โปรดสังเกตุ ภาพที่ 3 เรดาร์ติดตั้งดรียบร้อยแล้วนะครับ :))

     ขอบคุณครับท่าน tantawanlove 

 เห็นเสากระโดงแล้วระบบเรด้าร์ทั้ง เรด้าร์ตรวจการณื 2D variant ก็ติดตั้งเรียบร้อย    เรด้าร์ควบคุมการยิง LIROD ก็เรียบร้อย    ปืน 76/62 ก็ติดตั้งเสร็จแล้ว   ปืนรองก็ติดตั้งแล้ว   ใกล้เวลาทดสอบเพื่อการส่งมอบซะที   ล่าช้ามาเยอะหลายเดิอนอยู่

   จากที่เข้าไปอ่านใน TAF  เห็นว่าล่าช้านอกจากเหตุผลอื่นๆแล้ว   ยังมาจากการ Mod เรือให้สามารถรองรับลูกเรือจาก 55 นายไปเป็น 90 นายด้วยนี่ครับ    รองรับทั้งเจ้าหน้าที่อากาศยาน(ฮ.)   หน่วยซีล  หรืออื่นๆ    และเห็นสมาชิก TAF ท่านหนึ่งบอกว่าอาจจะ Mod ให้รองรับอาวุธนำวิถีต่อต้านเรือรบได้ด้วย    ถ้าเป็นดังว่าจริงๆตามคลิปที่เพื่อน TFC เคยลงไว้  เห็นว่าทร.อยากให้มันสามารถติดตั้งระบบอาวุธนำวิถีได้ในยามสงคราม   น่าจะจริงแท้แล้ว    เหมือนแก้ไขแบบเรือให้พร้อมที่จะเป็นคอร์เวตหรือฟรีเกตเบาได้   แบบเรือชั้นปัตตานี

   ไหนๆก็พูดถึงเรือ OPV ที่ต่อที่อู่ราชนาวีแล้ว      อยากสอบถามผู้รู้ครับว่า   โครงการอู่แห้งหมายเลข 2 ของอู่ราชนาวีนี่จะกลับมาก๋อสร้างอีกครั้งหรือเปล่าครับ    เพราะจำได้ว่าก่อนวิกฤตปี 40 ทร. มีแผนทำอู่แห้ง 2 อู่   และอู่หมายเลข 2 นี่ใหญ่โตมากๆ    เห็นว่าสามารถรองรับเรือพานิชย์ขนาด 100,000 ตันกรอชได้  (ถ้ารองรับเรือรบน่าจะได้ขนาด 50,000-60,000 ตันทีเดียว)

หรือว่าเลื่อนไปไม่มีกำหนดต่อไปเรื่อยๆอีก     เพราะเท่าทีรู้โครงการในสมัยท่านชวลิตนั้น   อู้ราชนาวีนี่จัดว่าจะมีอู่แห้งใหญ่ที่สุดในอาเซี่ยน   มีเครื่องไม้เครื่องมือสำหรับงานซ่อมและต่อเรือทันสมัยระดับแนวหน้าของอาเซี่ยนไม่แพ้อู้ของสิงคโปร์เลย   ไม่รู้ว่าโครงการนี้จะยังสานต่ออยู่ไหมครับ 

   จริงๆที่พื้นที่ของอ่าวก็ยังมีที่ว่างเพียงพอสำหรับถมทะเลทำโรงต่อเรือขนาดใหญ่เป็นแสนตันพร้อมสลิปเย์ด้วยก็ยังได้     อยากให้โครงการพัฒนาอู่ของราชนาวีทำให้ครบทุกเฟสสักทีครับ    และเพิ่มโรงต่อกับสลิปเวย์ขนาดใหญ่ด้วย

     ภาพโมเดลอู่ราชนาวีและภาพดาวเทียมของอู่ราชนาวี   เครดิตท่านสมาชิก TAF ท่าน Logieng ครับ   ขอบคุณสำหรับเอื้อเฟื้อภาพถ่าย

  จะเห็นพื้นที่ว่างๆอยู่   ไม่รู้ว่าอู่แห้งขนาดใหญ่นั้นจะได้เกิดหรือเปล่า    เพราะตอนนี้อู่ราชนาวีได้ทำงานร่วมกับภาคเอกชนแล้ว   ถ้าอู่แห้งหมายเลข2  ได้รับการก่อสร้างพร้อมกับเครื่องไม้เครื่องมือต่อเรือซ่อมเรือมาพร้อมครบจริงสักที   ประเทศเราก็จะมีขีดความสามารถต่อเรือพานิชย์ขนาดใหญ่ถึง 100,000 ตันได้    ต่อเรือรบขนาดใหญ่ทุกแบบที่ทร.ต้องการได้  แม้แต่เรือบรรทุกบ.  

   TTA ที่เป็นบริษัทเดินเรือยักษ์ใหญ่เจ้าหนึ่งของไทยเพิ่ใเพิ่มทุนเพื่อต่อเรือขนาด แฮนดี้เคป ( 50,000-60,000 ตันกรอช) อีก 3-4 ลำ     แต่อู่ภายในประเทศไม่มีอู่ไหนพร้อมต่อเรือขนาดนี้เลยจึงต้องไปต่อที่ต่างประเทศ   คราวก่อนก็ต้องไปต่อที่เวียตนาม    มันน่าเจ็บใจครับ   ทั้งๆที่มีแผนงานแล้วแต่ต้องล้มและไม่ได้รับการสานต่อโครงการเฟสที่เหลือ   ไม่อย่างนั้นบริษัทเดินเรือภายในประเทศเราคงจะต่อเรือที่อู่ภายในประเทศตัวเองได้   สถานที่ก็เห็นอยู่ว่ามี   

   พื้นที่สามารถขยายได้ครับ   ถมทะเลทำโรงต่อและสลิปเวย์เพิ่มได้อีกสบายๆ   ให้อู่กรุงเทพรับงานมาทำที่นี่ก็ได้   เจ้าหน้าที่ทร.ก็ไปทำ OT. หาตังเพิ่มนอกเวลาก็ยังได้  วินวินทั้งทร.และเอกชนไทย

   จากรูปที่ 2 ไม่รู้ว่าจะสามารถขยายความยาวของอู่หมายเลข 1 ที่ยาว 236 เมตร กว้าง 40 เมตร    ให้ยาวเพิ่มไปจนสุดพื้นที่ว่างได้หรือเปล่า    เพราะดูแล้วถ้าทำได้น่าจะได้ความยาวอีกสัก 200 เมตรได้    สามารถแบ่งเพิ่มเซ็กชั่นเป็นสามส่วนได้   และน่าจะมีโรงซ่อมและต่อเรือเป็นอาคารปิดตรงนี้ได้         หรือว่าพื้นที่ว่างตรงนี้ไปทำงานส่วนอื่นครับ    

   เครนน่าจะเปลี่ยนได้แล้ว   ผมว่ามันเล็กไปสำหรับอู่แห้งที่ใหญ่ขนาดนี้(อู่หมายเลข 1)     อู่นี้ดูแล้วรองรับเรือพานิชย์ขนาด 30,000 - 35,000 ตันกรอชได้   ถ้าเป็นเรือรบ  ก็เรือขนาด 20,000 ตันแบบ DOKDO ก็ยังได้     เพียงแต่เครื่องไม้เครื่องมือยังไม่ได้จัดหามาครบตามแผนงานเดิมเลยครับ    ไม่งั้นประเทสเราเทียบเท่าสิงคโปรไปแล้ว    คนไทยด้วยกันเองจะได้ภูมิใจ  ไม่มาดูถูกกันเอง

ถ้ากองทัพเรือ กับอู่กรุงเทพ ทำการต่อเรือ ไปเลื่อยแบบ นี้ก้ต้องมีการขยายอู่แห้งมั้งแหละครับ เพราะ ทุกวันนี้ มีเรือรบหลายลำต่อคิวทำการซ่อมบำรุงกันยาวเยียดมาก

