คงเป็นเพราะยุทธวิธีอ่ะครับ

ผมว่าเครื่องสนามเราก็ไม่ได้เป็นรองอเมริกามากนะ

ไอ้พวกเสื้อเกราะ เสื้อกั๊ก ติดเอว ติดบ่าอะไรนั่น

ประเทศไทยเป็นเมืองร้อน คนตัวเล็ก การปฏิบัติบัตของเรา

เน้นความเร็ว-ความคล่องตัว ของหน่วยที่เข้าไปเปิดก่ออน

แล้วหน่วยทหารราบค่อยเข้าเคลียทีหลัง

ส่วนเครื่องสนามของทหารราบทั่วไปอ่ะ อลังการอยู่แล้วไม่ต้องห่วงครับ

นั้นสิครับผมว่าน่าจะทำให้เป็นมาตรฐานกองทัยเลย และจะให้ดีทุกเหล่าทัพได้ยิ่งดี เสื้อเวสแบบตอนไปฝึกที่จีน(strike2010)

ได้ยินว่าเป็นของร้านค้าภายในค่ายตัดเย็บเองด้วย ราคาก็ไม่น่าจะแพงเกินความสามารถของกองทัพที่จะจัดหา

ให้กับทหารทุกนายทุกหน่วยที่จำเป็นต้องใช้ ไม่ใช่แค่บางหน่วยที่เป็นหน่วยสำคัญที่ได้ใช้

ใน TAF จำได้ว่ามีบทความเรื่องคาวมจำเป็นของเครื่องสนามยุคใหม่ พวกถุงมือ แว่น ลองไปหาอ่านดูได้นะครับ น่าจะอยู่บทความของสมาชิก

......................................... ผิดพลาดประการไดขออภัยนะที่นี้ด้วยนะครับ ^_^ !!

มันแล้วแต่คนชอบคับ ไม่จำเป็นต้องบ้าพลังเหมือนเค้าหรอกครับ เป็นผมถ้าให้ใส่ฝึกผมก็ไม่เอาครับทั้งหนัก ทั้งร้อน ทั้งอึดอัด แค่สายโยงบ่าเข็มขัดสนามก็พอแล้วครับ ที่เห็นมันโล่งๆเพราะเค้าไม่ได้พกกระเป๋าใส่ซองกระสุนครับถ้าพกเต็มนะโคตรเท่เลยครับ ที่จริงทหารเราก็มีใส่ครับเสื้อเกราะกันกระสุนหรือชุะเวสเนี่ยครับแต่ถ้าใส่แค่ฝึกก็คงไม่จำเป็นหรอกครับเพราะเรามาฝึกไม่ใช่มาอวดใคร ใครจะแต่งอย่างไรก็ปล่อยเค้าไปเถอะครับ ผมว่ามันไม่จำเป็น แต่ถ้าตอนใส่รบกันค่อยว่าไปครับ ปัญหาที่เจอบ่อยๆในตอนใส่เสื้อเกราะเล่น bb gun คือมันร้อน อีกอย่างคือไม่คล่องตัว เวลาเข้าตีผมไมรเคยใส่เลยถอดออกหมด และเวลาวาดปืนขึ้นยิงในระยะไกล้ๆพานท้ายปืนหรือศูนย์หน้ามันชอบไปเกี่ยวกับชุดเกราะบ่อยๆครับ

เกาหลีเขาจัดมาแค่ 300นาย คงจะเอาเวอร์ชั่นท็อปมาโชว์พาวละครับ

ส่วนอเมริกาเป็นแบบฉบับของเขาอยู่แล้วครับ บ้าหอบฟาง มาอยู่ในพื้นที่ป่ารกๆ คงไปไหนไม่ทันไกล

ไม่รู้เกาหลี หรืออะไรนะ  แต่ความหมายประมาณนั้นนะครับ

ก็คือว่า เค้า มี  มหาอุต   อ่ะนะ ครับ    .... เสื้อก่ง เสื้งเกราะ   มิต้องมีดอก   5555+  ขำๆ

