ผศ.ดร.ธีรเกียรติ์ เกิดเจริญ จากภาควิชาฟิสิกส์ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล อธิบายว่าพลาสติกอิเล็กทรอนิกส์คือการประยุกต์นำไฟฟ้าหรือโมเลกุลอินทรีย์เพื่อสร้างวงจรหรือเป็นฐานรองสำหรับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์  ................

ก็ตกใจ...............อ่านแล้วตอนแรกนึกว่า จะใช้พลาสติกโด๊ปแทนสารกึ่งตัวนำ  ................ จริงๆแล้วใช้สร้างวงจรหรือเป็นฐานรอง .......................ก่อนอื่นต้องขออธิบายหลักการทำงานคร่าวๆของระบบอิเลคทรอนิคส์ทั้งมวล.......... งานสำคัญคือการขยายสัญญาณ และ การสวิทชิ่ง (ปิดเปิดเป็นจังหวะ 0 และ 1 เพื่อเป็นสัญญาณดิจิต้อล) เครื่องมือที่ใช้คือ ไดโอด ทรานซิสเตอร์ ซึ่งอุปกรณ์เหล่านี้ต้องใช้สารกึ่งตัวนำเป็นโครงสร้างพื้นฐาน สารกึ่งตัวนำคือ วัสดุหรือสารใดๆ ที่นำไฟฟ้าไหรือยอมให้ไฟฟ้าด้เพียงด้านเดียว ( ในทางอุดมคติคือ ด้านหนึ่งมีความต้านทานเท่ากับศูนย์ แต่อีกด้านเท่ากับอินฟินิตี้ และจะไต้องตอบสนองได้แบบไม่ผิดพลาด เมื่อต้องสลับขั้วไฟฟ้าไปมาไม่ว่าด้วยความถี่ที่มากแค่ไหน) ........... เมนเฟรมเครื่องเป็นร้อยล้าน, เรดาร์เอพีจี-66 ของเอฟ-16 ,พีซีที่ท่านกำลังเล่นอยู่ ,นาฬิกาดิจิตอลหรือแม้แต่ วิทยุทรานซิสเตอร์ของคุณแหยมยโสธร ก็มีเจ้านี่แหล่ะเป็นพืนฐาน (จริงๆแล้วคล็อกพลันซ์(พวกนาฬิกา) จะมีเรื่องการเก็บและคายประจุของคาปาซิสเตอร์มาเกี่ยวด้วย) .......... ในอดีต ระบบอิเลคทรอนิคส์ ทำงานได้ช้าและไม่ละเอียด เนื่องจากสารกึ่งตัวนำขาดประสิทธิภาพ ยิ่งทำงานใกล้ความเป็นไอเดียลได้เท่าไหร่ ก็ยิ่งจ๊าบ เหมือนปัจจุบัน ทั้งเล็ก(เป็นไมคร่อน) แถมไม่เพี้ยนเมื่อเจอความถี่สูงๆ

ผศ.ดร.ธีรเกียรติ์ เกิดเจริญ จากภาควิชาฟิสิกส์ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล อธิบายว่าพลาสติกอิเล็กทรอนิกส์คือการประยุกต์นำไฟฟ้าหรือโมเลกุลอินทรีย์เพื่อสร้างวงจรหรือเป็นฐานรองสำหรับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์  ................

