อืมม์...ขอร่วมแชร์ด้วยคนครับป๋าจูลฯ

อันดับแรกเลย ต่อเติมดาดฟ้าเฉียงสำหรับให้ซีกริเป้นลง ก็คงต้องปรับปรุงให้มีการถ่วงน้ำหนักเรืออีกด้านด้วย เื่พื่อให้เรือสมดุล

ไม่เอียงกะเท่เร่ อันนี้กระทบกับโครงสร้างเรือจักรัฯ ค่อนข้างมาก น่าจะใช้เงินเพื่อการณ์นี้เยอะ

ได้ดาดฟ้าเฉียงมาแล้ว แต่บรรทุกซีกริเป้นไปได้แค่ 4 ตัว อันนี้ไม่รู้ว่าศักย์ในการปฏิบัติการจะเป็นอย่างไร เพียงพอหรือไม่ ส่วนตัวว่า

มันจะน้อยไปหน่อยนะครับ คุ้มหรือเปล่า ถ้าได้สัก 1 ฝูงย่อมๆ ประมาณ 8-12 ตัว อันนี้ค่อยน่าสนใจ

ถ้าลองเปลี่ยนไปเป็นไม่ต้องมีดาดฟ้าเฉียง ดัดแปลงติดเฉพาะลวดยุดเครื่องบินสำหรับรองรับ ซูเปอร์ทูคาโน 8-12 ตัว จะดีกว่าไหม

เจ้านี้น่าจะขึ้นลงดาดฟ้าเรือจักรีฯ ที่ดัดแปลงให้รับน้ำหนักของเครื่องตอนลงกระแทกดาดฟ้าแล้วได้นะครับ

คิดเล่นๆ ไม่มีข้อมูลทางวิศวกรรมใดๆ ซัพพอร์ต

ถ้าป๋าจะจัดกองเรือออกไปลุยผู้กล่าวอ้างสิทธิหมู่เกาะสแปรดลีย์ ของบรัฐบาลสร้างเรือใหม่ดีกว่าครับ ขนาดประมาณ 20,000 ตัน

เอาแบบป๋าว่าไปเลย เป็นเรือบรรทุก บ. แบบกระเป๋า บรรทุก บ. ได้สัก 12 ลำ ฮ. อีก 4-6 ตัว แล้วดัดแปลงใช้เรือจักรีฯ เป็น LHA

เอานาวิกฯ สัก 1-2 กองร้อย เอาฝูง ฮ. ใส่เข้าไป ประกอบเ็ป็นกองเรือ ฉก. ออกไปลุย อย่าลืมเรือคุ้มกันกับเรือส่งกำลังบำรุงด้วยนะครับ

เบ็ดเสร็จคงจะประมาณ 1 mini CV หรือ 1 LHA, 2 ฟริเกตป้องกันภัยทางอากาศ, 2 ฟริเกตปราบ ด. และ 1 สิมิลัน รวม 6 ลำพอดิบพอดี

( ควรจะมีเรือ ส. พ่วงไปด้วยหรือไม่ อู-206A คงไม่เหมาะสำหรับทะเลเปิดอย่างสแปรตลีย์ )

ขั้นที่หนึ่ง

ด้วยคุณลักษณะของ เรือ CVH-911 เป็นเรือบรรทุกเครื่องบินที่มีคุณลักษณะ คือ

วิ่งขึ้น ใช้ระยะทางสั้น และ ตอนลง ให้ลงเป็นทางดิ่ง

แต่ในขณะนี้ เรามี Sea Gripen ที่พอจะมีขนาดใกล้เคียง กับ Harrier ที่เคยประจำการอยู่ ซึ่งเป็น บ.คุณลักษณะที่ พัฒนาให้

วิ่งขึ้น ใช้ระยะทางสั้น แต่ตอนลง ต้องมีเครื่องช่วยฉุด หรือในภาษาอังกฤษว่า

Short Take Off But Arrested Recovery หรือย่อว่า STOBAR

ตามข้อมูลในอินเตอร์เนต

Perfect Suitor

Saab’s Sea Gripen is an affordable solution for the navy’s carrier borne fighter needs

Atul Chandra

Could the Saab Sea Gripen be the answer for the Indian Navies requirement for a carrier capable fighter capable of operating of its indigenous aircraft carriers? Saab certainly seems to think so and has made presentations to the Navy as well as to the Integrated Command on the Sea Gripen. According to Tony Ogilvy vice president, International Marketing, Gripen, SAAB AB, “The timeline for development and delivery is approximately five years. A concept-design phase lasting 12-18 months will be followed by a Saab decision on preparing a flight demonstrator. The first test aircraft could be ready in 2017 for proof of concept and carrier deck trials.” Saab has said that it would be in a position to begin deliveries in 2018, if a contract is secured. It had already provided a full response to the Indian Navy Request for Information on Sea Gripen in February 2010.

While India is the principal potential customer for the Sea Gripen, Brazil and Thailand have also received briefings on the aircraft. According to Ogilvy, Saab would like to work in partnership with the Indian Navy, Integrated Command, DRDO and shipbuilding authorities to demonstrate fully the major advantages that a Gripen fighter will bring to the new carrier fleet. Saab has already recruited a team of engineers to staff a new design centre for the Sea Gripen in the UK. According to SAAB, this design phase will build upon many years of investigative work already completed to produce a marine version with the engineers being a mix of Gripen specialists from Linköping, and UK-based experts on carrier operations. The intent here is to build a focused combined Swedish/UK team to deliver the production plans.

The Indian Navy (IN) issued a Request for Inquiry (RFI) in the year 2009 for the acquisition of a new generation carrier capable fighter aircraft, the selected aircraft supplementing the Mig-29K of which the Indian Navy has 45 on order. The chances of acquiring another type could be made stronger by delays which continue to dog the indigenously developed LCA Navy fighter which has yet to make its first flight and is said to be overweight by around 300-350 Kg. Coupled with the fact that the Sea Harrier fleet will be retired by next year, one would hope that a situation does not arise leading to carriers setting sail without their full complement of air power. In fact, a recent CAG report on the Indian Navies flying arm went to say that while Naval Aviation holds the key to achieving ‘blue water’ aspirations of the Indian Navy, the current status of the Naval Aviation Wing’s fleet not only renders it ineffective in achieving these goals but would rather make it vulnerable to the growing sophistication of enemy capability.

แถมผู้บริหารของ SAAB ก็หาผู้ร่วมทุน เพื่อพัฒนา Sea Gripen เพื่อสำหรับเรือบรรทุกเครื่องบิน ที่ระวางขับน้ำตำว่า 25,000 ตัน ใช้งานได้ด้วย...

The final Sea Gripen design will be intended for CATOBAR (catapult assisted takeoff but arrested recovery) as well as STOBAR (short takeoff but arrested recovery) operations, targeting smaller-sized carriers with a displacement as low as 25,000 tons. This is in the range of Indias INS Vikrant-class aircraft carrier.

Saabs proposed Sea Gripen venture in Britain is a direct response to a perceived weakness in its recent bids to aircraft carrier nations India and Brazil, said Tomas Holt, a Berlin-based industry analyst.