สักวันแหละครับ มันก็ต้องเกิดการขยายตัว แต่ตอนนี้ยังอาจจะยังไม่พร้อม มากกว่า

   อืมมมม.....ผมลืมบอกไป   โครงการอู่ราชนาวีมหิดล นี่คนละโครงการกับโครงการสมัยทักกี้ที่จะให้อู่ฮุนไดเข้ามาลงทุนสร้างอู่ขนาด 100,000 ตันเหมือนกัน   ยัง งงเหมือนกันว่าทำไมพี่แกไม่สานต่อโครงการของทร.(ทีท่านชวลิตเป็นผู้ริเริ่ม)ที่ค้างมาครึ่งทางเหมือนกัน    เห็นยุคของทักกี้วิ่งหาพื้นที่ทำนิคมอุตสาหกรรมต่อเรือ   ตอนแรกว่าจะลงที่ภาคตะวันออกพร้อมๆกับอุตสาหกรรมเหล็กต้นน้ำ   ไปๆมาๆก็ไปลงที่ภาคใต้ตอนบนแทน    

    แต่น่าแปลก   พื้นที่ของทร.เหมาะสมด้วยประการทั้งปวงและอยู่ใกล้นิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออก   งานก็เดินไปแล้วกว่าครึ่ง   ศักยภาพก็เหลือล้น    สิบกว่าปีแล้วกลับไม่มีรัฐบาลไหนสานต่ออีกเลย   ทั้งๆที่ถ้าทุ่มอีกครึ้่งทางไม่น่าเกิน 10,000 ล้านบาท    อู่ราชนาวีมหิดลแห่งนี้   จะเป็นอู่ต่อเรือระดับแนวหน้าของภูมิภาคอาเซี่ยนเลยทีเดียว    ส่วนรัฐบาลที่สนใจอุตสาหกรรมนี้   กลับไปขึ้นโปรเจคใหม่ซะงั้น    ของเก่าดีจะตายไม่มีใครสานต่อ    ไม่งั้นก็ยืดอกได้มา 10 กว่าปีแล้วว่าไทยเราทัดเทียมสิงคโปร์

   หน้าใหม่ที่มาแรงเพิ่งเปิดตัวไม่กี่ปีแต่โดดเด่นในภูมิภาคนี้ คือ Vinashin  ของเวียตนามครับ     เวปไซต์ของบริษัม

http://www.vinashin.com.vn

ความพร้อมของสาธารณูปโภคและบุคลากรของเวียตนามนั้นด้อยกว่าเราอยู่พอสมควร    แต่ได้รับการสนับสนุนอย่างมากจากผู้มีอำนาจของประเทศ   แม้ว่าดูไม่พร้อมหลายเรื่อง    ตอนแรกๆก็ขาดทุนยับเยิน   แต่มาตอนนี้เริ่มดูดีขึ้นเรื่อยๆตามข่าวต่อไปนี้ครับข่าวเก่าแล้ว

อุตสาหกรรมต่อเรือเวียดนามไปโลด

โดย ผู้จัดการออนไลน์ 7 เมษายน 2549 11:34 น.

กรุงเทพฯ- รัฐวิสาหกิจต่อเรือเวียดนาม หรือที่เรียกกันทั่วไปว่า "วีนาชิน" (Vinashin) เพิ่งจะนำเรือสินค้าที่ใหญ่ที่สุด ขนาดระวางขับน้ำกว่า 50,000 ตันลงน้ำได้สำเร็จในสัปดาห์นี้ ซึ่งเป็นเรือสินค้าที่ใหญ่ที่สุดที่เคยสร้างมา และยังจะต้องสร้างเรือขนาดนี้อีก 20 ลำ ขณะเดียวกันก็กำลังเงมือต่อเรือบรรทุกน้ำมันขนาด 100,000 ตัน อีก 1 ลำ ให้กับบริษัทน้ำมันแห่งชาติปิโตรเวียดนาม โดยมีกำหนดแล้วเสร็จในปี 2549 นี้

ไตรมาสแรกของปี 2549 นี้ รัฐวิสาหกิจต่อเรือเวียดนามได้ลงนามในความตกลงต่อเรือจำนวน 14 สัญญาด้วยกันใน ทำให้มีรายได้กว่า 400 ล้านดอลลาร์สหรัฐ คิดเป็นการขยายตัวถึง 58% เทียบกับช่วงเดียวกันของปีที่แล้ว และในปีนี้ทั้งปีวีนาชินตั้งเป้าผลประกอบการเอาไว้สูงถึง 1,000 ล้านดอลลาร์ เพิ่มขึ้น 44% จากเพียง 493 ล้านดอลลาร์ในปี 2548

ตามรายงานของสื่อทางการเวียดนามนั้น ลูกค้าหลักของวีนาชินก็ยังเป็นบริษัทเดินเรือสินค้าในญี่ปุ่น เดนมาร์ก จีนกับเนเธอร์แลนด์ ขณะที่ได้ลูกค้าจากอังกฤษเป็นลูกค้ารายใหญ่เมื่อปีที่แล้ว

ในบรรดาลูกค้าสำคัญที่สั่งต่อเรือกับวีน่าชินระหว่างเดือน ม.ค.-มี.ค.ปีนี้ รวมทั้ง บริษัทกะเน็นมัต (Kanenmat) ในญี่ปุ่น ซึ่งได้ตกลงให้วีนาชินต่อเรือสินค้าขนาดระวางขับน้ำ 8,700 ตัน จำนวน 3 ลำ กับกลุ่มคลิปเปอร์จากเดนมาร์ก ที่สั่งต่อเรืออเนกประสงค์ขนาด 4,600 ตัน จำนวน 10 ลำด้วยกัน และยังได้ต่อเรือสินค้าขนาด 12,500 ตัน กับ 6,500 ตัน อย่างละ 1 ลำ เรือบรรทุกคอนเทนเนอร์และเรือขนไม้ซุงอีกชนิดละ 1 ลำด้วย

วีนาชินยังเซ็นข้อตกลงกับบริษัทแคมโก้ (CAMCO) ของจีน เพื่อสร้างอู่ต่อเรือมูลค่า 200 ล้านดอลลาร์ในเขตอุตสาหกรรมต่อเรือเญินโฮย (Nhan Hoi) ใน จ.บิ่งดิง (Binh Dinh) ในภาคกลางของประเทศ

แต่การลงทุนทั้งหมดนี้ก็ยังเป็นเพียงส่วนประกอบน้อยนิดในแผนการลงทุนขนาด ใหญ่ของบริษัทที่ประกาศในปี 2547 ที่กำลังจะมีการระดมทุนทั้งในรูปเงินกู้และการออกหุ้นกู้ หรือพันธบัตร เป็นมูลค่าราว 1,400 ล้านดอลลาร์ภายในปี 2553 เพื่อพัฒนาอุตสาหกรรมต่อเรือให้เป็นอุตสาหกรรมทันสมัยของประเทศ และขยายศักยภาพการต่อเรือที่มีขนาดใหญ่โตขึ้น

ในวันพฤหัสบดีที่ 6 เม.ย.ที่ผ่านมาวีนาชินมีกำหนดปล่อยเรือเดินทะเลขนาดระวางขับน้ำ 53,000 ตัน ที่ต่อโดยอู่ฮาลอง (Halong) ใน จ.กว๋างนิง (Quang Ninh) ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ ซึ่งนับเป็นเรือเดินทะเลขนาดใหญ่ที่สุดเท่าที่วีนาชินเคยสร้างในเวียดนาม

เรือที่ใหญ่ที่สุดลำแรกของวีนาชิน ที่ตั้งชื่อว่า "ฟลอเรนซ์" นี้ มีความยาว 190 เมตร มีพื้นที่บรรจุสินค้า 64,000 ลูกบาศก์เมตร เป็นลำแรกในบรรดาเรือสินค้าจำนวน 21 ลำ ที่อู่ฮาลองจะต้องต่อให้กับลูกค้าในอังกฤษ ในสัญญามูลค่า 400 ล้านดอลลาร์สหรัฐที่เซ็นกันในปี 2548 เรือถูกออกแบบโดยบริษัทคาร์ลบรอสมารีนจำกัด แห่งประเทศเดนมาร์ก ทั้งนี้เป็นรายงานของหนังสือพิมพ์เวียดนามนิวส์

อย่างไรก็ตามสถิตินี้กำลังจะถูกลบในไม่ช้า เพราะวีนาชินกำลังต่อเรือบรรทุกน้ำมันดิบขนาดระวางขับน้ำ 100,000 ตัน ความยาว 245 เมตร กว้าง 20 เมตร 1 ลำ โดยมีกำหนดแล้วเสร็จและนำเข้าใช้การในปี 2549 นี้