ใครบอกว่าไม่จำเป็นครับอุปกรณพวกนี้จำเป็นมากแม้ในเวลาฝึกเพื่อความเคยชินครับ เพียงแต่ผู่ใหญ่ในกองทัพความไม่ให้ความสำคัญกับอุปกรณ์พวกนี้เท่าไร

ผมขายเวสไป2ตัวตัวแรกทหารอยู่ชายแดนตากซื้อไปใช้ อีกตัวทหารที่อยู่ปัตตานีซื้อไปใช้ เพราะของหลวงมีให้แค่สายเก่ง ถ้ามันไม่จำเป็นเขาคงไม่ซื้อไปใช้หรอกครับ

ในรูปด้านบนเป็นทหารญี่ปุ่นครับ

แล้วดูอุปกรณ์เขาจัดเต็มไม่ได้โชว์พาวบ้าพลังนะครับ แต่เขาฝึกเพื่อให้คุ้นเคยกับอุปกรณ์ครับ

บอกว่าบ้านเราเมืองร้อนแล้วไม่ต้องใส่ฝึกคงไม่ไช่ครับ การฝึกร่วมกับต่างชาติแบบนี้น่าจะเป็นการแสดงให้รู้ครับว่าทหารเรามียุธโธปกรณ์พร้อม ไม่ล้าหลัง

แบบว่าน่าจะเป็นมาตฐานเลยว่าเมื่อฝึกภาคสนามควรใส่อุปกรณ์ให้ครบ อย่างน้อยเสื้อเกราะเพื่อให้เกิดความเคยชินครับ เสื้อเกราะก็มีนี่ครับ 

ภาพแรกทหารเกาหลี ภาพสองทหารอินโดฯ สุดท้ายนย.ไทย ใส่สายเก่งแนบนี้ผมก็ไม่ทราบชื่อเหมือนกันแต่ไม่เหมือนกับสายเก่งทั่วๆไปของกองทัพ

*ขอบคุณภาพจากเฟสบุคสถานทูตสหรัฐอเมริกา

ว่าแต่....ที่แบกมานั่นคืออะไร ฝึกภาระกิจ อะไรกัน

ถามว่าของไทยล้าหลังมั้ย ผมว่าไม่ครับ แต่เขาเลือกใช้ให้เข้ากับพื้นที่มากกว่าความเท่ห์

จริงๆแล้วอุปกรณ์เครื่องสนามของเราจัดได้ว่า ไม่ได้ด้อยไปกว่าชาติตะวันตกเท่าไรเลย เพียงแต่เราไม่ค่อยได้พบเห็น

ของจำพวกเสื้อเกราะ ชุดเวส อุปกรณ์ช่วยเล็งโฮโลกราฟิกอย่าง Eotech เรามีหมดเพียงแต่มันต้องเลือกใช้ให้ถูกกับงาน

ซึ่งส่วนใหญ่จะอยู่ในความครอบครองของหน่วยรบพิเศษในแต่ละเหล่าทัพ

เสื้อเวสที่บรรจุ แม็กกาซีนครบทุกช่อง เป้น้ำ อุปกรณ์สื่อสาร และอื่นๆ รวมๆกันแล้ว หนักพอตัวนะครับ

สิ่งที่อยากจะให้เปลี่ยนนะครับ

1.ใช้เสื้อกั๊กจู่โจมหรือเกราะแบบ Plate Cerrierแทนสายเก่ง เพราะสายเก่งไม่ได้อำนายความสะดวกมากเท่าไหร่หน้าที่มันคือรั้งเข็มขัดสนามเท่านั้น และติดอุปกรณ์ได้จำกัด