เมื่อดูจากหน้าตกของ CVH-911 แล้ว คงต้องทำ Arrested Recovery เพิ่มเติม

งั้นก็ลองศึกษาจาก เรือบรรทุกเครื่องบินสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 ที่พัฒนามาเป็น เรือบรรทุกเครื่องบินสมัยใหม่บ้าง เช่น ของ ทร.บราซิล ก็มีการทำทางวิ่งเพิ่มเติม และติดตั้ง เครื่องดีดไอน้ำ เพิ่มเติมได้อย่างไม่มีปัญหา....

แต่คุณลักษณะเรือของเรา เล็กไป จึงแค่ทำทางลง และติดตั้งเส้นสลิงสำหรับเกี่ยว จึงไม่น่าจะเป็นเรื่องที่ยากเย็นเกินความสามารถไป...เพราะระบบสลิง ใช้อุคเกี่ยวลวด ก็มีมาตั้งแต่สงครามโลกครั้งที่ 2 แล้ว...

ถ้อย่างนั้นก็เพิ่มพื้นที่ทางวิ่งเข้าไป รึกัน...

ก็ต้องเป้าหมายแค่ว่า สามารถ ติด Sea Gripen พร้อมรบไปได้จำนวน 4 ลำ เพราะส่วนที่เหลือต้องมีพื้นที่ให้กับ S-70B และ MH-60S ให้อีก 6 ลำ

ออกแบบตัดต่อในเครื่องคอมพิวเตอร์ ดุจากด้านหน้า น่าตา น่าจะเป็นแบบนี้ล่ะมั๊ง 5 5 5 5 (ตัดต่อ จริง ๆ นะ...จริ๊งงงงง จริ้งง)

การวางแนวรับน้ำหนักของส่วนเนื้อที่ ที่เพิ่มเติม

คราวนี้ ก็มาดูการใช้งาน ขึ้น - ลง ของ Sea Gripen กับ CVH-911 ซึ่งหลังปรับปรุงแล้ว คงต้องเปลี่ยนเป็น CVL-911

แล้วการเตรียมตัว ปฏิบัติการบิน สำหรับทำภาระกิจล่ะ...

Sea Gripen จะต้องมีลำดับการนำเครื่องบินขึ้นอย่างไร...เพราะข้อจำกัดของ ขนาดตัวเรือ...

ก็น่าจะตามนี้ ล่ะมั๊งครับ...

55555คิดไปได้ เเต่ถ้าเป็นได้จริงก็น่าจะดี...

แก้ไขครับ...เขียนผิด ตามรูปกระทู้ข้างบน ตรงรูปที่ 4

ต้องเปลี่ยนเป็น

ลำที่ 2 พร้อมบิน เป็นลำดับที่ 1

ลำที่ 4 อยู่ในตำแหน่งพร้อมบิน เป็นลำดับที่ 2

และในเมื่อ Sea Gripen ใช้งานได้แล้ว ก็ควรจะรองรับ อากาศยาน ทุกแบบที่ใช้งานอยู่ใน กองทัพเรือ ได้ด้วย...

Sea Super Tucano จึงไม่พ้นคุณลักษณะที่จะใช้งานได้ เช่นกัน....

เมื่อ CVH-911 เปลี่ยนมาเป็น CVL-911 ก็จะทำให้ สนามบินเคลื่อนที่ในทะเล รองรับ อากาศยานทางยุทธวิธีของ ทร. ได้ทุกแบบ

คือ

1. Sea Gripen

2. Sea Super Tucano

3. S-70B

4. MH-60S

5. S-76B

6. Bell-212

7. Bell-412

8. Chinook CH-47D

9. Super Lynx

10. UAV-Heron

คงต้องใช้เงินเป็นหมื่นล้านละมั้งสำหรับการปรับปรุง

อย่าลืมว่าความสมดุลเป็นสิ่งสำคัญ..ของเรือประเภทนี้ ถ้าน้ำหนักเพิ่มเรือก็ต้องกินน้ำลึกลงไปอีก เพราะว่าท้องเรือเท่าเดิม หอบังคับการก็ต้องย้ายเพื่อความสมดุลเเละเพื่อพื้นที่บนดาดฟ้าบิน

สู้เอาเงินหมื่นล้านไปให้สวีเดนพัตนา Sea Gripen ให้ขึ้นลงทางดิ่งได้จะดีกว่า

สร้างใหม่น่าจะง่ายกว่านะครับ

การดัดแปลง ดูเหมือนจะใช้งบประมาณมาก แต่ผมคิดว่าไม่ได้มากอย่างที่คิดน่ะครับ...

ตามรูปเป็นแค่ ไอเดีย ครับ ส่วนในการ เฉียง จะขนาดองศาเท่าใด....อันนี้ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกัน 5 5 5 5....

เรื่อง ถ่วงน้ำหนักเรือ ผมคิดว่า ไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับเรือรบ ที่จะแก้ไขไม่ได้น่ะครับ...

อันนี้ ถ้ามาดูถึงเรือใหม่น่ะครับ...

เอาขนาด 20,000 ตัน เพื่อรองรับอากาศยาน ประมาณ 18-20 ลำ รวม เฮลิคอปเตอร์...

เอาแบบ ถูกสุด ๆ น่ะครับ...ตันละ 2 ล้านบาท จะประมาณ 40,000 ล้านบาท...คือ ยอดตัวเรือขั้นต่ำ...

จัดหา บ.รบอีก 1 ฝูง สมมติ คือ Sea Gripen จำนวน 12 ลำ...ลำละประมาณ 50 ล้านเหรียญ (เดาเอา) (ตอนนี้ สวีเดน ได้ประมาณต้นทุนการพัฒนาจากรุ่นปัจจุบัน เป็น Sea Gripen (แค่ลำต้นแบบ) ต้นทุนโครงการประมาณ 618 ล้านเหรียญ หรือ ประมาณ 18,000 ล้านบาท จึงต้องการ Partner มาร่วมลงทุนโครงการด้วย) ก็จะใช้งบประมาณสำหรับ บ.ขับไล่ ประมาณ 600 ล้านเหรียญ หรือประมาณ 18,000 ล้านบาท...

นั่นคือ ต้นทุนงบประมาณ ขั้นต่ำประมาณ 58,000 ล้านบาท คือ มี บ.ขับไล่ จำนวน 12 ลำ กับ ฮ. จำนวน 6 ลำ ประจำบนเรือ...

แต่สมมติ ปรับปรุงตามแบบ เดิมมีระวางขับน้ำเรือประมาณ 11,000 ตัน ถ้าปรับปรุงเรือ จะทำให้ระวางขับน้ำเรือเพิ่มขึ้นมาอีก 4000 ตัน ( ตัวเลขสมมติ ไม่มีเหตุผล อ้างอิง ) ต้นทุนการปรับปรุง อาจจะตันละ 4 ล้านบาท (ผมยอมให้ต้นทุนเป็น 1 เท่าตัวของการต่อเรือใหม่) ต้นทุนปรับปรุงจะประมาณ 16,000 ล้านบาท

จัดหา บ.รบอีก ครึ่ง ฝูง คือ Sea Gripen จำนวน 6 ลำ...ลำละ 50 ล้านเหรียญ (เดาเอา) ต้นทุนโครงการประมาณ 300 ล้านเหรียญ หรือประมาณ 9,000 ล้านบาท

นั่นคือ ต้นทุนงบประมาณ ขั้นต่ำประมาณ 25,000 ล้านบาท คือ มี บ.ขับไล่ประจำเรือ จำนวน 4 ลำ กับ ฮ. จำนวน 6 ลำ และมี บ.ขับไล่ ประจำฐานบนบก อีกจำนวน 2 ลำ...

