เห็นข่าวนี้แล้ว ปี้ด..ขึ้นสมอง..ถ้าใครชอบศึกษาประวัติศาสตร์ก็คงจะทราบดีว่าบริเวณรัฐฉานจนถึงสิบสองปันนาน้ัน
เคยเป็นของไทยมาก่อนมาเสียไปก็เมื่อในสมัยรัชกาลที่ 5 และกลับมาเป็นของไทยอีกคร้ังในสมัยจอมพล ป. ก่อนที่
จะต้องคืนให้อังกฤษหลังจากที่ญี่ปุ่นแพ้สงคราม เพราะเราถือหางญี่ปุ่น สิ่งที่น่าเจ็บใจมากก็คือ หลังจากอังกฤษได้
ออกจากดินแดนแทบนี้ไป พม่าก็เข้ามาครอบครองแต่ก็ไม่เบ็ดเสร็จเพราะพม่าก็รู้ดีว่าดินแดนแถบนี้คร้ังหนึ่งก็มีผู้
ครอบครองกันอยู่หลายฝ่ายเป็นคล้ายแนวกันชนขึ้นอยู่ว่าช่วงไหนใครแข็งกว่ากัน แต่ตอนนี้พม่าเริ่มเสริมสร้างกองทัพ
ขึ้นส่วนหนึ่งก็อยากได้ดินแดนแถบนี้แบบเบ็ดเสร็จ แต่ที่น่ากลัวกว่า ก็คือ จีน เพราะจีนได้ดินแดนแถวนี้เป็นของตน
ไปเยอะพอสมควร ไม่ว่าจะเป็นสิบสองปันนา สิบสองจุไท(แบ่งกับเวียดนาม) และตอนนี้ก็เริ่มมีอิทธิผลในพื้นที่รัฐฉาน
ผ่านกองกำลังว้าแดง ถ้าว้าแดงปลดแอกได้ก็มีโอกาสสูงที่จะไปผนวกรวมกับ จีน เป็นเขตปกครองตนเอง แบบ
สิบสองปันนาก็ได้ เพราะจีนก็ลงทุนไปกับว้าไม่ไม่ใช่น้อยแล้ว เป้าหมายต่อไปของจีน อาจเป็นเขตปกครองตนเอง
ชนชาติไทย ก็ได้นะครับ  เพราะถ้าผนวกรัฐฉานได้ก็ขึ่หัวเราแล้ว  แปลกที่คนไทยกลับไม่เคยคิดที่จะพยามมีอิทธผล
ผ่านชนชาติไต ซึ่งเป็นชาติพันธ์เดียวกับเราให้เขาปลดแอกออกมา แล้วผนวกรวมกับเรา หรือจะแยกเป็นเอกราชก็ได้
ก็ยังดีกว่าให้พม่า กับจีนยึดไป   

เคยเป็นไม่มีความหมายอะไรครับ จีนบุกเข้ามาถึงดินแดนตรงนั้นมานานแล้ว สมัยราชวงศ์ชิงก็รบกับพม่าเพราะความขัดแย้งตรงนั้น 

                                  ก่อนหน้าที่ไทยจะขยายอำนาจไปถึงตรงนั้น พม่ายึดครองมาถึงเชียงใหม่ยันเชียงแสนเลย 

                                  การที่ชาวล้านนาหันมาเข้าร่วมกับไทยเพื่อขับไล่พม่าออกไปได้นับว่าเป็นโชคดีของชาวล้านนา

                                  (น่าจะอ่ะนะ ควรจะทำให้เป็นแบบนั้น)

..