2.ใช้เป้น้ำแทนกระติกแบบเก่า การใช้งานสะดวกกว่าเยอะครับ

3.สนับเข่า ศอก แว่นนิรภัยเป็นอุปกรณ์มาตรฐาน

4.เป้สนามแบบใหม่

แค่นี้ก็พอแล้วครับ

ที่ผมชอบก็ ชุดของทหารญี่ปุ่นนะครับ  ป้องกันได้แทบจะทุกส่วน   ผมก็อยากให้ นย. ได้จัดใส่ชุดแบบพวกนี้เพราะ ในเวลาสงคราม ชุดพวกนี้จะมีประโชยน์กับพวกคุณอย่างมาก  ส่วนที่สำคัญเมื่อโดนยิง ส่วนมากทุกคนจะคิดกันว่าที่ หัว กับ หัวใจ  แต่อีกสิ่งที่ผมคิด ก็คือคอ มันเป็น อะไรที่โครดของโครดจะทรมานมาก ในชุดของทหารญี่ปุ่นมันก็ไม่ได้บ้าพลังอะไรมากมายนะครับ ไม่เหมือนพี่กันแก เอาซะกูบ้าพลังอะไรอย่างงี้แบกอะไรได้กูแบกหมด อะไรอย่างงี้ แต่เราควรจะพัฒนาจากจุดเล็กจากตรงนี้จนไปถึงระบบสื่อสารที่ง่ายต่อการสื่อสารและอาวุธและไปเลื่อยๆ   

http://www.thaiarmedforce.com/taf-gallery/45-world-photos/433-us-japan-tactical-gear-cg2012.html

คำตอบมันอยู่ใน บทความนี้แล้วนี่ครับ ว่ามันจำเป็นขนาดไหนครับ

เราน่าจะเเต่งตัวเหมือนตอนที่ไปฝึกกับจีนนะครับ

ถ้าเกิดสถานการณ์ที่ต้องใช้กับชุดสนามแบบเต็มรูปแบบ แต่ตอนว้อมไม่เคยใส่ แล้วมันจะเกิดความเคยชินได้ยังไงครับ? ทุกสิ่งทุกอย่างมันต้องมีการฝึกให้เกิดความเคยชินน้ำหนักอุปกรณ์ที่สวมเข้าไปขนาดนี้ ต้องเคลื่อนไหวยังไง การสะพายอาวุธ หรือการยิง การหมอบการคลาน ทำอย่างไรถึงจะคล่องตัว ทางสหรัฐกับญี่ปุ่นทำถูกต้องแล้วครับ ไม่ได้ใส่เพื่อความเท่ห์หรอกครับ

(วิจารณ์ภาพครับความเห็นส่วนตัวเมื่อดูภาพ)ดูเหมือน นาวิกโยธินไทย ดูหงอยๆประหนึ่งว่าอิจฉาทหารต่างชาติที่มีเครื่องสนามที่ทันสมัยกว่าดีกว่า (ดูซิว่าพี่นาวิกไทยเหมือนเหมือนแบบคิดในใจว่าทำไมบ้านเราไม่มีอย่างงี้บ้าง)

เห็นแล้วน่าน้อยใจแทนครับ

ปืนพกสั้นประจำกาย ถือเป็นอาวุธมาตรฐานหรือเปล่าครับ ทหารไทยมีมั๊ย (คิดว่ามีแต่ส่วนน้อย) หน่วยไหนได้บ้างครับ คิดเป็นกี่เปอร์เซ็นของกำลังพลทั้งหมด

แล้วอย่างทหารอเมริกา มีทุกนายมั๊ยครับ  และทหารชาติไหนบ้างที่เขาให้มีเป็นมาตรฐาน หรือยกตัวอย่าง อย่างทหารประเทศแถวหน้าทางยุโรป หรืออย่างญี่ปุ่น เกาหลีใต้ มีประจำกันกายกันทุกนายหรือมากน้อยแค่ไหนครับ..

ถ้าเห็นนย.ไทยคนไหนแต่งแบบจัดเต็มมาละก็เดาไว้ก่อนเลยครับว่า เป็นงบส่วนตัวแน่นอนครับเพราะของหลวงอย่างมากที่แจกให้เต็มที่ก็เสื้้อแม็กแบบรูปด้วนบนและก็หมวกแค๊บบร้า และแจกให้เฉพาะในบางหน่วยเท่านั้นบางหน่วยยังคงใช้หมวกเหล็ก,สายรัดทึบ,กระติกน้ำสองใบ,กระเพาะหมู,เข็มขัดสนามและก็กล่องใส่ซองกระสุนสองกล่อง ซึ่งท่าจะให้ดีต้องควักเงินของตัวเองซื้อของไอ้กันมาใช้แถมยังต้องเอาไปให้ช่างทำการเสริมความทนทานและความกระชับให้อีกรวม ๆราคาทั้งชุดก็ประมาณพันต้น ๆ ดีใจแทบทบ.ไทยของที่มีเป้สนามในแบบของตัวเองการตัดเย็บดีใบใหญ่และใช้ได้ทนทานมาก ๆ ตอนผมใช้ผมเอาปากกาเมจิกสีดำมาทับตัวย่อทบ.ออกแล้วเขียนใหม่ด้านบนว่านย.เพราะอยากให้เรามีอย่างเค้าบ้าง

