พอดีไปเจอมาครับ เลยถ่ายมาให้ดูกัน
ภาพแรก กัดเจ็บจริงๆ
ภาพไม่ค่อยน่าดูเท่าไร
อันนี้ก็เป็นอีก 1 ป้ายเรียกร้อง ครับ
อันสุดท้ายยยย
ไม่กล้าไปยืนถ่ายนาน คนมองเยอะ
ขอขอบคุณ น้อง ลี โซ ยัง หรือ น้องเจนคนสวย ผู้เป็นกำลังใจ
อิอิอิ
เรื่องมันน่าเศร้าตรงที่กีฬาต้องกลายเป็นเครื่องมือทางการเมืองอีกครั้ง
ไม่ใช่จีนจะทำถูกนะครับ แต่ขอเรียนด้วยความเคารพว่า หลังเหตุการณ์นี้ ผมชักกะรู้สึกอ๊ะใจกับท่านทาไล ลามะแล้วอ่ะครับ
สุดท้าย เรื่องมันยากสำหรับทิเบตครับพูดตรง ๆ...... ในวันที่ทุกคนยังอยากค้าขายกับจีน และจีนเป็นมหาอำนาจของโลกในปัจจุบัน ใครจะกล้าหือ จีนปลูกฝังทุกคนในโลกเรื่อง One China มานานแล้ว นโยบายนี้ไป ๆ มาๆ ก็คือนโยบาย เลือกฉันหรือไม่ก็เป็นศัตรู ....... ตำราของไทยก็ยอมรับในอำนาจอธิปไตยของจีนเหนือธิเบตมานานมากแล้ว โดยใช้งานวิจัยของคนไทยที่กล่าวว่าธิเบตส่งบรรณาการให้จีนมาหลายร้อยปี
การเมืองล้วน ๆ ..... เป็นการเมืองที่มีคนตายด้วย น่าเศร้าจริง ๆ