คนไทยส่วนใหญ่พอพูดถึงดินแดนแถบนี้ก็มักจะบอกว่าไม่ใช้ของเราก่อน และถ้าพูดถึงการเข้ายึดครองก็ยิ่งจะปฏิเสธ โดยส่วนใหญ่อาจคิดว่าเอาแค่ขวานทองของเราก็พอแล้ว แต่ย้อนไปสมัย ร.5 ก็ไม่นานมากนะครับ 100 กว่าปีเอง ดินแดนแถบนี้ส่วนใหญ่เป็นของเราท้ังสิ้น

ร.5 ไม่ได้ทรงเต็มใจที่จะยกให้ แต่ทรงถูกบีบบังคับถ้าไม่ยกให้ก็ต้องถูกยึดท้ังหมด เมื่อเสียไป ร.5 ก็ทรงตรอมใจจนเกือบสิ้นพระชนน์ 

สมเด็จกรมหลวงชุมพรฯ ท่านก็ทรงให้ทหารเรือ สักคำว่า รส112 ไว้ตรงหน้าอก เพื่อย้ำเตือนถึงเหตุการณ์ที่เราต้องสูญเสียดินแดน ประเทศเราก็สูญเสียดินแดนมาตลอด นับต้ังแต่ ร.1 เรื่อยมา แต่มากสุดให้ ร.5 เรื่องความมั่นคงระหว่างประเทศถ้าเราอยู่เฉื่อย เราก็จะถูกบุกรุกเข้ามาเรื่อยๆจะโดยใช้กำลังหรือการค้า หรือทางการฑูต ก็แล้วแต่ แต่มีวัตถุประสงค์เดียว ก็คือเพื่อยืดครอง สังเกตง่ายๆถ้าสังคมเราอ่อนแอ ประเทศที่อยู่ใกล้จะเดินเกมยั่วยุทันทีเพื่อฉกฉวยโอกาส ในช่วงที่เรากำลังงงงวยอยู่ ภาคตะวันออกกับอีสานกัมพูชา ภาคใต้มาเลเซีย ภาคเหนือพม่ากับจีน ผมอยากให้สังคมอย่าประมาทกับเรื่องความมั่นคงระหว่างประเทศ เราก็ต้องรู้เท่าทัน อย่าเป็น

คนขี้ลืม ลืมง่ายเหมือนไฟไหม้ฝาง บางคร้ังต้องเดินเกมรุกบ้างเมื่อเรามีโอกาส ..เมื่อเค้าแข็งแกร่งเราก็คงยากที่จะฉกฉวยกับคืน .. 

