาท มีการจัดหาอุปกรณ์หนีภัยจากเรือดำน้ำและสูตรการฝึกกำลังพลประจำเรือดำน้ำ เพิ่มเติม

     เรือหลวงมัจฉานุและเรือหลวงวิรุณทำพิธีวางกระดูกงูวันที่ 6 พฤษภาคม 2479 และทำพิธีปล่อยเรือลงน้ำวันที่ 1 ตุลาคม 2479  เรือหลวงสินสมุทรและเรือหลวงพลายชุมพลทำพิธีวางกระดูกงูวันที่ 24 ธันวาคม 2479 และทำพิธีปล่อยเรือลงน้ำวันที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2480 เรือดำน้ำทั้ง 4 ลำเดินทางกลับประเทศไทยหลังเสร็จสิ้นหลักสูตรการฝึกกำลังพลประจำเรือดำน้ำ ก่อนเข้าประจำการพร้อมกันวันที่ 19 กรกฎาคม 2481

    เรือดำน้ำชั้นเรือหลวงมัจฉาณุมีความยาวรวม 51 เมตร กว้าง 4.1 เมตร สุง 11.65 เมตร กินน้ำลึก 3.6 เมตร ระวางขับน้ำบนผิวน้ำ 374.5 ตัน ระวางขับน้ำขณะดำ 430 ตัน ใช้เครื่องจักรดีเซล 8 สูบ 1,100 แรงม้าจำนวน 2 เครื่องยนต์ ความเร็วสูงสุดบนผิวน้ำ 15.7 นอต ความเร็วสุงสุดขณะดำ 8.1 นอต ระยะทำการไกลสุด 4,770 ไมล์ทะเลที่ความเร็ว 10 นอต สามารถดำน้ำได้ลึกสุดที่ 60 เมตร ติดตั้งปืนใหญ่ลำกล้องสั้น Japanese 76/25 มม.แท่นเดี่ยว1 กระบอก ปืนกล Lewis 7.7 มม.จำนวน 1 กระบอก ตอร์ปิโดขนาด 450 มม.จำนวน 4 ท่อยิงที่หัวเรือ

    ช่วงเหตุการณ์กรณีพิพาทระหว่างไทย - อินโดจีนฝรั่งเศส กองทัพเรือไทยได้ส่งเรือดำน้ำทั้งหมดไปประจำการฐานทัพเรือสัตหีบ เรือได้สับเปลี่ยนหมุนเวียนออกไปลาดตระเวนในน่านน้ำติดกับชายแดน วันที่ 17 มกราคม 2484 หมวดเรือเฉพาะกิจที่ 7 ฝรั่งเศสซึ่งต้องการบุกโจมตีฐานทัพเรือสัตหีบ ต้องเปลี่ยนแผนเป็นโจมตีกองเรือไทยบริเวณเกาะช้างแทน สาเหตุส่วนหนึ่งเป็นเพราะหวาดเกรงเรือดำน้ำไทยลอบเข้าโจมตี เนื่องจากผลการตรวจสอบทางอากาศพบเรือดำน้ำจอดเทียบท่าเพียง 2 ลำเท่านั้น ผู้เขียนเข้าใจว่า หมวด 1 กองเรือที่ 1 ที่มีเรือดำน้ำจำนวน 2 ลำด้วยได้เดินทางกลับถึงฐานทัพแล้ว แต่เรือดำน้ำอีก 2 ลำซึ่งถูกจัดอยู่ในหมวด 1 กองเรือที่ 2 ซึ่งไม่ได้เดินทางไปยังเกาะช้าง ผู้เขียนไม่มีข้อมูลเลยว่าได้หายตัวออกไปทำภารกิจอะไรกันแน่

    ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้มีปัญหาใหญ่เกิดขึ้น เมื่อโรงไฟฟ้าสามเสนและโรงไฟฟ้าวัดเลียบถูกฝ่ายสัมพันธมิตรทิ้งระเบิดทาง อากาศใส่หลายครั้ง จนกระทั่งท้ายที่สุดเกิดความเสียหายอย่างหนักและไม่สามารถผลิตกระแสไฟฟ้าได้ กองทัพเรือจึงได้นำเรือหลวงมัจฉานุและเรือหลวงวิรุณมาจอดเทียบท่ากลางเมือง หลวง เพื่อให้จ่ายไฟเลี้ยงระบบรถรางไฟฟ้าเป็นการทดแทน ส่งผลให้รถรางไฟฟ้าสายถนนตก-หลักเมือง ยังคงสามารถให้บริการประชาชนได้ตามปกติ แสดงให้เห็นถึงความสามารถของเรือดำน้ำโจมตีในด้านอื่นๆได้เป็นอย่างดี

