ความจริงวีรชนเดือนตุลากับพฤษภาทมิฬ ก็ควรถูกจดจำพอ ๆ กันครับผม .......... วีรกรรมที่เขาทำ ก็ไม่ได้ต่างไปจากวีรกรรมที่บ้านร่มเกล้าหรอกครับ มันเป็นเพียงแค่คนละบริบทในคนละภาคส่วนของสังคมเท่านั้น

บริบทั้งสองด้าน ก็ช่วยขับเคลื่อนประเทศไทยมาจนถึงทุกวันนี้ ฉไหนจึงไม่ควรจดจำล่ะครับผม

กลุ่มญาติวีรชนเขาพยายามอย่างหนักกว่าเขาจะได้พื้นที่ในสังคมแบบในปัจจุบัน วิ่งเต้นกันมาหลายสิบปี พยายามสื่อสารกับสังคมว่าญาติ ๆ เขาที่ตายไปทำอะไรบ้าง  วีรกรรมของญาติ ๆ เขาถึงเพิ่งถูกบรรจุในแบบเรียน ถึงเพิ่งมีอนุเสาวรีย์ ฯลฯ

แล้วกองทัพล่ะครับ? ถ้าอยากให้คนจดจำวีรกรรมของทหารไทย ก็ควรต้องทำแบบเดียวกันครับ คือพยายามใส่ข้อมูลพวกนี้เข้าไปบ้าง พยายามบอกให้คนรุ่นใหม่รู้ ไม่ใช่แนวโฆษณาชวนเชื่อหรือล้างสมอง แต่ควรเป็นการบอกให้รู้ว่า ทหารไทยเคยทำอะไรมา

อย่าโทษว่าวีรกรรมไหนควรหรือไม่ควรเป็นวีรกรรมเลยครับ

ด้วยความเคารพ

ปล. หนังสือดีมากครับ แนะนำเช่นกันครับผม

สมรภูมิบ้านร่มเกล้า ทหาร-ทหาร สู้กัน ในแถบชายแดน

พฤษภา /ตุลาทมิฬ ทหาร-ประชาชน สู้กัน ในเมืองหลวง

สิ่งไหนที่ประชาชนรู้สึกใกล้กว่ากันครับ 

สมัยร่มเกล้า คุณตา(ที่เสียไปแล้ว ) ท่านเล่าว่า เห็นรถบรรทุกทหาร (บ้านท่านอยู่สระบุรี) เป็นร้อยคันวิ่งบนถนน แต่ทางการกลับไม่ค่อยจะบอกอะไรเลย หนำซ้ำพอรบกัน ศพแทบล้นวัด แต่ทางการไม่เคยสดุดีผู้กล้าเหล่านั้น ปล่อยให้ถูกเผาไปอย่างเงียบๆ พร้อมกับการปิดข่าว ด้วยเหตุความมั่นคง มันยิ่งทำให้เหตุการณ์หลายๆเหตุการณ์ที่ทหารพลีชีพไม่ได้รับการจดจำ เนื่องจาก นโยบายของทหารขณะนั้นนั่นเองครับ

ต้องยอมรับว่า หากผมไม่ได้มารู้จักพวกพี่ๆ ผมคงไม่ได้รู้วีรกรรมเหล่านี้หรอกครับ

ผมว่าไม่ใช่หรอกครับท่านโย....ที่ท่าน Oak_model พูดผมว่าน่าจะหมายถึง ร.ล. สุโขทัย(ชั้นเดียวกับ ร.ล. ธนบุรี) ถ้าผมจำไม่ผิดนะครับ  ที่จมลงในแม่น้ำเจ้าพระยา กรณี กบฏ(ไม่อยากใช้คำนี้เลย เสียงสันหลัง วูบๆ)แมนฮัตตัน มากกว่าครับ  ซึ่งจมจากการโจมตีของ บ.ทอ. ครับ.........................