ประวัติศาสตร์เชียงตุง คัดมาให้อ่าน 

• พ.ศ. 2107 พญาแก้วรัตนภูมินทร์ยอมอ่อนน้อมต่อพม่าในสมัยพระเจ้าบุเรงนอง( ยุคเดียวกับพระมหาธรรมราชายอมอ่อนน้อมต่อพม่า) และเป็นกำลังสำคัญให้พม่าในการปราบปรามรัฐไทยอื่นๆ 
• เชียงตุงเป็นประเทศราชของพม่าอย่างสงบ 200 ปี จนกระทั่งสมัยพญากาวิละกอบกู้เชียงใหม่จากการยึดครองของพม่าหันมาเป็นประเทศราชของสยาม 
• พญากาวิละได้ยกทัพไปตีเมืองต่างๆตามแม่น้ำสาละวินรวมถึงเมืองเชียงตุงให้เข้ามาตั้งรกรากในเชียงใหม่ และเกลี้ยกล่อมให้เชียงตุงมาขึ้นกับเชียงใหม่ดังเดิม
• จนถึงสมัยของเจ้ามหาขนานเชียงตุงจึงกลับไปเป็นประเทศราชของพม่าอีกเมื่อ พ.ศ. 2356
• เมื่อเชียงตุงไปเป็นประเทศราชของพม่าอีกครั้งนั้น เชียงใหม่ยังเป็นประเทศราชของสยาม 
• ความขัดแย้งระหว่างพม่ากับสยาม ทำให้สยามไม่ไว้ใจเชียงตุงให้เชียงใหม่คอยสอดส่องดูแลอย่างใกล้ชิด สุดท้ายจึงกลายเป็นสงครามเชียงใหม่-เชียงตุง 3 ครั้งคือ
• กรมหลวงวงศาธิราชสนิท แม่ทัพฝ่ายกรุงเทพฯในการยกทัพไปรบเชียงตุงครั้งรัชกาลที่ 4
• ครั้งที่ 1 พ.ศ. 2393 เจ้ามหาขนานเป็นเจ้าเมืองเชียงตุง เจ้าพุทธวงษ์เป็นเจ้าเมืองเชียงใหม่ สมัยรัชกาลที่ 3 เกิดจากเจ้านายเชียงรุ่งหนีลงมาหลวงพระบาง ขอความช่วยเหลือจากกรุงเทพฯ รัชกาลที่ 3 จึงถือโอกาสขยายอำนาจไปเชียงรุ่ง โดยต้องตีเชียงตุงให้ได้ก่อน กรุงเทพฯให้เชียงใหม่เป็นทัพใหญ่ 
•  
• แต่ตีเมืองเชียงตุงไม่ได้ การที่คิดจะไปยึดเชียงรุ่งจึงเลิกไป
•  
• ครั้งที่ 2 พ.ศ. 2395 สมัยรัชการที่ 4 เป็นช่วงที่อังกฤษขยายอำนาจเข้ามาในพม่า พระองค์จึงให้ยกทัพไปตีเชียงตุงโดยยกทัพไปจากกรุงเทพฯ 
• ให้เชียงใหม่กับเชียงแสนเป็นทัพหนุน แต่เมื่อทัพจากกรุงเทพฯไปถึงเชียงแสน ทางเชียงใหม่ขอระงับทัพ แจ้งว่าส่งเสบียงไม่ทัน กรุงเทพฯจึงเกณฑ์เสบียงจากหลวงพระบาง แล้วจึงยกทัพเข้ายึดเชียงตุง แต่ไม่สำเร็จ
• ครั้งที่ 3 พ.ศ. 2397 เกิดขึ้นเมื่อกรมหลวงวงศาธิราชสนิท ซึ่งนำทัพมารบเมื่อ พ.ศ. 2395 พักกองทัพอยู่ที่น่าน ส่งหนังสือมาขอกองทัพและอาวุธเพิ่มเติม 
• เมื่อได้แล้วจึงยกเข้าตีอีกครั้ง ผลปรากฏว่าทัพสยามตีเชียงตุงไม่สำเร็จ เพราะหัวเมืองล้านนาไม่เต็มใจสนับสนุน
• ในที่สุดเมื่ออังกฤษยึดพม่าได้ทั้งประเทศ เชียงตุงจึงเป็นอาณานิคมของอังกฤษไปด้วยเมื่อ พ.ศ. 2433

ต้องถามล่ะว่า เวลามีคนมาหวังพึ่งเรา เราเป็นที่พึ่งให้เขาได้มั้ย 

ผมว่า เราเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะครับ จีนตอนนี้ก้าวหน้าไปมาก เป็นมหาอำนาจเต็มตัว อังกฤษยังเกรงใจ

จีนขายอาวุธต่อต้านอากาศยานให้พม่า ส่งฮ.ให้ว้า แจกจรวดและยุทโธปกรณ์ให้เขมร 

อนาคตคงอยู่ที่จีนจะเล่นบทไหน  ตอนจีนสนับสนุนพคท. เราก็ย่ำแย่ นั่นแค่เบาะๆ จีนยังไม่รวยเหมือนทุกวันนี้

ถามว่าไทยทำมั่งจะได้มั้ย กองทัพเราล้าหลังมาก หวังพึ่งแต่อเมริกา เราเคยผลิตปืนไรเฟิลเองได้ ก็เปลี่ยนเป็นซื้อเอา 

รถถังเราทำไม่ได้ เครื่องบินเราไม่ทำเอง ฮ.ไม่ต้องพูดถึง จรวดยิ่งไปไม่เป็น 

ถ้าเรายังอยู่ในสภาพนี้ต่อไปแล้วเรายังอยู่รอดก็เป็นเรื่องแปลกและถือเป็นเรื่องราวดีๆ แล้วล่ะครับ 