วีนาชินเป็นรัฐวิสาหกิจแห่งแรกของรัฐบาลที่ได้ออกไประดมทุนในต่างแดน โดยการเข้าจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์สิงคโปร์สามารถนำเงินทุนเข้าไปพัฒนาและ ปรับปรุงกิจการ รวมทั้งการปรับปรุงอู่ต่อเรือฮาลองให้มีขีดความสามารถสูงยิ่งขึ้น อีกทั้งยังมีการก่อสร้างส่วนสำนักงานของบริษัทที่มีมูลค่าถึง 14.5 ล้านดอลลาร์ในปีที่ผ่านมา

ในปี 2548 วีนาชินได้ออกพันธบัตรเป็นมูลค่าหลายพันล้านด่ง โดยจำหน่ายให้กับนักลงทุนทั้งในประเทศและต่างประเทศ โดยมีสถาบันการเงินของรัฐบาลเวียดนามเป็นผู้ค้ำประกัน

ในเดือน ม.ค.ปีนี้ บรรษัทดังกล่าวได้ประกาศแผนการลงทุนอีกเกือบ 18.9 ล้านดอลลาร์ สร้างอู่ต่อเรือทันสมัยแห่งใหม่ใน จ.ก่ามาว (Ca Mau) ทางตอนใต้สุดของประเทศ เพื่อต่อเรือขนาดระวางขับน้ำ 5,000-10,000 ตันและกำลังจะมีการจ้างงานอีกราว 4,000 ตำแหน่ง ทั้งนี้เป็นรายงานของสำนักข่าวเวียดนามอีโคโนมี

ในเวียดนามยังมีบริษัทต่อเรือขนาดเล็กอื่นๆ อีกหลายแห่ง และบางแห่งต้องหันมาเป็นผู้รับงานให้ต่อจากวีนาชิน ในขณะที่สัญญาการต่อเรือเริ่มมากขึ้นทุกทีๆ บริษัทนี้ประกาศในเดือน ส.ค.ปีที่แล้วว่า สัญญาต่อเรือที่มีอยู่ในมือในปัจจุบันจนถึงปี 2552 มีมูลค่าถึง 1,500 ล้านดอลลาร์ มีลูกค้าในต่างแดนกว่า 30 ราย.

ผู้จัดการรายวัน-- วินาชิน (Vinashin) ซึ่งเป็นรัฐวิสาหกิจต่อเรือที่ใหญ่ที่สุดของเวียดนาม ได้ลงมือต่อเรือบรรทุกน้ำมันขนาด 104,200 ตัน ให้กับกลุ่มบริษัทน้ำมันเวียดนาม (PetroVietnam) เพื่อเตรียมรับการเปิดโรงกลั่นน้ำมันแห่งแรกของประเทศในอีก 2 ปีข้างหน้า

ขณะเดียวกันโอมาน ผู้ผลิตน้ำมันรายสำคัญในองค์การประเทศผู้ผลิตน้ำมัน หรือโอเปก (Organization of Petroleum Production Countries) ได้เซ็นบันทึกช่วยความจำ ความร่วมมือและการลงทุนแขนงก๊าซและน้ำมันกับเวียดนามเป็นครั้งแรก

นายกรัฐมนตรีคูเวต ก็เป็นผู้นำจากตะวันออกกลางอีกคนหนึ่งที่จะไปเยือนเวียดนามอย่างเป็นทางการในสัปดาห์นี้

ตามรายงานของสื่อทางการ เรือบรรทุกน้ำมัน "ยวุ๋งกว๊าต 1" (Dung Quat 1) กำลังจะเป็นลำแรกในชั้น "อะฟราแม็กซ์" (Aframax class) ต่อโดยอู่ต่อเรือของรัฐวิสาหกิจวินาชิน (Vinashin) ที่อ่าวยวุ๋งกว๊าต ในเขตเศรษฐกิจพิเศษชื่อเดียวกันของ จ.กว๋างหงาย (Quang Ngai)

เรือบรรทุกน้ำมันดิบที่ใหญ่ที่สุดของเวียดนาม จะมีความยาว 245 เมตร (ยาวกว่าสนามฟุตบอลมาตรฐาน 2 สนามเรียงกัน) กว้าง 43 เมตร (กว่าครึ่งหนึ่งของสนามฟุตบอล) และ สูง 20 เมตร มูลค่าราว 56 ล้านดอลลาร์สหรัฐ บรรทุกน้ำมันดิบได้ 120,900 ลูกบาศก์เมตร

เครดิตเวป

http://www.manager.co.th/Around/ViewNews.aspx?NewsID=9490000046666

    ถ้าโครงการของเรามีความต่อเนื่องและทร.ร่วมมือกับเอกชนจริงจัง   ผมว่าเรารุ่งไปหลายช่วงตัวแล้วนะครับ   เพราะสิบกว่าปีแล้ว 

ปัจจุบัน Vinashin ได้มีพันธมิตรที่ร่วมมือกันหลายเจ้า  และหนึ่งในนั้นที่ทรงพลังและมีส่วนร่วมในการพัฒนาอุตสาหกรรมต่อเรือของเวียตนาม คือ  ฮุนได  ซึ่งก่อตั้งบริษัทร่วมทุนกับ Vinashin ขึ้นมีชื่อว่า  

HYUNDAI-VINASHIN SHIPYARD Co., Ltd.

มีชื่อย่อว่า  HVS  เป็นอู่ต่อเรือที่มีโรงต่อและสลิปเวย์ใหญ่ที่สุดในอาเซี่ยบ  ที่สามารถรองรับเรือขนาด 100,000 ตันกรอชได้     แต่อู่แห้งของราชนาวีเราใหญ่ที่สุดนะครับ    แต่ไม่มีโรงต่อ  ไม่มีสลิปเวย์   เครื่องมือการต่อเรือก็ไม่ได้พรั่งพร้อมดั่งเขา    เพราะเรามาเลิกเอาครึ่งทางซะก่อน    ส่วนอีกครึ่งไม่มีผู้มีอำนาจในประเทศให้การเหลียวแลเล้ยยย............................

เวปของ HVS

http://www.hyundai-vinashin.com/

  เห็นว่าเวียตนามพยายามสนับสนุนอุตสาหกรรมนี้ให้เหนือชั้นกว่าสิงคโปร์ให้ได้     เราก็แค่ลงทุนครึ่งที่เหลือก็ตามทันแล้ว   แต่ไม่มีใครสนใจ   อู่แรกและสถานที่ทั้งหมดของราชนาวีมิดลใช้เงิน 4000 ล้านบาทเท่านั้น(สิบกว่าปีแล้ว)    มาตอนนี้ อีกครึ่งที่เหลือผมคิดว่า 10,000 ล้านบาทก็น่าจะเพียงพอ   ถูกกว่า tablet PC เยอะ

   อ้างตายแล้วหน้าแหก   ทางเวียตนามลงทุนขยายขีดความสามารถเสร็จไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยะ   เห็นว่าจะเมื่อไม่กี่ปีก่อน   เพิ่งเข้าดูในเวปเขาอีกที   คราวนี้อู่แห้งขนาดมหึมาเสร็จแล้ว    กลายเป็นอู่ต่อเรือที่มีขนาดและความพร้อมมากที่สุดในอาเซี่ยนไปซะแล้ว   

      ได้รับการสนับสนุนอย่างจริงจังอย่างต่อเนื่องจากผู้มีอำนาจก็จะมีการพัฒนารวดเร็วแบบนี้แหล่ะครับ     ตอนนี้เวียตนามกำลังจะเทียบชั้นเกาหลีใต้  ญี่ปุ่น  และจีนในด้านอุตสาหกรรมนี้แล้ว    แต่เรายังมีสิทธิตามทันและแซงหน้าได้ครับ

   เพราะถ้าได้รับการสนับสนุนต่อเนื่องจริงจัง   และพัฒนาอุตสาหกรรมถลุงเหล็กต้นน้ำ    พร้อมกับทำการขุดเจาะน้ำมันบ่อเจ้าปัญหากับเขมรมาใช้งาน    เราก็จะแซงหน้า  HVS ของเวียตนามได้อย่างไม่ยากเย็น      