ที่คุณ oak_model  กล่าวถึงนั่น  ผมเข้าใจว่าหมายถึง รล.ธนบุรี ครับ  เพราะในยุทธนาวีที่เกาะช้างในบันทึกเก่าหลายแหล่ง ได้กล่าวถึงเหตุการณ์ที่ รล.ธนบุรี ถูกทิ้งระเบิดจากเครื่องบินรบไว้ตรงกัน  คือคาดว่าจะเป็นระเบิดจากเครื่องบินของฝ่ายไทยเอง  แต่ปัจจุบันไม่ใคร่มีใครกล้ายืนยัน ในความเห็นของผมแล้วไม่ใช่เรื่องแปลกที่มีการทิ้งระเบิดผิดเป้าหมาย  เพราะเหตุการณ์ของยุทธนาวีที่เกาะช้างเกิดขึ้นในวันที่ 17 มกราคม 2484 ซึ่งเป็นช่วงฤดูหนาว  และยิ่งช่วงปะทะนั้นเป็นช่วงเช้า ที่อากาศแถบเกาะช้างช่วงนั้นจะมีหมอกลง  ทำให้นักบินอาจจะมองเห็นเป้าหมายได้ไม่ชัดเจน ปรกอบกับในขณะนั้นเครื่องบินแบบ คอร์แซร์ และ ฮอว์ค 3 ไม่มีวิทยุประจำเครื่อง  จึงไม่สามารถสื่อสารกับ รล. ธนบุรี ได้  แม้แต่การสื่อสารระหว่างเครื่องบินในหมู่เดียวกัน  ก็ต้องใช้สัญญาณมือเพียงอย่างเดียว   แต่ความเสียหายที่เกิดขึ้นกับ รล.ธนบุรี  เพราะการทิ้งระเบิดผิดในครั้งนั่นก็ไม่ได้ร้ายแรงจนเป็นเหตุให้เราสูญเสียเรือหลวงลำนี้แต่อย่างใด   รล.ธนบุรี  เสียหายจากการถูกยิงโดยปืนเรือข้าศึกที่หอบังคับการ จนต้องใช้เครื่องถือท้ายอะไหล่ที่ท้ายเรือซึ่งทำให้เรือขาดความคล่องตัว และทำให้โดนกระสุนปืนอีกหลายนัดจนได้รับความเสียหายเป็นอย่างมาก  ที่สำคัญเกิดไฟไหม้ขึ้นหลายแห่งขึ้นบนเรือ สายสูบน้ำดับเพลิงเสียหายจนไม่สามารถดับไฟได้เต็มที่  ทำให้มีความร้อนในยุ้งกระสุนสูงขึ้นจนต้องเปิดน้ำเข้ายุ้งกระสุนเพื่อลดความร้อนเพื่อไม่ให้กระสุนปืนที่เก็บไว้เกิดระเบิดขึ้น  เหตุที่เปิดน้ำเข้าเรือกับความเสียหายที่เกิดขึ้นจากกระสุนปืนใหญ่ข้าศึกนี่แหละครับ  ทีทำให้ รล. ธนุบรี  มาพลิกคว่ำบริเวณแหลมงอบหลังจากที่ รล. ช้าง ทำการลากมาจากจดที่เกิดยุทธนาวี  ส่วนเรือที่จมที่ปากคลองตลาดตอนเกิดกบฎแมนฮัตตันนั้นเป็น รล.ศรีอยุธยา  ซึ่งก็เป็นเรือพี่เรือน้องกับ รล.ธนบุรี   เพราะโดนระเบิดจากเครื่องบินฝึกแบบ 8 หรือ T-6 เท็กซาน ของกองทัพอากาศไทยเอง 

ส่วน รล. สุโขทัย  เป็นเรือเก่าที่ต่อจากประเทศอังกฤษในยุคก่อนที่จะมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองเมื่อปี พ.ศ. 2475 มีเรือในชั้นเดียวกันคือ รล.รัตนโกสินทร์  เป็นเรือปืนป้องกันฝั่งขนาดเล็ก มีรูปร่างคล้ายกับ รล. ธนบุรี  แต่มีขนาดเล็กกว่า  ติดปืนเล็กกว่า ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นปืนขนาด 6 นิ้ว  ที่ป้อมหน้าและหลัง ป้อมละ 1 กระบอก  ซึ่งต่างกับ รล.ธนบุรี  ที่ติดตั้งปืนขนาด 8 นิ้ว ป้อมปืนละ 2 กระบอก จำนวน 2 ป้อม (ด้านหน้าและด้านท้ายเรือ)