อย่าเพิ่งไปคิดถึงดินแดนที่บรรพบุรุษรักษาไว้ไม่ได้แต่โบราณเลย ป่านนี้พวกที่เชียงรุ่งพูดจีนปร๋อไปแล้ว

โดยส่วนตัวชอบวิธีการนำเสนอของท่าน zakull ครับ มีข้อเท็จจริงที่เป็นวิชาการเสริมให้ ทำให้ไม่วิจารณ์โดยใช้ความรู้สึกชอบหรือไม่ชอบ

มีคนชอบงั้นผมเขียนอีก 

ผมเองก็อยากให้ไทยยิ่งใหญ่ หรืออย่างน้อยเป็นที่นับถือเหมือนกับคนไทยคนอื่นๆ แต่เราคงต้องมองตามหลักความจริง 

บางทีคนเชียงรุ่งอาจจะอยากอยู่กับเรา เขาฉลองเทศกาลสงกรานต์ทุกปี เรามีเชื้อสายเดียวกัน

แต่เรื่องการเมืองแบ่งเขตแบ่งประเทศเพื่อปกครองมันเป็นคนละเรื่อง เพราะเป็นเรื่องความเข้มแข็งทางทหาร

บางทีการอยู่กับจีน ถ้าจีนปกครองดีๆเขาอาจจะมีความสุข มีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีกว่าอยู่กับเราก็ได้ ใครจะไปรู้ 

อย่างน้อยเขาก็ไม่ต้องเป็นแบบชนกลุ่มน้อยในพม่า

ชาวว้าก็ต้องดิ้นรน ตอนนี้เขาอาจจะคิดว่าตอนนั้นทำไมเราไม่เป็นจีน 

ทำไมต้องเป็นพม่า เป็นพม่ามีอะไรดี อยากเป็นอิสระจัง 

เราควรจะถามตัวเอง ถ้าเราจะให้เขาอยู่กับเราเป็นแผ่นดินเดียวกัน เรามีอะไรจะให้เขา 

เรามีความภาคภูมิใจในการเป็นชนชาติที่ก้าวหน้าให้เขาหรือเปล่า เราดิ้นรนเพื่อความก้าวหน้าหรือเปล่า หรือเราก็แค่มีชีวิตอยู่ไปวันๆ 

คนเขมร คนลาว คนเวียดนาม คนมลายู คนพม่า คนในดินแดนที่เคยเป็นประเทศราชของสยามในตอนนั้น 

เขาอาจจะอยากถามเราว่า  ที่เราอยากให้เขามารวมกับเรา แล้วเราทำอะไรให้เขาได้บ้าง 

คุ้มครองเขาได้ไหม ให้ความยุติธรรมกับเขาได้ไหม ให้ความก้าวหน้ากับเขาได้มั้ย

ถ้าแค่จะรวมกันเพื่อเก็บภาษีเขาเอาเงินไปซื้ออาวุธต่างชาติมาแจกกัน เขาเก็บภาษีเองซื้อเองก็ได้ มันจะยากตรงไหน 

ส่งเสริมการลงทุนของต่างชาติเขาก็ทำได้ ยากตรงไหน ตอนนี้หลายๆประเทศก็ไปลงทุนกันเพียบ 

ตอนที่ไทยยกหัวเมืองมลายูให้อังกฤษ เคยอ่านเจอว่ามีคนร้องให้ เพราะเขาคิดว่าอยู่กับไทยดีกว่าเพราะมีอิสระมาก 

ส่งดอกไม้เงินดอกไม้ทองทุกสามปี เวลามีสงครามมาช่วยรบ นอกนั้นอยู่กันไปตามอัธยาศัย 

แต่มาถึงวันนี้เขาอาจจะคิดว่า เฮ้ย อิสระดีว่ะ อังกฤษก็ไม่มายุ่งแล้ว 

พวกที่อยู่ฝั่งไทยตอนนี้อาจจะคิดกลับกัน เป็นไทยมีอะไรดี GDP ต่อหัวของมาเลย์ก็สูงกว่า 

