ตรงที่ทิ้งปลอกแปลกดีครับ คล้าย ๆ กับ CV ของสวีเดนแต่ของสวีเดนมันดีดขึ้นบนหัวเลย ทหารราบแถวนั้นได้ซวย อิ อิ 40 มม ร้อน ๆ มาแล้วจ้า

ในช่วงสงครามอ่าวเปอร์เซียครั้งแรกนั้น IFV แบบ M2 Bradley ของสหรัฐฯก็สามารถยิงทำลายรถหุ้มเกราะของฝ่ายอิรักได้เป็นจำนวนมากครับ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นการใช้ TOW

แต่อย่างไรก็ตามปืนใหญ่หลักประจำรถถังหรือรถหุ้มเกราะนั้นคงมีความจำเป็นทางยุทธวิธีของการใช้กำลังยานเกราะในปัจจุบันและอนาคตอยู่ดีครับ เช่นเป้าหมายบางแบบนั้นไม่มีความจำเป็นต้องใช้อาวุธนำวิถีปล่อยราคาแพงๆเพื่อทำลาย ตัวอย่างเช่น ทหารราบที่อยู่เป็นกลุ่มก้อน ที่กำบังดัดแปลงแข็งแรง รังปืนกลหรืออาวุธอื่นๆ ซึ่งการใช้ปืนใหญ่หลักนั้นจะเตรียมการยิงได้รวดเร็วและสะดวกกว่าอาวุธปล่อยนำวิถีครับ ที่สำคัญคือกระสุนปืนใหญ่หลักสามารถนำไปกับรถได้ในจำนวนมากกว่า Missile ครับ 

ดังนั้นรูปแบบของรถรบหุ้มเกราะในอนาคตก็น่าจะยังเป็นการติดตั้งปืนใหญ่หลักผสมกับอาวุธปล่อยนำวิถีเสริมอยู่ครับ

แต่สำหรับกองทัพบกไทยนั้นดูเหมือนว่าหลักนิยมในการจัดกำลังกองพันรถถังประจำกองพลทหารราบนั้นจะยังคงเป็น ถ.เบาอยู่ครับ ซึ่งการจัดหารถรบมาแทนในอนาคตก็น่าจะเป็นรถหุ้มเกราะสายพานติดปืนใหญ่รถถังมากกว่า รถรบทหารราบ(IFV)ติดปืนใหญ่กลกับอาวุธปล่อยต่อสู้รถถังครับ เพราะการจัดกำลังจะได้ไม่ซ้ำซ้อนกับ กองพันทหารราบยานยนตร์ หรือ กองพันทหารม้าบรรทุกยานเกราะ ครับ

...ความสามารถของอาวุธนำวิถี เองก็เหมือนปืนใหญ่คือจัดการรถถังได้แน่นอน ในนัดเดียว(ยกเว้นถูกเขายิงก่อน เราช้า)  แต่กระสุนปืนใหญ่รถถังมีหลายชนิด  สามารถสร้างความเสียหายต่อเป้าหมายต่างๆได้ดี เช่นยานเกราะบางๆ ตึกหรืออาคาร บังเกอร์ เพราะจรวดต่อสู้รถถังหากยิง2นัดไป เสียเวลารีโหลดยิงเป้าหมายต่อไปรวมถึงการเตรียมยิง ซึ่งตรงจุดนี้ ปืนใหญ่สามารถยิงในเวลารบติดพันได้ดีกว่า แล้วยิ่งปืนรุ่นใหม่ๆลำกล้องเล็กลงแต่มีกระสุนที่สร้างความเสียหายให้กับรถถังหลักได้ จึงยิงได้เร็วและต่อเนื่อง น่ะครับ

....ฉะนั้น รถหุ้มเกราะติดปืนต่อส้รถถัง เหมาะสมกับบ้านเรา ไม่ต้องแยกงบไปซื้อจรวดนำวิถีมาติดรถด้วย   แต่อันนี้ก็แล้วแต่หลักนิยมด้วยว่าบ้านเราชอบแบบใด ไอเอฟวี ปืนกลหนัก+จรวดนำวิถี รบเคียงบ่ากับ รถถังหลัก รึไม่อ่ะครับ