   ของเราอู่หมายเลข 1  กว้าง 40 เมตร  ยาว 236 เมตร   ถ้ามีการขยายอู่นี้ให้ยาวขึ้น   น่าจะรองรับเรือขนาด 60,000 ตันได้(เห็นพื้นที่ว่างด้านข้างอู่อีกเยอะ  และเหมือนมีแนวขนาดอู่ไปด้วย)

ส่วนอู่หมายเลข 2 นี่   น่าจะต้องขนาดไม่น้อยกว่าเขาล่ะครับ    เพราะดูจากพื้นที่นั้นมีมากพอ   สำหรับอู่ขนาด 60-70 เมตร  ยาว 400-500 เมตรได้    ซึ่งผมว่าไม่ใช่แค่ 100,000 ตามที่เวปกรมอู่ทหารเรือบอกซะแล้ว     พื้นที่อ่าวที่เหลือก็สามารถถมทะเลเพื่อพัฒนาพื้นที่ได้อีกมากครับ  

    อันข้างบนนี้เป็น workshop ของ HVS   ส่วนรูปข้างล่างนี่เป็นเครนและอุปกรณืต่างๆที่อยู่ในพื้นที่และโรงงาน

   อ้าว......รูปเครนและเครื่องมือต่างๆไม่มาลองอีกที

ผมนับถือความตั้งใจของเวียตนามในเรื่องนี้มากๆครับ    แม้ว่าเริ่มต้นจะทุลักทุเลและมีความไม่แน่นอนในเรื่องความอยู่รอดสูง   เพราะเป็นรัฐวิสาหกิจของประเทศคอมมิวนิสต์ที่ใครๆก็ว่าแย่   แถมช่วงต้นขาดทุนจนทำท่าจะไปไม่รอด   จุดเปลี่ยนมาจากการที่ได้หุ้นส่วนที่มีความชำนาญสูงมากๆ  นั่นคือ ฮุนไดครับ  (เสียดายเป็นบ้า  เราชวนเขาก่อนด้วย)     การพัฒนาจึงก้าวกระโดดทันที

และได้รับการสนับสนุนต่อเนื่องจริงจังจากรัฐบาลทุกสมัยจากผู้มีอำนาจ     ต่างจากประเทศเราครับ    เริ่มต้นดูดีมาก   มีศักยภาพเหลือล้น  บุคคลากรพร้อมแบบที่ว่าฝรั่งชื่นชมว่าเราต้องก้าวหน้าไปไกล     แต่สุดท้ายเพราะขัดขากันเองและไม่ได้รับการเหลียวแลจากผู้มีอำนาจแม้แต่หางตาด้วยซ้ำ    มันจึงต้องเอวังอยู่ด้วยประการฉะนี้

   ไม่ใช่ว่าทำไม่ได้   และไม่มีปัญญาทำ    แต่ไม่มีใจที่จะทำเลยต่างหากครับ   นั่นคือ ปัญหา

  แม้แต่เวลานี้   ตอนนี้ถ้าจะตามให้ทันและแซงหน้าเวียตนามประเทศเราก็ยังสามารถทำได้ครับ     (ตอนนี้ต้องบอกว่าสำหรับเวียตนามแล้ว   อู่และเครื่องไม้เครื่องมือน่าจะพร้อมกว่าสิงคโปรืแล้ว  แต่บุคคลากรและประสพการณ์ยังด้อยกว่ามากอยู่เท่านั้น   แค่รอชั่วโมงบินให้แข็งพอกว่านี้ก็แซงสิงคโปร์ได้ไม่ยากแล้วสำหรับเวียตนาม)

   ถ้าเราเริ่มโครงการเหล็กต้นน้ำและเริ่มการขุดเจาะน้ำมันบ่อเจ้าปัญหากับเขมร   ได้เร็ว   เมื่อเราลงทุนขยายขีดความสามารถอุตสาหกรรมต่อเรือและพานิชย์นาวีอีกครั้ง (อยากให้อู่ราชนาวีมหิดลเป็นแกนกลางในอุตสาหกรรมนี้ในช่วงต้น)   เราก็จะตามทันแล้วแซงได้ไม่ยากครับ    เพราะต้นทุนรวมในด้านวัตถุดิบเราจะต่ำกว่ามาก      บุคคลากรพร้อมกว่า   คุณภาพดีกว่า    ขาดแต่ผู้มีอำนาจให้การสนับสนุนเท่านั้นเอง      

   อย่ารอให้เวียตนามลงทุนในอุตสาหกรรมเหล็กต้นน้ำขนาดใหญ่ได้ก่อน    เราจะลำบากครับ

   ส่อเค้าลางไม่ดีสำหรับอุตสาหกรรมเหล็กต้นน้ำที่โดนยื้อมา 6-7 ปี

เครดิตเวป

http://www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TURObFkyOHdOekkzTURVMU5RPT0=&sectionid=TURNd05RPT0=&day=TWpBeE1pMHdOUzB5Tnc9PQ==

  ส่วนอีกข่าวมาจากไทยรัฐออนไลน์

http://www.thairath.co.th/content/newspaper/286092

    ถ้าใน 2-3 ปีจากนี้เราไม่เริ่มอุตสาหกรรมเหล็กต้นน้ำ (สหวิริยากับบริษัทญี่ปุ่น    เราชวดแน่นอน    เพราะแม้ว่าอุตสาหกรรมยานยนต์เราน่าสนใจและบริโภคเหล็กดิบมหาศาล  (เรานำเข้าเหล็กดิบอันดับสามของโลก  แต่ละปีนำเข้ากว่า 400,000 ล้านบาท  โดยนำเข้าจากญี่ปุ่นสูงสุด)    จึงทำให้เราน่าสนใจที่จะลงทุนโรงงานถลุงเหล็ก  และถ้าเรามีอุตสาหกรรมต่อเรือขนาดใหญ่  จะยิ่งทวีความน่าสนใจมากขึ้น     แต่ตอนนี้เวียตนามทำได้แล้วในเรื่องอุตสาหกรรมต่อเรือและมีแนวโน้มดีขึ้นดีขึ้นเรื่อยๆจนน่าใจหาย   และจะบริโภคเหล็กดิบปริมาณมากขึ้นเรื่อยจนน่ามอง   แถมยังมี AEC อีกด้วย    ถ้ายังช้าต่อไป   หลุดแน่อุตสาหกรรมต้นน้ำ   ซึ่งจะส่งผลต่ออุตสาหกรรมผลิตชิ้นส่วนยานยนต์ที่จะทำให้เวียตนามกลายเป็นผู้ผลิตชิ้นส่วนเหนือชั้นกว่าเราได้ในอนาคต และอุตสาหกรรมต่อเรือที่เรามาก่อน   แต่ขัดขากันเองจนล้มไม่เป็นท่า   ถ้าเขาได้อุตาหกรรมถลุงเหล็กต้นน้ำ   เวียตนามจะได้เปรียบในเรื่องต้นทุนวัตถุดิบสำหรับอุตสาหกรรมยานยนต์และอุตสาหกรรมต่อเรือทันที

  อันนี้คือข้อมูลเก่าของอุตสาหกรรมเหล็กต้นน้ำครับ

เห็นว่าที่ตั้งโรงงานจะอยู่ที่ประจวบ   และต้องมีท่าเรือน้ำลึกใหม่สนับสนุน   แต่โครงการเอวังมา 6-7 ปีแล้วจากพิษการเมืองภายในของเราเอง

เรื่องที่สหวิริยาตั้งโรงถลุงเหล็กไม่ได้นะ ผมว่าไม่น่าจะเกี่ยวกับเรื่องการเมืองภายในหรอกครับคุณ neosiamese2

สาเหตุจริงๆ คือเรื่องไม่ผ่าน EIA นะครับ โรงงานถลุงเหล็กจะอยู่ที่ อ.บางสะพาน จ.ประจวบฯ ซึ่งอยู่ใกล้กับ อ.บ่อนอก

โครงการโดยรวมจะมาเป็นนิคมครบวงจร คือ มีโรงถลุงเหล็ก ท่าเรือน้ำลึก โรงไฟฟ้า

เริ่มแรกจะมีชาวบ้านออกมาต่อต้านเรื่องโรงไฟฟ้าถ่านหินก่อน จากความกังวลเรื่องผลกระทบจากโรงไฟฟ้าแม่เมาะ

