ผมเป็นคนนึงที่เล่นเกมส์มาตั้งแต่เด็กจนตอนนี้จะ30แล้วผมเรียนจบปริญญาตรี จิตวิทยาองค์กร และผมก็เล่นเกมส์ทุกวัน ตอนนี้ผมเปืดร้านเกมส์เป็นของตัวเอง และผมรู้สึกเข้าใจเด็กๆที่เข้ามาเล่นเกมส์มากขึ้น เด็กทุกคนไม่ได้เสพติดเกมส์อย่างที่หลายคนคิด แต่มาหาเพื่อนที่สามารถคุยกันรู้เรื่อง คำว่ารู้เรื่องไม่ใช่เรื่องเกมส์อย่างเดียวเพราะบางทีที่บ้านไม่มีใครคุยกับเค้ารู้เรื่อง บางคนมาร้านเกมส์4-5ชั่วโมงแล่นเกมส์จริงแค่2ชั่วโมง และ 2ชั่วโมงนั้นเป็นการโชว์ตัวละครในเกมส์ใก้เพื่อนเห็นว่าเก่งมากกว่าแค่ไหน พอมีข่าวเรื่องเด็กฆ่าตัวตายเพราะพ่อไม่ให้เล่นเกมส์เด็กปล้นรถเท็กซี่เพราะเล่นเกมส์ ผมเห็นว่าเกมส์เป็นส่วนประกอบสุดท้ายของการจะนำมาซึ่งการกระทำดังกล่าว และเกมส์จะโดนกล่าวหาและเป็นแพะรับบาปเสมอ
ช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยนะคับ
****คิดเห็นแตกต่างไม่แตกแยก****
****ทุกคนอาจเจอประสบการณ์มาแตกต่างกัน***
สถาบันครอบครัวอ่อนแอ
เป็นเหตุให้
สถาบันสังคมอ่อนแอ
ถ้าผมจะบอกว่าผมอายุจะเลขสี่แล้ว แต่ก็ยังเล่นเกมส์ออนไลน์ จะแปลกไม๊ติดด้วย วันไหนไม่ได้เล่นจะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย(แก้ด้วยการไปยกแก้วกับเพื่อนๆแล้วจะหาย) ผมไม่ได้พึ่งหัดเล่นเกมส์ออนไลน์เล่นมานานแล้ว เล่นจะปิดตัวไปหลายราย ไล่ลำดับเกมส์ที่เล่นเลย
1.N-Age (ปิดตัว)
2.MU (ปิดตัว)
3.Cronous (ปิดตัว)
4.โยวกัง เบื่อแล้ว
5.ลูน่า โดนแบนใช้โปรโกง
6.เอสเอฟ เบื่อ
7.CSO เบื่อ
ตอนนี้ติดเรียนโทอยู่เลยไม่ได้เล่น คิดว่าถ้าเรียนจบแล้วจะกลับสู่วงการอีกครั้ง แต่ผมเล่นเอาจริงเอาจังนะ เคยอย่างคืนวันศุกร์ และเสาร์นั่งเล่นตั้งแต่ สองทุ่ม ยันตีสามก็เคย
คำถามทำไมผมเล่นเป็นบ้าขนาดนี้
- ได้เพื่อน
- ได้เห็นความคิดของเด็กรุ่นหลังๆ (ที่ดีมีเยอะ ไม่ได้มีแต่เกรียน)
- หารายได้พิเศษ (ขายไอเท็ม และเงินในเกมส์)
คุณถ้าคิดจะมีครอบครัว จงพึงระลึกไว้เสมอว่าคุณต้องมีเวลาให้กับคนในครอบครัวด้วย และต้องให้ความสำคัญมากด้วย ลูกเล่นเกมส์ พ่อเล่นด้วย แม่เล่นด้วย จะทำให้เด็กไม่รู้สึกแตกต่าง สิ่งที่คนเป็น พ่อ แม่ จะได้จากการเล่นเกมส์ออนไลน์กับลูก
1.ลดช่องว่างระหว่างวัย ถ้าคุณไม่ทำคุณจะเสียลูกแน่นอนเนื่องจากเทคโนโลยีก้าวไปเร็วมาก ยิ่งคุณหนีเทคโนโลยี คุณก็ยิ่งห่างไกลจากลูก
2.คุณได้ดูแลลูกคุณไม่ให้เตลิดไปกับเกมส์กับเพื่อน หรือสิ่งอื่นๆในเกมส์
3.คุณสามารถกำหนดเวลาในการเล่นเกมส์ของลูกได้
นี่คือประสบการณ์จริงจากพี่ที่เล่นเกมส์ โครโนส กับผม ทั่งพ่อ ทั้งแม่ เล่นด้วยกันกับลูก