คือ ต้นทุนการปรับปรุงดูเหมือนจะเยอะ แต่เมื่อลองดูภาพรวม ตามตัวอย่างข้างต้นน่ะครับ...จะมี ค่าใช้จ่ายประมาณ 40 - 45 % ของเรือต่อใหม่...

คือ เราซื้อเรือใหม่ แต่ได้ บ.ขับไล่ เพิ่ม มาเพียง 6 ลำน่ะครับ....

ทร.จัดหา แฮรริเออร์ สำหรับ ขับไล่ ที่นั่งเดียว จำนวน 7 ลำ

เป็นแบบฝึก จำนวน 2 ลำ

สว่นตัวเลข 9 ลำ ที่สามารถขนไปกับ CVH-911 นั่นเป็นข้อมูลการบรรทุกสูงสุดน่ะครับ...

ซึ่งผมมองว่า ตามหลักการซ่อมบำรุง และใช้งาน อากาศยาน...

พร้อมรบ 50% และซ่อมบำรุง หรือ พักใช้งาน 50%

ผมเลยคิดว่า ในสถานะปกติ น่าจะมีประจำเรือประมาณ 3-4 ลำ ส่วนที่เหลือ ก็ซ่อมบำรุง หรือ สำรองบนบก 3-4 ลำ เช่นกันครับ...

คงไม่นำไปกับเรือเต็มอัตรา...

เอาของเก่า มาเล่าใหม่อีกทีกับ

เรือบรรทุกเครื่อง Venerable ของ ทร.อังกฤษ

ภาพที่ 1 HMS.Venerable

ภาพที่ 2 ขายให้ ทร.เนเธอร์แลนด์ เป็น HNLMS Karel Doorman และมีการปรับปรุงเรือใหม่ เพิ่มลานวิ่ง และเครื่องดีด อากาศยาน

ภาพที่ 3 ส่วนที่มีการปรับปรุงเพิ่มเติม

ภาพที่ 4 ต่อมาขายให้กับ ทร. อาร์เจนติน่า...

เอาของเก่า มาเล่าใหม่อีกทีกับ

เรือบรรทุกเครื่อง Venerable ของ ทร.อังกฤษ

ภาพที่ 1 HMS.Venerable

ภาพที่ 2 ขายให้ ทร.เนเธอร์แลนด์ เป็น HNLMS Karel Doorman และมีการปรับปรุงเรือใหม่ เพิ่มลานวิ่ง และเครื่องดีด อากาศยาน

ภาพที่ 3 ส่วนที่มีการปรับปรุงเพิ่มเติม

ภาพที่ 4 ต่อมาขายให้กับ ทร. อาร์เจนติน่า...

911 ลำนิดเดียว อย่าไปดัดแปลงเค้าเลยครับ เอาเป็นเรือบรรทุก ฮ. ก็สวยอยู่แล้ว ต่อเรือใหม่เลยจะสวยกว่านะครับ สำหรับ เรือบรรทุกเครื่องบิน

    เอ๊ะ แต่ผมกลับคิดว่าเอาตังไปซื้อ F 35 ให้มันรู้แล้วรู้รอด 6 ลำ ราคาก็ประมาณนี้ แต่ก็นะเด๋วนี้เรือบรรทุกเครื่องบินมันเป็นเป้านิ่งชั้นดีซะละ ขนาดกองเรืออเมริกาที่ว่าแน่ๆยังโดนลูบคมโดยเรือดำน้ำบ่อยๆ ไหนจะฝูงมฤตยู Su 30 แบก Bramos กันว่อน (คาดว่าเราปรับปรุงเรือเสร็จ เขาก็คงมีประจำการแล้วหล่ะ) ต่อให้ F 16 หรือ Jas 39 ของทัพฟ้าบินขึ้นคุ้มกันก็ยากที่จะรับประกันว่าจะไม่มีไอ้จรวด 3 มัคหลุดมาถึงเรือธงเราได้ พลาดทีเดียวหายทั้งเรือทั้งเครื่องบินบนเรือ 

    ผมว่า 911 เราต้องทำตัวให้เล็กเข้าไว้ครับ มีแค่ ฮ.ให้ครบ ก็พอใจละ ช่วงนี้ก็พัฒนาด้านอื่นๆไปก่อน รออีกสัก 10-20 ปี คงได้เห็นเรือธงลำใหม่ให้พวกเราได้ภูมิใจกัน แต่ก่อนจะถึงวันนั้น วันนี้ผมขอเรือดำน้ำก่อนได้ไหม...... กำลังฝันถึงภาพ 911 แล่นในอ่าวไทยโดยมีเรือดำน้ำปิดหัวท้ายและฟรีเกตสมรรถนะสูงขนาบคู่ โอ้มันช่างสง่าอะไรเยี่ยงนี้

เห็นด้วยครับว่าต้องปรับปรุง แต่ด้วยเครื่องยนต์ที่มีขนาดเล็กแต่จะต้องรับกับโครงสร้างน้ำหนักที่เพิ่มขึ้น กลัวจะส่งผลให้กลายเป็นเป้าซะมากกว่า ผมว่าเป็นแบบเดิมที่มีอยู่น่าจะดีกว่า แต่เพิ่มกองกำลังปีกหมุนให้มีความเข้มแข็งมากขึ้นดีกว่า เช่น AH-1z

เห็น ป๋าจู แกมันส์กับ เรือ 911 เลยอดไม่ได้อยากแจมมั่ง ผมว่าแบบพี่เสือใหญ่นะครับ ป๋าจู ว่าเอา ซีกริพเป้น ไปใส่ไว้แค่ 4 ลำ มันน้อยไปหน่อยครับป๋า เพราะเครื่องบินมันต้องมีบางส่วนจอดบำรุงและเตรียมพร้อมเพื่อเลียงคิว เอ้ย ต่อคิวปฏิบัภารกิจเดี๋ยวไปๆมาใช้ปฏิบัติภารกิจได้แค่ 2 ลำ ไม่ต้องเอา ซุปเปอร์ทูคาโน่ ไปลงดีกว่ามั้ยครับ เอา ซ๊กริพเป้น ไปลง 8 ลำเลยดีกว่าครับป๋า ครอบครุมทุกภารกิจ ไม่มากแบบ เก็บอะไหล่และอาวุธมันแบบเดียวไม่เปลืองที่ ซีกริพเป้น จอดซ่อม 2 เตรียมพร้อมสอง ปฏิบัติ 4 น่าจะโอเคนะครับป๋า ผมว่า ซุปเปอร์ทูคาโน่ ถ้าบินขึ้น ฝ่ายตรงข้ามขามันไม่ค่อยสั่นเท่าไหร่ ไม่เหมือนกับว่า ซีกริพเป้น มาขามันเย่าเหงื่อตก ฉี่จะราด เพราะมันไม่ได้แบกแต่ระเบิดหรือจรวดจิ๊บๆ แต่มาพร้อมกับอาวุธหนักและทันสมัยม้ากมากทั้งอากาศสู่พื้นและ อากาศสู่อากาศ

เรื่องเรือเป็น เป้านิ่ง นั้น...

