สิบปีที่ผ่านมา ผลลัพธ์จากอุบัติเหตุหลาย ๆ อย่างที่เกิดขึ้นกับประเทศ F-16ADF จำนวน 16 ลำจึงกลายมาเป็นเครื่องบินขับไล่ที่ดีที่สุดของประเทศในช่วงเวลานั้น จากวันนั้นจนถึงวันนี้ แม้ F-16ADF จะเป็นเครื่องบินมือสอง แต่ความสามารถในการใช้อาวุธปล่อยระยะเกินสายตา (BVR) และระบบการแลกเปลี่ยนข้อมูลผ่านเครือข่ายขั้นพื้นฐาน ก็ปูทางให้กองทัพอากาศได้เรียนรู้เทคโนโลยีและศาสตร์ทางการรบขั้นสูงเหล่านี้จนกลายเป็นรากฐานสำคัญในการก้าวไปสู่ยุคใหม่ของกองทัพอากาศในปัจจุบัน

ปีนี้ ซึ่งเป็นวาระครบรอบ 10 ปีของ F-16ADF ฝูงบิน 102 รวมถึงในวาระครบรอบ 24 ปีการเข้าประจำการของ F-16A/B ฝูงบิน 103 ทางกองบิน 1 ซึ่งเป็นบ้านของ F-16 ทั้งสองฝูง จึงได้จัดงานขึ้นเพื่อรำลึกถึงผู้คนที่เคยทำงานกับเครื่องบินลำนี้มาตลอด 10 ปี และ 24 ปี ที่ผ่านมา โดยมีผู้บัญชาการทหารอากาศ ซึ่งเป็นหัวหน้าชุดนักบินกลุ่มแรกที่ไปรับเครื่องบิน F-16 ในโครงการ Peace Naresuan I และ IV ยังประเทศสหรัฐอเมริกาเข้าร่วมงาน โดยในงานนี้ผู้บัญชาการทหารอากาศได้ทำการบินกับ F-16 จากกองบิน 6 ไปยังกองบิน 1  โดยมีผู้บังคับการกองบิน 1 ทำหน้าที่นักบินที่หนึ่ง ซึ่งหมู่บินในวันนั้นทำการบินเกาะหมู่ขนาดใหญ่จำนวน 9 ลำ เพื่อเป็นเกียรติให้กับ F-16 ที่ประจำการในกองทัพอากาศไทย

ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย F-16 ทั้ง 9 ลำร่อนลงจอด ณ ลานจอดในกองบิน 1 ซึ่งมีนายทหารที่ปฏิบัติงานกับ F-16 ทั้งสองฝูงในทุกตำแหน่ง รวมถึงแขกผู้มีเกียรติในจังหวัดนครราชสีมาเข้าร่วมงาน ผู้บัญชาการทหารอากาศก้าวลงจาก F-16B ถือเป็นการกลับมาเยือนกองบิน 1 อีกครั้งในฐานะนักบิน F-16 รุ่นแรก ซึ่งเป็นเหมือนผู้เบิกทางให้กับความสำเร็จของการปฏิบัติงานด้วย F-16 ในเวลาต่อมา

ส่วนในตอนค่ำ เป็นงานเลี้ยงเล็ก ๆ ที่จัดขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่ผู้ที่ปฏิบัติงานกับ F-16 ตั้งแต่รุ่นแรกจนถึงปัจจุบัน ซึ่งยังถือเป็นการกลับมาเยือนถิ่นเก่าของอีกหลาย ๆ ท่าน และยังเป็นการรำลึกถึงผู้ที่เคยปฏิบัติงานทั้งที่ยังรับราชการอยู่และเติบโตก้าวหน้าไปในกองทัพอากาศ จนถึงผู้ที่เสียชีวิตไปแล้ว