ต้องขออภัยไว้ก่อนนะครับ ข้อความข้างบนนี้พิมพ์ขึ้นจากความทรงจำ  ไม่ได้ลอกบทความใดมา  อาจะไม่ถึงศัพท์ทางวิชาการมากนัก ก็ทนๆ อ่านกันหน่อย เพราะมันเป็นความเห็นของคนที่มีความคิดโบราณๆ หน่อยนะครับ  55555

ซื้อมาอ่านเรียบร้อยแล้วครับ อ่านจบภายใน 4 ชม เพราะวางมันไม่ลง

   เท่าที่หาข้อมูลดู ตอนนี้การปักปันเขตแดนบริเวณบ้านร่มเกล้าและ 3 หมู่บ้านของอุตรดิตถ์ ก็ยังไม่แล้วเสร็จครับ เพราะต่างคนต่างอ้างหลักฐานที่ตนมี โดยการอ้างลำน้ำเหือง แต่จากข้อมูลรู้สึกว่าจะมีปียหาตรงที่ว่ามีลำน้ำที่ว่านี้อยู่ 2 เส้น แล้วเรากับลาวก็เรียกแต่ละเส้นแตกต่างกัน แต่ไม่พิสูจน์ได้แน่ชัดว่า พื้นที่ no man land ระยะ 3 กม จากจุดที่มีปัญหา ปัจจุบันมีราษฎรของเราหรือของลาวเข้าไปทำกินหรือไม่

   เคยมีข่าวเมื่อหลายปีมาแล้ว ว่าพื้นที่ต่อเนื่องจากบ้านร่มเกล้าคือบริเวณ 3 หมู่บ้านของอุตรดิตถ์ มีคนของลาวเข้าไปทำกินแล้วลาวต่อน้ำต่อไฟเข้าไปให้ใช้ แต่ทางการไทยก็ออกมาปฏิเสธเรื่องนี้

  ส่วนการปักปันเขตแดนของลาวและไทยส่วนใหญ่ก็แล้วเสร็จ จะมีก็แต่ปัญหาบริเวณนี้ และบริเวณแม่น้ำโขงเท่านั้น

จำได้ว่าสมัยเด็กนั่งดูข่าว ร่มเกล้าทุกวันเลย ตอนนั้นสนใจพอควรเพราะพ่อบอกว่าร่มเกล้าอยู่ห่างจากบ้านเราไม่กี่ร้อยกิโล (บ้านผมอยู่แถวจังหวัดเลยครับ) แต่ไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับว่าเค้ายิงกันทำไม เพราะอะไร รู้แต่ว่ายิงกับลาว....

.......สมัยเรียนเคยคุยกับเพื่อนที่บ้านเค้าอยู่ อ.นาแห้ว... เค้าเล่าให้ฟังว่าเมื่อก่อนเมื่อก่อนตอนที่ทำศึกกัน ตอนกลางคืนเค้าจะออกมานั่งดูทหารไทยกับลาวยิงปืนใหญ่ใส่กันครับ เค้าบอกว่ามันสวยดี(ไม่รู้ว่าเพื่อนผมโม้หรือเปล่านะครับ โดยส่วนตัวไม่เคยเห็น) ...

