ระบบป้องกันภัยทางอากาศ ตามหลักนิยมทั่วโลก เขา แบ่งเป็นสามระดับ

๑.ระยะไกล...ใช้เครื่องบินขับไล่สกัดกั้น ทำการสกัดกั้นนอกประเทศ หรือตามแนวชายแดนเมื่อเห็นว่า ข้าศึกเป็นภัยต่อประเทศ

๒.ระยะกลาง....ใช้จรวดต่อสู้อากาศยานและปืนต่อสู้อากาศยานที่เป็นความรับผิดชอบของ กองทัพบก และกองทัพเรือ ที่วางอยู่ตามแนวชายแดนยิงเครื่องบินข้าศึกที่รุกเข้ามา (ผ่านจากเครื่องบินสกัดกั้น)

๓.ระยะประชิด....ใช้จรวดต่อสู้อากาศยานและปืนต่อสู้อากาศยานที่เป็นความรับผิดชอบของ กองทัพบก กองทัพอากาศ และกองทัพเรือ ที่วางอยู่ในหน่วยที่ตั้ง  ยิงเครื่องบินข้าศึกที่รุกเข้ามา (ผ่านจากเครื่องบินสกัดกั้น และระบบป้องกันตามแนวชายแดน)

การวางกำลังจรวด พื้นสู้อากาศ เพิสัยปานกลาง หรือไกลเหมือนจะง่าย  แต่ต้องวางจรวดกี่ลูกทางตะวันออก  กี่ลูกตลอดภาคตะวันตก  กี่ลูกตลอดภาคเหนือ และกี่ลูกตลอดภาคใต้  ในการป้องกันข้าศึกที่มาจากทุกด้าน  โดยใช้ระบบคอมพิวเตอร์ควบคุมการยิง  

แต่ถ้ามีเครื่องบินสกัดกั้น  F-16 เครื่องเดียวสามารถบินจากเหนือไปยิง MiG-29 จากทางใต้ แล้วเลี้ยวมายิง MiG-29 จากทางตะวันตก ก่อนบินลงเติมเชื้อเพลิงและอาวุธทางตะวันออกแล้ววิ่งขึ้น......ฯลฯ โดยใช้คนในการตัดสินใจ

แบบไหนเหนือกว่ากัน

ถ้าระบบจรวด SAM ดีกว่าเครื่องบินขับไล่สกัดกั้น  อาเซียน คงไม่แข่งกันซื้อ บ.ข. กันครับบบบบบบ

ขอบคุณสำหรับคำตอบมากๆครับ ท่านท้าว เห็นภาพเป็นรูปธรรมขึ้นเยอะ

สรุป บข ดีกว่าแซม ?

บ้านเรามีระบบป้องกันทางอากาศ แบบไหนบ้างครับนี่

ดูเหมือนเรื่อง ระบบป้องกันทางอากาศ ข่าวคราวจะน้อยกว่าพวกรถถัง เครื่องบิน นี่ผมยัง จำได้ อยู่แค่ว่า เรามี เรดอาย กับ เอแดท อยู่เลย ไม่แน่ใจว่ามีใหม่กว่านี้มั้ย?

SAM มันก็ยังจำเป็นนะครับ แต่ประเทศเงินน้อยอย่างเรา เน้นบ.ข. ดีที่สุดครับ ส่วน SAM ถ้าจะจัดหา ควรเป็น SAM ระยะใกล้ครับ เน้นป้องกันภัยเฉพาะจุด ไม่จำเป็นต้องมีระบบยิงไกล ๆ อย่าง S-300 ครับ เพราะมันเกินตัวเราไป อีกอย่าง ราคามันซื้อบ.ข. ได้หลายลำเลยทีเดียวครับ