เจ้าหน้าที่รัฐก็แค่เก็บภาษีเราเอาเงินไปซื้ออาวุธต่างชาติมากดหัวเรา ความภาคภูมิใจในชาติอยู่ตรงไหน 

เราสร้างความภาคภูมิใจในการที่เป็นคนไทยได้มั้ย โดยที่ไม่ใช่แค่เอาดินแดนต่างๆมากองรวมกันในเขตเดียวให้ดูกว้างใหญ่เข้าไว้ 

ผมอยากให้เราสร้างทุกอย่างที่พอทำเองได้ในงบประมาณที่พอมีอยู่ 

ผมคิดว่านี่แหละคือสิ่งที่จะสามารถสร้างความภูมิใจในความเป็นชาติไทย  

ถ้าเราทำได้แล้วทำให้มันดี  ดีขึ้นเรื่อยๆ ดีจนเผื่อแผ่ให้ประเทศรอบข้างได้  เขาอาจจะอยากมารวมกับเรา

โดยที่ไม่ต้องขอไม่ต้องบังคับ รวมกันเองโดยสมัครใจแบบ EU 

ตอนนี้ที่ยูเครนประเทศที่เราซื้อรถถังเขามา คนยูเครนกำลังทะเลาะกันจะเป็นจะตาย เพราะฝ่ายหนึ่งอยากเป็น EU อีกฝั่งอยากเป็นรัสเซีย 

เป็นได้ถึงขนาดนั้น

เราทำได้มั้ย ทหารไทยทำเพื่อประเทศไทยได้มั้ย หรือแค่จ้องกินหัวคิวไปวันๆ

ชอบอีกคนครับท่าน Zakulll  ผมเชื่อว่าแนวคิดของท่านสะท้อนความเป็น "ไท" แท้  ที่มีความนอบน้อมถ่อมตน  รักความสงบ  รักความยุติธรรม  ยึดมั่นเหตุผล/ตามหลักธรรมะ  และเดาว่าท่านต้องผ่นโลกมาพอควร.... ถึงเวปนี้จะเป็นเวปที่พูดเรื่องอาวุธ / การทหาร  แต่เหตุผลในการมีกำลังทหาร และการใช้กำลังก็สำคัญเท่าๆกันครับ.

ขอแสดงความคิดเห็นต่างนิดหนอ่ยนะครับ

- ก่อนอื่นต้องขอบอกก่อนว่า ผมไม่ต้องการให้เรามีความยิ่งใหญ่หรืออยากให้ประเทศไทยเราเป็นมหาอำนาจอะไร 
-การปฏิบัติการทางทหารในพื้นที่รัฐฉาน เรากับอเมริกาและกับชนกุล่มน้อย ก็ทำกันมาโดยตลอดอยู่แล้ว แต่ในช่วง
หลังก็แอบๆทำไม่เปิดเผยเหมือนในอดีต 
-ถึงแม้เราจะอยู่เฉื่อยๆ แต่เค้าจะเข้ามาหาเราเอง..เพราะเรามีสิ่งที่เค้าต้องการ ยามใดที่เราอ่อนแอ เค้าก็จะเข้ามา
ฉกฉวยโอกาส ยามใดที่เรารู้ไม่เท่าทัน ยามน้ันเราก็จะแลกมาด้วยความเจ็บปวด.. สิ่งพวกนี้เกิดขึ้นซ้ำๆซาก มา
โดยตลอด 
-วันนี้ผมไม่ได้คลาดหวังว่าเราจะสามารถไปสนับสนุนใครให้ปลดแอกอะไรได้ เหมือนกับมาเล ที่เค้าแอบสนับสนุน 
คนในสามจังหวัดชายแดนใต้ วันนี้เราคงไม่สามารถไปยั่วยุใครได้เพื่อจะเอาดินแดนเก่าก่อนคืนมา เหมือนกับที่
กัมพูชาทำ วันนี้เราคงไม่สามารถสนับสนุนให้ใครปลดแอกได้เหมือนกับที่จีนทำกับว้า 