    เรือดำน้ำชั้นเรือมัจฉาณุทั้ง 4 ลำปลดประจำการวันที่ 30 พฤศจิกายน 2494 เหตุผลแรกเป็นเพราะไม่มีอะไหล่สำหรับซ่อมบำรุงตามวงรอบอายุ เนื่องจากญี่ปุ่นแพ้สงครามโลกครั้งที่ 2 จึงไม่มีบริษัทผลิตอะไหล่ให้ เหตุผลต่อมาคือโรงงานแบตเตอรี่ของไทยที่สร้างขึ้นใหม่ ยังไม่สามารถผลิตแบตเตอรี่สำหรับเรือดำน้ำได้ เหตุผลสุดท้ายสืบเนื่องมาจากผลกระทบเหตุการณ์กบฏแมนฮัตตัน ส่งผลให้ทหารเรือมีการเปลี่ยนแปลงมากพอสมควร หมวดเรือดำน้ำโดนยุบและโอนกำลังพลไปที่หมวดเรือตรวจฝั่งที่ตั้งขึ้นใหม่ ปิดฉากเรือดำน้ำไทยลงในเวลาเพียง 13 ปี

เครื่องบินทะเลรุ่นราชนาวี 1

    ปี 2480 กองทัพเรือสั่งซื้อเครื่องบินทะเลรุ่น Watanabe WS-103 จำนวน 6 เครื่อง จากบริษัท Watanabe Iron Work ประเทศญี่ปุ่น  เพื่อนำมาใช้ในภารกิจลาดตระเวนทางทะเล โจมตี คุ้มกัน ช่วยเหลือผู้ประสบภัย และฝึกบิน เครื่องบิน 2 ลำประจำการอยู่บนเรือสลุปชั้นเรือหลวงท่าจีน ส่วนที่เหลือประจำการฐานทัพเรืออ่าวสัตหีบ วันที่ 4 พฤษภาคม 2481 มีพิธีการส่งมอบเครื่องบินที่กรุงเทพ ต่อมาในวันที่ 1 มิถุนายน 2481 กองทัพเรือได้จัดตั้งหมวดบินทะเลขึ้นโดยให้สังกัดกองเรือรบ และกำหนดชื่อเครื่องบินทะเล WS-103 ว่า เครื่องบินราชนาวี 1 หรือ บ.รน.1

    WS-103S  SIAM NAVY RECONNAISSANCE SEAPLANE เป็นเครื่องบินใบพัดปีก 2 ชั้น 2 ที่นั่ง ทุ่นคู่ คันบังคับคู่ ทำความเร็วสุงสุด 128 ไมล์ต่อชั่วโมง บินได้นานสุด 5 ชั่วโมง  ติดตั้งปืนกลขนาด 7.7 มม.นอกวงใบพัดจำนวน 2 กระบอก สามารถบรรทุกลูกระเบิดชนิดต่างๆได้น้ำหนักรวม 300 กิโลกรัม  ระหว่างสงครามโลกครั้งที่ 2  กองทัพเรือใช้เครื่องบินราชนาวี 1 ในภารกิจลาดตระเวนอ่าวไทยและทะเลอันดามัน เพื่อตรวจการณ์และปราบเรือดำน้ำ คุ้มกันการเดินเรือพาณิชย์ รวมทั้งปฏิบัติการร่วมกับกองเรือรบ โดยมีฐานทัพหลักอยู่ที่สัตหีบและที่อ่าวฉลองจังหวัดภูเก็ต นอกจากนี้ยังได้ใช้บริเวณเกาะสมุยเป็นสถานีที่เติมน้ำมันเครื่องบินด้วย