ไม่ว่าจะ ปรับปรุง หรือ ไม่ปรับปรุง ก็เป็น เป้าเหมือนกันครับ...เพราะเป็นเรือลำเดียวกันครับ...

ถึงเป็นเรือ บรรทุก ฮ. ก็เป็น เป้า อยู่ดี เพราะไม่มีอากาศยานอะไร ป้องกันให้ และระบบป้องกันตนเองก็แค่ 5 ก.ม....แม้แต่เรือรบผิวน้ำปัจจุบัน ก็มีความสามารถป้องกันได้ไม่เกิน 15 ก.ม. และเป็นเรือชั้น สุโขทัย เท่านั้น.....และเมื่อเรือชั้น นเรศวร ติดตั้ง ESSM ก็สามารถป้องกันได้ประมาณ 40 ก.ม.

ผมเลยมองว่า ยังไง ๆ ก็ เป้านิ่ง อยู่ดีน่ะครับ และถ้ามี ฮ. รวม 12 ลำ อยู่บนเรือด้วย...

ถ้า เราคิดว่า มันเป็น เป้า น่ะครับ....

ผมคิดว่า ในภูมิภาค เอเชีย...เรือบรรทุกเครื่องบิน ยังไม่ใช้สิ่งที่ล้าสมัย...

ประเทศ จีน และ อินเดีย ก็เร่งการเข้าประจำการ...เพราะต้องการ ลดอิทธิพล ทางการทหารของฝ่ายตะวันตก อยู่ด้วย....

ซึ่ง การที่ ทร.ไทย....สมมติ มีเรือบรรทุกเครื่องบิน ประจำการ ก็น่าจะเป็นเพื่อภูมิภาค คงไม่ได้ เน้น เป้าหมาย มองประเทศเพื่อนบ้าน มาเลเซีย อินโดนีเซีย สิงคโปร์ เวียดนาม เป็นศัตรูหลัก...

เป้าหมายการเป็น ประชาคมอาเซียน น่าจะส่งเสริมความร่วมมือทางการทหาร มากขึ้น...

ASEAN จะเน้นหรือเป้าหมายหลัก คือ กลุ่มประเทศตะวันออกเฉียงใต้...

อาวุธเชิงรุก ที่จะมีการจัดหาในอนาคต ผมมองว่า กลุ่มประเทศ อาเซียน น่าจะมองในเรื่องของ อิทธิพลของประเทศขนาดใหญ่...ที่นอกกลุ่ม ASEAN

ตามที่กล่าวข้างต้น ครับ...วา..นอกจาก กลุ่มประเทศตะวันตกแล้ว...

ประเทศจีน และ อินเดีย...ที่มีการพัฒนาอาวุธ ทั้ง เรือบรรทุกเครื่องบิน เรือดำน้ำพลังนิวเคลียร์....ที่กำลังจะมีประจำการเพิ่มเติม...น่าจะมีส่วนผลักดันให้

อินโดนีเซีย  มาเลเซีย สิงคโปร์ และ ฟิลิปปินส์ ต้องปรับตัวในเรื่องอาวุธ เป็นการใหญ่...ตามที่เห็นกัน...ผมว่า เขาคงไม่ได้มองที่ประเทศไทย เป็นหลัก...

ประเทศไทย เลยต้อง ตกกระไดพลอยโจน ไปด้วย...เพื่อความสมดุลย์ ทางการทหาร ถ้ากลุ่มประเทศ ASEAN มีความขัดแบ้ง

กับ ประเทศขนาดใหญ่ เช่น จีน และ อินเดีย ในเรื่องการแย่งชิงแหล่งพลังงาน และเส้นทางเดินเรือ....

และ ไทย อาจจะต้องเลือกข้าง...

หรือ ไทย อาจจะเป็นฝ่ายกระทบกระทั่ง กับประเทศใหญ่ เสียเอง...จาก นโยบายการปกครอง...ที่ยังเป็นประเทศเดียวในภูมิภาค ASEAN ที่มีพลังทางการหทารชั้นนำ และมีความสุ่มเสี่ยง และอ่อนไหวที่สุด ที่จะเปลี่ยนแปลงอำนาจรัฐ จากการยึดอำนาจด้วยกองกำลังทหาร....ซึ่งผมว่า จุดด้อยนี้ จุดเดียวล่ะครับ...ที่ประเทศเพื่อนบ้าน ยังเว้นช่องว่างความร่วมมือทางการทหาร...

ถ้าทำการดัดแปลงปรับปรุงเรือ 911 สิ่งแรกที่ต้องคำนึงถึงคือความคุ้มค้าต่อมาคือผลทางด้านวิศวกรรมต่อตัวเรือ โครงสร้าง ขนาดและกำลังของเครื่องยนต์

แต่ถ้าเป็นแค่แนวความคิดหรือทฤษฏีก็สามารถสร้างแบบจำลองและทดลองได้เพื่อเป็นแนวทางสำหรับเรือลำใหม่(อิอิ ฝันไปถึงเรือลำใหม่เลยเรา)จริงถ้าตามนโยบายระหว่างประเทศของเราถ้าเราเอาเรือ911มาปรับปรุงแล้วบรรทุก ซีกริฟเพ่น ไปด้วยแถบบนี้คงจะระแวงเรามากขึ้นแน่นอน ขนาดมีแค่911ยังระแวงเลย

แต่ถ้าเรายังมีความคิดแบบเดิมคือไม่รุกรานเอาแต่ป้องกันมันก็ต้องมีอะไรที่ทำให้ผู้ที่คิดจะรุกรานได้คิดหนักๆบ้างก็ดีครับ เช่น เรือดำน้ำชัก6ลำมือสองก็ยังดีหรืออย่างน้อย 4ลำมือ1ของรัสเซียก็ได้ เรือป้องกันภัยทางอากาศสัก 2 ลำแบบจัดเต็มก็น่าจะพอแล้วครับ

ส่วนเรื่องเรือ LHD หรือ CVH หรือ MINI CVN ขอฝันสักหน่อยครับ คือในแนวคิดของผมนะครับถ้าเรามีเงิน(ประมาณว่าเราเจอบ่อน้ำมันและสายแร่ทองคำที่ภาคอิสาน)

อิอิ เราควรจัดหาหรือต่อเรือ  ขนาด 20000-22000 ตัน 2 ลำ ประจำการฝั่งละ1ลำ ดดยแต่ละลำประจำการด้วยเครื่อง ซีกริฟเพ่น 8-12 ลำ ฮ.6ลำ มีอู่แห้งในตัวเรือ อาจจะดูผิดประเภทไปหน่อยก็ตาม ประมาณว่ารวมคุณลักษณะของเรือทั้ง 3 แบบเข้าด้วยกัน ให้เป็น มัลติโรลเนวี่ชิฟ ดดยกำหนดเป็นเรือแบบใหม่คือ LCVH

และต่อเรือป้องกันภัยทางอากศ 4 ลำ เรือส่งกำลังบำรุง 2 ลำ เรือดำน้ำ 4 ลำ เรือฟรีเกตเพิ่มอีก 4 ลำ แค่นี้ก็หนาวแล้ว

ต่อครับ UAV ขนาดกลาง 3 ลำ ฮ.โจมตี 4 ลำ แค่นี้ก็น้องๆเรือบรรทุกเครื่องบินลำใหม่ของอังกฤษแล้ว.........ตื่นสายแล้วเรา เฮ้อ!