ต่อมาก็ลามไปโรงถลุงเหล็กด้วย คราวนี้ EIA ก็เลยไม่ผ่านยกโครงการ สุดท้ายโรงไฟฟ้าต้องย้ายไปราชบุรี

เปลี่ยนไปใช้ก๊าซแทน โรงถลุงเหล็กเลยไม่ได้เกิดตาม จนกลุ่ม SSI ต้องไป take over โรงถลุงเหล็กที่อังกฤษ

เพื่อให้ทางกลุ่มเป็นธุรกิจเหล็กครบวงจร

เรื่องที่สหวิริยาตั้งโรงถลุงเหล็กไม่ได้นะ ผมว่าไม่น่าจะเกี่ยวกับเรื่องการเมืองภายในหรอกครับคุณ neosiamese2

สาเหตุจริงๆ คือเรื่องไม่ผ่าน EIA นะครับ โรงงานถลุงเหล็กจะอยู่ที่ อ.บางสะพาน จ.ประจวบฯ ซึ่งอยู่ใกล้กับ อ.บ่อนอก

โครงการโดยรวมจะมาเป็นนิคมครบวงจร คือ มีโรงถลุงเหล็ก ท่าเรือน้ำลึก โรงไฟฟ้า

เริ่มแรกจะมีชาวบ้านออกมาต่อต้านเรื่องโรงไฟฟ้าถ่านหินก่อน จากความกังวลเรื่องผลกระทบจากโรงไฟฟ้าแม่เมาะ

ต่อมาก็ลามไปโรงถลุงเหล็กด้วย คราวนี้ EIA ก็เลยไม่ผ่านยกโครงการ สุดท้ายโรงไฟฟ้าต้องย้ายไปราชบุรี

เปลี่ยนไปใช้ก๊าซแทน โรงถลุงเหล็กเลยไม่ได้เกิดตาม จนกลุ่ม SSI ต้องไป take over โรงถลุงเหล็กที่อังกฤษ

เพื่อให้ทางกลุ่มเป็นธุรกิจเหล็กครบวงจร

เรื่องของโรงถลุงเหล็ก SSI อ่านต่อได้ที่นี่ครับ

http://www.oknation.net/blog/prachup/2008/06/16/entry-1

http://www.oknation.net/blog/print.php?id=223740

อืมมม……  ผมไม่อยากเฉียดการเมืองนักเพราะเป็นข้อห้ามของเวปนี้ครับ    ผมคงต้องขอชี้แจงนิดหน่อยแล้ว

     สหวิริยาไม่ผ่านมตรฐานสิ่งแวดล้อมจึงไม่ได้สิทธิในการเปิดโรงงานถลุงเหล็ก         ผมก็ขอแจงเลยว่ามีบริษัทอีกจ้าวที่เพิ่งเข้ามาใหม่ด้วยการยึดบริษัทผลิตเหล็กในประเทศ   โดยเข้ามาหลังเหตุการณ์ทางการเมืองปี 2548    เพื่อขอ  BOI   เปิดโรงงานถลุงเหล็กต้นน้ำขนาด 3 ล้านตันผ่านมาตรฐานสิ่งแวดล้อมไปแบบไร้กังวลไร้การต่อต้านและเงียบเชียบด้วยระยะเวลาอันสั้นครับ

        เกริ่นหน่อยแล้วกัน  เผื่อผู้อ่านท่านอื่นที่ไม่ทราบพื้นเพหยาบๆ      เดิมประเทศไทยน่ะมีโรงงานผลิตเหล็กหลอมเหล็กมาช้านานแล้ว     แต่จะเป็นลักษณะเอาเศษเหล็กจากต่างประเทศเข้ามาหลอมขายใหม่    พูดง่ายๆ  ก็คือ  recycle เศษเหล็ก       เศษเหล็กพวกนี้นะเรียกหรูๆหน่อยก็ billet   ใช้เงินลงทุนไม่มากนัก  ความเสี่ยงทางธุรกิจต่ำ  คุณภาพเหล็กเหมาะสมกับงานก่อสร้างเพราะคุณภาพไม่ดีเหมือนเหล็กที่ได้จากการถลุงโดยแร่เหล็ก     ไม่เหมาะสมกับอุตสาหกรรมอื่นๆ    

          ช่วงหลังปี 40 อุตสาหกรรมผลิตเหล็กทุกโรงในเมืองไทยกระอัก   เจ้ง ขาดทุน เป็นที่มาของคำว่า    “ไม่มีไม่หนีไม่จ่าย”   ซึ่งมาจากเจ้าของโรงเหล็กจ้าวหนึ่ง         พอเปลี่ยนเข้าสู่ยุค……ซึ่งจัดการปัญหาคาราคาซังจากปี 40 ได้แล้วก็เกิดความทะเยอทะยาน    ต้องการให้ประเทศไทยมีพลังทางอุตสาหกรรมระดับชั้นแนวหน้าของโลก       จึงขึ้นโครงการอุตสาหกรรมถลุงเหล็กต้นน้ำ   เพื่อทดแทนการนำเข้าเหล็กดิบซึ่งไทยนำเข้าอันดับ 3 ของโลก   ใช้เหล็กปีละ 13-14 ล้านตัน    ขาดดุลปีละ  240,000 –เกือบ 400,000 ล้านบาทต่อปีขึ้นอยู่กับว่าปีไหนราคาเหล็กแพงเว่อร์ขนาดไหน      

       ทางสหวิริยาซึ่งมีสายสัมพันธ์ทางการเมืองกลุ่ม…….ดีมาก    จึงรับลูกโครงการก่อตั้งอุตสาหกรรมถลุงเหล็ก 30 ล้านตัน    อ้าว……………มันเกินการบริโภคเหล็กในประเทศนี่นา   คำตอบก็คือ   ต้องการยึดตลาดอาเซี่ยน   ด้วยกำลังผลิตที่เหลือจากการบริโภคภายใน      และไม่มีใครกล้ามาแข่งด้วยแทบผูกขาด   ด้วยเหตุผลทางการเมืองที่รู้ๆกันอยู่    พูดมากเดี๋ยวไอ้ที่ชอบซีก......มาด่าผม  

       ทางญี่ปุ่นนั้นไม่ยอม  เพราะเนื่องจากไทยเป็นผู้นำเข้าเหล็กดิบจากญี่ปุ่นมากที่สุดในโลก!.......  เพราะอุตสาหกรรมแทบจะทุกชนิดในไทยเป็นบริษัทร่วมทุนญี่ปุ่นทั้งนั้น       และชาตินิยมจัด  สั่งแต่เหล็กจากญี่ปุ่นอย่างเดียว      ถึงขนาดขู่ว่าถ้าเราเปิดโรงงานถลุงเหล็กเองตัดญี่ปุ่น   นอกจากจะไม่ซื้อแล้ว   ทางญี่ปุ่นจะถอนการลงทุนภาคอุตสาหกรรมยานยนต์ทั้งหมดออกจากไทยไปเวียตนามด้วยอีกต่างหาก    ไอ้ยุ่นทุบโต๊ะดังเปรี้ยง…….!  

        ฝ่ายไทยบอก  ใจเย็นๆพี่เอางี้แล้วกันมาต่อรองกันดีกว่า    หาทางออกที่วินวินด้วยกันทั้งคู่ดีไหม        และสุดท้ายต่อรองกันได้    โดยพบกันครึ่งทาง       ญี่ปุ่นจะให้บริษัทผลิตเหล็กยักษ์ใหญ่ระดับโลกของตนเข้าถือหุ้นในบริษัทถลุงเหล็กขนาดยักษ์ใหญ่ที่สุดในอาเซี่ยนแห่งนี้ 49%  ฝ่ายไทย 51%   และมีข้อแม้ว่าจะต้องไม่ให้จ้าวใดจากประเทศอื่นเข้ามาเปิดแข่งขันอีก    พูดง่ายๆผูกขาด…………………..  

   ทางไทย  OK.  