...แซม นั้นเป็นระบบป้องกันเฉพาะพื้นที่เช่น ฐานบิน กองบัญชาการ หรือระบบจรวดพิสัยต่างๆ รวมถึงแนวหลังด้วย และความสามารถอย่างป้องกันขีปนาวุธพิสัยต่างๆ แต่พวกนี้ต้องใช้หลายองค์ประกอบไม่ว่าจะระบบการวางเครือข่ายเรดาห์ การวางระบบการยิงควบคู่กับป.ต.อ. แต่พวกนี้ก็เสี่ยงต่อ การแจม ระเบิดนำวิถี จรวดต่อต้านการแพร่เรดาห์ โดรนทำลายเรดาห์ ซึ่งพวกนี้มีพิสัยยิงทำลายที่ไกล แค่ระบบเรดาห์ตรวจจับเสียหายก็เกือบง่อยทั้งระบบ และระบบต่อต้านการแพร่เรดาห์นั้นมีความสามารถในการค้นหาสูงมาก  ที่ว่าไว้ว่ายิงไกล หากจะหาแซมที่ยิงไกลกว่าก็ต้องแลกมาด้วยราคาแพงลิ่ว

...หากแต่เป็นเครื่องบินรบนั้น ทำงานได้หลายอย่าง ครองอากาศ โจมตี ทั้งไกล ใกล้ ราคาไม่แพง หากแต่เป็นแซมนั้นต้องซื้อมาที่ล่ะหลายระบบเพื่อการป้องกันที่สมบูรณ์ และรวมถึงราคาลูกจรวดอีกด้วย

จรวด SAM ประเทศไทยเรา(เคย)มีใช้มากมายหลายรุ่น  ตั้งแต่เด็กมาเคยได้ยินเยอะแยะแต่ปัจจุบัน เลิกใช้ไปมาก  เพราะ SAM มีข้อจำกัดตรงที่อายุการใช้งานมันเสื่อมสภาพเร็ว ใช้งานเฉลี่ย 3-5 ปีก็เลิกใช้  บางแบบอาจจะอยู่ยงคงกะพันถึง 10 ปีครับ

 เรดอาย (ปลด) 

 HN-5 N (ปลด)

โบลไฟท์ (ปลด)

เอสปิเด  (ปลด)

สปาดา (ปลด)

สกายแคท (ปลด)

QW-2

RBS-70

แอตแดท

ฯลฯ

บางแบบก็ปลดไปแล้วบางแบบก็ยังมีใช้อยู่  บางแบบก็ลืมชื่อ  แต่มีจรวดมากมายที่เรามีประจำการนับตั้งแต่หลังสงครามเวียดนามเป็นต้นมา  ครับ  ถ้าผมจำไม่ผิด สกายแคท น่าจะเป็นจรวดต่อสู้อากาศยานนำวิถี แบบแรกของกองทัพไทย โดยติดตั้งอยู่บนเรือหลวงมงกุฎราชกุมาร ครับ

ท่านท้าวฯครับ

ผมไม่แน่ใจนะครับ สกายแคทของท่านท้าว กับซีแคท ที่เคยติดในเรื่อรบหลวงมงกฏฯ เป็นตัวเดียวกันหรือเปล่าครับ อิ อิ อิ

SAM SeaCat รุ่นที่ใช้งานเป็นฐานยิงบนบกนั้นถ้าจำไม่ผิดเรียกว่า "TigerCat" ครับ ซึ่งไม่แน่ใจว่ามีใช้งานในไทยหรือไม่

ปัจจุบันแท่นยิง SeaCat บน ร.ล.มกุฏราชกุมารถูกถอดออกแล้วติดป้อมปืน 40มม.แทนครับ

อ้อ  SEA CAT ครับท่านโต้ง  บังเอิญช่วงนี้ผมเลี้ยงไก่เยอะครับ  ปล่อยๆออกบ้างครับ  เรียนท่านโต้ง ช่วงนี้กำลังถูกจับตามอง  จากชั้นบน  ขออนุญาตงดเว้นภาพที่ผมไปยืนปรากฏอยู่นะครับ 

ปีนี้....ชัยบาดาล  นะครับทุกท่าน...เตรียมตัวได้แล้วครับ.....

ว. 2 ว. 8 ว. 5 ขอรับท่านท้าวฯ QRU 73

เพราะได้รับการพิสูจน์ในสงครามจริงๆ(สงครามอ่าว1-2)แล้วว่า ขนาดอิรักมีระบบป้องกันภัยทางอากาศชั้นยอด มีนานาสารพัดจรวด(โคตรจรวด) แต่ก็ไม่อาจต้านทานฝูงเครื่องบินรบที่ทันสมัยได้