เรือประจัญบานเป็นเรือรบหลักถูกพัฒนาขึ้นในช่วงกลาง-ปลายศตวรรษที่19 ครับ โดยเป็นผลพวงจากการพัฒนาเครื่องยนตร์ไอน้ำ ปืนใหญ่บรรจุท้าย ป้อมปืนแบบหมุนได้ และเกราะเหล็กครับ และในช่วงต้นศตวรรษที่20 นั้น เรือประจัญบาน HMS Dreadnought ของอังกฤษก็กลายมาเป็นต้นแบบของเรือประจัญบานที่สร้างต่อมาในยุคหลังๆครับ HMS Dreadnought ถูกต่อในปี 1906 มีระวางขับน้ำถึง 18,000ตัน ใช้เครื่องยนตร์ Steam Turbine ทำความเร็วได้ 21knots ติดเกราะหนา 11 ติดปืนใหญ่หลักขนาด12 ซึ่งจากยุทธนาวีที่ทสึชิมาระหว่างญี่ปุ่นและรัสเซียในปี 1904 นั้นก็มีผลต่อการพัฒนาเรือประเภทนี้ครับ โดยสงครามเรือประจัญบานครั้งใหญ่ที่สุดในสงครามโลกครั้งที่1ที่ Jutland ระหว่างอังกฤษและเยอรมันในปี 1916 นั้นก็สร้างครามเสียหายให้แก่กองเรือทั้งสองประเทศเป็นอย่างมาก

อย่างไรก็ตามในช่วงสงครามโลกครั้งที่2 นั้นการพัฒนาอากาศยานและกองเรือบรรทุกเครื่องบินทำให้เรือประจัญบานลดความสำคัญลงไปมากครับ(มีการรบระหว่างเรือประจัญบานไม่กี่ครั้ง) ในช่วงปี 1950s-1960s นั้นหลายๆประเทศที่มีกำลังทางเรือได้ปลดประจำการหรือยกเลิกการต่อเรือประจัญบานและให้ไปพัฒนาเรือติดอาวุธปล่อนนำวิถีและเรือบรรทุกเครื่องบินแทน ซึ่งปัจจุบันนั้นประเทศสุดท้ายที่มีเรือประจัญบานประจำการคือสหรัฐฯครับโดยเรือชั้น Iowa นั้นได้รับการปรับปรุงให้มีความทันสมัยติดตั้งอาวุธยุคใหม่ได้หลายๆแบบแต่เรือชั้นี้ทั้งหมดได้ปลดประจำการลงหมดแล้วครับ และกลายเป็นพิพิธภัณฑ์ไปตั้งแต่ปี 2006 แล้วครับ

การยิงปืนใหญ่เรือในช่วงต้นๆศตวรรษที่20 นั้นเรือแต่ละลำจะมีเครื่องหาระยะหรือ Range Finder ซึ่งเป็นกล้องขนาดใหญ่ไว้สำหรับวัดระยะห่าง ความเร็ว และขนาดของเป้าหมายครับโดยมักจะติดไปที่ส่วนบนสุดของยอดกาฟท์หรือที่ตัวป้อมปืนแต่ละป้อม ซึ่งเมื่อได้ข้อมูลเป้าก็จะทำการปรับปืนให้มีขีปนวิถีตรงกับเป้าหมายครับ แต่โดยมากการยิงตับแรกมักจะไม่โดนจังๆต้องปรับกันใหม่หลายรอบ แต่ต่อมาเมื่อมีการพัฒนาเครื่องคำนวน Electronic แบบใหม่ๆที่รวดเร็วและแม่นยำสูง การยิงปืนใหญ่เรือก็ทำได้รวดเร็วและแม่นยำขึ้นครับ