เมื่อตกลงกันได้   เลือกที่ตั้งกันวุ่นวายวางแผนระบบลอจิสติกกันแบบหน้าดำคร่ำเครียด    กำลังจะผ่านการอนุมัติของ  BOI  อยู่แล้ว      ก็เกิดเหตุการณ์ทางการเมืองของปี  2548   ขึ้น          เพื่อนๆทุกท่าน เดาได้เลยว่ากลุ่มอุตสาหกรรมเหล็กกลุ่มนี้จะมีชะตาเป็นเช่นไร      ก็ตามที่ท่านให้ข้อมูลมาน่ะแหล่ะครับ    คนที่เอี่ยวด้วยโดนยกยวง

     เพียงไม่นาน   จู่ๆก็มีข่าวการเทคโอเว่อร์บริษัทผลิตเหล็กในประเทศไทย   มิลิเนี่ยมสตีล….  จากกลุ่มอุตสาหกรรมเหล็กยักษ์ใหญ่ระดับโลกเช่นกัน    แต่มาจากอินเดีย   ไม่ต้องบอกชื่อก็รู้นะครับ    TT นำหน้า  พอยึดกิจการโดยทำ Backdoor listing ในตลาดหลักทรัพย์ได้      ก็ทำเรื่องขอเปิดโรงงานถลุงเหล็กขนาด  3 ล้านตันทันที    เฟสแรก 500,000 ตัน     เทคโนโลยีการถลุงก็ไม่ได้ต่างไปจากของทางบริษัทร่วมทุนไทยญี่ปุ่นมากเลย    แถมผมกล้ารับประกันว่าญี่ปุ่นน่าจะมีเทคโนโลยีดีกว่ามากด้วย         แต่เชื่อไหม  แป๊บเดียวผ่านมาตรฐานสิ่งแวดล้อมของ  BOI  และสามารถตั้งโรงงานถลุงได้รวดเร็วปานสายฟ้าแล๊บ    โดยไม่มีกลุ่มอนุรักษ์ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมรวมทั้งชาวบ้านกลุ่มใดออกมาคัดค้านแม้แต่แอ๊ะเดียว

         ถ้า  TT นี้มีแผนกำลังการผลิตอย่างน้อย 15  ล้านตันขึ้นไป       ผมจะหุบปากเงียบและไม่มีคร่ำครวญหรอกครับ     เพราะมันเป็นกำลังการผลิตที่ทำให้ประเทศเราไม่ต้องนำเข้าเหล็กราคาแพงจากญี่ปุ่นอีกเลยยยยยย……….ผมจะรัก  TT  มากมายและเทิดทูนผู้ที่ผ่านโครงการนี้ให้ TT ทุกวี่วันเลย   (และด้วยข้อมูลนี้  ผมทำเงินจากหุ้นกลุ่มนี้มาไม่น้อยจากหุ้นของเขา)     

        แต่  3   ล้านตัน    กับ  30  ล้านตันมันคนละเรื่องเลยนะครับ    ผมถึงโวยไง        ถ้างั้นทำไม  TT  ไม่ขอกำลังผลิต  30  ล้านตันแทนไปเลยตั้งแต่แรกล่ะ     คำตอบ  ก็เพราะอุตสาหกรรมสำคัญแทบทุกประเภทของไทย (แม้แต่ในประเทศสมาชิกอาเซี่ยนแทบทุกชาติด้วย) ที่ใช้เหล็กมากๆ    มีญี่ปุ่นถือหุ้นแทบทั้งสิ้น    ไม่ซื้อเหล็กจาก  TT  แน่นอน     กำลังผลิต 3 ล้านตันนี่เป็นตลาดเก่าของมิลิเนี่ยมสตีลมีอยู่แล้ว      แต่เห็นแววมาว่าอาจจะลองเสี่ยงขยายกำลังการผลิตเป็น  5 ล้านตันถ้าสบช่อง       

     มีหนทางไหนล่ะครับที่จะให้บริษัทญี่ปุ่นในไทย   ยอมใช้เหล็กที่บริษัทอินเดียถลุงให้ล่ะ    ถ้าทำได้  และบริษัทอินเดียขยายกำลังการผลิตไปได้อย่างน้อย  15  ล้านตันเพื่อทดแทนการนำเข้าและเพื่อสนับสนุนอุตสาหกรรมชิ้นส่วนยานยนต์และอุตสาหกรรมต่อเรือและเดินเรือพานิชย์นาวี แบบนี้ผมสงบปากสงบคำ   เพราะบรรลุจุดประสงค์แล้ว

     ผมไม่สนใจว่าจะเป็นผลงานของใคร  กลุ่มการเมืองไหน   ใครอยู่เบื้องหลัง    ผมสนใจแค่ว่าประเทศไทยต้องได้สิ่งที่ทำให้ได้เปรียบมาอยู่ในกำมือเพื่อให้การพัฒนาประเทสก้าวหน้าไปไกลทัดเทียมชาติมหาอำนาจเท่านั้นครับ  

    ตอนนี้ได้ข่าวมาว่า   จากเหตุการณ์ทางการเมืองในไทย   ทำให้โครงการอุตสาหกรรมสำคัญๆที่ญี่ปุ่นมีส่วนร่วมด้วยสะดุดลงแบบหงายผึ่ง     ถึงแม้จะย้ายไปเวียตนามหรืออินโด   ก็ไม่มีอะไรการันตีได้ว่ามันจะไม่เกิดแบบนี้อีก      เห็นทางญี่ปุ่นมีแนวโน้มกระจายการลงทุนในอุตสาหกรรมหลักๆออกไปในสมาชิกอาเซี่ยนที่เป็นชาติสำคัญๆ แทน        ดังนั้นมีแนวโน้มว่าโอกาสการผูกขาดเหล็กดิบที่ไทยจะผูกขาดแทบจะจ้าวเดียวในอาเซี่ยนมันจะหายไปแล้ว      แต่ญี่ปุ่นก็ยังให้น้ำหนักมาที่เรามากที่สุด     เพราะเรามีปริมาณการบริโภคเหล็กสูงสุดเป็นตลาดใหญ่สุด     แม้ว่าอินโดมีทีท่าว่าวันข้างหน้าจะเหนือกว่าเราได้     แต่การที่เราค้นพยบ่อน้ำมันใหม่    ก็ทำให้เรามีภาษีดีกว่ามากอยู่ดี       เพราะด้วยอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจที่ดีของอินโดนีเซีย    จะทำให้อีกไม่นาน    บ่อน้ำมันที่เขามีอยู่ไม่อาจรองรับการบริโภคต่อไปได้อีก     ต้องกลับกลายเป็นผู้นำเข้าน้ำมันแทนซะเอง       ซึ่งสวนทางกับเราที่ใกล้จะได้ข้อตกลงกับเขมรเรื่องบ่อน้ำมันเจ้าปัญหานี้    จึงทำให้เราได้เปรียบอยู่ดี  

   เอาเถอะ   มีแนวโน้มว่าโครงการเมกะโปรเจคในอดีต 6-7 ปีก่อน   กำลังทยอยกลับมาทีละโครงการ   ไม่ว่า   นิคมอุตสาหกรรมอากาศยาน    เครื่องปฎิกรณืนิวเคลียร์ที่นครนายก    โครงการทวายอัดฉีดเต็มสูบ    ระบบถนนมอเตอร์เวยระหว่างเมืองใหญ่    ระบบรถไฟความเร็วสูงที่สานต่อจากคู่แข่งทางการเมือง  หวยออนไลน์ช่างหัวมันผมไม่สนใจเพราะไม่มีผลกระทบต่อพลังทางอุตสาหกรรมของประเทศ  จะล้มก็ช่างมันไม่สน      โทรศัพท์ 3-4G    เขื่อนกั้นทะเลป้องกันกรุงเทพจมและเชื่อต่อเมืองท่องเที่ยวฝั่งอ่าวไทยตะวันออก-ตะวันตก    

     ผมเชื่อว่าไม่นานโครงการนี้ก็น่าจะกลับมาอีก    เพราะตามข่าวที่ผมลงให้อ่าน    ทางบริษัทยักษ์ใหญ่ของญี่ปุ่นว่าที่ถือหุ้น 49% น่ะ   มาวิ่งจี้เรื่องนี้ยิกๆๆๆๆๆ     รับรองว่าคราวนี้ไอ้เรื่องมาตรฐานสิ่งแวดล้อมน่ะ   มันจะผ่านง่ายแบบเหลือเชื่อขึ้นมาดื้อๆเอา      ยังไงก็ขอให้ชิงตัดหน้าได้ก่อนเวียตนามและอินโดนีเซียล่ะครับ    จะทำให้ได้เปรียบ

   ผมยังเจ็บใจไม่หายที่ ....... ยกเลิกแผนโครงการคลองกระไป     และอู่ราชนาวีมหิดลที่มีความพร้อมรองรับอุตสาหกรรมต่อเรือขนาดใหญ่ถูกเมิน    แต่จะไปสร้างใหม่แทน    โครงการเก่าสิบกว่าปีก่อนก็ดีมากๆ   เพียงแต่ไม่ใช่ผลงานของตน    แต่ก็น่าจะสานต่อ   เพราะเหลืออีกแค่ครึ่งทางเท่านั้น        ทีโครงการรถไฟความเร็วสูงยังไปสานต่อของฝ่ายตรงข้ามได้เลย    งง.......

