เห็นเริ่มต้นก็ประท้วงกันตั้งแต่ยังไม่ตั้งโรงงานเลยครับ จนเกิดความบาดหมางรุนแรง

คุณอักษร เจริญทัศน์ โดนยิงเมื่อหลายปีก่อนจนตอนนี้คดีก็อยู่ในชั้นศาล แต่ด้วยเหตุหลายปัจจัย มือปืนที่ยิงและพยานอื่นๆโดนตัดตอนเรียบร้อยในเรือนจำแล้วครับ

อันนี้คือความสุดยอดของการแก้ปัญหาระหว่างนายทุนและชาวบ้านในพื้นที่ฮะ

   ผมก็ยอมรับนะว่าการสร้างงานในพื้นที่มันดีแต่ว่ามีปัญหาตั้งแต่ยังไม่สร้างนี่ไม่ค่อยโสภาสำหรับนักลงทุนเท่าไรเลย

ใจจริงอยากให้สหวิริยาไปตั้งโรงงานในพื้นที่อาเซียนมากกว่า เพราะอุตสาหกรรมขั้นปฐมภูมิ ส่วนใหญ่จะสร้างปัญหาสิ่งแวดล้อมอย่างมหาศาลให้กับพื้นที่รอบๆเลยครับยิ่งเหล็กนี่ แค่ Start เครื่องหลอมก็ต้องดึงไฟฟ้าทั้งจังหวัดมาแชร์ให้กับโรงงานแล้วครับ ส่วนของเสียจากเหล็กไม่ต้องพูดถึง ก็เหมือนเอาสุสานรถยนต์เหมือนในหนังไปตั้งไว้ในอ.บางสะพานนี่ละครับ

   ไม่รู้ว่าตั้งแล้วมันดีหรือไม่ดีกันแน่ อยากสร้างโมเดลงีร้มากกว่า

   บริษัทแม่อยู่ ในกรุงเทพส่วนโรงงานทำเหล็กหล่อเหล็กก็อยู่ในต่างประเทศที่ใกล้วัตถุดิบมากที่สุด เพราะยังไงเสียประเทศอื่นก็สนใจจะรับการลงทุนเรื่องอุตสาหกรรมหนักอยู่แล้ว 

        ผมพะวงปัญหาสิ่งแวดล้อมเท่านั้นละครับเพราะมันหนักหนาสาหัสเหลือเกินไม่อยากให้ อ.บางสะพานเป็นแบบ อ.พระสมุทเจดีย์เลย น้ำเน่า เละซะแทบไม่เหลือแล้ว

ตอนนี้โรงงานเหล็กต้นน้ำ (เตาถลุงเหล็ก) ของบริษัทจากประเทศจีนรู้สึกว่าทำรายงานวิเคราะห์ฯ สวล. ผ่านไปแล้วครับ (อันนี้เป็นเตาถลุงขนาดเล็ก)

ส่วนสหวิริยาบริษัทคนไทยนั้นมีปัญหาเรื่องการประท้วงอยู่ครับเพราะดันไปบุกรุกพื้นที่ป่าสงวนฯ และไปดำเนินการปรับพื้นที่ ถมดิน ตัดต้นไม้ก่อนที่โครงการจะได้รับอนุญาติ (จากรายงานข่าวทางทีวีน่ะครับ) ทั้งๆ ที่รายงานวิเคราะห์ฯ สวล. เกือบจะได้อนุมัติแล้ว ตอนนี้เลยถูกสั่งถอนรายงานฯ แล้วค่อยยื่นพิจารณากันใหม่ครับ

โรงงานเหล็กต้นน้ำเป็นโรงงานที่ก่อมลพิษที่ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมสูงมากๆ ดังนั้นจึงต้องใช้เวลานานหน่อยกว่าจะขออนุญาติได้ จากหน่วยงานต่างๆที่เกี่ยงข้องครับ ซึ่งเยอะมากๆ

ที่คุณ siam กล่าวมา หมายถึง คุณเจริญ วัดอักษร กระมังครับ แกนนำกลุ่มอนุรักษ์บ่อนอก

ถ้าใช่ตอนนี้ คดีก็กำลังทำอยู่กับ โดย กรมสอบสวนคดีพิเศษ

---------------------------------------------------------

สำหรับเรื่อง โรงถลุงเหล็ก ผมอยากจะให้ไปอยู่ ในบริเวณที่เหมาะสมกว่าหนะครับ เพราะ บ่อนอก-บ้านกรูด ปะการัง ยังสมบูรณ์อยู่เยอะมาก ถ้าทำเป็นการท่องเที่ยวมันก็จะสามารถทำให้ชุมชนอยู่ได้