ผู้หลักผู้ใหญ่เรา ควรคิดใหม่ทำใหม่ได้เเล้ว ดูอย่างชุดที่ไปฝึกร่วมกับจีนซิ เท่ไม่เบา เเต่ความเท่นั้นก็ไม่ใช่จุดประสงค์หลัก เเต่ความคุ้นเคย กับการฝึกพร้อมอุปกรณ์เสริมนั้นๆต่างหากละ

อีกอย่างผมผมว่าเป็นเรื่องจิตวิทยา ซะอีก ก็เหมือนเวลาทีเราซ้อม รบ เราก็จัดเต็ม ขนอาวุธ เเทบทุกอย่างมาทดสอบ เครื่องสนามเเละอุปกรณ์ทางยุธทวิธีของทหาร ก็เหมือนการ เเสดงให้เห็นว่า ทหารของเรามีความพร้อมทั้งเรื่องศักยภาพเเละอุปกรณ์ ประเทศที่คิดไม่ดี จะได้ชั่งใจไว้ซะบ้าง

เห็นด้วยกับหลายท่านครับว่า จุดประสงค์หลักต้องเน้นที่ความเคยชิน ฝึกให้คุ้นเคย ให้เป็นอัตโนมัติ ถึงแม้จะหนักแต่ถ้าฝึกบ่อยๆ ให้คุ้นเคย เวลารบจริงจะได้ไม่มีปัญหาครับ

ผมชอบคำนี้นะครับ  "ฝึกให้เหมือนรบ รบให้เหมือนฝึก"

ของพวกนี้ (ชุดสนาม )สั่งตัดเย็บ แถวปริมณฑลได้หมดครับ

ส่วนอาหารสนามและยา ก็ผลิตเองได้อยู่แล้ว

เรื่องวิทยุ หรือจีพีเอส อันนี้ก็แล้วแต่

ส่วนความคล่องตัวสติปัญญาและความชำนาญการรบ หาซื้อไม่ได้ครับ

ขอสนับสนุนเรื่องนึงครับ

กล้องมองกลางคืน ราคาของทั่วไป  ก็อยู่ที่ 14,000 บาท

น่าจะจัดให้ประจำทุกหมู่ลาดตระเวณนะครับ กรณีที่ไม่ได้กลับมาที่ฐาน

ไม่มีใครพูดเรื่องรองเท้าเลย...แต่ไม่เป็นไรเอาเป็นคนเรามองปัญหาไม่เหมือนกัน

ผมมีความเห็นคล้ายๆกับคุณ Akula แต่อยากให้ดูเรื่องรองเท้าด้วย

ปืน Howa Type 89 ของ ญี่ปุ่นเหมือนกับ  FN-FAL ยังไม่รู้

3 พันธมิตรไทย อเมริกา และเกาหลีใต้ ร่วมฝึกโจมตีสะเทินน้ำสะเทินบก ภายใต้รหัส คอบราโกลด์ 2012

      กองทัพไทย ร่วมกองกำลังสหรัฐฯ ภาคพื้นแปซิฟิก เคลื่อนกำลังพล กว่าหมื่นนาย พร้อมอาวุธยุทโธปกรณ์ เข้าพื้นที่หาดยาว ฐานทัพเรือสัตหีบ ฝึกยกพลขึ้นบกจากทะเลสู่ฝั่ง ภายใต้รหัส “คอบราโกลด์ 2012” เกาหลีใต้ ส่งทหารนาวิกโยธินกว่า 300 นาย เข้าร่วมฝึก เพื่อหาประสบการณ์ยกพลขึ้นบกและการอพยพประชาชนออกนอกพื้นที่ในภาวะสงคราม

