เยี่ยมครับ.....หลวงพี่   

ด้วยคหสต. 

กองทัพเชิงรุกต้องมีคุณสมบัติดังนี้ 

1.ต้องมียุทโธปกรณ์ที่เหนือกว่าประเทศที่มีความขัดแย้ง/หรือในอาจจะมีความขัดแย้งในอนาคต

2.ต้องมีการส่งกำลังบำรุงที่มั่นคงเพียงพอรองรับการบุกจู่โจมในแดนข้าศึก

3.เศรษฐกิจภายในประเทศต้องมั่นคง การเมืองภายในต้องนิ่ง

4.มีทรัพยากรภายในประเทศเพียงพอรองรับการบุกที่ยืดเยื้อ (ไม่เพียงแต่เฉพาะทรัพยากรธรรมชาติ ทรัพยากรมนุษย์ เทคโนโลยี ก็ด้วย)

การมีอาวุธพิสัยไกล ไม่จำเป็นจะต้องเป็นกองทัพเชิงรุก อย่างเวียดนาม มีสกั๊ด ระยะยิงหลายร้อยกม.

แต่ไม่ได้หมายถึงเวียดนามจะเที่ยวบุกใครต่อใครได้โดยง่าย เวียดนามยังขาดยุทโธปกรณ์ที่เหนือกว่าชาติอื่นๆในอาเซียนโดยสมบูรณ์ เช่น เวียดนามจะบุกไทย ก็ใช่ว่าจะทำได้โดยง่ายเหมือนแต่ก่อน  การมีอาวุธพิสัยไกลไม่ไดหมายถึงเวียดนามจะชนะสงครามเบ็ดเสร็จได้ 

หรือจีน ตอนนี้กำลังพัฒนาด้านการส่งกำลังบำรุง อย่างการมีท่าเรือที่พม่า และ ปากีสถาน เพื่อการปิดช่องแคบมะละกาจะทำได้ง่ายขึ้น หากปัญหาที่สแปรทลีย์ทวีความรุนแรงเป็นสงครามใหญ่ การตัดำลังบำรุงชาติที่มีปัญหาแถบสแปรทลี่ย์ ก็ถือเป็นกลยุทธหนึ่งในการบั่นทอนกำลังศัตรู และทำให้การส่งกำลังบำรุงสูเกาะต่างๆทำได้ง่ายมากขึ้น  แม้จีนจะมีขีปนาวุธ หรืออวป.พิสัยไกล ก็ใช่ว่าจะบุกไต้หวันหรือสแปรทลี่ย์จะทำได้โดยง่าย เพราะยุทโธปกรณ์ของจีน ยังสู้กองเรือที่3และ7 ของอเมริกาไม่ได้นี่เอง  ตอนนี้ จีนจึงทำได้แค่เป็นกองทัพที่มีศักยภาพเชิงป้องกันสูง แต่การที่จะเป็นกองทัพเชิงรุกโดยสมบูรณ์ยังต้องพัฒนาอีกมาก 

ตอนนี้กองทัพที่พอมีศักยภาพเชิงรุกที่เข้าคอนเซปท์จริงๆมีเพียงสหรัฐอเมริกาเท่านั้น แม้แต่รัสเซียเอง ตอนนี้ยังต้องลดขนาดกองทัพเป็นกองทัพเชิงป้องกันที่มีศักยภาพสูง แต่มีศักยภาพในเชิงรุกแบบจำกัด (หมายถึงสามารถไล่ตบประเทศเกรียนๆได้บ้าง แต่เปิดสงครามใหญ่จริงๆนั้นยังไม่ถึงตรงนั้น) แค่นั้นเอง 

ตอนนี้ ศักยภาพเชิงรุกของกองทัพต่างๆ วัดกันที่กำลังเศรษฐกิจและทรัพยากรต่างๆร่วมด้วย มากกว่าที่วัดกันด้วยอาวุธอย่างเดียวล้วนๆ

อย่างไทยนั้น ถ้าให้บอกกันตามตรง การบุกเขมรยึดพนมเปญนั้นทำไม่ได้ในเชิงปฏิบัติ ปัญหาทั้งกำลังพล กำลังบำรุง ยุทโธปกรณ์ที่แม้แจะเหนือกว่า แต่การมีสงครามเต็มรูปแบบรังแต่จะมีผลทำให้เศรษฐกิจเสียหาย จนประเทศเราล่มสลายเสียก่อนที่จะได้เขมรมาเป็นรัฐในปกครองเสียอีก .........ซึ่งไม่คุ้มค่าไม่ว่าจะวัดกันในแง่ไหน  ทั้งเศรษฐกิจ สังคม การเมือง สภาวะจิตใจของคนในประเทศและอื่นๆ 

นี่คือความเห็นส่วนตัวไม่มีข้อมูลทางวิชาการรองรับ 

ในเรื่องของอาวุธพิสัยไกล จะถือว่าเป็นกองทัพเชิงรุกหรือเปล่า 

อันนี้ต้องพิจารณานอกจากเหตุผลข้างต้นแล้ว 

อาวุธพิสัยไกลยังสามารถใช้ในการป้องกันประเทศในเชิงรุก (การตั้งรับเชิงรุก) 

เช่นการใช้อาวุธเหล่านั้นในการทำลายสถานที่สำคัญต่างๆของประเทศเพื่อยับยั้งสงครามขนาดใหญ่ (การกดดันเพื่อให้กลับสู่โต๊ะเจรจา) -Surgical Strike 

หรือการใช้อาวุธนั้นๆ ทำลายแนวหลังข้าศึก ตัดการส่งกำลังบำรุง เพื่อหยุดยั้งกองทัพเหล่านั้นไม่ให้บุกเข้ามาได้ไกล  -Interdiction  

หรือ การใช้อาวุธนั้นๆเพื่อส่งผลทางจิตวิทยาของคนในประเทศ เพื่อกดดันผู้มีอำนาจให้หยุดยั้งความพยายามในการบุก -Psychological warfare 

........ยกตัวอย่างสงครามหกวัน ซึ่งทางอิสราเอลใช้การบุกก่อน (Pre-Emptive Strike) ทำลายฐานบินอาหรับ แล้วเปิดน่านฟ้าให้ บ.ของตนเองทำลายวงล้อมของประเทศคู่กรณี จนต้องถอยร่น และประเทศตัวเองปลอดภัย 

แบบนี้น่าจะเรียกกองทัพเชิงรุกหรือไม่ ? 

โดยส่วนตัวคิดว่า อิสราเอลไม่มีศักยภาพเชิงรุกถึงขนาดไปนอนอาบแดดที่กรุงไคโร หรือ ดามัสกัสได้ 

แต่การป้องกันเชิงรุกของอิสราเอลนั้นเยี่ยมยอด ซึ่งสามารถป้องกันประเทศตนเองให้พ้นจากการเสียเอกราชได้หลายต่อหลายครั้ง

สรุป......กองทัพเชิงรุก คือกองทัพที่พร้อมจะทำสงครามยึกครองประเทศต่างๆได้ (เช่นอเมริกา)  

กองทัพเชิงป้องกัน คือกองทัพที่เน้นในการป้องกันภายในเขตแดนของตนเอง (เช่นสวีเดน ไทย? ) 

กองทัพป้องกันเชิงรุก คือกองทัพที่เน้นการตั้งรับโดยการจู่โจมก่อน หรือ การต้งรับภายนอกชายแดนของตนเอง แต่ไม่ได้มีศักยภาพยึดครองประเทศคู่กรณีเหล่านั้น (เช่นอิสราเอล ) 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลแน่นปึกครับ