น่าคิดนะครับ ถ้ามองในแง่ความจำเป็นทางยุทธศาสตร์และหลักนิยมแล้วไม่มีใครทำแน่นอน อย่างโครงการสตาร์วอร์ของอุษายังยกเลิกไปแล้ว...แต่ถ้าเทียบกับบินกันชิปอย่าง AC-130 ผมว่าพวกกันชิปน่าจะมีความจำเป็นมากกว่า แต่ผมก็คลับคล้ายคลับคลาว่าพี่หมีแกเคยคิดจะทำนะแต่ไม่มีข้อมูลที่แน่ชัดต้องไปหาค้นในยูทูปแค่เห็นแว๊ปๆ..^_^

ที่ใกล้เคียงน่าจะมีB-1Rมั้งครับ

AWACSลำนึงแพงมาก อุปกรณ์และกำลังพลเยอะแยะ(เยอะกว่าบ.ลำเลียงหรือบ.ทิ้งระเบิด) เป็นHVA ไม่เอาไปแนวหน้าอยู่แล้ว จะเอาไปล่อเป้าจรวดอีกฝ่าย(ที่ยิงไกลพอๆกัน)ก็ใช่ที่ RCSก็ใหญ่โดนเรดาร์อีกฝ่ายเจอง่ายอีก

B-1R ต้องปฎิบัติการร่วมกับเอแวคสำหรับชีเป้าและ F-22,F-35 อยู่ดีครับ

แนวคิดใช้สำหรับซัวโว (ยิงแอมรามเป็นชุด) ระยะไกลจากแนวหลัง

แล้วเร่งสปีดหนีด้วยความเร็วสูง

ลำทดสอบติด SABR-GS radar เป็น AESA ที่ใหญ่ที่สุดที่ติดตั้งกับอากาศยานในขณะนี้

 
 ผมว่ามีหลายประเด็นที่ไม่มีใครเอาเครื่องบินจัมโบเจ็ทมาติดเรดาร์ยักษ์และมิสไซล์เป็นตั้งๆ

- หนึ่งเลยคือระยะของจรวดมันถึงหรือเปล่า เพราะยิ่งไกลความเร็วก็ยิ่งหมด มันไม่มี amraam ลูกยิงเป็นห้าหกร้อยกิโลไงครับ เพราะต่อให้มีสาบานได้เลยว่าหลบทัน จะยิงกันจริงๆ แล้วโดนเป้าจากการสู้รบกลางอากาศก็ระยะสายตาหรือน้อยกว่าเป็นหลักด้วยซ้ำ (ต่อให้ยิงด้วยลูกที่สามารถยิงเกินระยะสายตา) จากสถิติการรบทีมีการศึกษามา

- สอง ความยืดหยุ่น และความได้เปรียบ การส่งเครื่องเล็กๆ ที่ rcs เล็กกว่าเครื่องจับโบ้เจ็ทนั้น มีสิทธิ์เข้าไปใกล้ข้าศึกได้หลายเท่าก่อนจะข้าศึกจะรู้ตัว นอกจากนี้การที่เครื่องที่มายิงยังมีความยืดหยุ่นสูง เช่นเป็นเครื่องสำหรับขับไล่ที่ระดับต่ำ หรือสูง เป็นต้น เพราะเครื่องบินแต่ละลำ ระดับความสูงที่เหมาะสมแก่การคอมแบ็ทนั้นไม่เท่ากัน ดังนั้นส่วนจะพยายามล่ออีกฝ่ายให้ปรับระดับบินมาเท่าที่เครื่องเราถนัดๆ และยำตีน ฮา และคอยระวังไม่โดนหลอกเข้าไปซะเอง

- ความคล่องแคล่ว ถ้าจะเอาเครื่องยักษ์ติดจรวด ไปโซโลกับข้าศึก ถ้าเครื่องข้าศึกบินมาใกล้ เครื่องลำใหญ่คงชิบหายละครับ ถ้าไม่มีใครคุ้มกัน จะหันกลับทิศทีเป็นนาที (ก็เวอร์ไปหน่อย) แต่ตายสนิทติดทนนานทีเดียว  ไม่รู้ว่าโดนขับไล่ของข้าศึกบินม้วนรอบกี่ตลบละ เพื่อปั่นหัวนักบิน ผมว่าเป็นไปได้มากๆ เลยที่จะมารู้ตัวอีกทีก็มีเครื่องขับไล่ข้าศึกบินอยู่ใต้พุงของคุณแล้ว จะเล็วเป้าล็อกก็ไม่รู้จะเล็งยังไง ฮา

- เรื่องการเมือง การเอาเครื่องบินเอแวคไปบินๆ เฉี่ยวประเทศอื่นนั้นดูดีกว่าเอาเครื่องติดมิสไซล์หรือบอมเบอร์ไปฉวัดเฉวียนกว่าเยอะ เพราะเครื่องไม่ได้เป็นอาวุธ offensive คือไม่มีพลังทำลายล้างนั่นแล ต่อให้ไม่ติดมิสไซล์ขณะไปฉวัดเฉวียนก็เถอะ ดังนั้นการบินเก็บข้อมูลจะง่ายกว่า

