ผมไม่ได้ทำองกรณ์ใหญ่เลยไม่ทราบผลกระทบเท่าไรครับ แต่เท่าที่ดูจาก ตปท เห็นว่ามีผลกระทบกันเยอะมากรัสเซียยังต้องลดกำลังพลไม่ต่ำกว่า 5 หมื่นนายครับ (ถ้าผมแปลไม่มั่วนะ)

นั่งดูตามเว็บหางานตำแหน่งงานที่รับสมัครมีน้อยมาก(ตอนนี้หางานให้เพื่อนอยู่)ที่มีก็ไม่ได้อัพเดทเท่าไร อย่างพันทิพมากเก็ตปกติกระทู้หางานหน้าจะเยอะกว่านี้ทุกวันนี้ลดลงเกือบครึ่งครับ คนจบช่วงนี้คงแย่หน่อย เพื่อนผมเพิ่งปลดตอนตุลา กลับมาจากยะลา ก็เข้าเฝ้าสวนลำใยต่อเลย หางานยากครับ

บริษัทผมตอนที่เงินเฟ้อพุ่ง ๆ แย่อยู่อย่างตรงนี้เขาไม่เคยให้อะไรเลย แต่ตอนนี้เศรษฐกิจพุบ ๆ เขาก็ไม่เคยตัดอะไรเลยเช่นกัน ก็ยังถือว่าดีครับ แต่ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ ความจริงตรงนี้ที่ผมทำอยู่มันเป็นงานต้นน้ำ คงยกเลิกยากอยู่ เพราะทำปีนี้กว่าจะได้ใช้อีก 3 - 4 ปี และมันก็มีงานประเภทแบเบอร์ให้ทำอยู่แล้ว  ส่วนพ่อกับแม่ทำงานราชการ มั่นคงมาก ห่วงก็น้องน่ะครับจะจบแล้วไม่รู้จะหางานได้หรือเปล่า ถ้าหาไม่ได้ก็ให้มันไปเรียนเนฯต่อแล้วกัน

ถ้าผมมีปัญญาผมอยากจะไปเรียนต่อ อาจจะสักปีหน้า ถ้าธนาคารเขาผ่านเงินกู้ให้นะเพราะต้องเอาบ้านไปจำนองเหมือนเดิม กะว่าจะไปกู้ปีหน้า เสี่ยงเอาหน่อยเพื่อดอกถูก กะว่าจบมาเศรษฐกิจก็คงเริ่มฟื้นพอดี แต่ถ้าเขาไม่ให้กู้ก็คงอยู่ที่เดิม ถ้าเขาไม่ไล่ออกก็โชคดีไป

ทำงานอยู่ในอุตสาหกรรมยานยนต์  อยู่ฝ่ายออกแบบ  ตอนนี้ที่บริษัทก็เพิ่งมีประกาศให้ลดชั่วโมง OT ลงมา จากเดิมให้เดือนละ 40 ชั่วโมง ตอนนี้เหลือเดือนละ 20 ชั่วโมง  แต่ก็ยังไม่มีปลดคนงานออก แต่ปีหน้าก็ยังไม่แน่ใจ ส่วนตัวผมไม่ค่อยได้รับผลกระทบเพราะไม่ได้อยู่ในส่วนผลิต  แต่ถ้าเศรษฐกิจไม่ดีก็เป็นไปได้ว่า บริษัทลูกค้าอาจเปิดตัวรถรุ่นใหม่ช้าลง เพื่อรอให้เศรษฐกิจดีขึ้นก่อน 

ในธุรกิจที่ผมทำงานกระทบน้อยเพราะไม่ใช่กิจการส่งออกครับ แต่ทางบริษัทก็มีการเตรียมตัวมาตั้งแต่คราวปฎิรูปแล้ว แต่หากยาวต่อเนื่องเกิน 2 ปีคงมีผลกระทบเหมือนกันส่วน OT และโบนัสไม่มีมา 2 ปีแล้วแต่ในส่วนอื่นๆยังคงเดิมคือน้อย ฮ่าฮ่าฮ่า

