หน้าแรก    ตั้งกระทู้ใหม่   ตอบคำถาม    เข้าสู่ระบบ      


การรบที่เดียนเบียนฟู ตอนที่5

โดยคุณ : min_linkin เมื่อวันที่ : 14/02/2007 22:24:25

การเข้าตีของฝ่ายเวียดมินห์ที่ที่หมาย Béatrice
            สิ่งบอกเหตุที่ระบุว่าทางฝ่ายเวียดมินห์จะทำการเข้าตี เริ่มขึ้นจากการที่ทางฝ่ายเวียดมินห์ทยอยอพยพชาวบ้านที่อาศัยในบริเวณรอบ ๆ เดียนเบียนฟู ออกจากพื้นที่ นอกจากนี้ยังมีรายงานว่า โฮจิมินห์ และ พล.อ.เกี๊ยบ ได้มาทำการสำรวจภูมิประเทศ ที่ Muong Phan ซึ่งอยู่ระหว่างเดียนเบียนฟู และ Tuan Ciao ก่อนหน้าวันที่ 13 มีนาคม พ.ศ.2497 (ค.ศ.1954) ซึ่งเป็นวันที่ฝ่ายเวียดมินห์ทำการเข้าตี เพียงไม่กี่วัน

            เวลา 1700 ของวันที่ 13 มีนาคม พ.ศ.2497 (ค.ศ.1954) ปืนใหญ่ของฝ่ายเวียดมินห์ เริ่มทำการยิงเตรียม (ยิงเตรียมหมายถึง การยิงของอาวุธยิงสนับสนุนอย่างปืนใหญ่ หรือ ปืนเรือ ไปยังบริเวณที่หมาย ก่อนที่ฝ่ายทำการเข้าตี จะทำการเข้าตี เมื่อถึงเวลาที่กำหนดในการเข้าตี การยิงของปืนใหญ่ หรือ ปืนเรือจะเลื่อนฉากการยิงออกไป หน่วยเข้าตีหลักก็จะเริ่มทำการเข้าตี) บริเวณแนวตั้งรับ Béatrice ผลจากการยิงเตรียมของฝ่ายเวียดมินห์ นั้นได้ส่งผลให้แนวตั้งรับ Béatrice เป็นอัมพาทไปในทันทีเนื่องจาก กระสุนปืนใหญ่ได้ตกลงยังที่บังคับการในการยิงชุดแรก จำนวน 2 นัด ส่งผลให้ พ.ท.Jules Gaucher ผู้บังคับบัญชาของแนวตั้งรับ Béatrice  และนายทหารฝ่ายอำนวยการอีก 3 นาย ได้เสียชีวิตในทันที ทางฝ่ายฝรั่งเศสก็ได้ทำการยิงปืนใหญ่ โต้ตอบ แต่ก็ไม่ได้ส่งผลอะไรเนื่องจาก ปืนใหญ่ของฝ่ายเวียดมินห์ ได้ทำการกำบังซ่อนพรางเป็นอย่างดี

            เวลา 1815 กองทัพประชาชน ของเวียดมินห์ กรมที่ 141 และ 219 ของกองพลที่ 312 ได้ทำการเข้าตีที่ Béatrice ในการเข้าตีครั้งนี้มีวีรกรรมของฝ่ายเวียดมินห์ คือ Phan Dinh Giot ซึ่งเป็นผู้บังคับหมู่เข้าตี บริเวณสนามเพลาะ ที่เป็นฐานปืนกลของฝรั่งเศสทางด้านตะวันออกเฉียงเหนือของ Béatrice ฐานปืนกลแห่งนี้ได้ทำการยิงกดดัน กำลังเข้าตีของฝ่ายเวียดมินห์ Phan Dinh Giot จึงได้ตัดสินใจกระโดดนำตัวเองบังกระสุนปืนกลเพื่อให้กำลังที่ตามมา ทำการเคลื่อนที่ต่อไปได้ Phan Dinh Giot ได้ถูกกระสุนปืนกลยิงเสียชีวิตทันที และร่างของเขาได้ตกลงบังวิถีกระสุน ซึ่งก็เป็นระยะเวลาพอที่ให้กำลังที่เคลื่อนที่ตามมาเข้าทำการยึดฐานปืนกลได้ วีรกรรมของ Phan Dinh Giot ถือเป็นวีรกรรมครั้งแรก ในการเข้ายึดเดียนเบียนฟูของฝ่ายเวียดมินห์ 
ทางฝ่ายฝรั่งเศสได้พยายามต้านทานการเข้าตีของฝ่ายเวียดมินห์อย่างเหนี่ยวแน่น ทั้งสองฝ่ายต่างก็สูญเสียจำนวนมาก เมื่อเวลา 2300 ของวันที่ 13 มีนาคม พ.ศ.2497 (ค.ศ.1954) ทางเวียดมินห์ได้ทำการรวมกำลังอีกครั้งเพื่อทำการเข้าตีอีกระลอก และเมื่อประมาณ 0015 ของวันที่ 14 มีนาคม พ.ศ.2497 (ค.ศ.1954) แนวตั้งรับ Béatrice ไม่สามารถต้านทานการเข้าตีได้ ท้ายที่สุดก็ถูกยึดครองโดย ฝ่ายเวียดมินห์ พร้อมกับข้อความสุดท้ายจากพนักงานวิทยุที่ Béatrice ร้องขอกระสุนปืนใหญ่แตกเหนือศรีษะตนเอง

