ต่อกรกับเครื่องบินไม่ใช่เครื่องบินก็คงเป็นพวกปืนกับจรวด..................จะขอกล่าวที่เป็นระบบ กึ่ง/อัตโนมัตินะครับ พวกปากกระบอกเล็กๆ หรือพวกมือหมุนยิง แบบ 57 มม.ของจีน หรือ 40/60 นี่ละไว้ก่อน...................จะแยกเป็น 3 เหล่าทัพเลยนะครับ..............ทัพบก เริ่มจากระบบปืน แบบกึ่งอัตโนมัติก็มี ปตอ. 20 มม. วัลแคน มีทั้งแบบฐานติดล้อและแบบอัตจร(เอ็ม-113) พวกนี้มีเรดาร์วัดระยะเป็นเครื่องมือเพิ่มความแม่นยำ  แบบใหญ่ขึ้นก็จะเป็น 40/70 แท่นเดี่ยวโบฟอส อันนี้ควบคุมการยิงด้วยระบบฟลายแคชเช่อร์(ไม้ตีแมลงวัน) เป็นระบบเคลื่อนย้ายประจำที่ (ไม่เหมือนพวกอัตจร พวกนี้เคลื่อนที่ได้100%จึงเหมาะในการป้องกันกองรบ จากการโจมตีสนับสนุนทางอากาศโดยใกล้ชิด) ฟลายแคชเช่อร์เป็นระบบควบคุมการยิงสมบูรณ์แบบ คือระบบจะมีหน่วยค้นหา ติดตามคำนวนล็อคเป้า.......แบบสุดท้าย เป็น 37 มม.แท่นคู่ของจีน พวกนี้ควบคุมการยิงด้วยไดเร็คเตอร์ เป็นระบบกึ่งอัตโนมัติ นั่นคือระบบจะมีเรดาร์ติดตามเป้าอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่การคำนวนการยิงเป็นเรื่องของผู้ควบคุม.....มาที่จรวด ....ส่วนใหญ่จะเป็นพวกประทับบ่า ได้แก่ เรดอาย และ เอชเอ็น-5(จีนก็อบแซม-7(ไม่แน่ใจว่าถูกแทนด้วยคิวดับบลิว-2(จีนก็อปอิ๊กล่า)หรือยัง)) พวกนี้เข้าหาเป้าด้วยความร้อน อิ๊กล่านั้นตามสเป็คเค้าว่ายิงแสกหน้าได้ ไม่รู้จริงป่าว แต่ที่แน่ๆ เรดอาย สตริงเจอร์นี่ต้องให้มันดมก้นก่อน(นึกถึงไอ้ตูบเวลามันเจอนังด่าง).........จะเห็นว่าของทัพบกนี่ จะเป็นพวกลูกสั้น ................มีต่อ

กองทัพอากาศ ...................ภารกิจหลักเป็นการป้องกันพื้นที่ จึงไม่มีระบบอัตจร................. ทอ. มี 37มม. จากจีน อีกแบบก็เป็น 30 มม.เมาเซ่อร์ควบคุมการยิงด้วยระบบสกายการ์ด ระบบมีหลัการทำงานเหมือนฟลายแคชเช่อร์ นอกจากนี้ยังใช้ควบคุมแซมพิสัยใกล้แบบเอแดทได้อีกด้วย ระยะยิงของมันน่าจะอยู่ที่รัศมี 2-6กม.(ทางปฏิบัติ) ซึ่งก็เพียงพอในการป้องกันฐานบิน(ถ้าไม่เจอลูกยาวอ่ะนะ) ส่วนพวกประทับบ่า ก็ คิวดับบลิว-2 และ อาร์บีเอส-70 แบบหลังนี่ คคกย.โดย ใช้การเล็งแบบทาบทับต่อเนื่อง ในทางทฤษฎีมันจึงยิงแสกหน้าผู้บุกรุกได้.................. มาที่กองทัพเรือ............ทัพเรือแบ่งเป็น 2 หน่วยงาน คือ กองเรือยุทธการ กับ กองบัญชาการนาวิกฯ ของนาวิกฯ  มีแซมพิสัยใกล้ทำในจีน พีแอล-9 (จำผิดขออภัย) ง่ายๆมันทำงานเหมือนไซไวเดอร์เพียงแต่มันมาตั้งอยู่บนดินเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีระบบฟลายแคชเช่อร์กับปืน 40/70  และ ปืน 37 คค.ด้วยไดเร็คเตอร์อีกด้วย.................สุดท้ย กองเรือยุทธการ ระบบต่างๆก็ต้องติดตั้งบนเรือ เริ่มจาก พวกปืนเรืออัตโนมัติ เช่น 5 นิ้วทั้ง2แบบ 4.5 นิ้ว และ 3 นิ้วออโตเมลาร่า และ 57 มม.ออโต้พวกนี้สอยเรือบินได้ถ้าจำเป็น แต่ที่ดูมีภาษีดีกว่า น่าจะเป็น 3 นิ้ว ออโต ซูเปอร์ราปิด เพราะมีอัตราเร็วการยิงค่อนข้างสูง ............ พวกปตอ.อัตโนมัติ ก็ได้แก่ 40/70 มีทั้งแท่นเดี่ยวและคู่ 37 มม.ของจีน แบบป้อมเปิด(เติมกระสุนด้วยมือ) และแบบป้อมปิด นอกจากนี้ยังมี ขนาด 30 มม.แท่นคู่ในเรือชุดคำรณสินธุ์ แบบแท่นเดี่ยวในเรือปราบทุ่นอีกด้วย แบบสุดท้ายเป็นขนาด 20 มม.วัลแคน อันนี้หวังผลทางป้องกันตัวซะมากกว่า...........มีต่อ

พวกปืนเรือนี่ มีระยะยิงหวังผลอยู่ราวๆ 4 กม. ในการรบยุคใหม่ต้องบอกว่าโคตรหน่อมแน้ม แต่อย่างว่า มีดีกว่าไม่มี  คนมีมีดมันสู้ปืนบ่ได้ดอก แต่ยังไงก็ดีกว่าไม่มี เพราะมือเปล่าเพื่อนอาจเดินเอาด้ามปืนมาฟาดหัว เจ็บกะบานไม่พอเจ็บใจอีกต่ะหาก......................... ทีนี้มาที่จรวด ...........................ปัจจุบันเรามีจรวดติดเรือเพียง 2 แบบ แบบที่ดีที่สุด เป็นชนิดป้องกันพิสัยใกล้ ระยะยิงหวังผลเหน่งๆ อยู่ที่ 6 กม. ไกลกว่านั้นแต่ต้องลุ้นแต่อาจ คือได้มากกว่าสิบ กม. เป็นแบบ อัลบราทอส ยิง แอสปิเด้ หรือ อัสปิเด้ ยิง อัลบราทรอส นี่แหล่ะ จำไม่ได้เพราะแก่แล้ว................. สุดท้ายเป็นแบบใหม่ที่สุด คือ แซดรัล เป็นจรวดมิสทลั่น รุ่นยิงในเรือ แบบนี้ มีระยะหวังผล 4 กม. ลงมา (มากกว่าฟาลังซ์ คือ 2 กม.ลงมา) นัยว่าเอาไว้ป้องกันตัวอีกหล่ะ

osa-1

osa-8 ของเกาหลีครับ

 

tung