.....สมัยเรียนมหาลัย (2542) ไปออกค่ายอนุรักษ์ ธรรมชาติที่ อุทยานแห่งชาตินาแห้ว(ตอนนี้รู้สึกจะเปลี่ยนชื่อเป็นอุทยานแห่งชาติ ภูสวนทราย ไปแล้วมั้งครับ)....เดินป่าศึกษาธรรมชาติ โดยมีอาจารย์และเจ้าหน้าที่อุทยานเป็นไกด์ ป่ายังคงความสมบูรณ์อยู่มากครับ ต้นไม่สูง ๆ 3 คนโอบมีให้เห็นอย่างละลานตา....ซึ่งอาจารณ์บอกว่าเป็นธรรมดาของ ป่าดิบเขา จากนั้นเดินขึ้นไปพักบนเนิน 1408 ตอนนั้นยังไม่มีใครไปกันครับ ทางยังไม่มีการบุกเบิก เดินขึ้นเขาต้องเดินตาม line ของเจ้าหน้าที่ ทางชันมาก ต้องลากกันขึ้นไป แต่ดีหน่อยทีมที่ไปมีเฉพาะผู้ชายก็เลยไปกันได้ เหนือยมากครับกว่าจะเดินถึงยอด แต่พอถึงยอด โอ้โหครับ ผมเข้าใจคำว่าหายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งเลยครับ บนจุดยอดสวยมากครับ....เจ้าหน้าที่เล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อนจุดนี้เคยเป็นบริเวณตั้งปืนใหญ่ของไทยสมัยร่มเกล้า แถมยังมีคูเลท อยู่เพียบครับ.... ตอนนั้นเห็นแล้วขนลุกครับ เมื่อนึกถึงสมัยสงครามที่มี ทหารหารเป็นร้อยทำหน้าที่ป้องกันประเทศอยู่ที่นี่.......จากนั้น จากจุดนี้ เจ้าหน้าที่อุทยานยังชี้ให้พวกเราเห็นถึง ยอดที่ยังเตียนอย่างเห็นได้ชัดของ เนิน 1428 ...... เนินในตำนานที่วีรบุรุษ หลายท่านได้รบอย่างห้าวหาญที่บริเวณนั้น........พวกผมอยู่บนยอดเนิน 1408 จำนวน 2 คืนครับ ตอนกลางวันเดินสำรวจระบบนิเวท ของป่าดิบเขา ซึ่งระหว่าเดินก็สามารถพบเห็น คูเลท ได้เป็นช่วง ๆ ครับ.........นึกแล้วขนลุกทุกที

........ กลับจากอุทยานนาแห้ว ก็เลยเริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับสงครามร่มเกล้ามาอ่านเป็นกิจลักษณะซักกะที ...... เกี่ยวกับเรื่องข้อสรุปของสงครามไม่มีความเห็น(เนื่องจากระหว่างสงครามมีเรื่องการ discredit ทางการเมืองของผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองกันอยู่มาก) .....แต่โดยส่วนตัวคิดว่า สงครามครั้งนี้น่าศึกษาเป็นอย่างยิ่งครับ... ทั้งมิติของยุทธวิธี และมิติทางการฑูตระหว่างประเทศ.............ผมว่าสงครามร่มเกล้าควรน้ำมาทำเป็นแบบเรียนให้นักเรียนได้อ่านกันนะครับ... และเป็นสงครามที่ผมคิดว่าชาวไทยควรจะภูมิใจเป็นอย่างยิ่งครับ

อ้ออ.... เพิ่งนึกขึ้นได้ ขอเพิ่มเติมนิดนึงครับ ... ตอนเดินขึ้น 1408 ผมเดินขึ้นทางเนิน 1225 ซึ่งชันมั๊ก ๆ แล้วก็ คืนแรกค้างที่ 1225 ครับ ที่ยอดเนิน ยังมี Box แล้วก็คูเลทอยู่เต็มไปหมด จำได้ว่ามี หอพระด้วย ครับ เจ้าหน้าที่อุทยาน บอกว่า ทหารเค้าสร้างไว้รำลึกถึงทหารที่พลีชีพในสงคราม ครับ....

ปล... ขออภัย เพิ่งนึกขึ้นได้ขอรับ

ดีใจจังที่ยังมีพี่น้องชาวไทยที่ยังไม่ลืม  วีรกรรมของบรรพบุรุษของเรา สุดท้ายนี้อยากจะฝากบันทึกของเสด็จในกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์  เอาไว้เป็นเครื่องเตือนใจ

บันทึกของเสด็จในกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์


เจอบันทึกนี้ให้เอาคำต่อไปนี้ของกูไปประกาศให้คนรู้ว่า

กูกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์ ผู้เป็นโอรสของพระปิยะมหาราช ขอประกาศให้พวกมึงรับรู้ไว้ว่า