            ในเช้าวันถัดมา 14 มีนาคม พ.ศ.2497 (ค.ศ.1954) สภาพอากาศบริเวณเดียนเบียนฟูปกคลุมไปด้วยฝน และเมฆหนา ทางฝ่ายฝรั่งเศสได้พยายามรวบรวมกำลังทำการตีโต้ตอบ เพื่อยึดบริเวณ Béatrice คืนจากฝ่ายเวียดมินห์ เวลา 0730 กำลังตีโต้ตอบ พร้อมด้วยรถถังได้เคลื่อนที่เข้าสู่ Béatrice โดยอาศัยถนนเส้นที่ 41 (ตามรูปข้างบน) ทางฝ่ายเวียดมินห์ได้ประมาณการณ์อยู่แล้วว่าทางฝรั่งเศสต้องทำการตีโต้ตอบ จึงได้วางกำลังคอยไว้ เมื่อกำลังตีโต้ตอบเคลื่อนที่เข้ามาใกล้ ก็ถูกระดมยิงอย่างหนัก จนกำลังตีโต้ตอบของฝรั่งเศสต้องล่าถอยไป

           ขณะที่ทางฝ่ายฝรั่งเศสพยายามรวมกำลังอีกครั้งเพื่อทำการตีโต้ตอบครั้งที่ 2 ได้มี ร.ท.Turpin ผู้ซึ่งบาดเจ็บสาหัด และได้รับการปล่อยตัวมาจาก Béatrice พร้อมกับนำสารของผู้บัญชาการกองพล 312 กองทัพประชาชนของเวียดมินห์ที่ยึดครอง Béatrice ว่าจะอนุญาตให้ทางฝ่ายฝรั่งเศส มาเคลื่อนย้ายทหารที่บาดเจ็บและศพออกจากบริเวณ Béatrice ได้ในห้วงเวลา 0800 - 1200 ของวันที่ 14 มีนาคม พ.ศ.2497 (ค.ศ.1954)

           เวลาประมาณ 0900 ขบวนเสนารักษ์และการศพ ประกอบด้วยยานยนต์ 2 ตันครึ่งพร้อมกำลังพลไม่ติดอาวุธจำนวนหนึ่งของฝรั่งเศสได้เคลื่อนย้ายเข้าสู่ Béatrice เพื่อทำการเคลื่อนย้ายผู้บาดเจ็บ และขนศพ เมื่อไปถึง นายแพทย์สนาม ร.อ.Le Damany และอนุศาสนาจารย์ Trinquand ได้พบกับชุดที่มารอรับของฝ่ายเวียดมินห์ เมื่อต่างฝ่ายต่างทำความเคารพกัน ทางฝ่ายเวียดมินห์ ก็ได้อนุญาตให้ชุดเสนารักษ์ดังกล่าวเคลื่อนย้าย ผู้บาดเจ็บ 8 นาย (1นายเสียชีวิตพอดีเมื่อ อนุศาสนาจารย์ ์ Trinquand) และ ศพของทหาร Foreign Legion จำนวน 300 ศพ ชุดเสนารักษ์และการศพดังกล่าวก็ได้เคลื่อนย้ายออกจาก Béatrice เมื่อประมาณ 1000 

            หลังจากการเคลื่อนย้ายผู้บาดเจ็บ และศพออกมาจาก Béatrice พ.อ.Christian และฝ่ายอำนวยการของเขาต่างก็มีคำถามที่ว่า คุ้มค่าเพียงใดที่จะรวมกำลังเพื่อทำการตีโต้ตอบ เพื่อยึด Béatrice คืนมา หรือจะสงวนกำลังไว้ สำหรับการเข้าตีระลอกต่อไปของเวียดมินห์ เพราะทุกคนต่างก็รู้ว่า Gabrielle นั้นคือที่หมายต่อไปของเวียดมินห์ ........