- ค่าใช้จ่าย มีอุปกรณ์ยิ่งเยอะ ค่าใช้จ่ายก็ยิ่งเยอะ ยิ่งเป็นอาวุธอันตรายแล้วก็ต้องมีกระบวณการขั้นตอนเพื่อความปลอดภัยรวมถึงการ handling บนพื้นดินมากขี้นไปอีก

ถามว่ามันมีด้านดีไหม สำหรับเครื่องบินขนาดใหญ่ที่สามารถติดอาวุธปล่อย ผมว่าก็มี แต่อาจจะไม่ใช่สำหรับภารกิจนี้ เช่นพวกเครื่องบินลาดตระเวณส่วนใหญ่ก็มีเวอร์ชั่นปล่อยตอร์ปิโดหรือจรวดต่อต้านเรือผิวน้ำลูกบักเอ้งอยู่แล้ว

หรือเช่น ac-130 ที่สามารถปล่อยจรวดภาคพื้นดินได้ แต่จะเห็นได้วว่าพวกนี้ไม่ได้มีไว้ไฝว้กับเครื่องบินกันเอง แต่ไว้ถล่มภาคพื้นดินมากกว่า เพราะเราจะไม่ได้เสียงเท่ากับไปไฝว้กับเครื่องบินรบ นอกจากนี้พวกจรวดถล่มภาคพื้นนั้นระยะไกลบรรลัยแถมเป้าหมายไม่ได้วิ่งหนีคล่องเท่าเครื่องบินรบจึงมีสิทธิ์สัมฤทธิ์ผลสูงกว่าเยอะ

หรืออย่าง B-1R นั้นก็ไม่ได้คิดมาดวลกับบ.รบ แต่ไว้ล่อพื้นนั้นแหละ เพียงแต่หากจวนตัวก็อาจจะตอบโต้ได้ด้วยมิสไซล์และหนี (ซึ่งเอาจริงๆ การบินหนีตรงๆ สมัยนี้ไม่ทันแล้วครับ มิสไซล์บินเกินสองมัคไปไหนต่อไหนแล้ว ต้องหักไปหักมาและทำให้หลงเป้าถึงจะหลอกมิสไซล์)   

DIVINE EAGLE

กำลังทำอยู่ครับ

http://www.popsci.com/divine-eagle-chinas-enormous-stealth-hunting-drone-takes-shape

ปี1987 อเมริกามีโครงการแบบที่ว่า โดยเอา P-3C มาติด AWG-9 Radar และ Phoenix missile และหรือ AAM-N-10 Eagle LRAAM ได้ประมาณ10-12นัด หน้าตาประมาณนี้ครับ

ของรัสเซีย ตอนสงครามเย็นใช้ Mig-31 1ลำเป็นฐานเรดาห์ลิงซ์ข้อมูลให้ Su-27 4ลำ  

ปัจจุบัน ใช้A-50เป็นฐานเรดาห์ แล้วโยงให้Mig-31 แบกR-37ลูกยาวระยะ280กม. 4นัด/ลำเข้าแลก

เป็นแนวคิดที่ควรใช้ในเวลาที่ไม่ปกติ ครับ...

ฮาๆๆๆๆ แซวเล่นๆครับ 

ถ้ามองความได้เปรียบก็นับว่าน่าสนใจ (จะลุยกับฐานเรดาร์กลางอากาศก็คงต้องคิด)

แต่ถ้ามองความยื่ดยุ่น ก็อีกประการหนึ่ง

ผมหาเจอแล้ว เหอๆๆ ในปี 1958 อเมริกามีโครงการศึกษา Project ‘AERIE’ ที่จะปรับปรุงBoeing C-135A ให้เป็น airborne command centre โดยการติด air-search radar และ 24 AAM-N-10 Eagle Long-range AAM หน้าตาคงประมาณนี้นะครับ

อังกฤษในปี1960 เริ่มพัฒนาเครื่องบิน Vickers VC10 AEW และสามารถติด 18 long range AAM โครงการนี้เป็นน้ำเป็นเนื้อมากกว่าของอเมริกาที่เป็นแค่ case study (คือมีแต่EC-135แต่ไม่ได้ติดอาวุธ) แต่ก็ไม่ได้สร้างเหมือนกันอยู่ดี 555 ในอดีตอังกฤษมีโครงการพัฒนาเครื่องบินน่าสนใจเยอะมากๆน่าเสียดายแทน

ขอบคุณสำหรับความเห็น/ข้อมูลจากทุกๆท่านนะครับ น่าสนใจทีเดียว เท่าที่ประมวลความ คงพอใด้สัณฐาณว่า

1). มีคนคิดทำ/ทำไปบ้างแล้ว. และยังมีเวอร์ชั่นใหม่ที่เห็นจากจีน ตามข้อมูลจากท่านhong c

2). ทีผ่านมา ปัจจัยที่มีผลในการทำให้แนวคิดนี้ effective. หรือไม่นั้น น่าจะมาจากระยะยิงของจรวด  , ระยะตรวจ/แทรกกิ้งของเรดาร์  , ความคล่องตัวของ บเอแวคซ์เอง , ราคา,  ความสุ่มเสี่ยงในการทำให้เครื่องตรวจการณ์ธรรมดาถูกมองว่าเป็นเครื่องติดอาวุธ. 

จะติดตามความเห็นอื่นๆต่อไปครับ