...ปัจจัยหลายอย่างครับ เงิน (จีดีพีของประเทศ สภาพเศรษฐกิจ) ฯลฯ..อีกหลายอย่างที่เป็นอุปสรรค...อย่างว่า ประเทศเรามันจน อ่ะนะ..

จริงๆมันไม่ได้จนหรอกครับ แด๊กกันจนเงินหมดคลังมากกว่า แล้วอีกอย่างยิ่งอาวุธพัฒนาไปมากมาย เทคโนโลยีพัฒนามากขึ้น ราคาก็ยิ่งแพงมากขึ้น ประมาณว่าผลิตมาไว้โชว์ว่าไอ้เนี่ยมันเจ๋ง แพง ไม่มีใครต่อกรได้ อย่างงี้ประเทศไหนก็ไม่มีปัญญาซื้อหรอก บุคลากรบ้านเราต้องพัฒนากันอีกเยอะครับ

.....บ้านเราเอง ช่วงเวลาฮ็อตๆ การเมืองราบเรียบ บ้านเมืองรุดหน้า เศรษฐกิจดีมีแต่รายได้ หุ้นพุ่งสูง อาวุธจะได้หรือไม่ ไม่ใช่เรื่องยาก แต่ปัญหาหลักๆคือความรู้ความเข้าใจของความจำเป็นในการมีไว้หรือทดแทน เพียงแต่หากนำมาเป็นประเด็นวิจารณ์ หาเรื่องกันไปๆมาๆ แถมข่าวก็ประโคมๆกันว่าไม่ดีอย่างโน้น อย่างนี้ ต่ำกว่าของเดิม(อันนี้พวกเราที่ศึกษารู้กันดี แม่งอยากไปเผาสำนักพิมพ์แท้ๆ) นอกจากนั้นยังอยู่ใต้ร่มมหาอำนาจไปซื้อของคนอื่นลำบาก คอรับชั่นอีก สุดท้ายโครงการ.....โดนแบน  หากคนในบ้านเรามีความรู้ ความเข้าใจ และมุ่งแต่ความเจริญของประเทศล่ะก็ เครื่องบิน เรือดำน้ำ หรืออะไรในฝัน มันก็มีสิทธิทั้งนั้นล่ะครับ

...ส่วนราคาอาวุธแพง ตามเทคโนโลยี อัตตราการผลิต ซื้อได้แต่เครื่องอาวุธที่จะนำมาติดราคาก็ไม่ต่างกันเท่าไร  อยู่ที่ความจำเป็น อย่างที่ว่าบางอย่างมันก็เกินความจำเป็นของบ้านเรามากไป

ผมคิดว่า เพื่อนบ้าน ไม่ใช่ศัตรูนะครับ...โดยหลักในปัจจุบันนี้...เพียงแต่ การที่เราต้องมีอาวุธที่นำสมัยบ้าง เพราะ เพื่อนบ้านเรามี...จึงต้องมีการ ถ่วงดุล ทางการทหารไว้บ้างครับ...

เพื่อนบ้านไม่ใช่ศัตรูครับ...แต่ผู้มีอำนาจในประเทศใด ๆ ที่นิสัยไม่ดี ไม่น่าไว้วางใจ ก็ตาม คือ ศัตรูของเพื่อนบ้าน ครับ...อย่ามองแต่เรา ว่าเราคือ คนดี...เพราะ เพื่อนบ้าน ก็สามารถ มองว่าเราคือภัยคุกคาม เช่นเดียวกับ ที่เรามองเขาเช่นกันครับ...

อย่ามองแต่ตัวเอง...จงมองคนรอบข้างบ้างครับ...อย่าคิดว่า ตัวเรา ดีที่สุดครับ...อย่าหลงตัวเองครับ...

ยิ่งประเทศเพื่อนบ้าน สะสมอาวุธมากเท่าไหร่...ก็ไม่ได้หมายถึงว่า เขาจะคุกคามเราอย่างเดียวครับ..แต่เขาก็มองว่า เราจะไปคุกคาม เขาก็ได้ เช่นเดียวกันครับ...

อย่างมาเลทุ่มทุนไปซื้อเครื่องบินหลายๆลำตอนนี้ก็ถังแตกแล้วนิ