   ผมยังเจ็บใจไม่หายที่ ....... ยกเลิกแผนโครงการคลองกระไป     และอู่ราชนาวีมหิดลที่มีความพร้อมรองรับอุตสาหกรรมต่อเรือขนาดใหญ่ถูกเมิน    แต่จะไปสร้างใหม่แทน    โครงการเก่าสิบกว่าปีก่อนก็ดีมากๆ   เพียงแต่ไม่ใช่ผลงานของตน    แต่ก็น่าจะสานต่อ   เพราะเหลืออีกแค่ครึ่งทางเท่านั้น        ทีโครงการรถไฟความเร็วสูงยังไปสานต่อของฝ่ายตรงข้ามได้เลย    งง.......

ลองไปค้นบทความเก่าๆ มาก็แบบว่า อ่านแล้วยังงงๆ อยู่เลย

ไม่รู้ว่าทำไมถึงตั้งโรงถลุงเหล็กในประเทศไทยไม่ได้ซักที

เบื้องลึก!ยื้อคลอดโรงถลุงเหล็ก รัฐไม่จำกัดวงเงินกิจการท่าเรือหรือไม่มีเงินทุนกัน

http://www.marinerthai.com/forum/index.php?topic=573.0;wap2

สงสัยเกี่ยวกับอนาคตอุตสาหกรรมเหล็กของประเทศไทยครับ

http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X12817071/X12817071.html

โรงถลุงเหล็กไทยมหากาพย์ 20ปี

http://www.thannews.th.com/index.php?option=com_content&view=article&id=57707:-20-&Itemid=440

โรงถลุงเหล็ก

http://news.sanook.com/scoop/scoop_266171.php

ภาครัฐชี้โรงถลุงเหล็กในไทยติดปัญหาชุมชนไม่รับ

http://news.voicetv.co.th/thailand/48404.html

 อันนี้เป็นแนวคิดผมมาหลายปีแล้วตั้งแต่ทราบข่าวว่าบริษัทอินเดีย  TT  มาก่อตั้งโรงงานถลุงเหล็กต้นน้ำ ในไทย    

            ประเทศไทยเรามีอู่ราชนาวีมหิดลที่เริ่มมาตั้งแต่สมัยท่านชวลิตก่อสร้างเมาได้แค่ครึ่งทาง      มีโรงเหล็กต้นน้ำโดยบริษัทจากอินเดียแล้ว       ทุกอย่างพร้อม        ผมอยากจะให้ทร.เสนอครม.ทำแผนพัฒนาอุตสาหกรรมต่อเรือโดยใช้พื้นที่อู่ราชนาวีมหิดลเป็นแกนกลางการพัฒนา   โดยขอเงินมาทำการขยายอู่แห้งหมายเลข 2 ให้ใหญ่โตพอๆกับของ  HVS  เวียตนาม       ทำการถมทะเลพื้นที่ส่วนที่เหลือเพื่อก่อสร้างโรงต่อเรือและ สลิปเวย์สำหรับเรือขนาด 2-3 แสนตันหรือใหญ่กว่านั้น      อาคารสถานที่เพิ่มเติม และอาจจะมีอู่แห้งหมายเลข 3 ก็ได้           หลังจากนั้นก็จัดตั้งบริษัทร่วมทุนขึ้นเพื่อจัดการอาคารสถานที่   แต่กรรมสิทธิ์ในที่ดินและอาคารสถานที่ยังคงเป็นของทร.อยู่เช่นเดิม  

      บริษัทนี้อาจจะให้ทร.ถือหุ้นส่วนร่วมกับอู่ต่อเรือกรุงเทพ   และหาพันธมิตรที่เก่งๆมาร่วมถือหุ้น   ซึ่งผมมองว่าไหนๆทร.ก็ชื่นชอบอู่จากเยอรมันแล้ว   ก็น่าจะหาพันธมิตรจากเยอรมัน ซะเลย   นั่นก็คือ  อู่  Bohm + Voss  อู่ชั้นแนวหน้าของเยอรมันมาเป็นพันธมิตรที่สำคัญ     และอาจจะนำบริษัทร่วมทุนนี้ไปจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์เพื่อทำการระดมทุนมาซื้อเครื่องจักรเครื่องมือที่เหลือและเป็น Funflow ของบริษัทเพื่อการบริหารงาน     Bohm + Voss  ทำการถ่ายทอดเทคโนโลยี   และงานด้านการตลาด    

   หลังจากนั้นก็ทำการติดต่อโรงงานเหล็กต้นน้ำของอินเดีย TT ให้ทางนั้นตั้งโรงงานผลิตเหล็กกล้า  mild  steel ขึ้นเพื่อป้อนวัตถุดิบให้แก่อู่ต่อเรือ    ซึ่งทางโรงงาน  TT  เองก็อยากจะมีตลาดรองรับอยู่แล้ว    เพราะในประเทศไทยนั้น    ญี่ปุ่นครองแทบหมด    ยากที่  TT  จะเจาะตลาดได้        ถ้าอู่ขนาดยักษ์ของทร.กลายเป็นลูกค้าสำคัญ    มีหรือ  TT  จะไม่สนใจ    เพราะถ้าอู่นี้ประสบความสำเร็จ   ทาง TT  ก็จะสามารถขยายกำลังการผลิตเพื่อครองตลาดในส่วนนี้ได้      ซึ่งตอนนี้ญี่ปุ่นยังติดหล่มอยู่       

      ถ้าทำแบบนี้ได้   ประเทศไทยเราจะมีอุตสาหกรรมต่อเรือระดับเดียวกับเวียตนามลิงคโปร์ทันทีด้วยระยะเวลาอันสั้น

       ผมว่าอะไรมันก็พร้อมแล้ว    แต่ไม่มีใครสนใจมัน          เมื่อก่อนผมแอบเชียร์ให้ฝ่ายค้านขณะนี้เดินเรื่องอุตสาหกรรมต่อเรือขนาดใหญ่ขึ้นโดยใช้แนวคิดข้างบนที่ผมบอก     เพราะดูเหมือนพร้อมทุกอย่างแล้ว     แต่ก็เงียบไม่มีใครกล่าวถึงมันเลย    จนมาถึงตอนนี้ซีกรัฐบาลปัจจุบันแม้จะเคยพยายามก่อตั้งอุตสาหกรรมต่อเรือ   แต่ก็ไม่ได้สนใจความพร้อมที่มีตอนนี้         แต่ก็เงียบเข่นเดียวกับฝ่ายค้าน    ให้เดาว่าทำไมเงียบนะครับ       คือ      จะลุ้นโครงการที่ตนเองวางแผนเดิมเอาไว้ทั้งโรงงานถลุงเหล็กต้นน้ำเดิมที่และอุตสาหกรรมเดิมที่วางแผนกับญี่ปุ่นเอาไว้      คราวนี้ผมเดาได้เลยว่าหุ้นส่วนที่จะเข้ามาในอุตสาหกรรมต่อเรือในซีกรัฐบาลต้องเป็นบริษัทจากญี่ปุ่นเช่นกัน      เพราะเกาหลีใต้เลือกเวีตนามไปแล้ว   และจีนหันกลับไปสนใจบ้านตนเองมากกว่า

         ผมมีความรู้สึกว่ากับรัฐบาลนี้ให้ญี่ปุ่นมามีบทบาทมากเกินงามไปแล้ว     วันข้างหน้าญี่ปุ่นอาจจะเอาเรื่องอุตสาหกรรมที่สำคัญๆทั้งหมดที่ลงทุนในไทยมาบีบคอเราได้      ในเรื่องอุตสาหกรรมเหล็กต้นน้ำและอุตสาหกรรมต่อเรือ    แนวคิดที่ผมเสนอน่าจะลดการผูกขาดของญี่ปุ่นลงไปได้     เพราะอู่ต่อเรือหุ้นส่วนสำคัญจะมาจากเยอรมัน    ตัวอู่เป็นของทร.ไทย        โรงงานเหล็กต้นน้ำมาจากอินเดีย      จะเป็นการลดอำนาจที่มีมากจนเกินไปของญี่ปุ่นลงได้