      วันนี้ ( 10 กุมภาพันธ์ 2555) พลเรือเอก ยุทธนา ฟักผลงาม รองผู้บัญชาการทหารสูงสุด ผู้บัญชาการเหล่าทัพ และคณะกรรมาธิการทหาร สภาผู้แทนราษฎร ได้เข้าร่วมสังเกตการณ์ฝึกยกพลขึ้นบก ภายใต้รหัส “คอบราโกลด์ 2012” ณ หอสังเกตการณ์ฝึก หาดยาว ต.แสมสาร อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี โดยมี ผู้บังคับบัญชาหน่วยขึ้นตรง จากทุกเหล่าทัพ เข้าร่วมสังเกตการฝึก เพื่อนำแผนการปฏิบัติไปพัฒนาขีดความสามารถด้านการรบ ทั้งองค์ยุทธวิธี และองค์บุคคล ของหน่วย และกองทัพ ให้มีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

      โดยการฝึกยกพลขึ้นบก มีกำลังพลจากกองทัพไทย และสหรัฐอเมริกา ภาคพื้นแปซิฟิก (USPACOM) ร่วมกับกำลังพลมิตรประเทศ จำนวน 13,180 นาย ประกอบด้วย ประเทศไทย 3,623 นาย สหรัฐอเมริกา 8,948 นาย สิงคโปร์ 59 นาย อินโดนีเซีย 73 นาย เกาหลีใต้ 324 นาย ญี่ปุ่น 74 นาย และมาเลเซีย 79 นาย นอกจากนี้ ยังมีประเทศในโครงการ ฝ่ายเสนาธิการผสมส่วนเพิ่มนานาชาติ (Multinational Planning Augmentation) จำนวน 10 ประเทศ ได้แก่ ออสเตรเลีย บังกลาเทศ แคนาดา อังกฤษ ฟิลิปปินส์ ฝรั่งเศส อิตาลี อินเดีย เนปาล และเวียดนาม รวมถึงประเทศที่เป็นสมาชิกในโครงการ MPAT ได้เข้าร่วมการฝึกในขั้นการวางแผนการฝึกยกพลขึ้นบกอีกด้วย

      พลเรือตรี ช่อฉัตร กระเทศ ผู้บัญชาการกองเรือยกพลขึ้นบกและยุทธบริการ ในฐานะผู้อำนวยการฝึกคอบร้าโกลด์ 2012 กล่าวว่า การฝึกร่วมผสมคอบร้าโกลด์ 2012 มีเป้าหมายเพื่อ สร้างความพร้อมรบ และขีดความสามารถทางทหารของมิตรประเทศ ในการปฏิบัติการร่วมกับกองทัพพันธมิตร โดยเฉพาะการยุทธสะเทินน้ำสะเทินบก และเป็นปีที่สองติดต่อกันที่ประเทศเกาหลีใต้ ส่งทหารนาวิกโยธินกว่า 300 นาย เข้าร่วมการฝึก เพื่อหาประสบการณ์ ในด้านยุทธวิธีการโจมตี เข้ายึดที่หมายจากทะเลสู่ฝั่ง และอพยพประชาชนออกนอกพื้นที่การสู้รบในภาวะสงคราม ได้อย่างปลอดภัย ซึ่งในปีนี้สหรัฐอเมริกาได้นำอาวุธ ยุทโธปกรณ์ทางทหารต่าง ๆ มาฝึกเพื่อแสดงแสนยานุภาพ และศักยภาพทางทหาร เพื่อการยอมรับของนานาประเทศอีกด้วย ซึ่งการฝึกเป็นไปด้วยความเรียบร้อย ตรงตามแผนการปฏิบัติบรรลุวัตถุประสงค์ที่วางไว้ จึงมั่นใจว่าการฝึกร่วมครั้งนี้ จะสามารถเพิ่มขีดความสามารถด้านการรบของกองทัพไทยอย่างแน่นอน

