ข้างสนามฟุตบอลแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่
อาทิตย์-9 มีนาคม 2551 เวลา 16:30 น.


T : อ้าว เฮ๊ย!!!  คุณNนี่หว่า เป็นไงมั่งล่ะมิง  พ้นเกณฑ์ทหารรึยังเนี่ย

N : ยังเลยพี่  เพิ่งกลับจากใต้

T: อ่าวเหรอ  เป็นไงมั่งล่ะ ทางใต้

N: โหดดีพี่ ชุดผมรอดกลับมา 49 คน ไปกัน  100 คน ใส่โลงกลับมา 51 คน

G: โอ๊วว สาดดด  มิงรอดมาได้ไงวะเนี่ย ดวงดีสุด

N: เออพี่ ดวงล้วน  ๆ เลย เป็นทหารเกณฑ์ไปใต้แล้วรอดกลับมาได้นี่ โดนระเบิดไปซะครึ่ง  อีกครึ่งโดนยิง คุณที่
กลับมาได้ 49  เนี่ย พิการไปอีกเป็น 10 นะพี่  โดยมากจะขาขาด

T: อ่าวเห้ย อะไรมันจะขนาดนั้นวะ  ดูในข่าวก็เห็นเงียบ ๆ  ลงไปตั้งเยอะพี่

N: เงียบเชี่ยอะไรพี่  พวกผมลาดตระเวนยิงกับพวกแม่ngเกือบทุกวัน  ผมรบในป่า มันไม่มีนักข่าวตามไปทำข่าวอะดิ
นักข่าวมันอยู่แต่ในเขตเมืองกะชานเมืองพี่

B  : อืม ๆ แล้วจะพ้นเกณฑ์เมื่อไหร่วะเนี่ย

N: อีกปีนึงพี่ ตอนนี้เค้าให้กลับมาสั่งเสียทางบ้าน ฮ่าๆ ๆ ๆ  เดี๋ยวเดือนพฤษภาไปอีกรอบ

G: ยังจะตลกได้นะมืง

N : โหยพี่ปลงแล้ว  ไปนี่ต้องไปแบบไม่คิดว่าจะรอด ไม่งั้นเครียด นี่เค้าให้กลับมาพักผ่อน  แล้วก็ฝึกอีกหน่อย
เดี๋ยวก็ลงไปลุยกะพวกแม่ngต่อ  ตอนนี้ผมยิงไรเฟิลให้มันโค้งได้แล้วนะพี่  เจ๋งมะ

B: แสรดไม่ใช่ลูกบอล จะได้ปั่นให้โค้งได้

N : เฮ๊ยย ได้จริง  ๆพี่  เวลายิงต้องกะเวลาตอนที่กระสุนมันอยู่กลางลำกล้องแล้วส่ายปากกรอก  ยิงกลางคืนนี่โค้ง
เห็น ๆ  เลยพี่

G : เออ เชื่อมืงก็ได้  แล้วหน่วยมืงใช้ปืนอะไรวะ อย่าบอกนะว่า HK  

N : ไม่อ่ะพี่ หน่วยผมใช้ M16A2 หวังผลได้ประมาณ 100-200 เมตร  ผมแม่นนะพี่ แต่อย่างว่า
เวลาลุยกันจริง ๆ  ไม่ได้เล็งหรอผม้แต่ว่ายิง ๆ ยัด ๆไปแถว ๆ นั้นแหละ  ไม่มีใครโผล่หัวขึ้นไปเล็งศูนย์หรอก  

T : เอาRED DOT ไหม กูมี  กูยกให้เลย

N: ไม่เอาอ่ะพี่  บอกแล้วว่าไม่ได้เล็ง

B: แล้วในชุดลาดตระวนของมืงมีพวก Minimi รึพวก Sniper ไปด้วยรึปล่าววะ

N: อ๋อ พวกMinimi จ่าเป็นคนถือ ส่วนพวกSniper มันเดินแยกไปต่างหาก 2 คน  ไม่ค่อยได้ยิงเท่าไหร่หรอกพวกนี้ โดยมากถ้าเจอก็แจ้งตำแหน่งกันเฉย ๆ  พวกผมเอา M16 เข้าลุยอย่างเดียวเลย  นี่เดือนหน้าจะได้ M4 มาใช้แล้ว  พานท้ายแบบปรับได้ด้วยนะ

T : แล้วกระสุนล่ะวะ เค้าให้กี่นัดอ่ะ  

N : เท่าที่ขนไหวพี่ แต่พวกผมชอบเอาไปคนละ 5 แมก เผื่อไว้ก่อน ยิงกันจริง ๆ ส่วนใหญ่ก็ 2-3 แมก

G : แล้วระเบิดล่ะวะ

N : แรก ๆ ก็  2 ลุกตอนหลังมันบอกงบหมด  เหลือคนละลูก

T : เชี่ย งบเนี่ยนะหมด  เห็นว่างบกลาโหมปีที่แล้วอย่างเยอะ

N: เออ  ไม่รู้เหมือนกันพี่  มีให้แค่ไหนก็ใช้แค่นั้นแหละ

T : แล้วเสื้อเกราะกับหมวกล่ะ เห็นเค้ารับบริจาคกัน  มีให้ใส่รึปล่าว

N: มีครับ แต่ผมไม่ค่อยใส่กันหรอก  เอาตัวเบา ๆ วิ่งเร็ว ๆไว้ก่อน วิ่งช้าแล้วโดน AK ยิงนี่ เกราะไม่มีผลเลยพี่