แผ่นดินสยามนี้ บรรพบุรุษได้เอาเลือด เอาเนื้อ เอาชีวิตเข้าแลกไว้

ไอ้อี มันผู้ใด คิดบังอาจทำลายแผ่นดิน ทำลายชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์

ฤๅ กระทำการทุจริตก่อให้เกิดความเดือดร้อนต่อส่วนรวม

จงหยุดการกระทำนั้นเสียโดยเร็ว ก่อนที่กูจะสั่งทหารผลาญสิ้นทั้งโคตร ให้หมดเสนียดของแผ่นดินสยามอันเป็นที่รักของกู

ตราบใดที่คำว่า อาภากร ยังยืนหยัดอยู่ในโลก กูจะรักษาผืนแผ่นดินสยามของกู

ลูกหลานทั้งหลาย แผ่นดินใดให้เรากำเนิดมา แผ่นดินใดให้ที่ซุกหัวนอน ให้ความร่มเย็นเป็นสุข มิให้อนาทรร้อนใจ จงซื่อสัตย์ต่อแผ่นดินนั้น.

ผมได้ไปเที่ยวที่ดอยแม่สลองจ.เชียงรายมาไปที่อนุสรณ์สถานทหารของจีนที่มาอยู่บนดอยแม่สลอง  ไกซ์เค้าบอกว่าที่ไทยขับไล่คอมมิวนิสได้เพราะทหารของเค้า(ทหารจีนที่มาอยู่บนดอยแม่สลองประมาณ 4,000คน)อาสามาปราบให้รัฐบาลไทยเพื่อแลกกับที่อยู่อาศัยของเค้าและยังบอกอีกว่าทหารไทยรบ10ปีก็ยังไม่ชนะพอทหารของเค้ารบได้ไม่นานก็ชนะ  รวมถึงการรบที่ร่มเกล้าด้วย  เค้าบอกว่าทหารของเค้ารบแค่24วันก็ชนะแล้ว  สิ่งที่ไกซ์เล่ามาเป็นเรื่องจริงหรือ

แต่ถ้าเป็นเรื่องจริงมันสะท้อนถึงศักยภาพของทหารไทยในช่วงนั้นอย่างไร  แล้วทำไมเรื่องนี้ถึงไม่เผยแผ่  ใครมีความรู้ช่วยชี้แนะด้วย

ร่มเกล้าเป็นสงครามจริงครั้งสุดท้ายที่ลุงผมเขาร่วมรบครับ(นายทหารปืนใหญ่) ก่อนที่แกจะเกษียณยศพันเอก

เรื่องของบันทึกของสมเด็จในกรมฯ ที่มีการออกมาเผยแพร่กันเป็นเวลานานนั้น เคยอ่านบทสัมภาษณ์ของทายาทในราชสกุลอาภากรครับ เขากล่าวว่า จำไม่ได้จริงๆเลยว่าท่านเคยเขียนไว้จริงๆหรือเปล่า ซึ่งก็เป็นที่น่าสงสัยอยู่ครับว่าบันทึกนี้มีที่มาอย่างไรแน่

ทหารจีนฮ่อไม่เคยไปรบร่มเกล้าน่ะครับ รบแค่เขาค้อครับในสงครามปรามคอมมิวนิสต์ ปี 2514  เขาก็ได้สัญชาติไทยแล้วครับ

ร่มเกล้าเกิดจากนั้นอีกนานมาก พวกทหารจีนฮ่อคงเปลี่ยนไปคุ้มกันฝิ่นกับกัญชาหมดแล้ว

กองพลที่มารบคือ กองพล 93 ของนายพลต้วน เป็นทหารของเจียงไคเช็ค

เคยมีหนังนำมาสร้าง พี่หลิวเต๋อหัวเราเป็นนายพลต้วน

ลองอ่านประวัติกองพล 93 ที่นี่น่ะครับ

http://www.sae-dang.com/cgi-bin2/dangBoard/OpenMessage.php?no=12531

แปลว่าไทยกีบจีนไต้หวั่นเคยร่วมรบกันแล้ว

สงครามร่มเกล้าตอนนั้นผมยังเรียน ม.3 เช้า ๆ ต้องเข้าไปอ่านหนังสือพิมพ์ทุกวัน อ่านไปก็สงสารทหารไป ที่ต้องมาตายฟรี จากนโยบาย ไม่ขยายเขตรบ เพราะสมัยนั้น เรากลัวเวียดนามและประเทศคอมมิวนิสต์ แทรกแซง