ว่าแต่ทำงานเสมียนนี่เหนื่อยไหมครับผม

มีประสบการณ์จะเล่าครับ ไม่รู้เกี่ยวกันเปล่า

ตอนปี40 ที่มีวิกฤตต้มยำกุ้ง ทุกคนก็บอกว่าย่ำแย่หมด บริษัทเจ๊งก็เยอะ พวกนำเข้าสินค้าต่างเจ๊งไปตามๆ กัน จากผลกระทบเรื่องค่าเงินบาทหล่นมาที่ 50 ต่อดอลล์ แต่พวกส่งออกกลับรวยไปตามๆ กัน บ้านผมเป็นหนี้อยู่ 2-3 ล้าน แต่ช่วงนั้นส่งสินค้าออกยังประเทศเพื่อนบ้านทางใต้ ซึ่งเขาแก้วิกฤตได้ก่อนเรา ทำให้ค่าเงินเขากับเราต่างกันมาก ใช้เวลาค้าขายประมาณ5ปีกว่าทางบ้านผมก็ใช้หนี้หมด และหลังจากนั้นก็มีฐานะดีพอสมควร ในขณะที่คนอื่นประสบปัญหา หมดตัว

ก่อนเกิดเหตุการณ์ทางภาคใต้ ช่วงปี 47 ที่ดินแถวจังหวัดปัตตานีแพงมาก เพราะถือว่าเป็นเมืองเศรษฐกิจ เคยมีคนไปถามซื้อตึกในตัวเมือง ให้ราคา 10 ล้าน เจ้าของยังไม่ยอมขายเลย แต่พอเกิดเหตุการณ์ ช่วงปี 48-49 ตึกนี้ราคาสี่ล้านกว่า คนที่เสนอซื้อราคา 10ล้าน ในตอนแรกยังไม่ยอมเอาเลย กับเป็นนักธุรกิจสิงคโปร์มาซื้อไป ซึ่งจากการได้เคยพูดคุยเขาบอกว่า เหตุการณ์ภาคใต้ไม่ใช่ว่าไม่เคยเกิดขึ้น เขาซื้อทิ้งไว้เดี๋ยวเหตุการณ์สงบแล้วเขาจะขาย เพราะปัตตานีถ้าไม่มีเหตุการณ์ภาคใต้ หาซื้อราคาแบบนี้ไม่ได้หรอก

เหรียญมีสองด้านเสมอครับ อยู่ที่ว่าใครจะหาอีกด้านพบก่อน สำหรับเพื่อนๆ ชาวสมาชิกที่กำลังตกงานผมขอเป็นกำลังใจให้ และขอให้หาเหรียญอีกด้านหนึ่งพบเร็วๆ นะครับ

จะเอาเวลาไปศึกษาหางานอดิเรกทำก็ได้ เผื่ออนาคตอาจจะเป็นงานหลักได้เป็นเจ้านายตัวเองด้วย

ป.ล.ไม่รู้ว่าที่พิมพ์มาเกี่ยวกันป่ะ แต่ถ้าเป็นประโยชน์กับใครบ้าง ก็ดีใจและ

เป็นเซลล์แมน เกี่ยวกับงานด้านซ่อมสีรถยนต์ครับ

ตอนนี้ย่ำแย่ๆมาก เก็บเงินลูกค้าไม่ค่อยได้ แถมขายของก็ไม่ค่อยออก(ไม่ค่อยอยากขายครับ ลูกค้าไม่มีเงินเป็นแถว)

ผมทำงานธนาคารของรัฐครับ ผลกระทบจะมีกับลูกค้าเป็นส่วนใหญ่ โดยเฉพาะลูกค้าที่ส่งออก

ในส่วนภาพรวมของธนาคารนั้น ธนาคารพาณิชย์แทบจะไม่ค่อยจะปล่อยสินเชื่อเข้าสู่ระบบ นอกจากเป็นลูกค้าเก่าที่ดี ในส่วนของอสังหาริมทรัพย์นั้นแบงค์ชะลอโครงการเกือบทั้งหมด