F-16 เป็นเครื่องบินรบที่คนไทยส่วนใหญ่รู้จักกันเป็นอย่างดี ตำนานของ F-16 ไทยเกิดขึ้นจากการคัดเลือกแบบเครื่องบินขับไล่แบบใหม่ของกองทัพอากาศเมื่อเกือบ 30 ปีที่แล้ว โดยมีผู้เข้าแข่งขันคือ F-20 Tigershark, F-16/79, และ F-16A/B Block 15OCU แม้โดยความตั้งใจของรัฐบาลสหรัฐในสมัยของประธานาธิปดี Jimmy Carter ซึ่งเปลี่ยนนโยบายการส่งออกอาวุธและเทคโนโลยีทางทหารภายหลังการปฏิวัติอิสลามในอิหร่านเพื่อโค่นล้มพระเจ้าซาร์ที่ซื้ออาวุธที่ทันสมัยจากสหรัฐไปเป็นจำนวนมาก โดยออกนโยบายว่าพันธมิตรของสหรัฐจะต้องช่วยเหลือตนเองในการป้องกันประเทศของตน และสหรัฐจะไม่ขายอาวุธแบบเดียวกับที่กองทัพสหรัฐมีในประจำการให้ รัฐบาลสหรัฐจึงต้องการให้กองทัพอากาศไทยเลือกระหว่างสองตัวเลือกคือ F-20 ซึ่งมีรูปร่างคล้ายกับ F-5 แต่ใช้เครื่องยนต์ General Electric F404-GE-100 เพียง 1 เครื่อง และ F-16/79 ซึ่งใช้เครื่องยนต์เทอร์โบเจ็ตแบบ J79 ที่มีประสิทธิภาพสูงกว่า F-5 แต่ต่ำกว่า F-16A และมีพิสัยบิน น้ำหนักบรรทุก รวมถึงความสามารถในการโจมตีที่ต่ำกว่า F-16A 

สิงคโปร์เป็นชาติแรกที่ลงนามจัดซื้อ F-16/79 เข้าประจำการจำนวน 8 ลำ โดยมีทางเลือกที่จะจัดหาเพิ่มอีก 12 ลำ แต่เงื่อนไขสำคัญของสิงคโปร์ก็คือ รัฐบาลสหรัฐจะต้องขาย F-16A/B ให้กับสิงคโปร์ถ้ารัฐบาลสหรัฐตัดสินใจขาย F-16A/B ให้กับประเทศอื่น

และนั่นกลายเป็นกองทัพอากาศไทยที่เจรจากับกองทัพอากาศสหรัฐในสมัยนั้น โดยอ้างความจำเป็นทางยุทธศาสตร์ที่ต้องมีเครื่องบินขับไล่ประสิทธิภาพสูงไว้ใช้งานภายหลังการถอนตัวของสหรัฐจากภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ทำให้ไทยต้องป้องกันตนเองจากการรุกรานของประเทศที่มีลัทธิความเชื่อทางการเมืองที่ต่างกัน ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากสหภาพโซเวียตในสมัยนั้น และอ้างเหตุผลตามข่าวกรองทางทหารที่ว่าสหภาพโซเวียตส่ง MiG-23 จำนวน 14 ลำเข้ามาประจำการในฐานทัพเรือที่อ่าวคัมรานห์   General Dynamic (ซึ่งถูก Lockheed Martin ซึ่งกิจการไปภายหลัง) ก็สนับสนุนข้อเสนอของไทยอย่างแข็งขันเพราะมองเห็นว่าการส่งออก F-16A/B จะสร้างผลกำไรได้ดีกว่า F-16/79 

ผลพวงจากการล็อบบี้และการกดดันของทั้งบริษัทผู้ผลิต กองทัพอากาศไทย รัฐบาลไทย รวมถึงเสียงสะท้อนจากชาติพันธมิตรของสหรัฐที่ไม่มั่นใจว่า F-16/79 จะสามารถป้องกันประเทศของตนได้ในสถานการณ์ที่สหรัฐจะไม่ส่งกองกำลังไปช่วยประเทศใดอีกแล้วหลังจากสงครามเวียดนาม ส่งผลให้ประธานาธิปดี Jimmy Carter ตัดสินใจผ่อนคลายนโบายห้ามส่งออกอาวุธที่ทันสมัยลง โดยอนุญาตให้กองทัพอากาศไทยจัดหา F-16A/B ได้ ซึ่งในเวลาต่อมาประธานาธิปดี Ronald Reagan ก็ยืนยันกับประเทศพันธมิตรทุกประเทศของสหรัฐว่าจะสามารถจัดหา F-16A/B ได้ถ้าประเทศเหล่านั้นใช้งบประมาณของตนเอง