เรื่องการรวมตัวของอาเซียนเพื่อปกป้องผลประโยชน์ร่วมกันลดการหวาดระแวงซึ่งกันและกันก็ดีครับ

ทำไม เพิ่งเห็นความเห็นท่าน nok...

สำหรับ จำนวน 6 ลำ เป็น จำนวน สมมติ ถ้าซื้อมา 6 ลำ เป็นอัตราขั้นต่ำน่ะครับ...

สำหรับที่ประจำอยู่บนเรือ 4 ลำ ก็มาจากสาเหตุ ดังนี้ ตามภาพครับ 5 5 5 5

โลกที่เจริญขึ้นมาได้ทุกวันนี้  เพราะมีคนนิดนอกกรอป แบบ ท่าน จูดาส  นี่แหละ...ครับ

คิดไปเถอะ ครับ  ใครจะว่าไงช่าง   เรามีสิทธิคิดครับ

คือผมมองในแง่ของคุณลักษณะเดิมในการหอบหิวน้องๆเครื่องบินของ เจ๊ 911 ว่าเดิมมันถูกออกแบบให้สามารถอุ้มน้อง แฮริเออร์ ไปได้ถึง 10 ลำ และน้อง ซีฮอว์ค ได้ 6 ลำ แต่ที่บังเอิญ น้อง แฮริเออร์ มีแค่ 9 ลำเพราะน้อง แฮริเออร์ นางหนึ่งเบื่อโลกเลยเอาหัวโหม่งพสุธาเจ๊งไป แล้วทีนี้น้อง ซีกริพเป้น เธอช่างมีรูปร่างพอประมาณ กับ น้องแฮริเออร์ คนเก่า แสดงว่าน่าจะสามารถ ถ้า เจ๊ 911 จะเอาไปได้ถึง 8 ลำ พ่วงน้อง ซ๊ฮอว์ค ชุดเก่าเข้าไปแล้ว ตัดน้องหนูแซมบ้าซุปเปอร์ทูคาโน่ออกไปให้น้องไปเต้นแซมบ้ายั่วยวนนาวิกบนบกจะดีกว่าครับ ทีนี้อัตราความพร้อมที่จะคั่วหนุ่มๆแปลกหน้าก็จะเด็ดสะระตีกว่าครับ ผมว่านะ

ปล.จำนวนการหอบหิว แฮริเออร์ ของเรือ 911 ถ้าผิดพลาดขออภัย ณ ที่นี้ครับ ป๋าจูรับผิดแต่เพียงผู้เดียว

อ้าว...ต๊ายยยยยยยย...เป็นความเห็นท่านเด็กทะเล เน๊าะ...ดันเห็นรูปตัวนก นึกว่า ท่าน nok..5 5 5 5 5

ผมว่า เปลี่ยนรูป เป็น น๊องแป้ง ดีกว่าป่าววววว...5 5 5 5 5

ด้วยความจุ ผมว่า น่าจะขน Sea Gripen ไปได้ใกล้เคียงกับการขอ Harrier ตามที่ ท่านเด็กทะเล ว่าไว้ครับ...

แต่ อย่างว่าแหล่ะครับ...ขนาด ทอ. กว่าจะจัดหามาได้ ต้องทะยอยหาเป็น เฟส 1 กับ เฟส 2....

ผมเลยตั้ง สมมติฐาน ขั้นต่ำ สัก 1 เฟส คือ 6 ลำ...แต่ถ้าได้มากกว่านั้น ก็ดีใหญ่ ครับ...

และผมคิดว่า ถ้า ทร. มีแผนจัดหา บ.ขับไล่ไอพ่นทางทะเล...คงไม่ แคล้ว ต้องโดนโจมตีเรื่อง ความรับผิดชอบทางอากาศ ควรจะให้ ทอ. รับผิดชอบ เป็นแน่แท้....

การมี เรือบรรทุกเครื่องบิน แต่ ไม่มีเครื่องบิน....จึงเป็น เอกลักษณ์ ของ กองทัพเรือไทย...

ขนาด มี กองเรือดำน้ำ แต่ ไม่มี เรือดำน้ำ ยังเป็น เอกลักษณ์ ของ กองทัพเรือ แห่ง ประเทศไทย เลยอ่ะท่าน...5 5 5 5 (ขำ ๆ)

ขอบคุณครับ ท่าน Capt.Tom...ผมว่า สมาชิก ก็จะมีจินตนาการกัน จึงมีแนวคิดหลากหลาย ทั้งแบบพื้นฐาน ทั้งสุดโต่ง และ แหวกแนว...ก็ล้วนเกิดจากจินตนาการ ที่คาดว่า และคาดคิดไว้ว่า กองทัพควรจะเป็นอย่างนี้ ควรจะใช้ระบบนี้ ควรน่าจะมีอันนี้ ตามความคิดของแต่ละท่าน....

ก็หวังว่า เราจะได้คุยกันสนุก สนาน มีปะทะกันบ้างประปราย เพื่อสร้างสีสรร และให้สถานที่แห่งนี้ เป็นงานอดิเรก ที่มีประโยชน์ต่อประเทศบ้าง แม้แต่เพียงเล็กน้อย ก็ถือว่า ดีแล้วครับ...

ว่าแต่ ท่าน Capt.Tom แล้ว ฮ. 8 ลำใหม่...มีอะไร ระแคะ ระคาย พอจะมาเว่อร์กันได้บ้างรึเปล่าครับ....5 5 5 5 5

ว่าแล้วก็อยากได้ SAC-220 อีกสักสิบปีข้างหน้าคงไม่สาย

เรืออาจจะราคาขึ้นเป็นซักพันล้านเหรียญ เฮลิคอปเตอร์ประจำเรือ + รถหุ้มเกราะ อีกซักห้าร้อยล้าน

ให้เป็นส่วนงบของ ทร.+ทบ.[นาวิก เอาหน่วยขึ้นตรงกับ ทัพภาค 3]จ่าย

ส่วนเครื่องบิน 1-2 ฝูง (16-24) ลำ ราคาก็คงซักประมาณ พันห้าร้อยล้านเหรียญให้ ทอ. จ่าย

แล้วก็ จัดตั้งเป็นกรม ผสมเฉพาะกิจพิเศษ ขีดความสามารถสูงหน่วยนึง

ขีดความสามารถ ครองอากาศ และ ยกพลขึ้นบกได้ 5555 ไม่ได้ฝันนะ

แต่เผื่อข้างหน้า เศรฐกิจไทยบูมแบบ สมัยพ่อใหญ่ แต่สามารถควบคุมระบบได้

ไทยจะมีเงินจำนวนมากอ่ะนะ

อ่่านของคุณ เด็กทะเล   แล้วฮาดี ผมว่านะ เปลี่ยนจาก เจ๊911 เป็น ป๋า 911 ดีกว่านะ อิอิ เพราะมี สาวๆ ตรึม เลยทั้ง น้อง ซีกริพเพน น้อง แฮริเออ