 เรือลาดตระเวนเบาชั้นเรือหลวงนเรศวร

    นอกจากเรือรบรุ่นต่างๆที่ได้เขียนถึงไปแล้วซึ่งอยู่ในสกีม 1 (Scheme 1) กองทัพเรือไทยยังมีโครงการจัดหาเรือลาดตระเวนเบาจำนวน 2 ลำในสกีม 2 เพิ่มเติม เรือขนาดใหญ่ทั้ง 2 ลำจะเข้าประจำการในกองเรือรุกรบโดยมีคุณสมบัติคือ สามารถทำการรบในทะเลลึกได้ สามารถรังควานและตัดเส้นทางคมนาคมของฝ่ายตรงข้ามได้ ความต้องการเบื้องต้นของโครงการนี้คือ เรือจะต้องมีระวางขับน้ำ 3,000 ตันขึ้นไป มีความยาวรวมประมาณ 133 เมตร กว้างประมาณ 12 เมตร กินน้ำลึกประมาณ 3.6 เมตร ติดตั้งปืนใหญ่ขนาด 152 มม.จำนวน 4 กระบอก หรือปืนใหญ่ขนาด 137 มม.จำนวน  6 กระบอก ปืนใหญ่ขนาด 76 มม.จำนวน 4 กระบอก  ปืนต่อสู้อากาศยานขนาด 40 มม.จำนวน 4 กระบอก ตอร์ปิโดแฝด 3 จำนวน 2 แท่นยิง สามารถทำความเร็วสุงสุดได้ถึง 33 นอต

     หลังจากใช้เวลาต่อรองเกือบ 2 ปี ผู้ชนะการประกวดราคาก็คือ ซาน มาร์โค ดิ ตริเอสเต้ (San Marco di Trieste) จากอิตาลี โดยได้รับสัญญาต่อเรือ 2 ลำมูลค่า 13.1 ล้านบาท กองทัพเรือจัดเตรียมงบประมาณอีก 3 ล้านบาทสำหรับซื้ออาวุธปืนจากสวีเดนและตอร์ปิโดจากญี่ปุ่น  เรือลาดตระเวนเบาชั้นเรือหลวงนเรศวรต่อโดยอู่ต่อเรือ Cantieri  Riumiti  dell'  Adriatico  เมืองตริเอสเต ประเทศอิตาลี  ตามสัญญาเรือมีความยาวรวม 147 เมตร กว้าง 14.74 เมตร ระวางขับน้ำเต็มที่ 5,533 ตัน เครื่องจักรกังหันไอน้ำ 2 เพลาใบจักร ให้กำลัง 40,000 แรงม้า ความเร็วสุงสุด 28 นอต ติดตั้งอาวุธปืนใหญ่ Bofors 152 มม. จำนวน 6 กระบอก ปืนใหญ่ Bofors 75/51 มม. จำนวน 6 กระบอก ปืนกลขนาด 13.2  มม. จำนวน 8 กระบอก เครื่องบินทะเล 2 ลำพร้อมเครื่องดีดส่ง (Catapult) ส่วนปืนต่อสู้อากาศยานและตอร์ปิโดขนาด 450 มม.แฝดสามจำนวน 2 แท่นยิง กองทัพเรือจะติดตั้งเองในภายหลัง

    เรือหลวงนเรศวรทำพิธีวางกระดูกงูวันที่ 26 สิงหาคม 2482 เเละทำพิธีปล่อยเรือลงน้ำวันที่ 6 สิงหาคม 2484 เรือหลวงตากสินทำพิธีวางกระดูกงูวันที่  23 กันยายน 2482 เเละทำพิธีปล่อยเรือลงน้ำวันที่  28 พฤษภาคม 2485 ภายหลังได้มีการปรับปรุงเรือให้มีขนาดใหญ่ขึ้น ติดตั้งอาวุธแตกต่างไปจากเดิม และเปลี่ยนมาเป็นเรือลาดตระเวนต่อสู้อากาศยาน เรือที่กำลังสร้างอยู่ทั้ง 2 ลำไม่ใช่สมบัติของไทยอีกแล้ว เนื่องจากรัฐบาลอิตาลีได้ยกเลิกสัญญาและรับมาเป็นเรือรบของตัวเอง นั่นก็เพราะสงครามโลกครั้งที่ 2 ได้เปิดฉากขึ้นและอิตาลีก็ได้เข้าร่วมรบกับฝ่ายอักษะ เดือนกันยายน 2487 เรือลาดตระเวน  Vesuvio และ Etna ที่ยังสร้างไม่เสร็จ ถูกเครื่องบินสัมพันธมิตรทิ้งระเบิดใส่จนเสียหายหนักและอัปปางนั่งแท่น แม้จะมีความพยายามกู้เรือคืนแต่ก็ต้องยกเลิกในท้ายที่สุด

    หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 รัฐบาลไทยได้ฟ้องคดีเรียกร้องค่าเสียหายต่อรัฐบาลอิตาลี เพื่อเป็นค่าต่อเรือลาดตระเวนเบาชั้นเรือหลวงนเรศวร ซึ่งได้สั่งต่อและชำระเงินล่วงหน้าไปแล้ว แต่รัฐบาลอิตาลียกเลิกสัญญาและนำเรือมาเป็นของตัวเอง จนทำให้กองทัพเรือไทยไม่ได้รับเรือทั้ง 2 ลำตามข้อตกลง หลังการฟ้องร้องเสร็จสิ้นรัฐบาลอิตาลีต้องชดใช้เงินคืนเป็นจำนวน 601,360 ปอนด์สเตอริงก์ ทว่าอิตาลีได้เสนอเป็นอะไหล่สำหรับซ่อมแซมและปรับปรุงเรือตอร์ปิโดใหญ่ชั้น เรือหลวงตราด ทดแทนเงินสดจำนวนหนึ่งที่ต้องชดเชยกลับคืนมา กองทัพเรือไทยนำอะไหล่ดังกล่าวมาซ่อมแซมและปรับปรุงเรือชั้นเรือหลวงตราด ให้คงสภาพสมบูรณ์พร้อมใช้งานต่อไป

กองทัพเรือไทยหลังโครงการบำรุงกำลังทางเรือ

    งบประมาณพิเศษที่ทางรัฐบาลทยอยแบ่งจ่ายเป็นเวลา 6 ปีเต็มปีล่ะ 3 ล้านบาทรวมเป็นเงิน 18 ล้านบาทนั้น (รวมงบประมาณประจำปีจำนวน 1 ล้านบาทต่อปีด้วย) ทำให้กองทัพเรือไทยสามารถจัดหาเรือรบได้ตรงตามความต้องการ เป็นการเพิ่มอำนาจทางทะเลให้สุงขึ้นในระยะเวลาอันสั้น เพื่อเพื่อรองรับภัยคุกคามขนาดใหญ่ที่ก่อตัวบริเวณชายแดน รวมถึงสงครามใหญ่ระดับโลกในยุโรปซึ่งเหมือนฝีหัวช้างใกล้แตกเต็มที เป็นก้าวกระโดดครั้งสำคัญที่สุดและใหญ่ที่สุดของราชนาวีไทย ผู้เขียนคาดว่าในอนาคตจะไม่มีโครงการใหญ่แบบนี้เกิดขึ้นอีกแล้ว

    งบประมาณจากพระราชบัญญัติบำรุงกำลังทางเรือ พ.ศ. 2478 ทำให้กองทัพเรือไทยมีขนาดใหญ่ขึ้นกว่าเดิมมากน้อยไหนเรามาดูกันครับ วันที่ 28 พฤศจิกายน 2483 ได้เกิดกรณีพิพาทระหว่างไทย - อินโดจีนฝรั่งเศสขึ้น หลังการประกาศสงครามเพียง 1 วัน กองทัพเรือไทยได้มีการจัดตั้งทัพเรือซึ่งเป็นหน่วยรบเฉพาะกิจขึ้นมาทันที โดยมีการแบ่งหน่วยสนามออกเป็นกองเรือหลักจำนวน 3 กองเรือด้วยกัน ประกอบไปด้วย

    กองเรือที่ 1 นาวาเอก หลวงสังวรยุทธกิจเป็นผู้บังคับกองเรือ แบ่งออกเป็น 2 หมวด คือหมวด 1 ประกอบไปด้วย เรือหลวงศรีอยุธยา เรือตอร์ปิโดใหญ่ 3 ลำ เรือดำน้ำ 2 ลำ (เรือหลวงมัจฉานุและเรือหลวงสินสมุทร) หมวด 2 ประกอบด้วย เรือหลวงธนบุรี เรือตอร์ปิโดใหญ่ 3 ลำ และเรือหลวงบางระจัน