จนสุดท้ายเราเกือบจะแพ้ เราถึงส่งหน่วยปฎิบัติการพิเศษไปชี้เป้าฐานปืนใหญ่ และให้ F5 กับ OV-10 บินไปถล่ม

หลักฐาน คือรูปที่พี่ท้าวทองไหล เคยนำมา Post ตูดแหว่งไปข้างหนึ่ง

สมัยนั้นลาวย้ายปืนใหญ่เร็วมาก เขามี Mi-8 แล้ว

ผมพยามยามไม่อยากพูดการเมืองน่ะครับ นึกไปก็น่าเจ็บใจ

ปัจจุบันไทยลาวก็พี่น้องกันล่ะครับ แค่มีมือที่ 3 ที่ 4 เขามาแทรกแซง

ลองไปดูแถว จ.เลย สิครับ ใน รพ. มีแต่ชาวลาว เข้ามารักษา

สำหรับร่มเกล้าแล้ว มีอีกบทเรียนที่ควรจดจำนำไปแก้ไข(ไม่ใช่มาเถียงกันว่าใครผิด)นั่นก็คือกรณีที่เครื่องบิน ทอ. เข้าทำ Air Strike แล้วเกิดความผิดพลาดทำให้เกิดการสูญเสียของฝ่ายเดียวกัน.......ภารกิจครั้งนั้นไม่น่าจะถือว่าเป็น CAS เพราะเครื่องบินไม่มีการประสานกับหน่วยภาคพื้น ที่อยู่ในพื้นที่    นักบินจึงทำตามขั้นตอนและเวลาต่อเป้าหมายตามภารกิจที่ได้รับ    ซึ่งถ้ามีการประสานกับหน่วยภาคพื้นในพื้นที่ หรือมี GFAC(Ground Forward Air Controller) แล้วละก็  GFAC สามารถสั่งเครื่องเปลี่ยนเป้าหมายหรือสั่ง Abort ได้ในกรณีเป้าหมายเปลี่ยนแปลง หรือ เครื่องเข้ามาในทิศทางที่ผิดซึ่งอาจเสี่ยงต่อการโดนฝ่ายเดียวกัน      แต่ในครั้งนั้นไม่มี  จึงทำให้ GBU 10 ขนาด 2000 ปอนด์ ทั้ง 2 ลูกจึง HIT เป้าหมายตามเวลาและสถานที่ ตามแผนที่ได้ Blief ไว้ตั้งแต่ต้น...........................