 ป๋า 911 กับน้องนาง คนสวย อิอิ

ทำไมต้อง ซีกริฟเพ่น อะครับเค้ายังสร้างกันไม่ได้เลยมะใช่เหรอครับ

เอ่อ แล้ว คิดจะซื้อ น้อง ยาส อย่างเดียวหรอครับไม่มีใครคิดจะ เอาพี่สาว (Saab 340 AEW) ของเธอติดมาด้วยหรือนี้กะไร

พี่สาวเธอ อี รี่อาย อาศัยของ ทอ. เชื่อมกัน ยกหูคุยกันครับ...5 5 5 5

แปลน 911 ถ้าบรรทุก แฮรริเออร์ อย่างเดียว เต็มที่ ที่ 11 ลำ ถ้า ฮ.อย่างเดียว 10 ลำ ถ้าแบบผสมกัน

น่าจะเป็น ฮ. 6 ลำ (ส่วนตอนบน) กับ แฮรริเออร์ 5 ลำ (ส่วนตอนล่างติดลิฟท์)

ตาม ข้อสมมติฐาน ของผม คือ น้อง ซี กรีพ สัก 4 (ไม่แน่นไป) กับ น้อง ซี ฮอค สัก 6 ก็ดูน่าจะพอเข้าเค้า....

อุ๊ย เขินจัง นับเลขผิด ถ้า บรรทุก แฮรริเออร์ ล้วน ๆ ได้ 10 ลำ ครับ...

อีรี่อาย คุยกับเครื่องบินลำอื่นที่ไม่ใช่ญาติ ไม่ได้หรือครับ ไหนว่าเราได้รับการถ่ายทอดเทคโนโลยีไงอะ

ตามภาพ ระยะ Short Take Off จะประมาณ 105 เมตร...

สำหรับ จักรีนฤเบศร ความยาวเรือประมาร 170 กว่าเมตร...จึงไม่น่าจะมีปัญหาสำหรับ อากาศยาน ที่ Short Take Off ได้...

ประเด็นหลัก คงอยู่ที่ การลง...ที่ต้องหา ทางลง ให้กับ อากาศยาน...ถ้าหา ทางลง ให้กับ อากาศยาน ได้...

911 ก็น่าจะรับ อากาศยานนาวี ที่มีคุณสมบัติ Short Take Off & Short Landing ได้...

เครื่องบิน คุยกับคนไม่ใช่ญาติ ได้กันหมดน่ะครับ...

แต่ ข้อมูลลับทางยุทธวิธีที่จะส่งผ่านให้คนกันเองอ่านได้ ก็ต้องใช้สัญญาณที่อ่านกันเอง...จะมีคนอื่นอ่านด้วยไม่ได้...เว้นแต่...

เป็นพันธมิตรกันจริง ๆ ถึงจะให้อ่าน หรือ คุยกันทางหน้าจอระหว่างกันได้ ครับ...

ซึ่งมันจะต้อง เฉพาะเจาะจง...ไม่สามารถจะหาซื้อจากที่ไหนก็ได้ครับ...

ไม่งั้น โดนดักจับข้อมูล มันก็จะไม่มีประโยชน์....

ดังนั้น มันจึงไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่ใครมีอะไร แล้วจะติด เจ้าตัวนี้ เข้าไป แล้วคุยกันได้เลย...แต่ละกองทัพ ทั้ง 3 กองทัพ ก็ต้องมีจุดลับเฉพาะของตน...

เพราะถ้าทั้ง 3 เหล่าทัพ มีจุดลับเฉพาะเหมือนกันหมด...ทัพใด ทัพหนึ่ง โดนเจาะ หรือ โดนล้วงความลับไปได้...ก็เสียหายกันทั้ง กองทัพไทย ล่ะครับ...

ลืมดูไปว่า ตามภาพ ระะยะ Landing Run หลังจาก ฮุค เกี่ยวสลิงแล้ว จะมีระยะประมาณ 90 ม.

คุณ  juldas  ครับนอกเรื่องมานานเมือไหร่ 911 จะไปถึง หมูเกาะสแปชรี่ย์ สักที อิอิ

ซึ่งถ้าดูโรงเก็บแล้ว ถ้าจะเอา F-35B และ เอา ฮ.ซีฮอร์ค ไปด้วย...

จำนวน F-35B คงจะไม่มากกว่ากัน น่าจะอยู่ประมาณ 3-4 ลำ

ตามข่้อมูล ความยาวของ F-35B ประมาณ  15.6 เมตร ความกว้าง ประมาณ 10.7 เมตร กว้างกว่า แฮรริเออร์ ซึ่งกว้างประมาณ 7.7 เมตร ยาวประมาณ 14.4 เมตร

สำหรับผม ผมว่าระยะเวลาอันใกล้ ขอ MH-60s สัก 4 ลำ + OH-58D อีก 4 ลำ มี UAV อีก 2-3 ลำ

ส่วนอนาคตถ้า ทร.ถูกหวยก็เอา F-35 B สัก 4 ลำมาแทน  ได้ตามนี้ก็ดีใจที่สุดแล้วครับ

"ก็ต้องใช้สัญญาณที่อ่านกันเอง...จะมีคนอื่นอ่านด้วยไม่ได้...เว้นแต่... เป็นพันธมิตรกันจริง ๆ" สมมุติ ทอ.ซื้อ Su-35 มา 6 ลำให้อยู่ชุดรบเดียวกับ jas-39 เราก็ไม่สามารถ ส่งพิกัดเป้าจากอีรี่อายให้ Su-35 ได้เหรอครับ แล้ว F-16 เราตั้งเยอะแยะ แบบนี้ อีรี่อาย ก็แทบไม่มีประโยชน์อะจิ แล้วจะรู้ source code ไปทำไมอะครับ

อ่อ...ตอนนี้ 911 จอดพัก อยู่ที่ ฟิลิปปินส์ ครับ...

ด้วยความสัมพันธ์ กันแน่นแฟ้น ในทางการทหาร....ที่ เรา ช่วยเหลือเขาอยู่ในลักษณะแบบ เพื่อน...

ทำให้ ฟิลิปปินส์ มักจะชวน 911 ไปฝึกร่วมอยู่ บ่อย ๆ ครับ...

เราก็เห็น Sea Gripen ของ ทร.ไทย...บิน ฉวัด เฉวียน กับ F-16 C/D ของ ทอ.ฟิลิปปินส์...อยู่บ่อย ๆ...เจาะ แจ๊ะ กันไปมา...

ในการฝึก PLATOO GLOD Exercies ครับ...5 5 5 5 5

กำลังทำอยู่ล่ะมั๊งครับ...อีรี่อาย กับ F-16 น่ะครับ...เพิ่งได้รับ เมื่อตะกี้...จะเอาใช้ได้เลยเหรอ...ตะเองงงง...

ส่วนตัวเรือก็ปรับปรุงระบบสื่อสารและตรวจการณ์ กับระบบต่อสู้อากาศยานให้มีประสิทธิภาพที่สูงขึ้นก็สุดๆแล้ว

แล้ว SU 35 มายังไงอ่ะครับ....

แหมมม...อยู่ดี ๆ Su 35 ก็โผล่ขึ้นมาซะอย่างงั้น...แล้ว โผ้มมมมมม..จะตอบยังไงอ่ะ.....คร๊าบบบบบบบ....