อย่าบอกว่าไม่มีเวลา แล้วทีคุณนั่งดูละคร เฮฮากับเพื่อน ทำไมคุณมีเวลา แต่กับคนที่คุณบอกว่ารักแล้วไม่มีเวลา
ดังนั้นทุกครั้งที่มีข่าวฉาวเกี่ยวกับเกมส์ ผมมักพูดกับเพื่อนๆผมเสมอว่า เด็กไม่ผิดหรอกแต่พ่อแม่มันโง่เอง
ส่วนหนึ่งโดยส่วนตัวเชื่อว่ามาจากเกมส์ส่วนหนึ่ง
แต่ที่หนักหน่อยมาจากพื้นฐานคนที่เล่นเกมส์
เท่าที่เคยสัมผัสคนเล่นเกมส์ชนิดที่เล่นแบบหลุดเข้าไปในโลกเกมส์
เขาเหมือนจะพูดกับเราคนธรรมบ้าเทรนด์เกาหลีไม่เข้าใจค่ะ
ใจจดจ่ออยูกับในเกมส์ มีว๊ากมีหงุดหงิดใส่
จะกินจะนอนก็เกมส์ รวมถึงเรียนด้วยเหมือนสมาธิกระเจิงไปแล้ว
ไม่สามารถควบคุมหรือ การคิดตึกตรองเสียไปในบางส่วน
ซึ่งเสียมากหน่อยก็คงมีอารมณ์วูบดับค่ะ หากคนที่ใกล้ตัวไม่เข้าใจ
โอกาสที่จะทำอะไรตามวูบ ๆ ที่เกิดก็มีค่ะ
เด็กฆ่าตัวตายเพราะเกมส์ไหม มีส่วนค่ะ
สำหรับผมเล่นเสร็จปิดเครื่องก็จบแค่ตรงนั้นไม่เอามาจำให้รกสมอง
บางครั้งเล่น4-5ชั่วโมงก็ไม่เคยแม้แต่คิดไปไล่ยิงใครอย่างในเกม
ที่ห้องผมมีเกมทหาร3-4เกม(ps2)บางเกมก็เคลี่ยรจบไปหลายรอบ
ได้แล้วมั่งอย่างsocom3หรือsocom4หรือแม้กระทั้งblackทีคน
ที่ไปฆ่าหรือไปปล้นนั้นแล้วอ้างว่าเลียนแบบเกมผมว่าอ้างไปเรื่อย
มากกว่าเกมมันไม่ผิดหรอกแต่คนเล่นนั้นผิดถ้าไม่รู้จักแยกว่า
อันไหนเกมอันไหนชีวิตจริงถ้ายังแยกแยะไม่ได้ก็สมควรแล้วละ
ที่ต้องติดคุกหรือตายไปเพราะโตมาจนป่านนี้ยังแยกแยะอะไร
ไม่ได้ที่เรียนมาเสียเปล่าขนาดบางคนอย่างที่เป็นข่าวคราวที่แล้วที่
ไปปล้นtaxiแถมฆ่าเขาอีกตะหากหมอนี้เรียนก็เก่งแถมฐานะก็ดี
แต่ไปปล้นเพียงเพื่อต้องการเลียนแบบเกม
ผมคนหนึ่งก็ติดเกมนะ ติดมากๆๆด้วยเกมอะไรที่เค้าว่ามันไม่ดี มันรุ่นแรงเค้าห้ามขาย ผมก็ยังเล่น ยกตัวอย่าง GTA ที่มีข่าวดังๆ ผมก็เล่นนะ เล่นมันทุกภาคเลยด้วย ซึงผมก็ยอมรับนะว่ามันรุนแรงจริงๆ แต่ก็เล่นมาตั้งแต่ ป.6 จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่มีความคิดว่าผมจะไปฆ่าใคร,ไปปล้นรถใคร
ซึงมันก็ถูกที่เกมมีส่วนในความรุ่นแรงต่างๆ แต่มันก็ต้องอยู่ที่ผู้เล่นมากกว่าว่ามีความคิดมากน้อยเพียงใดว่าจะแยกอันไหนเป็นเรื่องจริงที่เอามาใช้ในชีวิตประจำวันแล้วไม่ได้ไปเดือดร้อนใคร อันไหนเดือดร้อนคนอื่น ซึ่งถ้าเป็นเด็กก็คงต้องมี พ่อ แม่ ค่อยบอกคอยแนะนำว่าถูกผิดเป็นอย่างไร ถ้าทำได้เกมก็ไม่องกลายเป็น "ผู้ต้องหา"
ปล.นี่เป็นความคิดเห็นของผมซึงเป็นเด็กติดเกมเหมือนเด็กคนอื่นๆ ซึงอาจจะยังออกแนวเห็นแก่ตัว(เข้าข้างเกม)อยู่บ้างก็ต้องขออภัญไว้นะที่นี้.