-วันนี้เราเองก็คงจะไปช่วยเหลืออะไรใครได้ เพราะวันนี้สังคมเราอ่อนแอ  สังคมแตกแยก  ผู้คนทะเลาะกัน 
หลงลืมสิ่งที่สำคัญที่สุด ความสามัคคี

แม้จะชอบแนวคิดของท่าน Zakulll แต่ไม่ใด้ต่อต้าน/ค้านความเห็นของท่าน Pornpoj นะครับ  ผมมองว่าทุกเรื่องมีอย่างน้อยสองมุมเสมอ มันอยู่ที่ว่าในสถานการณ์หนึ่งๆ เราจะเลือกเดินทางไหน ซึ่งอาจจะเลือกผิด หรือถูกก็ใด้ แต่ตอนเลือกทางนั้ก็คงต้ดสินใจด้วยข้อมูล/ความรุ้/สถานการณ์ในขณะนั้น 

ผมเองชอบคิดคนเดียวว่า คนไทยเราชอบพูดถึงประเด็นที่ว่าเราไม่เคยตกเป็นเมืองขึ้นใคร  แต่อ้อมแอ้ม-ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องยอมเสียดินแดงโดยที่ไม่ยอมสู้จนแตกหัก ซึ่งมันก็มองใด้สองแง่ว่ายอมเสียอวัยวะรักษาชีวิต หรือ ยอมงอไปเรื่อยๆ  

แต่ข้อเท็จจริงก็คือ ที่เราภูมิใจว่าไม่เคยเป็นเมืองขึ้นนั้น  ตอนนี้คนแพ้สงคราม-ตกเป็นเมืองขึ้น  เมื่อ กว่า 50-100 ปีที่แล้วในแถบเรา รุดหน้าไปใกลกว่าเรามากแล้ว  คนในชาติเค้าหลาบจำ และขมขื่นกับ การตกอยู่ภายใต้อาณัติของต่างชาติจนเป็นส่วนหนึ่งของอัตถลักษณ์ของเค้าและเป็นแรงผลักดันให้รักษาเกียรติภูมิ พัฒนาชาติ สังเกตุดูว่า มาเลย์  สิงคโปร์  เวียตนาม ค้าขายกับตะวันตกก็จริง แต่ถึงเวลาต้องแข็งกร้าว  เค้ากล้ากร้าวกว่าเรามาก

ในขณะที่เราเมื่อ 50ปีก่อน มองไปว่าจะเทียบชั้นญี่ปุ่ณ    20ปีถัดมา มองไปที่ เกาหลี+ไต้หวัน   10ปีถัดมา เห็นสิงคโปร์ แล้วต้องถอนหายใจ   10ปีหลังสุด หวาดๆ กับมาเลย์  

ที่สุดแล้วผมว่าเราคนไทยต้องกล้าวิจารณ์และติเตียนตัวเอง/และสังคม (อย่างสร้างสรรค์) เพื่อให้ตื่นตัว และพัฒนาอยู่เสมอครับ

ส่วนตัวผมคงไม่มองไกลขนาดนั้น เห็นเรื่องว้าฝึกบิน ก็อดเป็นห่วงคนไทใหญ่ในรัฐฉานไม่ได้ กลัวว่าพม่าจะใช้กองกำลังว้า เป็นเครื่องมือในการต่อสู้ กับกองกำลังไทใหญ่ เจ้ายอดศึก ก็คงจะเหนื่อยลำบากอีกเช่นเคย ไทยจะไม่มีคนไทใหญ่ในรัฐฉานเป็นกันชน ยาเสพติดอาจจะระบาดเข้ามามากขึ้น คนไทใหญ่เรียนภาษาไทย และนับถือในหลวง เหมือนคนไทยนะครับ หวังว่าไทยคงไม่ทิ้งพวกเค้า คิดว่ายังไงเราคงช่วยเหลือในทางลับๆ อยู่ แต่ก็อาจจะยุ่งมากไม่ได้ เพราะเกรงใจพม่า เหมือนไปยุ่งกับกิจการภายในของเค้า และเรากำลังจะรวมเป็น AEC แล้ว อีกไม่กี่ปีพม่ากำลังพิจารณาจะเลิกส่งแก๊สธรรมชาติให้ไทยแล้ว เพราะบ้านเมืองเค้ากำลังขยายตัว จะใช้ในประเทศคงไม่พอ เราคงไม่อยากมีปัญหา  