911 มีโครงการปรับปรุง เรดาร์ และ อุปกรณ์สื่อสาร และน่าจะหมายถึง การ Link กับ ทอ. ด้วยล่ะมั๊งครับ...ถ้าผมจำไม่ผิดนะ...เคยอ่านอยู่เนือง ๆ ครับ...

ในระยะอันใกล้ คงได้เห็นการปรับปรุงในช่วง ระยะ 15 ปี น่าจะเป็นการอัพเกรดระบบ ( ซึ่งผมคิดว่า คงยังไม่ใช่ การปรับปรุงใหญ่ในช่วง ครึ่ง อายุใช้งาน ตามมาตรฐานกองทัพโดยทั่วไป )

ผมว่าต่อเรือใหม่สำหรับเรือบรรทุกเครื่องบินจะสวยกว่า แล้วเครื่องบินบนเรือบรรทุกเครื่อง น่าจะเป็นตัวแรงๆ ใหญ่ๆ หน่อยจะได้ทนทานต่อสภาพอากาศด้วย

สำหรับ 911 หลังจากที่ออกจากอู่ต่อเรือมาแล้ว ก็มาด้วยสภาพที่ยังไม่เต็มร้อย จากที่คิดว่าจะติดนู้นติดนี้ - -" หายไปหมดเลย

คงไม่คิดอะไรมากล่ะครับ ส่วนตัวอยากได้ AH-1Z มาให้ ทร.ไว้บินเล่นกับ 911 ซัก 6-8 ลำ แค่นี้ก็เจ๋งแล้ว

PLATOO GOLD EXERCISE 

เฮ้ย...juldas มีเหตุผลอะไรที่มากกว่านี้ไม๊...ถึงจะทำ CVH เป็น CVL น่ะ ?

อืมมมมม....พอจะคุ้ย เหตุ ผล มาได้ประมาณนี้อ่ะ...

ภายในปี 2020 จะเห็นเรือบรรทุกอากาศยาน ในภูมิภาค เอเชีย

ประเทศ จีน

เรือบรรทุกเครื่องบิน Shi Lang จำนวน 1 ลำ บรรทุก Su-33

ประเทศ อินเดีย

เรือบรรทุกเครื่องบิน Vikramaditya จำนวน 1 ลำ บรรทุก Mig-29K

โครงการ เรือบรรทุกเครื่องบิน IAC II เริ่มการก่อสร้าง

ประเทศ ออสเตรเลีย

เรือบรรทุก เฮลิคอปเตอร์ Canberra จำนวน 2 ลำ ที่สามารถบรรทุก F-35B ได้

ภายใต้ โอกาส ที่จะเกิดวิกฤติการณ์ หรือ ความขัดแย้ง  ตามภาพ...

โอกาส ที่จะเกิดความขัดแย้งในเรื่องผลประโยชน์ ที่อาจจะเกิดขึ้น ตามแผ่นภาพข้างต้น...

ได้ตัดประเด็นความขัดแย้งในกลุ่มประเทศ ASEAN ออก จากความสำเร็จในเรื่อง ประชาคมอาเซียน...

เส้นทางผลประโยชน์ ทางพาณิชย์ จาก ทะเลอินเดีย สู่ ทะเลแปซิฟิก

เมื่อวานไม่ได้สานต่อ เดี๋ยวเคลียร์กับ ป๋าจู เรื่องจำนวนเครื่อง ซีกรพเป้น ก่อนว่า ที่ป๋ากลัวว่างบจะไม่มีซื้อหรือกลัวจะซื้อแล้วมีคนออกมากล่าวว่าควรให้เป็นหน้าที่กองทัพอากาศ อันนี้ไม่ใช่ประเด็นครับ ป๋าจู เพราะมีเงินรีแพร์ เจ็ใหญ่ 911 ก็ต้องมีเงินทำคลอดลูกๆ ซีกริพเป้น สิครับ ส่วนเรื่องที่จะมีคนกล่าวว่าควรเป็นหน้าที่ของกองทัพอากาศนั้นยิ่งไม่ใช่ประเด็น หากว่า กองทัพเรือจำเป็นต้องไปถึงทะเลจีนใต้โน่น กองทัพอากาศคงไม่ตามไปนอกเสียจากไปวางกำลังในฐานเพื่อนบ้านระแวกนั้น เพราะเครื่องบินกองทัพอากาศจะไม่ออกนอกน่านฟ้าตัวเองนี่ครับ และถ้าจะวางกำลังนอกประเทศแล้วก็ต้องแบ่งกำลังบางส่วนที่เคยไว้ดูแลบ้านทำให้ความพร้อมในการป้องกันบ้านตัวเองลดลง จริงมั้ยครับป๋า

ทีนี้ตอบคุณkapooknet200 บ้างครับ ที่ผมให้ เรือ 911 เป็น เจ๊ แทนที่จะให้เป็น ป๋า เพราะว่า เรือและเครื่องบินนั้นเขาถือว่าเป้น เพศหญิง น่ะครับ ฝรั่งบางทีใช้สรรพนามแทนเรือว่า She แทนคำว่า It ด้วยครับ อีกอย่างถ้าเรียก ป๋า เดี๋ยว ป๋าจู จะคิดว่ามีคู่แข่ง เรียก เจ๊ เผื่อป๋าจะหูผึ่ง ฮ่าๆ ส่วนดาต้าลิงค์นั้นเดี๋ยวไปลิงค์กับเรือ ฟริเกต และ เจ็ 911 เอาก็ได้

ส่วนเรื่องด้าต้าลิงค์นั้นคิดว่ากองทัพอากาศคงวางแผนที่จะมีการส่งผ่านข้อมูลกับเครื่องบินแบบอื่นๆนอกจาก น้องกริพเป้น แน่นอนครับ เพราะนี้คือเป้าหมายมีไว้พุ่งชน เอ้ย ไม่ใช่ เป้าหมายที่กองทัพอากาศนำเสนอนักหนาก่อนจัดหา อิรี่อาย กับ กริพเป้น อนาคตผมเชื่อว่ามีแหงๆ ถ้าไม่ได้ละก็ผมเดินผ่าน อิรี่อาย ผมจะแอบถ่ายแท่งตะเกียบจริงๆด้วย น่าฐานกรุณานะ

ที่ท่านเด็กทะเล...อธิบาย...มันก็ใช่...

แต่ผมก็กลัวว่า...ท่านท้าวทองไหล แห่ง ทอ....จะล๊อบบี้ ซื้่อ KC-135 มา...แล้วบอกว่า ต่อระยะ ทั้ง F-16 และ Gripen ไป ทะเลจีนใต้ แบบ ชิว ชิว...

แถม ท่าน Capt.Tom จาก ทบ. ก็สนับสนุนอนุมัติให้อีก...

กลัว จะไม่มีงบเพียงพอให้ ซี กริพเพน เต็มฝูง...

แม้ ซี กริพเพน ของ ทร. กับ กรีพเพน ของ ทอ. จะใช้ อาวุธร่วมกันได้ ทั้ง Iris-T และ เมเทอเออร์ และ RBS-15F...สามารถจะประหยัดงบ ตุน อาวุธ ไปได้บ้าง

แต่ KC-135 ในตอนนั้น ก็ราคาไม่ใช่เล่นเหมือนกัน...