สมัยผมเด็กๆ ไม่มีเกมส์ออนไลน์ แต่กลับมีข่าวทำนองเดียวกัน
มีข่าวเด็กแขวนคอตายเพราะพ่อแม่ไม่ซื้อจักรยานBMXให้ บังคับให้เด็กขี่จักรยานแบบเก่าที่พวกคุณแม่บ้านสมัยก่อนขี่ไปจ่ายตลาด ซึ่งพวกผมเรียกว่าจักรยานผู้หญิง และตั้งแก็งBMX รับเฉพาะคนที่มีBMXเท่านั้น ผมยังอายตายเลยถ้าไม่มีBMXขี่ตอนเด็ก ขอแม่ซื้อให้จนได้เมื่อเกือบ30ปีก่อน
โตขึ้นมาหน่อยเด็กฆ่าตัวตายเพราะพ่อแม่ไม่ให้เที่ยวเธค จนเพื่อนล้อเลียนอายไม่กล้าไปโรงเรียนกลัวโดยแซวว่าลูกแง จนมีการสั่งปิดเธค จนตำรวจได้กินส่วยให้เธคเปิด
โตขึ้นมาเพื่อนนักเรียนฆ่าเพื่อนที่มีมอเตอรไซค์โนวาซึ่งเท่มาก ด้วยความอิจฉา
เด็กติดยาเสพติดต่างๆๆ
ก่อนหน้านั้นเด็กฆ่าตัวตายเพราะไม่มีมือถืออย่างเพื่อนๆๆ
จนมาข่าวเด็กติดการพนันบอล จับโต๊ะบอลตำรวจได้กิน อ้างกฏหมายอ่อน นักวิชาการเด็กเชิญผู้ปกครองมาสัมนาณ์ ออกทีวี
แล้วมาเด็กติดเกมส์ เห้อ!!นักข่าวได้เวลาเจาะข่าว เวลาทองเลย นักวิชาการเด็กออกทีวีเป็นห่วงเยาวชน เชิญผู้ปกครองมาสัมนาณ์ออกทีวี เพราะวันหน้าจะได้ลงสส. หรือสว. ตำรวจออกตรวจ จับกินส่วยแล้วก็ปล่อย โดยอ้างกฏหมายอ่อน
อย่าดูข่าวจนประสาทกลับ คุณเอาประเด็นนี่ไปกดดันเด็กมากไม่ได้ เด็กจะรำคราญจนเสื่อมศรัทษา แล้วเด็กจะเชื่อเพื่อนที่เข้าใจลูกคุณมากกว่าคุณว่าหัวโบราณเต่าล้านปี แล้วพอมีเรื่องคุณก็โทษเกมตามระเบียบ ไปเข้าสัมนาณ์กับนักวิชาการอีก
สอนลูกใครมีการพัฒนาการตามวัยเถอะ ต้องเข้าใจเด็กมันต้องติดอะไรสักอย่าง ขนาดล่าสุดเจ้าคณะจังหวัดขอนแก่นยักยอกเงินวัด6ล้านหนี คงต้องเชิญนักวิชาการพระเชิญพระมาสัมนาณ์กันไหม
ประเทศเจริญแล้ว ยังแก้ไม่ได้เลย ดังนั้นดูตัวคุณก่อนว่าจะรับมือยังไง
ผมก็คิดเห็นเช่นเดียวกับทุกท่านกับทุกกระทู้ที่กรุณาแสดงความคิดเห็นครับ ขอบคุณที่แสดงความคิดเห็นมาอย่างน่าคบคิดว่าสุดท้ายแล้วเกมส์ไม่ใช่เป็นคำตอบสุกท้ายที่จะมากล่าวอ้างปัญหา เด็กติดเกมส์(ซึ่งผมคิดว่าเค้าไม่ได้เสพติดเกมส์)