       ขอขอบคุณ เทียนสิน พัชรพล

ผมลืมเรื่องรองเท้าไปซะสนิทเลย 

คุณ Akula ร้านอยู่แถวไหน จะไปอุดหนุนครับ

ไม่ได้เปิดร้านครับพอดีเล่นบีบีกันเวสเยอะห้องรกเลยปล่อย

มันคงขึ้นอยู่กับภาระกิจมากกว่าครับ ปกติการฝึกลาดตะเวณภาคสนามก็ใส่กันเต็มยศอยู่แล้ว ส่วนในรายการจู่โจมเข้าตีในระยะปะชิดที่ต้องอาศัยความคล่องตัวจะแบกไปเยอะคงไม่ใหวเป็นเป้าเปล่าๆยิ่งในป่ารกๆนี่จะกลายเป็นตัวถ่วงซะมากกว่า

ผมว่าน่าจะเป็นการเลือกที่จะไม่ใส่มากกว่าครับ ไม่ใช่ว่าไม่มี

เดาว่าคงเน้นการเคลื่อนที่รบ ดำเนินกลยุทธจริงๆ ซะมากกว่า เลยลดน้ำหนัก เน้นความคล่องตัวแทน

จะเห็นว่ามีแต่ซองกระสุน ประมาณว่าลุยอย่างเดียว ไม่มีถอย 55

แต่ถ้าใส่ครบ แล้วฝึกด้วย จะดีกว่าครับ

ปล. ปืนพกสั้น เป็นอาวุธประจำกายนะครับ มีทุกคน

ถ้าจะเน้นความคล่องตัวอุปกรณ์ที่ดีกว่านี้ก็มีครับ ถ้างั้นหน่วยซีลหน่วยสวาทเขาคงเดินตัวเปล่าเข้าสนามรบแล้วครับ เลิกมองโลกในแง่ดีแล้วกลับมาดูความเป็นจริงครับ กท.ไทยใช้สายโยงบ่าเป็นอุปกรณ์หลักมานานเกิน30ปีแล้วครับสมควรเปลี่ยนได้แล้ว อย่างที่บอกมันไม่ได้ช่วยอำนวยความสะดวกในการรบเท่าไหร่ยกเว้นความสบาย ถ้าสบายแล้วตายง่าย ผมว่ายอมลำบากแล้วตายยากจะดีกว่าครับ

รองเท้าปัจจุบันมันไม่ดียังไงหรอครับ 

รองเท้าคอมแบ็ทของนย.ไทยมันจะเป็นตาไก่เกี่ยวเชือกรองเท้าครับไม่เหมือนกับของทบ.ซึ่งมันจะเป็นปัญหามากเวลาที่เข้าไปเดินในป่ารกเวลาถอดก็ต้องแกะเชือกออกให้หมดไม่งั้นถอดไม่ได้เวลาใส่ก็ต้องเกี่ยวใหม่ข้อดีคือมันแน่นกระชับ ถ้าจะให้เปลี่ยนอยากให้เปลี่ยนมาทำแบบของเกาหลีครับ เพราะใส่สบายมากเบาด้วยแต่พื้นที่ได้มากตอนแรกจะแข็งต้องเอาไปให้ช่างเปลี่ยนพื้นเป็นแบบนุ่มให้อีกนิยมใส่กันมากครับเวลาเรียนหลักสูตรต่าง ๆยกเว้นหลักสูตรนักเรียนจ่าห้ามใส่

ไปดูหนังเรื่องแบลคฮอคดาวกับเรียกข้าว่าวีรบุรุษ เรื่องแรกมีให้เห็นเต็มๆว่าอุปกรณ์เสริมสำคัญแค่ไหนแต่ผู้ใหญ่ในกองทัพไทยไม่ให้ความสำคัญ

ช่วยบอกความจำเป็นของ เเว่นตา ในการปฎิบัติหน้าทีหน่อยครับ เพราะผมเคยอ่าน เรื่องของทหารที่ไปปฎิบัติหน้าที่ ที่ซูดาน เเว่นตามีความจำเป็นอย่างยิ่ง เห็นว่ามีการซื้อของปลอมไปใช้ เเต่มันอันตราย ใช้กันจนพัง กว่าจะได้รับของจริงๆที่คุณภาพดีมาใช้