ไหน ๆ มาบตาพุด ก็เละไปแล้ว แหลมฉบังก็เละไปแล้ว ก็เอา โรงงานถลุงเหล็ก อีกสักโรงไปอยู่จะเป็นอะไรไปหละครับ มันคงไม่เละไปกว่านี้หรอกกระมังครับ

ท่าเรือของ บริษัทหนึ่ง ยังสร้างรุกล้ำลงไปในทะเลได้เลย มันก็น่าจะต่อยอดความเละเทะกันต่อไปที่นี่จะดีกว่ากระมังครับ

เห็นด้วยนะ ถ้าจะให้มีโรงงานอุตสาหกรรมหนักในของการผลิตเหล็กกล้า แต่ไม่เห็นด้วยที่จะเอาไปอยู่ในที่ไม่เหมาะสมครับ

โรงงานถลุงเหล็กน่าจะมีตั้งนานแล้ว  นอกจากสิ่งแวดล้อมแล้วขาใหญ่ที่คลองตลาดเหล็กของไทยอาจทำให้โคลงการล้าช้าไปอีก ทีจริง สหวิริยาฯควรจะเปิดโรงงานได้แล้ว

   เวียตนามเริ่มโครงการขนาด 11 ล้านตันซึ่งคาดว่าไม่เกิน 3 ปีจะสามารถเริ่มต้นได้   รู้สึกว่าญี่ปุ่นจะเป็นเจ้าแรกเลยมั๊งที่ยื่นเสนอว่าสนใจลงทุนในเวียตนาม

    โครงการเหล็กของสหวิริยามีกำลังผลิตครบทุกเฟส(4เฟส)จะมีกำลังผลิตสูงถึง 30 ล้านตัน    แต่ประเทศไทยใช้ราวๆ 14 - 15 ล้านตันครับ    ดังนั้นยอด 30 ล้านตันนั้นได้มาจากปริมาณเหล็กที่ภูมิภาคอาเซียนใช้ทั้งหมด    จะเห็นว่าไทยชาติเดียวใช้เหล็กถึงเกือบครึ่งของชาติอาเซียนทั้งหมดแล้ว   ใครครองตลาดประเทศเราได้ก่อนคนนั้นได้เปรียบในการดั๊มราคาเพื่อครองตลาดอาเซียนทั้งหมดครับ    

    ราคาเหล็กที่เราถลุงจะถูกกว่าทางญี่ปุ่นและเกาหลีและน่าจะพอๆกับจีน    เนื่องจากแหล่งเหล็กดิบได้มาจากออสเตเรีย    และแหล่งถ่านหินในการถลุงมาจากอินโด   ดังนั้นต้นทุนค่าขนส่งจึงต่ำกว่ามาก    รวมทั้งค่าแรงที่ต่ำกว่าด้วย

   ปัจจุบันเรานำเข้าเหล็กดิบเป็นอันดับ 3 ของโลก!    และเราคือตลาดใหญ่ที่สำคัญขอ

ญี่ปุ่น   ดังนั้นการที่เราเดินโครงการนี้จะกระทบภาคการส่งออกเหล็กดิบของญี่ปุ่นอย่างรุนแรงครับ    ดังนั้นในสมัยยุคทักกี้ตอนจะทำ FTA กับญี่ปุ่น  เรื่องโครงการถลุงเหล็กจึงถูกญี่ปุ่นกดดันอย่างหนักแบบไม่ยอมง่ายๆ  โดยทางญี่ปุ่นเอาอุตสาหกรรมยานยนต์มาต่อรองครับ    และในที่สุดก็ต่อรองกันลงตัวโดยให้ญี่ปุ่นมาเป็นหุ้นส่วนกับสหวิริยาด้วย   ญี่ปุ่นเลยยอมครับ

    แต่โครงการนี้สหวิริยาให้การสนับสนุนทักกี้ในทางการเมืองอย่างมากครับ    พอทักกี้ถูกยึดอำนาจโครงการของสหวิริยาจึงโดนดองและกลั่นแกล้งจากภาคการเมือง    ในขณะนั้นทาง TATA ก็แอบดอดเข้ามาในยุค คมช. โดยยึดมิลิเนี่ยมสตีลไปแล้วเปลี่ยนเป็นทาทาประเทศไทย   และเริ่มโครงการถลุงเหล็กเฟสแรกที่ 3 ล้านตัน   ปัจจุบันดำเนินการผลิตอยู่ครับ   ก็ถือว่าประเทศเรามีโรงงานถลุงเหล็กต้นน้ำแล้วเป็นเจ้าแรกของอาเซียน    แสดงว่าทาทาใช้เส้นการเมืองตัดหน้าสหวิริยา     ซึ่งตอนนั้นผมได้กำไรจากหุ้นทาทาประเทศไทยกว่า 50%   จากข่าวนี้