    กองเรือที่ 2 นาวาเอก ชลิต กุลกำม์ธรเป็นผู้บังคับกองเรือ แบ่งออกเป็น 2 หมวด คือ หมวด 1 ประกอบด้วย เรือหลวงท่าจีน เรือตอร์ปิโดใหญ่ 3 ลำ เรือดำน้ำ 2 ลำ (เรือหลวงวิรุณและเรือหลวงพลายชุมพล) หมวด 2 ประกอบด้วย เรือหลวงแม่กลอง เรือตอร์ปิโดเล็ก 3 ลำ และเรือหลวงหนองสาหร่าย

    กองเรือที่ 3 นาวาโท หลวงพรหมพิสุทธิ์เป็นผู้บังคับกองเรือ ประกอบด้วย เรือหลวงสุโขทัย เรือหลวงเจ้าพระยา เรือหลวงพระร่วง เรือยามฝั่ง 6 ลำ เรือประมง 3 ลำ  เรือหลวงสีชัง เรือหลวงพงัน เรือหลวงช้าง เรือหลวงเสม็ด เรือหลวงจวง เรือหลวงคราม และเรือหลวงบริพารพาหน (เรือหลวงเกล็ดแก้ว ลำที่ 1)
  
    เทียบกับช่วงเวลาก่อนหน้านี้ซึ่งมีเพียง 2 กองเรือคือ กองเรือรักษาฝั่งและกองเรือรุกรบ โดยเรือรบทั้งหมดถูกจัดอยู่ในกองเรือที่ 3 ซึ่งไม่มีหน้าที่เข้าปะทะกับผุ้รุกรานโดยตรง ผู้เขียนตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเปรียบเทียบด้วยจำนวนเรือรบก็ดี ขนาดระวางขับน้ำโดยรวมก็ดี หรือจำนวนอาวุธปืนและตอร์ปิโดที่เพิ่มขึ้นก็ดี เพื่อให้เห็นภาพรวมการขยายตัวได้อย่างชัดเจน จึงขอโยนเรื่องดังกล่าวให้ผู้อ่านตัดสินเอาเองนะครับ ว่ากองทัพเรือไทยใหญ่มากขึ้นมากน้อยแค่ไหนจากโครงการบำรุงกำลังทางเรือ พ.ศ. 2478 เสียดายนิดเดียวว่าเรือลาดตระเวนเบาถูกอิตาลียกเลิกไปก่อน ทำให้โครงการที่ใหญ่ที่สุดของกองทัพเรือไทยไม่บรรลุเป้าหมายท้ายสุดตามที่ ต้องการ

        ---------------------------------------------------------------------------------

อ้างอิงจาก

http://thaiarmedforce.com/distribution/viewtopic.php?f=6&t=2070
http://www.reurnthai.com/index.php?topic=4768.0
http://www.navy.mi.th/newwww/code/calander/showform.php?varlink=416
http://www.rtni.org/th/-1/4-naikasart/119-torpido-ship.html
http://www.navy.mi.th/newwww/code/calander/showform.php?varlink=395
http://www.navy.mi.th/newwww/document/history/royalnavy/chap307.htm
http://www.navy.mi.th/NavyHistory/Maeklong_Museum/mk03.htm
http://zedth.exteen.com/page/402
http://www.navy34.com/board342550/index.php?topic=980.0;wap2
https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B8%AD%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%A1%E0%B8%B1%E0%B8%88%E0%B8%89%E0%B8%B2%E0%B8%93%E0%B8%B8
http://www.rtni.org/th/library/wp-content/uploads/2013/11/นาวิกศาสตร์-พย-2555-เรือรบหลวงที่มาไม่ถึงประเทศไทย.pdf
http://topicstock.pantip.com/wahkor/topicstock/2009/04/X7700876/X7700876.html
http://warshipsthailand.blogspot.com
http://rach1968.blogspot.com/2014/09/blog-post_5.html
http://rach1968.blogspot.com/2014/11/ws-103s.html

        ---------------------------------------------------------------------------------

ขอบคุณครับท่านsuperboy

มาเต็มเหมือนเดิม อ่านเพลินเบย

ขอบคุณครับ บทความนี้ตัวเลขเยอะมากเมื่อคืนนั่งแก้คำผิดน่าจะหมดแล้วมั้ง แต่เรื่องเว้นช่องไฟไม่ตรงไม่รู้ทำไงเพราะต้นฉบับมันตรง