          เมื่อญี่ปุ่นเริ่มลงทุนในอุตสาหกรรมทั้งสองชนิดนี้     และประเทศเราก็จะกลายเป็นประเทศที่มีภาคอุตสาหกรรมทั้งสองใหญ่และทันสมัยที่สุดในอาเซี่ยนครับ   

TT ตอนนี้ ผมว่าเค้าคงเพลาๆ เรื่องเหล็กลงไปแล้วละครับ

โรงถลุงเหล็กที่ Tesside ในอังกฤษของ SSI ที่ไปซื้อมา เดิมก็ของ TT

โรงถลุงอันนั้นเป็นโรงถลุงที่ทันสมัยที่สุดในยุโรป ใหญ่เป็นอันดับ 2 ของยุโรป

เมื่อก่อนทั้ง TT และมิตทัล ก็แข่งกันเรื่องเหล็กในอินเดีย ต่อมา TT ไปลุยด้านรถยนต์ เลยเพลาเรื่องเหล็กไป

มิตทัล เลยครองเจ้าเหล็กคนเดียวกลายเป็นเบอร์ 1 ของโลกอยู่ ตอนนี้ราคาเหล็กลงอยู่กำลังคางเหลืองได้ที่ทีเดียว

TT ในไทยตอนนี้ก็สถานการณ์ไม่ดีเท่าไหร่ ตัวแดงเต็มบัญชีเลย เจอเหล็กผมฃสมโบรอนของจีนดัมพ์ราคาเข้าไปคางเหลืองเหมือนกัน

โรงถลุงเหล็กขนาดเล็ก(miniblast)ที่ระยอง ก็ปิดไปเป็นปีแล้ว ยังไม่ได้เปิดเตาเลย แล้วเหล็กที่ TT เน้นทำตลาดเป็นเจ้าตลาดตอนนี้คือเหล็กเส้นที่ใช้ก่อสร้าง

ส่วนเหล็กรีดร้อน(hot roll coil) นั้นมี 2 เจ้าใหญ่คือ SSI กับ GSTEEL ซึ่งทั้ง 2 เจ้าก็มีญี่ปุ่นเป็นหุ้นส่วนสำคัญทั้ง 2 เจ้า

เหล็กรีดร้อน(hot roll coil) เป็นตัวเหล็กที่ใช้ทำรถยนต์ ซึ่ง TT ไม่ได้มีส่วนในตรงนี้อยู่แล้ว

ส่วนเหล็กที่ใช้ทำเครื่องยนต์ ต้องเป็นเหล็กเกรดพรีเมี่ยม ตัวนี้ต้องนำเข้าจากญี่ปุ่นทั้งหมด

เหล็กเกรดพรีเมี่ยมถ้าจะทำต้องสร้างโรงถลุงเอง มีสูตรผสมน้ำเหล็กโดยเฉพาะ

ในประเทศไทยตอนนี้ มี 2 เจ้าที่พอมีศักยภาพที่จะทำได้ คือ SSI กับ MILL

SSI ทำได้ เพราะมีโรงถลุงเหล็กเองอยู่แล้ว

MILL โรงงานอยู่ระยอง โครงการ green mill ใช้เศษเหล็กมาหลอมแล้วผ่านไฟฟ้า แยกเอาน้ำเหล็กมาผสมสูตรเอง

ธุรกิจเหล็กในประเทศไทยตอนนี้อยู่ในมือคน 3 ตระกูลเท่านั้น

กลุ่ม SSI วิริยะประไพกิจ

กลุ่ม GSTEEL และ MILL ลีสวัสดิ์ตระกูล

กลุ่ม TT จากอินเดีย (เดิมของตระกูลหอรุ่งเรือง)

พอดีเห็นสมาชิกพูดถึงเรื่องโรงงานถลุงเหล็กของสหวิริยา ผมเองซึ่งเป็นคนในพื้นที่อยู่ห่างจากบริเวณที่มีการสร้างโรงไฟฟ้าไม่เกิน4กม.และห่างจากจุดสร้างโรงถลุงเหล็กไม่เกิน12กม.ครับ เรื่องที่ชาวบ้านคัดค้านกันเพราะว่าเห็นตัวอย่างจากปัญหาหลายๆแห่งของโรงไฟฟ้าและนิคมในประเทศ ซึ่งจะมีผลกระทบกับชีวิตชาวบ้านโดยตรงครับ พื้นเพคนในพื้นที่จะอาศัยการทำประมงกับทำสวนมะพร้าวส่วนใหญ่และยังทานน้ำฝนกันอยู่ ถ้าเกิดอุตสาหกรรมเหล่านี้เกิด มันจะทำให้ความเป็นอยู่ของชาวบ้านลำบากครับ อีกอย่างธรรมชาติแถวบ้านผมยังจัดได้ว่าสมบูรณ์นะครับ ชาวบ้านก็เลยเป็นกังวลมากๆครับ ถ้าเปลี่ยนจากอุตสาหกรรมหนักมาเป็นการท่องเที่ยวอันนี้ชาวบ้านยินดีครับ

เขามีกันไปหมดแล้ว มาทำทีหลังเขา มันจะได้ไม่คุ้มเสียนะครับ ไหนจะผลกระทบต่อชาวบ้านอีก ซื้อเขาเอาน่ะดีแล้วครับ พูดถึงโรงไฟฟ้านิวเคลียส์ ผมก็อยากได้นะ แต่มาสร้างแถวบ้านผมไม่เอานะ  

ผมเอาครับ

โรงถลุงเหล็กต้นน้ำ  ถ้าตั้งที่ไหนไม่ได้  ไปตั้งที่บ้านผมที่ระยองก็แล้วกันครับ...รับไม่อั้นครับ

เรื่องสภาพแวดล้อม  คงมีผลกระทบระดับหนึ่งแน่ โดยเฉพาะอากาศครับ  แต่ผมว่าอยู่ในเกณฑ์ ที่ยังรับได้ ครับ

ส่วนผลกระทบด้านเคมีปนเปื่อน(น้ำ) ก็อยู่ในเกณฑ์ ที่ควบคุมได้ ครับ  แต่จะต้องอยู่ใต้การดูแลของคณะกรรมการร่วมที่มีชาวบ้านด้วยครับ

ผมอยู่ภาคอุตสาหกรรม  ผมมองออกและเข้าใจมันครับ ผมมั่นใจครับว่าไม่กระทบการท่องเที่ยว และประมงมากมายอะไรนักหนา ครับ

คืออยู่ร่วมกันได้ทุกฝ่ายครับ  และจะได้ผลประโยชน์ ร่วมกันทุกฝ่ายด้วยครับ

ความจริงแล้วอุตสาหกรรมเหล็กต้นน้ำถือเป็นอุตสาหกรรมสะอาดนะครับ ในประเทศที่พัฒนาแล้ว

ที่ญี่ปุ่น โรงถลุงเหล็กที่เมืองอาอิโตะ ตั้งห่างจากเขตศูนย์กลางของเมืองไม่ถึง 2 km.

แถมเมืองนี้เป็นเมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องรีสอร์ตและการท่องเที่ยวทางทะเลด้วย ชาวบ้านก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร

ถ้าทำให้โปร่งใสและควบคุมให้ดีๆ ก็ไม่มีปัญหา

โรงไฟฟ้าถ่านหินของบริษัทเจพาวเวอร์ ยังสามารถตั้งในเขตอุทยานแห่งชาติของญี่ปุ่นได้เลย

แสดงว่ามาตราฐานสิ่งแวดล้อมพวกนี้ ถ้าจัดการให้ดี ก็เป็นสิ่งที่รับได้

ใจจริงอย่างให้ประชาชนไทยได้เปิดรับข้อมูลพวกนี้บ้าง

แต่ที่สำคัญผู้ประกอบการต้องจริงใจและลงทุนกับเรื่องการรักษาสิ่งแวดล้อมอย่างจริงจังด้วยเช่นกัน