ถ้าเราไม่คิดยิ่งใหญ่ ไม่คิดพัฒนา ไม่ทันโลก เมื่อนั้นเราก็อ่อนแอครับ โลกไม่มีทางหยุดนิ่งรอเรา ผมก็ไม่ได้คิดว่าเราต้องเป็นมหาอำนาจหมายเลขหนึ่ง แต่ถ้าเราหยุดนิ่งแล้วเขาพัฒนาไปไกล เราจะไม่ใช่แค่ไม่ได้ยิ่งใหญ่แต่ถูกทิ้งไว้ข้างหลัง 

ปัญหาในพม่าเกิดจากปัญหาทางการปกครองของพม่าเอง ไม่ใช่ไทยหรือจีนไปสร้างให้แน่ๆ ไม่ต่างจากปัญหาในไทย ก็ไม่ใช่มาเลย์มาสร้างให้ 

คนเราอยู่เฉยไม่ได้ครับ ในโลกนี้คนที่อยู่เฉยคือคนที่รอความตาย คนเราต้องพัฒนา ต้องหาความก้าวหน้า เราต้องมุ่งไปที่การสร้างความก้าวหน้า ไม่ใช่คิดว่าคนรอบข้างเป็นศัตรูหรือรอแทงใครข้างหลัง เมื่อเราก้าวหน้าคนรอบข้างจะเป็นเพื่อน ถ้าเรามีอะไรที่มีประโยชน์จะมอบให้เขา เขาก็ย่อมยินดีจะรับฟังเรา  ถ้าเราล้าหลัง เขาจะมองเราเป็นคนที่ด้อยกว่า ถ้าเราเป็นคนที่ด้อยกว่าที่คิดครองอำนาจเขาจะมองเราเป็นคนโกง เช่น ชาวเวียดเคยขอความช่วยเหลือจากไทยแต่ไทยช่วยเขาไม่ได้ เขาเลยขอความช่วยเหลือจากฝรั่งเศส ปรากฎว่าฝรั่งเศสช่วยได้ แล้วทำไมเขาต้องมาขึ้นกับไทยในเมื่อฝรั่งเศสเก่งกว่าก้าวหน้ากว่า เราอาจมองว่าฝรั่งเศสชั่วร้าย แบ่งดินแดนเราไป แต่คนเวียดในตอนนั้นไม่ได้คิดแบบนั้น

เรื่องการสนับสนุน ถ้าเราเห็นเพื่อนเราลำบากเราอยากช่วยเขามั้ย เวลาเราลำบากเราอยากให้มีคนมาสนับสนุนเรามั้ย วันนี้เราทำไม่ได้แล้ววันหน้าล่ะ เราจะอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ย เราอยากเป็นผู้สนับสนุนอุ้มชูเพื่อนหรืออยากเป็นคนที่ถูกอุ้มอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่จีนทำ จีนซื้อใจทั้งพม่าและว้า(อาจรวมทั้งไทยด้วย) ทำตัวเป็นพี่ใหญ่สนับสนุนทุกฝ่าย และทุกฝ่ายก็ต้องเกรงใจจีน จะมาทำตัวห่ามๆยิงเรือจีนทิ้งง่ายๆไม่ได้ แม้คนที่จีนสนับสนุนจะกำลังขัดแย้งกับคุณอยู่ก็ตาม ตัวอย่างมีให้เห็น จีนทำแบบนี้มาตั้งแต่โบราณแล้ว

