เท่าที่เห็น เอฟ-15 ก็ทำได้ครับ

น่าจะเป็นการโชว์สมรรถนะของเครื่องยนต์(เหมือนรถแรงๆก็มาดริฟท์เบิร์นยางเล่นนั่นแหละครับ )

 

ส่วนเรื่องปีก ไม่ทราบครับต้องถามคริสเตียนโน่ โรนัลโด้ ปีกแมนยู 555

มุขแป้ก

สันฐานปีกของบินไอพ่นเท่าที่นิยมกันก็มี ปีกธรรมดา ปีกลู่หลัง และปีก 3เหลี่ยม (ปีกลู่หน้ายังอยู่ขั้นวิจัย) ..................ปีกธรรมดาแรงยกมาก แต่แรงต้านก็มาก ไม่สามารถบินผ่านความเร็วซุเปอร์โซนิคได้(เกิดกระแสต้านของอากาศวนมาก) ......ปีกลู่หลัง แก้ปัญหาอากาศพลศาสตร์ได้ สามารถบินเหนือเสียงได้ เสถียรภาพดี แรงยกพอประมาณ.................ปีก 3 เหลี่ยมแรงต้านน้อย (สังเกตุ เครื่องปีก3เหลี่ยมมักมีแรงขับน้อยกว่าปีกลู่หลังในขนาดเดียวกัน) เสถียรภาพการบังคับต่ำ แต่เดี๋ยวนี้ก็แก้ด้วยการติดปีกเล็ก (เมื่อก่อนยังไม่มีการควบคุมด้วยคอมพิวเตอร์(ฟลายบายไวร์) ปีกเล็กจึงเป็นเรื่องเหนือวิสัย) ข้อเสียของปีกสามเหลี่ยมอีกเรื่องคือ แรงยกน้อย..........มีต่อ

จบเรื่องสันฐานปีก ทีนี้มาดูจุดติดตั้งปีก.......................ถ้ามองด้านข้างลำตัว จุดติดตั้งปีกจะมีอยู่ 3 ตำแหน่ง คือ ปีกต่ำ หมายถึงปีกที่อยู่ตำแหน่งด้านล่างลำตัว ...............ปีกสูง คืออยู่ด้านบน.................ในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง เครื่องบินขับไล่จะมีแผนแบบปีกต่ำเป็นส่วนมาก ซึ่งลักษณะนี้จะทำให้เครื่องบินมีท่าทางการบินที่ทำได้อย่างคล่องแคล่ว..................ในปัจุบันเครื่องบินที่ใช้ปีกสูงมักเป็นเครื่องบินโจมตี....................................... สำหรับรูปทรงของปีกเล็ก ของไตฟูน กับ กริเป้น ออกแบบมาเพื่อจุดประสงค์เดียวกัน นั่นคือ เพิ่มเสถียรภาพให้กับการบังคับ แต่จุดติดตั้งอาจจะอยู่ในตำแหน่งต่างกัน (กริเป้นอยู่ด้านบนหลังค้อกพิท ขณะ ไทฟูน อยู๋ตอนหน้า) ทั้งนี้เป็นไปตามอากาศพละศาสตร์ ซึ่งเริ่มการทดลองและสังเกตตั้งแต่ขั้นทดสอบในอุโมงค์ลม......................... สิ่งที่น่าสังเกตอีกอย่างคือ ไทฟูน ใช้แผนแบบปีกสามเหลี่ยม ติดตั้งแบบปีกต่ำ ซึ่งมีเครื่องบินที่ใช้แผนแบบนี้น้อยมากได้แก่ เอ็กซ์-29 ของไอ้กัน เจ-10 ของจีน และลาวีของยิว...................

จบด้วย ภาพเสียท่าของไทฟูน...............ภาพนี้ตั้งชื่อ ."ไสหัวไป" (แต่ไม่ได้หันก้นมา)................