สมัยสงครามโลกครั้งที่ 1 บรรดาสรรพาวุธระเบิดทั้งหลายมีการใช้ชนวนที่ทำงานอย่างง่าย  ๆ ไม่ยุ่งยากซับซ้อน ต่อมาภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 1 ได้มีการพัฒนาชนวนขึ้นมาใช้  เช่น ชนวนถ่วงเวลา (Long Delay ) และชนวนป้องกันการถอด(Anti-Disturbance) ซึ่งสร้างความสูญเสียให้แก่เจ้าหน้าที่ทำลายวัตถุระเบิดของอังกฤษเป็นจำนวนมาก

-  พ.ศ. 2483  อังกฤษ ได้จัดตั้งหน่วยทำลายล้างวัตถุระเบิด (Bomb Disposal) ขึ้นโดยรับอาสาสมัคร จำนวน 46 นาย ซึ่งได้ปฏิบัติหน้าที่เก็บกู้และทำงานสรรพาวุธระเบิดจนถึงปี พ.ศ. 2485 โดยมีเจ้าหน้าที่ทำลายวัตถุระเบิดรอดอยู่เพียง 8 นาย เท่านั้น เนื่องจากไม่ได้มีการเตรียมการศึกษาเรื่องการทำลายวัตถุระเบิดและระบบชนวนชนิดใหม่มาก่อน

-  พ.ศ. 2488  กองทัพเรือสหรัฐ ฯ เห็นความจำเป็นในงานทำลายล้างวัตถุระเบิด จึงได้จัดตั้งโรงเรียนทำลายสรรพาวุธระเบิดขึ้นชื่อว่า ? BOMB DISPOSAL SCHOOL โดยมุ่งศึกษาเฉพาะการเก็บกู้และทำลายลูกระเบิดอากาศ

-  พ.ศ. 2491  สหรัฐ ฯ มีการเปลี่ยนแปลงนโยบายโดยให้มีการฝึก ? ศึกษา แก่กำลังพลทุกเหล่าทัพเกี่ยวกับการเก็บกู้ , ประเมินค่าและการทำลายสรรพาวุธ  ทั้งภาคพื้นดิน , ใต้น้ำ ทั้งของสหรัฐ ฯ เอง และของต่างชาติ โดยเปลี่ยนชื่อโรงเรียนเป็น  ? Explosive Ordnance Disposal School? ซึ่งกองทักบกไทยได้ส่งกำลังพลนายทหารและนายสิบเข้ารับการศึกษาจากโรงเรียนทำลายสรรพาวุธระเบิดของสหรัฐฯ นับจนถึงปัจจุบัน