     พอเปลี่ยนรัฐบาลเป็น พปช.  สหวิริยาก็ทำท่าจะได้เกิดอีก  แต่ก็โดนเล่นด้วยการประท้วงอย่างหนักต่อเนื่อง(แน่นอนว่าได้รับการสนับสนุนจากฝ่ายการเมือง)     ทางทาทาก็ประกาศขยายกำลังการผลิตเฟสสองแล้วครับที่ 5 ล้านตัน    พร้อมกับเพิ่งเทคโอเวอร์บริษัทผลิตเหล็กรีดร้อนรีดเย็นที่การเงินท่าทางจะเดี้ยงไปเป็นบริษัทที่สอง(ขอโทษที่จำไม่ได้ครับว่าชื่อบริษัทอะไร)    

      มาถึงตอนนี้ทางเจ้าของสหวิริยายอมโดดกลับมาฝั่งการเมืองอีกขั้วแล้ว     ดังนั้นรัฐบาลชุดนี้จึงทำการสนับสนุนต่อ(สมัย คมช. ถูกดอง)     แต่ผมว่ากว่าสหวิริยาจะสามารถเดินเฟสแรกได้ก็อีกอย่างน้อย 3 ปี   ถึงเวลานั้นเฟส 2 ของทาทาก็เดินกำลังการผลิตกันแล้ว    และอาจเปิดเฟส 3 ในกำลังการผลิต 10 ล้านตันได้     ดังนั้นถึงตอนนั้นทาทาจะเป็นผู้ครองตลาดเหล็กดิบภายในประเทศเราได้ก่อนครับ       เวลานั้นเวียตนามคงได้กำลังการผลิตสัก 3 - 5 ล้านตันไปแล้ว   

    ถ้าสหวิริยาเดินเครื่องได้ครบก็กว่า 10 ปี   เผลอๆถึงตอนนั้นประเทศเราอาจจะมีกำลังการผลิตรวมกันมากกว่า 40 ล้านตันก็เป็นได้ครับ   ซึ่งมาจากสหวิริยา 30 ล้านตัน และอาจจะมาจากทาทาประเทศไทยอีก 10 ล้านตันก็ได้    กำลังการผลิตขนาดนี้ก็ประมาณครึ่งหนึ่งของกำลังการผลิตของญี่ปุ่นครับ     เราจะกลายเป็นผู้ส่งออกเหล็กดิบและครองตลาดอาเซียนเป็นแน่แท้    

   แหมถ้าขุดครองกระในอีก 15 ปีข้างหน้า    เรามีเหล็กต้นน้ำในอัตราเต็มกำลังที่พร้อมที่สุดในภูมิภาคเลยครับ    จะสามารถขับเคลื่อนโครงการนิคมอุตสาหกรรมต่อเรือครบวงจรได้ทันที

   ด้วยการฉวยจังหวะทางการเมืองของทาทากรุ๊ป  ทำให้ทาทามอเตอร์จึงคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะเปิดตลาดรถยนต์ในเมืองไทยและมีแผนจะเปิดตัวทาทานาโน  ซุ่งเป็นรถอีโคคาร์และจะสามารถถล่มตลาดรถญี่ปุ่นได้อย่างหนักหน่วงด้วยนโยบายราคา    เพราะแหล่งเหล็กดิบที่ป้อนให้โรงงานผลิตรถของทาทากรุ๊ปในประเทศไทยก็คือ ทาทาสตีลประเทศไทย ครับ

   ส่วนทางญี่ปุ่นจะเป็นหุ้นส่วนกับทางสหวิริยาแน่นอนครับ(หวยล๊อกแน่ๆ)     และทางอตสาหกรรมยานยนต์ของญี่ปุ่นจะได้สหวิริยานี่แหล่ะครับที่ป้อนเหล็กดิบต้นทุนต่ำแก่อุตสาหกรรมยานยนต์ทั้งหมดของตนในประเทศไทยและอาเซียน   

    นอกจากนี้สมัยยุคทักกี้ทางจีนได้เสนอขอลงทุนโรงงานถลุงเหล็กในไทยด้วยแต่โดนเกมส์การเมืองจากทางฝั่งสหวิริยาตีกันจนทางจีนไม่ผ่าน BOI  