อันที่จริงผมก็มีความรู้ทางด้านจิตวิทยานิดหน่อยที่อาจารย์ให้มาเยอะแต่ผมอาจจะรับมาน้อย อันที่จริงการเลี้ยงดูเด็กนั้นสำคัญอย่างยิ่ง บอกไว้ก่อนว่าผมไม่มีลูก ตั้งแต่ยังอ้อแอ้พูดไม่ได้ทุกอย่างส่งผลกับลักษณะนิสัยหรือหยาบหน่อยก็สันดานในตอนเจริญวัย ตัวอย่างเช่น การที่เด็กร้องไห้ไม่ได้หมายถึงต้องนมยัดปากให้เด็กหยุดร้องหรือคิดว่าเด็กหิว การที่เด็กดูดนิ้วพ่อแม่จะเอาออกเพราะคิดว่ามันสกปรก แต่การกระทำอย่างนี้อาจมีผลให้เด็กโตขึ้น อาจเป็นคนพูดเก่ง กินเก่ง อ้วน และปากหมาหรือปากจัดเป็นต้น เพราะทุกอย่างธรรมชาติได้กำหนดให้เด็กได้เรียนรู้และใช้งานอวัยวะทุกส่วนของร่างกายเช่นเดียวกับจิตใจ
ที่พูดมาไม่ได้จะให้เรียนรู้เรื่องการเลี้ยงเด็กอะรไหรือแสดงภูมิที่มีอยู่น้อยนิด แต่จะบอกให้เห็นว่าพ่อแม่ต่างหากหรือสถาบัญครอบครัวที่นักวิชาการชอบเอามาพูดให้ดูสวยหรูนั่นแหละที่ต้องหันกลับมามองตัวเองไม่ใช่ให้เข้าใจอย่างเดียวแต่หันมาพยายามที่จะทำความเข้าใจเพราะปัจจุบันพ่อและแม่ส่วนใหญ่ชอบเอาความคิดของตัวเองใส่หัวลูก ไม่ใส่ใจในความคิดความรู้สึก โดยไม่รู้เลยว่าจุดบอดในใจเกิดขึ้นทีละนิดๆมันรอจนได้เวลาที่จะระเบิดออกมาแค่นั้นเอง
ขอบคุณครับสำหรับทุกความคิดเห็นและให้ผมได้ระบายบ้างวันที่ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาเนื่องจากความเดือดดาลส่วนตัว เพราะมียายแก่คนนึงพยายามดึงหลานที่เดินผ่านร้านเกมส์ของผม ซึ่งหลานเห็นเพื่อนที่โรงเรียนอยู่ในร้านผม แต่ยายแกคงเข้าใจว่าหลานคงอยากเล่นเกมส์ ก็เลยสบถออกมาคำนึงว่า "กูจะให้มึงไปโดดตึกตายเหมือนเด็กคนนั้นถ้ามึงเข้าร้านเกมส์อีก" ผมเข้าใจเลยว่าในใจของเด็กคนนั้นคงอยากอธิบายสิ่งที่ไม่ใช่อย่างที่ยายเข้าใจ
ผมก็เคยเปิดร้านเกมส์ครับ ในมุมมองของเจ้าของร้านเกมส์อย่างพวกเรา
เกมส์เป็นแค่ข้ออ้าง เป็นแค่จำเลย แพะรับบาปให้กับปัญหาครอบครัวเท่านั้นครับ
ผมเปิดร้านก็จริง แต่คุยกับเด็กทุกคนที่มาเข้าร้านอย่างสนิทสนม
ไม่มีเงินเล่น แต่อยากมานั่งตากแอร์ มาดูเพื่อน มาคุยกับเพื่อน ตามสบายครับ ผมมีเก้าอี้ให้นั่งด้วย
ในร้านผมจึงเหมือนสภากาแฟของเด็กๆ มานั่งคุยกัน ทั้งเรื่องเกมส์ เรื่องที่โรงเรียน เรื่องที่บ้าน เรียกได้ว่าทุกๆเรื่อง
ไปสมัครเรียน รด. ไม่ผ่าน มาปรึกษาเพื่อนๆ ปรึกษาผม แปลกใจไหม ทำไมไม่ปรึกษาพ่อแม่
ครูให้งานมาทำรายงาน หางานไม่เจอก็ถามคนในร้าน ทั้งผมทั้งเพื่อนๆของเด็กๆ ช่วยกันหา
เล่นเกมส์ เล่นกันเป็นทีม เล่นกันทั้งร้าน บางเกมส์ตั้งกิลด์เองก็มี