ผมเชื่อว่าถ้าคนเราคิดจะทำ เราต้องทำได้ สิ่งที่สำคัญไม่ใช่ความร่ำรวย แต่คือความคิด ถ้าเราคิดถูก หนทางเดินก็จะถูก เมื่อเดินไปข้างหน้าไม่ว่าช้าหรือเร็วก็จะถึง วันนี้ยังทำไม่ได้แต่วันหน้าไม่แน่ ถ้าเราคิดถึงความก้าวหน้าอยู่ตลอดเวลา ซักวันต้องเป็นวันของเรา 

คนสามจังหวัดชายแดนไม่ใช่ทุกคนที่อยากให้มีความขัดแย้ง เชื่อว่าหลายคนก็คงรอว่าเมื่อไหร่เราจะคิดถูก  

ประเทศราช คือ รัฐๆหนึ่ง มีประมุขของรัฐ มีทหาร มีอาณาเขต มีกฎหมายเป็นของตนเอง แต่อยู่ภายใต้อำนาจการสั่งการของอีกรัฐหนึ่ง

เมืองขึ้น คือ เมืองที่ถูกปกครองโดยรัฐอื่น

คนส่วนใหญ่(แม้แต่ในตำราบางเล่ม)คิดว่าสองคำนี้มีความหมายเดียวกัน

ผมไม่รู้ว่าจีนจะหนุนหลังพ่อค้ายาแไ่งภูมิภาเอเซีย จีนเดินหมากตานี้พม่าแสบไปถึงทรวง อีกปัญหาที่จะตามคือยาเสพติดจะมากข้ เราต้องพัฒนาชนกลุ่มน้อยตามแนวชายแดนเลิกปลูกฝิ่นหรือผลิตยาแลกกับความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจ

ขอโทษด้วยครับที่พาออกนอกเรื่องไปเยอะ ..ขอวิเคราะห์ข่าวนะครับ

ณ ขณะนี้ กลุ่ม uwsa หรือ ว้า มีกำลังทหาร 3 หมื่นคน และได้รับการสนับสนุนจากจีนอย่างเปิดเผย..พม่าเองรู้ดีถึงข้อนี้แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะกองทัพพม่า ณ เวลานี้ไม่สามารถที่จะต่อกรกับจีนได้ วันนี้ว้า แข็งแกร่งขึ้นมามาก จนนับได้ว่า ได้แยกตัวออกมาเป็นอิสระแล้ว ไม่อยู่

ภายใต้การปกครองของพม่า แต่ยังอยู่ในเงื่อนไขข้อตกลงหยุดยิง เดิมทีว้าน้ันอ่อนน่อมกับรัฐบาลพม่า เพื่อปกครองตนเอง และช่วยเหลือพม่าตามคำร้องขอ แต่ปจัจุบัน ว้า ได้แตกหักกับพม่า และแยกตัวเป็นรัฐอิสระ แต่ยังไม่สามารถหาชาติไหนมายอมรับได้ ว้ามี ทางเลือกเดียว ต้องไปขอความช่วยเหลือจากมิตรแท้ อย่างจีน ซึ่งจีนเอง ยอมช่วยเหลือว้าอย่างออกนอกหน้า โดยไม่แคร์สายตาชาวโลก น้ัน ผมคิดว่า น่าจะมีอยู่เหตุผลเดี่ยวที่จีนยอมช่วยว้าแบบ ไม่สนว่าพม่ากับไทย หรืออเมริกาจะคิดยังไง เพราะผมดูแล้วยังไงว้าก็ไม่สามารถจัดต้ังขึ้นมาเป็นประเทศว้าได้แน่นอน เพราะอเมริกา ไม่ยอมรับ ไทยด้วย รวมท้ังพม่า ก็คงไม่ยอม บวกกับจำนวนประชากรก็มีเพียงแค่ ไม่ถึงล้านคน การที่จีนเดินเกมนี้ จึงมีเหตุผลเดียวคือต้องการกลืนว้าให้เข้ากับจีน โดยให้ว้าเป็นเขตปกครองตนเองคล้ายๆ เขตปกครองชนชาติไท สิบสองปันนา