    มาถึงวันนี้ทราบแล้วครับว่าจีนทำไมต้องลงทุนโรงงานถลุงเหล็กในไทย   เพราะตอนนี้จีนกำลังตั้งโรงงานผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ในลาวโดยใช้สิทธิพิเศษของอาเซียนในการเจาะตลาดอาเซียนทั้งหมด   โดยเน้นที่รถอีโคคาร์ก่อน   รถยอดนิยมในลาวที่มาจากจีนจะชื่อ  เชอร์รี่    ราคาไม่ถึง 200,000 บาทและมีความประหยัดน้ำมันสูงมากคือ 45 - 50 กิโลต่อลิตรเท่านั้น    ตลาดที่จีนมองจริงๆคือ ไทยและเวียตนาม   

   จะเห็นว่าการครองตลาดยานยนต์ของญี่ปุ่นในไทยไม่ได้มั่นคงอีกต่อไปแล้วครับ    คู่แข่งคือ อินเดียและจีนกำลังจะมาเจาะตลาดนี้    โดยมีอุตสาหกรรมถลุงเหล็กเป็นพื้นฐาน     ดังนั้นญี่ปุ่นจึงบีบเราเรื่องรถอีโคคาร์ไงครับ     เพราะช้าต่อไปไม่ได้แล้ว     ตลาดรถยนต์ในภูมิภาคนี้คงจะดุเดือดสุดๆแน่ในอีก 10 ปี ข้างหน้า  หุหุหุ   ผู้บริโภคได้ประโยชน์สักทีให้ญี่ปุ่นและรถยุโรปมาขุดรีดนับสิบๆปีแล้ว     

    แล้วบริษัทโปรตอนของมาเลย์จะรอดหรือครับ    เพราะตอนนี้โปรตอนพยายามเจาะรถอีโคคาร์ในภูมิภาคนี้อยู่   

  ได้ข่าวว่าจีนพยายามจะลงโรงงานถลุงเหล็กในเวียตนามอยู่ครับ   เพื่อบริษัทยานยนต์ของตนเองจะได้รับการสนับสนุนเหล็กราคาถูกจากทางเวียตนามในการต่อสู้กับอินเดียและญี่ปุ่น

   ญี่ปุ่นเองมองข้ามช๊อตไปถึงอุตสาหกรรมผลิตเครื่องบินเรียบร้อยแล้วครับ    

    ทราบหรือไม่ครับว่าโรงงานผลิตชิ้นส่วนยานยนต์สามารถปรับกระบวนการผลิตไปผลิตชื้นส่วนอากาศยานได้ไม่ยากนัก    และบริษัทผลิตชิ้นส่วยยานยนต์ทั้งหมดในประเทศเรานั้น   ญี่ปุ่นยึดครองหรือไม่ก็ถือครองหุ้นเพื่อเป็นหุ้นส่วนอยู่(จริงๆคือบีบไม่ให้นอกใจ)    

     วัตถุดิบสำคัญของเครื่องบิน คือ อลูมิเนี่ยมและไททาเนี่ยม  

ปัจจุบันเรามีโรงงานถลุงอลูมิเนี่ยมแล้วมาหลายปี   โดยบริษัทญี่ปุ่นอีกน่ะแหล่ะที่ลงทุน   ใช้แก๊สในการถลุง   มีราคาถูกกว่าซื้อจากต่างประเทศมากครับ    จะขาดก็แต่โรงงานถลุงไททาเนี่ยมนี่แหล่ะครับ    ถ้ามีครบก็พร้อมแล้วที่เราจะเป็นแหล่งผลิตอากาศยานใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของเอเซียเลยครับ    แต่บริษัทที่ทำทุกขั้นตอนนั้นไม่ใช่ของคนไทย!   (น่าเศร้าชมัด)   คาดว่าญี่ปุ่นจะสามารถครองตลาดการผลิตเครื่องบินในภูมิภาคนี้แน่ๆครับ    โดยใช้เราเป็นฐานการผลิต

 Honda jet แสดงเจตจำนงค์ที่จะมาลงทุนในไทยแล้วครับ       ได้ยินว่าทางโตโยต้าเองก็กำลังจะเดินเข้าสู่อุตสาหกรรมนี้ตาม Honda    แน่นอนครับว่าถ้าโตโยต้าลุยด้วยก็คงจะลงฐานการผลิตที่ไทยนี่แหล่ะครับ    

  แล้ว TAI เอาไปไว้ไหนหวา....................