B:  อ้าวมันกันไม่ได้เหรอวะ

N: แฉลบ  ๆน่ะได้พี่ ถ้าไปโดนตรง ๆ ก็ร่วงล่ะ ใส่หมวกนี่หันซ้ายหันขวายาก  มองยาก แล้วเวลายิงก็หนวกหูด้วย  มีเด็กพิษณุโลกคนนึงมันใส่ครบทุกอย่าง วิ่งช้า โดนเข้าไปตรงต้นคอ  เรียบร้อยครับ แบกกลับได้เลย บางคนก็โดนทะลุหมวก  หัวกระจาย

B : ไม่โดด ๆ ๆ  ๆ เอาวะ

T: แสรด ไม่ใช่ Counter  strike

G: เป็นไงล่ะมืง  ก่อนลงไปล่ะเห็นเล่นจังเลย คุณ BATTLE  FIELD

N: เจอเข้าเองเลย ฮ่า ๆ ๆ  ๆ
ผมเคยเดินลาดตระเวนไปเจอมันฝึกกันอยู่เลยนะ  คุณพวกหัวหน้ามันน่ะ ทหารเก่าของเราทั้งนั้นแหละ พวกรบ
พิเศษเลยด้วย มันปีนขึ้นต้นไม้เอาผัวทิ่มดินได้อ่ะ  อย่างเทพ มันฝึกเอาไว้ซุ่มรอเราอยู่บนต้นไม้ แต่ไม่มีปัญหา
พี่ เอา M79 สอยเอา

T: แล้วในมุมมองมืง  มันจะสงบเมื่อไหร่วะเนี่ย

N: ล้างเผ่าพันธุ์สถานเดียวพี่ ไม่มีทางเลือกแล้ว เลือกเอา  จะยกให้มันรึจะ ฆ่าแม่ngให้หมด  ออกลูกออกหลานกัน
ยั้วเยี้ยเต็มพื้นที่แล้วพี่ ปราบไม่หมดหรอก  รอแต่ว่าเมื่อไหร่จะได้ไฟเขียว ถ้าได้ไฟเขียวเราชนะหายห่วง  แต่นี่
พวกแม่ng เช้า  ๆกรีดยาง สาย ๆฝึก ตกดึกออกมาล่อเราละ มันมีเมียได้ 4 คน พวกนี้มันจะเอาลูกที่เกิดกับเมีย
คนแรกมาเรียนในกรุงเทพ ให้เป็นมันสมอง  ส่วนลูกที่เกิดกะเมียคนต่อ ๆไปนี่มันให้เข้าปอเนาะ พออายุ13  -14
แบกปืนไหวก็ต้องออกมารบกันแล้ว

แล้วมีกฎว่าเรายิงก่อนไม่ได้ด้วยนะพี่ ต้องรอมันยิง  เราถึงจะสวนได้ แต่ก็ไม่มีใครเค้าสนกันหรอกพี่ เจอแล้ว
คุ้น ๆ หน้า ผมใส่ก่อนล่ะ

ยิ่งตอนนี้มันทะลึ่งไปฆ่าเจ้าหน้าที่ป่าไม้  แล้วพวกป่าไม้เค้าถือคติ ประมาณว่า  ถ้ามาทำอะไรกับพวกป่าไม้
เหมือนทำร้ายพวกที่เหลือทั้งหมด พวกที่เหลือ  เค้าจะเอาคืนให้หนักกว่าเดิมหลายเท่า
ป่าไม้นี่อย่างโหดนะพี่ ยิงก่อนถามทีหลัง  คว้านท้องแขวนไว้บนต้นไม้หน้าหมุ่บ้านมันเลย
แต่ผมว่าก็ดีนะ ปราม ๆเด็ก ๆ มันไว้มั่ง  ไม่งั้นมันไม่กลัวหรอก  ถ้าจับเป็นแป๊บเดียวเดี๋ยวมันก็ออกมายิงพวกผมใหม่

เด็กบางคนนะ มันโดนลูกหลงระเบิดพวกเดียวกันนั่นแหละ  ผมไปช่วยแบกมันวิ่งออกจากพื้นที่ ช่วยทำแผล
พอมันลุกได้ มันจะกลับบ้าน แม่ng หันกลับมาชี้หน้าผม แล้วทำท่าเอามือปาดคอ  เพื่อนบางคนก็โดนทำท่า
เอาปืนเล็งใส่  แต่ไม่เป็นไร ผมจำหน้ามันได้ละ  เดี๋ยวลงไปอีกรอบค่อยไปเก็บแม่ng