ก็ตกใจ...............อ่านแล้วตอนแรกนึกว่า จะใช้พลาสติกโด๊ปแทนสารกึ่งตัวนำ  ................ จริงๆแล้วใช้สร้างวงจรหรือเป็นฐานรอง .......................ก่อนอื่นต้องขออธิบายหลักการทำงานคร่าวๆของระบบอิเลคทรอนิคส์ทั้งมวล.......... งานสำคัญส่วนใหญ่ของระบบอิเลคทรอนิคส์คือการขยายสัญญาณ และ การสวิทชิ่ง (ปิดเปิดเป็นจังหวะ 0 และ 1 เพื่อเป็นสัญญาณดิจิต้อล) เครื่องมือที่ใช้คือ ไดโอด และ ตัวขยายประเภททรานซิสเตอร์ ซึ่งอุปกรณ์เหล่านี้ต้องใช้สารกึ่งตัวนำเป็นโครงสร้างพื้นฐาน สารกึ่งตัวนำคือ วัสดุหรือสารใดๆ ที่นำไฟฟ้าหรือยอมให้ให้ไฟฟ้าไหลผ่านได้เพียงด้านเดียว ( ในทางอุดมคติคือ เมื่อไฟฟ้าไหลผ่านเข้าด้านหนึ่งจะความต้านทานเท่ากับศูนย์ แต่เมื่อไหลกลับด้านตรงกันข้ามจะมีความต้านทานเท่ากับอินฟินิตี้ และจะต้องตอบสนองได้แบบไม่ผิดพลาด เมื่อต้องสลับขั้วไปมาทุกค่าความถี่) ........... เมนเฟรมเครื่องเป็นร้อยล้าน, เรดาร์เอพีจี-66 ของเอฟ-16 ,พีซีที่ท่านกำลังเล่นอยู่ ,นาฬิกาดิจิตอลหรือแม้แต่ วิทยุทรานซิสเตอร์ของคุณแหยมยโสธร ก็มีเจ้าไดโอดและทรานซิสเตอร์นี่แหล่ะเป็นพืนฐาน (จริงๆแล้วคล็อคพลันซ์(พวกนาฬิกา) จะมีเรื่องการเก็บและคายประจุของคาปาซิสเตอร์มาเกี่ยวด้วย) .......... ในอดีต ระบบอิเลคทรอนิคส์ ทำงานได้ช้าและไม่ละเอียด เนื่องจากสารกึ่งตัวนำขาดประสิทธิภาพ คือเมื่อใช้ไปในความถี่สูงๆ จะมีกระแสไฟรั่ว คือเกิดกระแสไฟย้อนกลับอีกทางได้(ประมาณว่าตูงง กลับสภาพไม่ทัน)ยิ่งทำงานใกล้ความเป็นไอเดียลได้เท่าไหร่ ก็ยิ่งจ๊าบ เหมือนปัจจุบัน ทั้งเล็ก(เป็นไมคร่อน) แถมไม่เพี้ยนเมื่อเจอความถี่สูงๆ

แต่ก็มีข้อมูลออกมานานแล้วครับว่า Technology ของอุปกรณ์ Electronic ที่เป็นสารกึ่งตัวนำพวก Silicon นี้ใกล้ะถึงทางตันแล้วคือจะทำให้มันเล็กและเร็วกว่านี้ไม่ได้แล้วครับ

ซึ่งตอนนี้เองก็มีการวิจัยสารกึ่งตัวนำหรือวัสดุใหม่ๆอยู่อีกหลายๆแบบอยู่ครับ

กลัวแต่ว่าภาครัฐจะนั่งทำตาใสอีกตามเคยน่ะสิครับ
โครงการดีๆ นี่ไม่เคยสนับสนุนเล้ย เอาเงินไปทำแต่อาไรก้อไม่รู้ -*-

งบประมาณก็ต้องนำไปใช้ในหลายๆด้านแหละครับ

ที่สำคัญโครงการดีๆมันมีมากมายฮะ

แต่จะให้สนับสนุนทุกโครงการเลย เราก็ไม่ได้รวยนะครับ

เศรษฐกิจพอเพียงในตอนนี้ ผมว่า นำเงินงบประมาณก้อนโต ยกเครื่องระบบการศึกษาดีกว่ามั้ง (เน่าที่สุด)

แล้วก็ยกเครื่องระบบราชการท้องถิ่น

รวมไปถึงการจัดตั้งโรงเรียน โรงพยาบาลตามแหล่งชุมชุนให้ทั่วถึงจะดีก่า

โครงการดังกล่าวนี่ผมว่าให้มหาวิทยาลัยต่างๆโคกันรวมหัวกันช่วยกันศึกษาผมว่าไม่น่ายากเกินความสามารถคนไทยนะ

ติดอย่างเดียวอ่ะ ติดอย่างเดียว มันมีไอ้มหาวิทยาลัยอีโก้อยู่แห่งหนึ่งไม่เอ่ยนาม จะขอข้อมูลอะไรต่างๆละก็ งก ชิบเป๋ง ไม่เชื่อลองถามพวกอาจารย์มหาลัยทั่วไปดูว่าไอ้มหาลัยแถวๆสยาม แห่งหนึ่งดังๆ ทำไมขอข้อมูลอะไร กลัว brain sap หรือไร ทำไมชอบหวงจัง คนไทยกันเองแท้ๆ