ในส่วนของการจ้างงานในระบบของธนาคารโดยภาพรวมไม่น่าจะกระทบนะครับ เนื่องจากเดี๋ยวนี้นักศึกษาที่จบใหม่ไม่อยากเข้ามาในระบบธนาคารเพราะงานค้อนข้างจะมาก ขายทุกอย่าง ทั้งบัตรเครดิต หาเงินฝาก สินเชื่อ ประกัน จิปาถะครับ

.....ที่บ้านทำกิจการ บ้านเช่า ก็ส่วนใหญ่เป็น คนงานโรงงานต่างๆเช่น ไทยรุ่ง  ยากันยุงห่านฟ้า ประมาณเนี้ย  ตอนนี้ผลกระทบคือ

.....คนงานโดนปลดบ้าง เหลือแต่จ้างรายวันบ้าง กลับบ้านนอก ไม่มีเงินจ่ายค่าห้องก็ย้ายออกกันเป็นแถว  ของผมโดนไป9ห้องจาก 120ห้อง  แต่บ้านญาติๆกันแถว พุทธมณฑลสาย 4สาย5 ว่าง40ห้องจาก 100 กว่าห้องเหมือนกัน 

....ผลที่คาด หากคนงานย้ายออกแบบนี้ล่ะก็ ภาษี คงจะอ่วมล่ะครับ ต้องหาเงินมาจ่ายภาษีแต่ล่ะปีก็หลายอยู่   ซึ่งก็พยายามลดค่าห้องให้คนมาเช่าน่ะครับ แต่ว่า มันก็ไม่พอกับภาษีอยู่ดีอ่ะ

....ตอนนี้ก็ประหยัดได้ก็ทำไป เลยต้องพลิกสวนที่เลิกไปแล้วปลูกผัก ไว้กินอ่ะครับ ประหยัดค่ากับข้าวและปลอดสารพิษน่ะ (ตรงนี้ใครสนใจก็ถามมาได้นะครับ ใช้ที่ไม่เยอะแต่ผลผลิตแจกชาวบ้านได้)

...ฝากเพลง เกมแก้จน และ เพลง พออยู่ พอกิน น่ะครับ ฟังแล้วมีกำลังใจนะเออ

http://superza.com/jukebox/play.php?id=10053

http://mms.hunsa.com/getlink.php?sid=5886

....

 เข้ามาบอกว่าเดี๋ยวอ่านนะค่ะ ฮี่ ฮี่ ยุ่งมากมายมโหระทึก

...ตอนนี้โรงงานที่บริษัท ปิดทำการไป 7 วันครับ เห็น HR บอกว่าลองปิดก่อน 7 วัน ถ้ายังไมมี Order ก็จะปิดต่ออีก...ก่อนหน้าที่จะปิดโรงงาน เค้าก็ลดคนงานชั่วคราวไป 120 คนครับ.. จากนั้นก็ ลดวันทำงานเหลือ 4 วันต่อสัปดาห์.. แล้วก็หยุด Line ชั่วคราว(ตอนนี้ครับ) ...พอดีว่าบริษัทแม่อยู่ ฝรั่งเศษ ก็เลยค่อนข้างจะกระทบก(ล่ะมั้งครับ) อีกอย่างนึง โรงงานเค้าผลิตของเพื่อส่งออกซะเป็นส่วนใหญ่ เห็นบอกว่าช่วงนี้ไม่มี Order ก็เลยต้องหยุดช....

.. ส่วนแผนกของผม ไม่กระทบครับ ...เพราะอยู่คนละส่วนกับโรงงาน และคาดการณ์ว่าในปีหน้า งานจะเยอะ เพราะว่าหลาย ๆ โรงงานในมาบตาพุต มี Plan จะ Shutdown ในปีหน้า กันเยอะครับ... ปกติ Plant พวกนี้เวลา Shut down ก็จะหมายถึง หยุดเพื่อ Maintenance ครับ... ปีหน้า งานเข้า แน่นอน ฟันธง