พระราชบัญญัติบำรุงกำลังทางเรือ พุทธศักราช 2477 ประกาศในราชกิจจานุเบกษาเมื่อวันที่ 14 เมษายน พ.ศ. 2478 มีเหตุผลในการตราพระราชบัญญัติดังนี้ครับ

“โดยที่สภาผู้แทนราษฎรลงมติว่า กองทัพเรือได้ขาดการบำรุงให้สมกับฐานะของประเทศสยามที่มีฝั่งทะเลเป็นอันมาก สมควรตั้งเงินงบประมาณขึ้นไว้ก้อนหนึ่ง เพื่อบำรุงกำลังทางเรือ สำหรับป้องกันและรักษาความปลอดภัยและมั่นคงของประเทศให้ดียิ่งขึ้น

จึงมีพระบรมราชโองการให้ตราพระราชบัญญัติขึ้นไว้ โดยคำแนะนำและยินยอมของสภาผู้แทนราษฎร ดั่งต่อไปนี้”

เนื่อความของพระราชบัญญัตินี้ มีเพียง 5 มาตรา ซึ่งเมื่อตัดมาตราที่เป็นรูปแบบออกแล้ว (มาตรา 1 พระราชบัญญัตินี้ให้เรียกว่า ..., มาตรา 2 ให้ใช้พระราชบัญญัตินี้ตั้งแต่วันที่ ... , มาตรา 5 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง เป็นผู้รักษาการ) จะเหลือมาตราที่เป็นเนื้อหาเพียง 2 มาตรา เท่านั้น ได้แก่

"มาตรา 3 ให้ตั้งงบประมาณขึ้นไว้ก้อนหนึ่ง เป็นจำนวนเงินสิบแปดล้านบาทถ้วน เพื่อให้กระทรวงกลาโหมจัดสร้างบำรุงกำลังทางเรือให้แล้วเสร็จภายในหกปี นับแต่วันที่ใช้พระราชบัญญัตินี้เป็นต้นไป"

เมื่อพระราชบัญญัตินี้มีผลใช้บังคับเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2487 การใช้เงินงบประมาณตามพระราชบัญญัตินี้จึงต้องดำเนินการในห้วงเวลาตั้งแต่วันที่ 1 เมษายน 2487 - 31 มีนาคม 2493

"มาตรา 4 ให้จ่ายเงินที่จะกล่าวนี้จากเงินงบประมาณปีละหนึ่งล้านบาท นอกจากนี้ให้จ่ายจากเงินคงคลัง"

ดูแล้วเป็นการตั้งงบประมาณที่ไม่ปกติอยู่เหมือนกันนะครับ แต่พอค้นเพิ่มเติมดูก็มีการอธิบายว่า เดิม ทร. จะจ่ายค่าสร้างเรือด้วยวิธีการผ่อนชำระ แต่ ครม. ไม่เห็นด้วย (สงสัยไม่อยากเสียดอกเบี้ย) เลยให้เอาเงินคงคลังมาจ่ายแทน

ราชกิจจานุเบกษา : http://www.ratchakitcha.soc.go.th/DATA/PDF/2478/A/13.PDF

18 ล้านบาท สมัยนั้น ถ้าเทียบกับค่าเงินปัจจุบัน สัก 180,000ล้านได้ไหมครับ แบ่งจ่าย 6 ปี เฉลี่ยปีละ 30,000ล้าน ก็ไม่น่าหนักหนาถ้าเทียบกับงบประมาณแผ่นดิน(ปัจจุบัน) สองล้านล้านกว่าบาท 

แบบนี้เราเสนอไปเลยเราต้องการ ฟริเกตสมรรถนะสูง 2000-2500ตัน 3 ลำ ดำน้ำ 3-6 ลำ ชาติไหนสนใจส่งรายละเอียด ขนาดเรือ อาวุธ จำนวน ออฟชั่นอื่นๆ เข้าประกวดของใครข้อเสนอแจ่มสุด รับไปเลยชาติเดียวแบ่งจ่าย 6 ปี ไม่มีดอกเบี้ย น่ามีคนสนใจนะ

ฝันเล่นๆไปงั้นแหละ

ถ้าสงครามโลกเกิดช้ากว่านี้อีกสัก2-3ปี ประเทศไทยคงได้เห็นเรือระวางขับ5000ตัน จากอิตาลี่