G : เฮ่ย  โหดว่ะ

N: ไม่โหดหรอกพี่  ไม่งั้นมันยิงพวกเราได้อีกเป็น 10

G : เอาพระพุทธชินราชไหมวะ พี่มีนะ เดี๋ยวถอดให้เลย  สร้อยทองไม่ให้นะเว๊ย ฮ่า ๆ ๆ ๆ

N: ไม่เอาอ่ะพี่  เก็บไว้เหอะ คนที่มันจะตายผมเห็นแม่ngห้อยทุกอย่าง ทั้งเกราะ ทั้งพระ  กระจายหมดพี่

B : แล้วมีสวัสดิการไหมวะ  แบบค่าเสี่ยงภัยอะไรประมาณนี้

N : ไม่มีอ่ะพี่  ได้เงินเดือนธรรมดานี่แหละเค้าว่าไม่มีงบ แต่มีประกันชีวิตให้นะ  ถ้าตายห่าไปที่บ้านก็ได้แสนนึง
ตำรวจดิพี่สบาย สวัสดิการเพียบ รอทหารเคลียร์หมด  เข้าไปถ่ายรูปกะนักข่าวอย่างเดียวเลย  แล้วก็กลับบ้านนั่งรอยศขึ้น
ถ้าไม่ทะลึ่งออกไปไหนดึก ๆ  คนเดียวไม่ตายหรอกพี่

T: แล้วถ้าพ้นเกณฑ์มืงจะไปสอบเป็นพวกนายสิบอะไรรึปล่าววะ  

N : ไม่เอาอ่ะพี่ เงินเดือนพอ ๆ กะพนักงาน 7-11 ผมทำงาน 7-11ดีกว่า  ไม่ต้องวิ่งหนีลูกปืนและระเบิด
พอมันรู้ว่าเราโมฯรถให้กันแรงระเบิดได้ 5 กิโล พวกแม่ng อัดดินมา 15  กิโลเฉย วันนั้นHumvee ที่ผมนั่งพลิกเลยนะพี่
ดีนะ  มันพลิกเฉย ๆ เลยยังพอยิงสวนได้ คุณพวกไปกะรถปิคอัพนี่ ลอยอย่างสูง  ผมเคยขี่มอเตอร์ไซค์ตามหลัง แม่ngลอยสูงจริง  ๆ
พี่ ฮ่า ๆ ๆ  ๆ

T : ตลกเหรอวะเนี่ย

N : แต่เดี๋ยวดูตอนพ้นเกณฑ์อีกทีพี่ คิดไว้เยอะไม่ได้ เดี๋ยวอีก  4-5 เดือนถ้าถ้าผมมาเตะบอลกะพวกพี่อีกรอบ  ค่อยมาคุยกันเรื่องผมจะทำมาหาแดกอะไรดีกว่า

T: เออ ว่ะ  ให้รอดเว๊ย

G : พระคุ้มครองนะมืง

N : ขอบคุณครับพี่

B :เออป่ะ 5 โมงละ  เตะบอลดีกว่า


นี่เป็นบทสนทนากับรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งเล่นบอลที่สนามเดียวกันมาหลายปี  แต่เค้าติดเกณฑ์ทหารโดยถูกส่งลงไปประจำการที่ 3 จังหวัดชายแดน

ไม่รุ้จะแนะนำมันยังไง ไม่รุ้จะช่วยมันยังไง  ได้แต่รับรู้และนำมาบอกเล่าให้เพื่อน ๆ  ชาวไทยคนอื่นได้รับรู้ถึงชีวิตทหารเกณฑ์ที่จะถูกส่งไปลาดตระเวน

ถูกส่งไปตายก่อนเมื่อเกิดเหตุ ตอนคุยกับมันน่ะสนุกสนานครับ  แต่ผมเชื่อว่า พอกลับบ้านไปแล้วมีเวลานอนคิด  แต่ละคนที่ร่วมสนทนากับน้องเค้า

คงต้องเกิดความรู้รู้สึกอะไรในใจบ้างไม่มากก็น้อย  จากเด็กธรรมดาที่เล่นฟุตบอลด้วยกัน เล่นวินนิ่ง  เล่นเกมเหมือนเด็กทั่วไป จีบสาว มีแฟน ต้องไปสู่พื้นที่

ที่มีความขัดแย้งรุนแรง  เศร้าว่ะครับ...41

ร่วมส่งกำลังใจให้เค้ากันครับ ยังไง  ผมจะปริ๊นท์กระทู้นี้เอาไปให้น้องเค้า และ เพื่อน ๆ  ในหน่วยอ่านซึ่งไม่รุ้ว่ามันจะเวิร์คไหม  อย่างน้อยให้เค้ารู้ว่า

ถึงทีวีจะไม่ลงข่าวทหารเกณฑ์ เวลาตายก็เป็นกรอบเล็ก ๆ  อยู่ในหนังสือพิมพ์ที่ยอดขายไม่สูง แต่ยังมีคนไทยอีกหลาย ๆ  คนได้รับรู้ถึงคนที่เสียสละที่แท้จริง

ขอบคุณครับ
ครอบครัวมาเฟีย

ผมไปเจอมาในเว็บพันทิปคับ
อ่านแล้วเศร้า  (ถึงแม้บางช่วงจะขำบ้าง)