ถ้าเอาตามสถานการณ์ในปัจจุบันแล้วก็คงไม่พ้นที่ต้องยกกรณีตัวอย่างที่ สถานการณ์ใน3จังหวัดภาคใต้.........ผมเชื่อว่าถ้าแต่ละเหล่าทัพแต่ละส่วนประสานกัน หรือ พูดง่ายๆก็คือ ทำการยุทธ์ร่วมกันมากกว่านี้ ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนแล้ว  คงลดการสูญเสียของฝ่ายเราได้มากกว่านี้อย่างแน่นอน.......สำหรับการใช้กำลังทางอากาศแล้ว  คงไม่ต้องถึงขั้น Urban CAS  หรือการทำ CAS ในที่ชุมชน อย่างเช่น ไอ้กันในอิรัค หรือ ยิวในเลบานอล หรอกครับ   ขอแค่เพียง Cover ธรรมดาๆ ก็พอ........อากาศยานประเภท ฮ. ของแต่ละส่วน   เช่น   ทบ. ทร.  ทอ.  ตร.(ไม่รู้มี Door Gunner หรือเปล่า) ถ้าเอามารวมกันแล้วคงมีจำนวนพอสมควร(ถึงแม้ว่าจากที่ได้ฟังมา เปอร์เซ็นต์การใช้งานได้จริงจะเป็นตัวเลขที่น่าตกใจหาย เป็นอย่างมาก แต่เชื่อว่าถ้าจะทำกันจริงๆแล้วคืองบฯลงมาเต็มๆจริงๆแล้วคงไม่ยาก)...........ผมคงไม่พูดทั้งหมดทุกด้านของการพยายามเอาชนะในพื้นที่ดังกล่าว ขอพูดในกิ่งของการสนับสนุนเพื่อลดการสูญเสียในภารกิจ รปภ. ก็พอ.............ภารกิจหลักๆที่ฟิกเวลาและสถานที่ นั้นก็คือ การ รปภ.ครู  ซึ่งมีห้วงเวลาและสถานที่ที่แถบจะชัดเจน    ถ้าเราประสานกันในการรบร่วมมากกว่านี้ รวมอำนาจกำลังทางอากาศ(ที่กล่าวข้างต้น) และวางแผนร่วมกันแล้ว รูปแบบน่าจะออกมาดีกว่านี้   คงไม่ต้องถึงขั้นบิน Cover ทุกขบวน แต่ขอเพียงบินให้ครอบคลุมพื้นที่ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก็พอ     ซึ่งถ้าผมเป็นฝ่ายตรงข้ามที่รอจะทำลายเป้าหมายของเราแล้ว ถ้าผมได้ยินเสียง ฮ. อยู่ใกล้ๆ หรือ รู้ว่าจะมี ฮ. เข้ามายังพื้นที่ได้ในเวลาไม่กี่นาทีแล้ว ผมคงคิดหนักและต้องปรับเกมส์หรือลดขีดความสามารถลงไปมากทีเดียว..................สิ่งหนึ่งที่น่าใจหายเป็นอย่างมากก็คือ ภารกิจหลักของ ฮ. ในพื้นที่เป็นภารกิจที่น่าเป็นห่วง  เป็นภารกิจที่ วัวหายแล้วล้อมคอก(หรือไม่ล้อมเลย ปล่อยมันให้หายไปอีก) หนึ่งในภารกิจนั้นก็คือ  การส่งกลับสายการแพทย์(อันนี้เป็นภารกิจเร่งด่วนอันดับ 3 ด้วยมั้ง อันดับต้นๆ น่าจะนึกออกนะครับว่าเป็นภารกิจอะไร) เพื่อนอาจจะงงและเถียงผมก็ได้ว่า ก็มันถูกแล้วนี่ แต่กว่าจะเข้าไปถึงก็คงหลายเป็นการส่งกลับแบบไร้วิญญาณแล้วละครับ  เพราะฝ่ายตรงข้ามเมื่อปะทะแล้วไม่ติดพันเรานานและถ้าลงมือก็หมายความว่า เป้าหมายที่เค้าเลือก มีโอกาสที่เค้าจะทำลายได้เกือบ 100 เปอร์เซ็นต์  ซึ่งถ้าเราอยู่ในฐานและรอบินออกไปเมื่อปะทะก็คงบินไปรับศพของนักรบเท่านั้นแหละครับ...................แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นถ้าจะทำแบบนี้ยังมีข้อจำกัดที่สำคัญอีกพอสมควร หลักๆ คือการติดต่อสื่อสาร  ฉะนั้นสิ่งที่สำคัญอันดับแรก ถ้าคิดที่จะทำ(ไม่ใช่เรื่องนี้เรื่องเดียวแต่ทุกเรื่องที่เกี่ยวข้อง) ก็คือ การจัดตั้งศูนย์ฝึกสำหรับสถานการณ์ดังกล่าวโดยเฉพาะ เช่น ศูนย์ฝึกที่ ม่วงค่อม  ซึ่งจะต้องรวมการฝึกทุกหน่วยทุกเหล่าที่จะลงพื้นที่ เพื่อความเข้าใจในรูปแบบเดียวกัน และการแก้ไขปัญหาของกันและกัน    ซึ่งหน่วยที่จะลงไปสับเปลี่ยนกำลังจะต้องส่งมาฝึก เช่น อย่างน้อย 6 เดือน  จะได้เป็นการบังคับหน่วยไปในตัวไม่ให้สักแต่จัดๆลงไป โดยไม่มีการฝึก..............ฝันและพูดไปเรื่อยอีกแล้วครับผม