    สนามบินหนองงูเห่าเมื่อครบ 4 เฟสจะมีผู้โดยสารกว่า 100 ล้านคน   มีเครื่องบินลงจอดเกือบ 2 ล้านเครื่อง    แค่ต้องตรวจเครื่องตามวงรอบแต่ละขั้นตอน   ผมว่าน่าจะมีเครื่องบินนับพันเครื่องแน่ที่จะต้องมาซ่อมทำที่นี่     เพราะได้ข่าวว่าทางการบินไทยเตรียมจะลงทุนทำให้ดอนเมืองการเป็นแหล่งซ่อมเครื่องบินพานิชย์ที่ใหญ่และทันสมัยที่สุดแห่งหนึ่งในเอเซียเลยครับ    แบบว่าสามารถซ่อมเครื่องระดับ A380 ได้ถึงระดับ overhull และมีโรงซ่อมขนาดยักษ์ 7 โรงทีเดียว   

   ในยุคทักกี้ผมได้ยินว่ามีการติดต่อกับบริษัทผลิตเครื่องยนต์เครื่องบินของอเมริกา  คือ GE  เพื่อป้อนตลาดเครื่องบินพานิชย์     ถ้าโครงการนี้ได้รับการสนับสนุนต่อเนื่องต่อไปนะครับ    ประเทศเราจะมีการผลิตชิ้นส่วนเครื่องบินครบวงจรเลยทีเดียว 

   รับประกันครับว่าอุตสาหกรรมการผลิตเครื่องบินของเกาหลีใต้ชิดซ้ายแน่ๆครับถ้าเดินได้ครบเครื่องจริงๆ    แต่น่าเศร้าที่ว่า  กว่าครึ่งมันไม่ใช่ของคนไทย! 

        ขอโทษครับที่มีการพาดพิงเรื่องการเมืองนิดนึง   เพราะมันเข้ามาเกี่ยวในระบบธุรกิจอย่างไม่อาจที่ผมจะไม่เล่าย้อนหลังได้ครับ   

    ถ้าวัดศักยภาพในอนาคตเรื่องอุตสาหกรรมผลิตเครื่องบินแล้ว   วันข้างหน้าศักยภาพของเรา (จริงมันเป็นของญี่ปุ่นเกือบ 100%)   จะอยู่ในระดับแนวหน้าของโลกชาติหนึ่งได้เลยครับ     แต่เอ๋......มันน่าภูมใจไหมหว่า.........

     แล้ว  TAI   จะไปอยู่ตรงไหนของตลาดนี้เอ่ย     หรือต้องรับซ่อมเครื่องบินไปตลอดชาติ    แบบว่าทำได้แค่เป็นอู่ซ่อม   แบบอุตสาหกรรมยานยนต์ที่แสนภาคภูมิใจว่าเราอยู่ในอันดับที่ 19 - 20 ของโลก    แต่จริงๆเจ้าของเป็นญี่ปุ่น   เงินญี่ปุ่น    โดยญี่ปุ่น   และเพื่อญี่ปุ่น    ส่วนคนไทยทำได้แค่ซ่อมรถญี่ปุ่น!       

  สุดท้ายนี้   เดาได้เลยว่าโรงงานถลุงผลิตไททาเนี่ยมแห่งแรกของไทยก็สร้างโดยบริษัทญี่ปุ่น!

นั่นสิครับคุณ neo ผมยังไม่เห็นเลยว่า จะมีบริษัทคนไทยสักราย คนไทยมีแต่ได้เศษเงินที่เขาโยนมาให้อะ

หรือถ้ามีบริษัทคนไทย ก็เป็น Monopoly ไม่กี่ราย เท่านั้นเอง

ที่คุณ Ecrison บอกมาเรื่องที่ดินนี่ก็น่าสนใจครับ ประเด็นมีอยู่ว่า รัฐชอบละเลย หรือ แอบหลับตาเสียหนึ่งข้างประจำ

ยังคิดไม่ออกเลยว่า อนาคตปัญหาที่ดิน และ ปัญหาป่าไม้จะเป็นอย่างไร เพราะ คนไทยส่วนใหญ่ยังไม่มีจิตสำนึกรักชาติกันอย่างจริงจัง มีเท่าไรก็ขายหมด

แต่จะว่าไปก็น่าเห็นใจอยู่เหมือนกัน เมื่อยังต้องกินต้องใช้ ก็คงจะต้องสนใจแต่เรื่องปัจจุบัน เรื่องอนาคตไว้ไปว่ากันรุ่นต่อไป

แล้วประเทศเรา จะเหมือนกับ เซี่ยงไฮ้ ยุค สงครามโลกครั้งที่ 2 ไหมหนอ