ประเทศที่จัดหาระบบ Patriot (Phased Array Tracking Radar to Intercept Of Target) เพราะมีภัยคุกคามจากขีปนาวุธพิสัยใกล้ ประมาณ 150-500 กิโลเมตร

ซึ่ง TDI-1 ของไทยก็นิยามนี้ คือจรวดถล่มเป้าหมายทางยุทธศาสตร์ (ลักษณะเดียวกับจรวดเยอรมัน V2 ถล่มลอนดอน ยิงโค้งๆ โด่งๆมา เรด้าร์ชายฝั่งตรวจจับ ล็อคเป้าได้ ส่งข้อมูลให้ศูนย์ควบคุมรู้ทิศทางและตําแหน่งเป้าหมายว่ามาหาไข่แดงตูแน่ รอให้มาใกล้ๆแล้วยิงสวน)

เมื่อเป็นจรวดที่เน้นตั้งรับภายคุกคามจากจรวดวิถีโค้งทำลายเป้าหมายทางยุทธศาสตร จึงตั้งมั่นคลุมโซนรอบๆเมืองทางยุทธศาสตร์มากกว่าจะใช้ป้องกันฐานอาวุธทางยุทธวิธี โอกาสเจอกันกับบรามอสที่ใช้ทำลายเป้าหมายทางยุทธวิธีแทบไม่มีโอกาสได้เจอกัน ยิ่งเป็นที่มั่นทางทหารเขตแนวป้องกันจะเล็กกว่าแคบกว่าเมืองหรือมหานคร จึงอาจใช้จรวดต่อต้านจรวดระยะประชิด-ใกล้-ปานกลางก็น่าจะเพียงพอ

การติดตั้ง  Patriot อาจวางไว้รอบเมืองที่ป้องกัน และ วางสถานีเรด้าร์(Phased Array)ไว้ตามชายฝั่ง(เครือข่ายเรด้าร์)ตามที่คาดว่าขีปนาวุธจะมารวมกับระบบเอจีสในทะเล ระบบ AWACS จากนั้นส่งข้อมูลติดตามเข้าศูนย์ควบคุมเพื่อสั่งยิงจรวดเมื่อเข้าสู่ระยะป้องกัน อาจยิงเป้าที่มีความเร็ว มัค 5 สบายๆ  ถ้าจะให้ยิงสกัดขีปนาวุธพิสัยกลางหรือไกล อาจต้องพึ่งขีปนาวุธในโครงการ THAAD ซึ่งยิงได้สูงกว่าและไกลกว่า

สรุปคือ ยิงได้ หากแต่ไม่ได้ตั้งใจใช้กับบรามอส เพราะระบบใหญ่มาก ราคาโครงการแพงมากๆด้วย  ถึงกระนั้นถ้าตั้งระบบไว้มีบรามอสหรือ บ.รบ เข้ามาในจอเรด้าร์ ก็ยิงสกัดได้ไม่แปลกอะไร