จากที่ FW190 เล่ามาคิดถึงภาคใต้เราแล้ว เราทุ่มคนลงไปแต่ไม่ได้ป้องกันคนเหล่านั้นเท่าที่ควรเลย ชุดคุ้มกัน 1 ฮัมวี่ กับอีก 2 จักรยานยนต์

อ่อนแอเกินไปถ้าถูกซุ่มโจมตี เมื่อเข้าพื้นที่สังหารที่ถูกวางไว้อย่างดี

นึกถึงเวลาโดนยิง กว่าจะรู้ว่าจุดซุ่มยิงมาจากตรงไหนก็โดนเก็บเกือบหมดหมู่ และจุดซุ่มไม่น่าจะน้อยกว่า 2 จุด ถ้ารอดซักครึ่งหมู่กว่าจะโต้กลับ โจรก็เริ่มถอยแล้ว  แต่ถ้าเจ็บกันมากก็โดนประชิด นึกแล้วน่าใช้รถเกราะร่วมขบวนทุกขบวน น่าจะดีกว่านี้ ส่วนการยิงทางอากาศผมว่าไม่น่าจะช่วยอะไรได้มากนอกจากข่มขวัญให้ล่าถอย กว่าจะบอกตำแหน่งหน่วยพื้นกว่ายืนยันเป้ากว่า ฮ. จะมากว่าจะยิง ไม่รู้ gunner จะยิงถูกไม๊

ที่สงครามร่มเกล้าไทยแพ้นะครับ

- ประเทศลาวประกาศชัยชนะที่หลางพระบางโดยเอาอนุสรย์ของเครื่อง F-5 ไปแสดงไว้(ตอนหลังเอาออกเพื่อความสัมพันธ์อันดี)

- ไทยเป็นคนขอเจรจาก่อนโดยผ่านนายธานินท์ กรรวิเชียร

- ไทยไม่มีกระสุนปืนใหญ่ยิง ต้องขอซื้อสิงค์โปร สิงค์โปรบอกก็ได้แต่ต้องสด!! ......

- ไทยเลยต้องไปขอร้องจีนเจ้าเดิม โดยได้รับรับปืนใหญ่ขนาดใหม่ โดยเมื่อยิงออกไปแล้ว ท่าทีของลาวเลยอ่อนลง และยอมเจรจาด้วย

- ไทยทิ้งระเบิดโดนพวกเดียวกัน (โดนทหารม้า) เขาเล่าว่าพวกทัพฟ้ากลัวแซม(หลังโดนสอยไป 2) เลยทิ้งซะระดับเพดานบิน 20,000-30,000 ฟิตไม่ใช่ว่าไม่สามารถดูสถานการณ์แบบเรียวไทม์ไม่ได้

- ศพของข้าศึกส่วนหนึ่ง เป็น ทหารคิวบา บ้าง เวียดนามบ้าง รัสเซียก็มี

- ข้าศึกมีระบบเรดาห์ที่ ป้อมปืนใหญ่ยิงได้ 1-2 ลูก ก็โดนปืนใหญ่ของข้าศึกที่มีรัศมีการยิงที่ไกลกว่ายิงมาอย่างแม่นยำ โดยการชี้เป้าของดาวเทียมรัสเซีย

- หัวข้อเจรจา ข้อหนึ่งคือ ไทยกลัวว่าสงครามครั้งนี้จะไม่ใช่สงครามตัวแทน  คือ  ไม่เชื่อว่าไทยกับลาวอยากรบกันเองเพื่อ ล้ำเขตมา 10 กิโลเมตร

- บทสรุปสงครามคือไทยและลาวถอยจากที่พิพาทคนละ 10 กิโล

(แต่ลาวมันล้ำเข้ามา10โลแล้วนี่หว่า)

สุดท้าย ถ้าเอากันจริง ลาวบุกไทยถึงกรุงเทพได้  ขณะที่เวียดนามกะลังยืนยิ้มอยู่บนหอช้างเพื่อรอกะซวก