ในร้านที่เจ้าของร้านดูแลดีๆ มันจะเหมือนเป็นสมาคม ที่สังสรรค์ ที่พบปะพูดคุย มากกว่า
มีเพื่อน มีพี่ มีน้อง อบอุ่น อยู่บ้านแม่ด่า พ่อไปกินเหล้า ออกมานั่งดูเพื่อนที่ร้าน สบายใจกว่า
พ่อบางคนไปเที่ยวกลางคืน เอาลูกมาทิ้งไว้ที่ร้านก็มี ไม่อยากจะลงรายละเอียด คิดดูว่าทุเรศแค่ไหน
ฝากบอกไว้เลยครับว่า เกมส์ มันก็แค่แพะรับบาปของปัญหาสังคม ปัญหาครอบครัวเท่านั้น
ถ้าคุณดูแลบุตรหลานของคุณด้วยความรักและเข้าใจ ลูกหลานคุณจะไม่เกิดปัญหาฆ่าตัวตายเพราะเกมส์แน่นอน
แต่ในทางกลับกัน ถ้าคุณไม่ได้ให้ความรักและความเข้าใจ ถึงไม่มีเกมส์ เดี๋ยวอย่างอื่นก็ชักนำเขาไปในทางเสื่อมอยู่ดี
คนเปราะบางกว่าที่เราคิด
เคยดูหนัง The Deer Hunter ที่มีเรื่องราวของการเล่น Russian Roulette ด้วยปืนพกลูกโม่ไม่กี่วันหลังหนังฉายในบ้านเรามีข่าว คนเล่นRussian Roulette หลายข่าว ลองนับข่าวRussian Rouletteแบบถ้าเจอก็นับ แล้วบวกเพิ่มไปเรื่อยๆตอนแรกๆลงข่าวหน้าหนึ่ง ตอนหลังอยู่ในข่าวภูธร นับเก็บข้อมูลไว้หลายปีเหมือนกัน ตามตัวเลยที่นับไว้ เฉพาะในบ้านเรามีคนตายเพราะเล่นRussian Roulette แบบในหนังราว๕๐ ราย (คงมีทั้งนับซ้ำและไม่เจอข่าวถ้ามีการรวบรวมสถิติจริงๆยอดอาจถึงร้อยหรืออย่างน้อยหลายสิบ)ไม่เคยเชื่อมาก่อนว่าสื่อ หรือหนังจะมีอิทธิพลขนาดทำให้คนฆ่าตัวตาย แต่Russian Roulette ในหนัง The Deer Hunter ทำให้ผมเปลี่ยนความคิด เอา เกมส์มารวมด้วยอีกอย่างก็ได้
เกมส์ถ้านักรวมๆกับเมื่อสองพันปีที่แล้ว Chess, Checker, Backgammon, โก๊ะมาถึงพวกWar Game ในประวัติศาสตร์และวรรณกรรมมีเรื่องราวของการติดเกมส์ต่างๆจนเสียบ้านเสียเมือง หรืออย่างในนิยายเรื่องกากี จะไม่แปลกใจถ้าเจอเรื่องของคนยุคพันปีก่อนที่แพ้หมากรุกแล้วไปฆ่าตัวตายหรือ โกรธกันในเกมส์แล้วออกมาฆ่ากัน ปัญหาไม่ได้จะพึ่งมี เพราะมีเกมส์ในคอมพิวเตอร์
แต่เมื่อเกมส์กระดานถูกพัฒนาเป็น Computer Games มีหลายอย่างที่เปลี่ยนแปลง จากที่เคยต้องมีสองฝ่าย กลายเป็นคนเล่นอยู่หน้าจอคนเดียว แยกจากสังคมรอบข้างกักตัวอยู่แต่ในโลกเสมือน จนหลายคนมีปัญหาในการเข้าสังคม เห็นคนอื่นผิดไปหมด ยิ่งเล่นเกมส์นานๆ นอนน้อย ยิ่งหงุดหงิด อารมย์เสียง่าย ถ้าเล่นเกมส์ที่สร้างสรรค์บ้าง คงอาจไม่เป็นไรมากแต่ ถ้าหมกมุ่นกับเกมส์บางประเภท อย่าง1st Person Shooting หรือ Shooting Game