แว่นตาใช้ป้องกันแสงแดด ในกรณีที่เราต้องหันหน้าให้ดวงอาทิตย์ขณะรบ

ป้องกันฝุ่น ควันเข้าตา

ป้องแก็สของกระสุนขณะเผาไหม้และเขม่าดินปืนเข้าตาขณะยิง

ป้องกันเศษหิน กรวด ระเบิด หรือกระสุนปืนขนาดเล็กไม่ให้ทะลุเข้าตา

ขนาดแว่นตายิงปืนบางคนใช้อันละเป็นหมื่นก็มี ไอ้ผมกลัวกระเป๋าฉีก เลยใช้ถูกลงมาหน่อยแค่หลักพัน

ทหารเขมรเครื่องเเบบเค้าก็จัดเต็มเหมือนกันนะ

บางอย่างที่พอผลิตเองในกองทัพหรือในประเทศก็น่าจะมีการส่งเสริมซักหน่อยยิ่งใช้เยอะต้นทุนก็ถูกเกินหย่อยก็ขายให้ภายนอกจะยิ่งเป็นการช่วยเศรษฐกิจทั้งประเทศและกองทัพ ใหนๆก็จะพึ่งตนเองแล้วน่าจะเริ่มจากจุดเล็กๆนี่แหละครับก่อนที่จะไปคิดทำของใหญ่ๆ

ของยี่ห้อkaiyซิครับของไทยคุณภาพส่งออก

นี้เป็นเสื้อเกราะที่ทหารได้รับบางหน่วยครับ ดูดีไม่ใช่น้อย ผมคิดว่า น่าจะแจกจายให้ครบไว ๆ นะครับ

ทหารสหรัฐเค้ามีประสบการณ์มากจากการรบในเมืองมาก่อน ที่ไม่รู้ว่าใครเป็นมิตรเป็นศัตรู จะโดนยิงข้างหลังหรือโดนล้อมตอนไหนก็ไม่รู้ฉะนั้นอุปกรณ์จึงต้องครบไว้ก่อน อย่ามาอ้างเลยครับว่าแล้วแต่ภาระกิจ สังเกตดูซิครับว่าชุดของเค้าไม่ว่าภาระกิจไหนก็ต้องครบไว้ก่อนตลอดเพราะประเทศเค้าให้ความสำคัญกับชีวิตของทหารของเค้ามาก จึงทุ่มให้กับอุปกรณ์ทุกอย่าง ส่วนของเราพูดง่ายๆคือขาดความเอาใจใส่กับชีวิตของทหารๆขนาดซื้อชุดเกราะยังจะต้องแทบต้องมาบริจาคเงินกันเพื่อซื้อไปให้ ทั้งๆที่ทหารของเราเสียสละกันไปมากโดยเฉพาะภาคใต้ เครื่องบินรบ,รถถัง,ปืนกลยังซื้อได้เป็นหมื่นเป็นแสนกระบอก ฉะนั้นทั้งชุดอุปกรณ์ต่างที่ทหารจำเป็นต้องใช้ก็น่าจะช่วยใส่ใจหน่อยนะครับ ในเรื่องเสื้อผ้าก็ไม่น่าจะเป็นปัญหาเพราะบ้านเรามีศักยภาพมาพออยู่แล้วครับในเรื่องการตัดเย็บ

ลองโุ

รูป

รูป

ผมว่ามันจำเป้น แม้ว่ามันจะเป็นการฝึกก็ต้องทำให้เคยชิน เวลายามศึกสงครามคุณก็ต้องใส่มันเพื่อเซฟชีวิตคุณให้ปลอดภัย พร้อมทั้งแบกสัมภาระส่วนตัวไปด้วย มันก็หนักเข้าไปอีก อเมริกาเขาผ่านศึกมามากแล้ว เขาถึงได้ปรับปรุงเครื่องสนามแบบใหม่ให้มีประสิทธิภาพ เวลาฝึกถึงได้เห็นอเมริกาเขาบ้าหอบฟางมาทุกปี เพราะคือสิ่งที่เขาต้องหอบจริงๆในสนามรบ