ลองมองลำดับในฉากของเกมส์พวกshooting
เข้าห้อง ปืนอยู่ข้างหน้าในสภาพเตรียมยิง เห็นเป้า แพนปืนเข้าหา ยิง
เห็นเป้าอีก แพนปืนเข้าหา ยิง ในห้องไม่มีเป้าหมาย ไปห้องอื่น เจอเป้าอีก ยิง เป้าในเกมส์ อาจเป็น เอเลี่ยน ซอมบี้ ทหารข้าศึก ฝ่ายตรงข้าม
การเล่นเกมส์ประเภทนี้ เป็นการทำซ้ำกระบวนการ การฆ่าหรือทำร้ายอย่างต่อเนื่องในหนึ่งนาทีมีเป้ามาให้ยิงกี่เป้า การเล่นครั้งหนึ่ง คนเล่นยิงฆ่าไปกี่เป้า รวมแล้วGamer แต่ละคนเคยฆ่าหรือทำร้ายคนในโลกเสมือน มากี่คน บางคนคงเป็นหมื่นๆ ลองสมมุติตัวเอวสมัครงาน แล้วคนสอบสัมภาษณ์ ถามว่า คุณเล่นเกมส์วันละกี่ชั่วโมง เคยฆ่าในโลกเสมือนมามากแค่ไหน ทั้งขับรถชน ยิง หรือทำร้ายแบบใน GTA กล้าตอบตามความเป็นจริงหรือไม่
คราวนี้ลองเปรียบเทียบกับฉากในเหตุการณ์จริงๆที่เด็กเอาปืนไปยิงเด็กนักเรียนในโรงเรียน ที่เกิดมาหลายครั้งแล้วเช่นที่Virginia Tech เมื่อ เม.ย. 2007 คนตาย 33 คน เด็กมีปัญหาในการปรับตัวเข้ากับสังคม แล้วไปติดเกมส์ จากเกมส์พื้นๆไปสู่เกมส์ที่รุนแรงยิ่งเล่นเกมส์ยิ่งทำให้ก้าวร้าว เก็บตัว เข้ากับใครได้ยาก และชอบเล่นเกมส์ประเภท Shooting
วันเกิดเหตุเด็ก ไปโรงเรียนพร้อมปืน เดินเข้าห้องเรียน ยกปืนขึ้นชี้ไปที่คนในห้อง แล้วเหนี่ยวไกยิง แล้วแพนปืนไปที่คนอื่นในห้องแล้วยิง ยิงคนอื่นอีกจนพอใจเดินออกจากห้องเรียนแล้วไปที่ห้องเรียนอีกห้องหนึ่ง เปิดประตู ยกปืนเล็งไปที่คนในห้อง แล้วเหนี่ยวไกยิง แล้วทำซ้ำอีก
ลองมองลำดับในฉากของเกมส์ หรือลงมือเล่นเกมส์พวกนี้ แล้วเปรียบเทียบกับ ลำดับเหตุการณ์ในคดีจริงๆ จะเห็นได้ว่าฉากในเกมส์ไม่ต่างกับในเหตุการณ์จริงๆมากนักเพียงแค่เอเลี่ยน ซอมบี้ ทหารข้าศึก ถูกแทนที่ด้วยคนจริงๆ ที่กรีดร้อง วิ่งหนีด้วยความกลัวการฆ่าหมู่ในโรงเรียนที่Virginia Tech ไม่ได้เกิดครั้งแรก หรือครั้งสุดท้าย อย่างเมื่อเร็วๆนี้ก็ที่Winnendenเยอรมัน เด็กเล็กๆและครูอีก 16คน เหตุการณ์การฆ่าหมู่ในโรงเรียนกี่ราย ที่ฆาตกร ไม่ได้ติดเกมส์ประเภทShooting
หวังว่าคงไม่ ไปหา Deer Hunterมาดู แล้วเล่น Russian Roulette นะ ขี้เกียจนับ