มันก็ต้อง หวาดระแวงกันสักเล็กน้อย... 5 5 5 5 5

ถ้าจะ ขน Sea Gripen ไปซัก 6 ลำ อาจจะต้อง จอดบนลานบินไว้ จำนวน 2 ลำ...

ก็จะเป็น Sea Gripen = 6 ลำ

S-70B = 4 ลำ

MH-60S = 2 ลำ

      ความฝันของป๋าจูลก็ไม่ใช่ว่าเป็นจริงไม่ได้นะครับ  ลองมาฟังดู

 เพื่อนสมาชิกหลายคน  โดยเฉพาะมือใหม่อาจจะยังไม่ทราบว่าเครื่อง  Gripen เป็นเครื่องบินขับไล่ที่ถูกออกแบบให้เกือบจะเป็นเครื่อง  STOL    ซึ่งเรือบรรทุกบ.เบาทุกชนิดบนโลกใบนี้เหมาะสมกับเครื่องบินที่ถูกออกแบบเป็น  STOL

   ประวัติความต้องการในอดีตของ JAS-39  นั้น   ทางสวีเดนวางตัวเป็นกลางไม่เข้าข้างทั้งอเมริการัสเซียในสงครามเย็น    แต่เจ้ากรรมที่ประเทศสวีเดนดันไปตั้งอยู่ตรงกลางระหว่างคู่กัดยักษ์ใหญ่   และท่าทีของทางรัสเซียแข็งกร้าวมากๆ    ดังนั้นทางสวีเดนจึงต้องพัฒนาเครื่องบินขับไล่เบาขึ้นเป็นของตนเองโดยมีข้อกำหนดสำคัญบางข้อที่เด่นๆ คือ

      -ต้องเป็นเครื่องที่ใช้ทางวิ่งขึ้นลงสั้น  สามารถบินขึ้นลงจากสนามบินที่ไม่ได้เตรียมพร้อมอะไร  เช่น  ถนนทางหลวง  สนามบินหญ้า  สนามบินที่ปูด้วยแผ่นเหล็ก   เพราะมีความเป็นไปได้สูงสุดที่ถ้าสวีเดนถูกรุกราน  ในชั่วโมงแรกๆของการรบสนามบินอาจจะถูกทำลายทั้งหมด

    - ต้องเป็นเครื่องที่ใช้ระบบโมดูล  คือ เมื่อเครื่องลงมาจากการรบแล้ว   พอจอดปั๊บ  ช่างสนับสนุนจะสามารถถอดโมดูลที่เสียหายออกแล้วทำการเสียบโมดูลอันใหม่เข้าไปทดแทนได้ทันที   เพื่อให้เครื่องเสียเวลาบนสนามบินในการซ่อมบำรุงน้อยที่สุด   เพื่อจะได้ขึ้นประจำสถานีรบในอากาศได้มากที่สุด   เพราะต้องรับมือกับเครื่องบินรบของทางรัสเซียจำนวนมหาศาล  โดยเฉพาะ SU-27

   ดังนั้นจากข้อกำหนดในการสร้าง  Gripen จากความต้องการของสวีเดน   จึงทำให้ Jas-39 ใช้ระยะทางวิ่งสั้นมากสักครึ้งเดียวของเครื่องบินขับไล่อย่าง  F-16 ครับ   และต้องเป็นเครื่องบินเบาด้วย    ดังนั้น  Jas-39  จึงแทบจะกลายเป็นเครื่อง STOL ไปเลย

ประหยัดงบประมาณไปได้เหมือนกันนะป๋า  จากแผนงาน ต้องมีทั้ง แฮริเออร์และ F-18 ทีนี้เหลือแต่ sea gripen อย่างเดียว ทั้งประจำบนบกและบนเรือ อิอิ

    แต่ทางสวีเดนไม่ได้มีเรือลรรทุกบ.ครับ    เลยลืมนึกถึงการพัฒนาตอบสนองตลาดในเรื่องเครื่องบินขับไล่แบบ  STOL  ที่จะขึ้นลงบนเรือบรรทุกบ.เบา   และเพราะตอนนั้นเครื่อง Harrier และ Yak กำลังโด่งดัง   เรือบรรทุกบ.เบาทั้งหลายจึงออกแนวสกีจัมพ์กันหมด  

   แต่มาวันนี้   ปรากฎว่า  เมื่อ Harrier หมดอายุลง   และเครื่อง F-35 ที่มาทดแทนนั้น   ออกแบบให้ตรงกับความต้องการของชาติมหาอำนาจอย่างอเมริกามากกว่า   ทั้งหนัก  ทั้งใหญ่  ทั้งแพง   บรรทุกอาวุธได้น้อย   แต่สเตลธ์   ซึ่งไม่ใช่ความต้องการของชาติขนาดกลางเล็ก   จึงเกิดช่องว่างของความต้องการนี้ขึ้นครับ   เพราะไม่มีเครื่องแบบไหนสามารถตอบสนองความต้องการของชาติที่มีเรือบรรทุกบ.เบาได้ถ้าไม่เลือก  F-35  (ผูกขาดเลย)

    เนื่องจาก  Jas-39 เกือบจะเป็น  STOL ตั้งแต่แรก   ดังนั้น Jas-39 จึงมีความเป็นไปได้สูงมากที่จะพัฒนาให้เป็น STOL ที่สามารถขึ้นลงบนเรือบรรทุกบ.เบาแบบ Light STOBAR ได้     ระยะทางขึ้นลงปรกติที่สั้นกว่า F-16 เกือบครึ่ง   น้ำหนักที่น้อย    ดังนั้นที่สวีเดนบอกว่าสามารถพัฒนาให้ลงบนเรือที่ระวางต่ำกว่า  25000 ตัน นั้นมีความเป็นไปได้สูงมากครับ    แต่ก้เจอตอชิ้นใหญ่จนได้สิน่า.......แหมเป็นพระเอกทั้งทีก็ต้องมีมารผจญนิทานจึงสนุกครับ....ว่าเข้านั่น

    ต่อๆๆๆ  กำลังมันกับฝันของป๋า  

เรือ  HMS.Venerable   ในท้ายสุดก็เปลี่ยนมาเป็น DE Mayo ที่อา่ร์เจนติน่าเอาไปใช้เกือบจะจมเรือบรรทุกบ. อินวินซิเบิลได้   จรวดดันไปโดนแอตแลนติคอนเวย์เยอร์ที่อยู่ข้างๆแทน   หวิดแพ้

      เรือชั้นนี้  ยาว 192 เมตร  กว้าง  แนวน้ำ 24.4 เมตร   ขณะที่จีกกรีของเรา   ยาว 182 เมตร  กว้างแนวน้ำ 23-25 เมตร  ก็ถือว่าใกล้กันมาก   แต่ระวาง  19000 กับ 11500   ที่ต่างกันน่ามาจากเทคโนโลยีการต่อสมัยสงครามโลกกับยุตอวกาศ   และนอกจากนี้เรืออังกฤษมักจะเกราะหนา  ก็เลยหนักกว่า     เอาเป็นว่าไม่มีปัญหา

     ในยุคนั้นนอกจาก Harrier โด่งดังแล้ว   ทางซีกโลกตะวันตกก็มีเครื่องปีกตรึงที่เป็น STOL เกือบแท้ๆอยู่อีกรุ่นหนึ่งที่ใช้งานบนเรือบรรทุกบ.ที่ไม่มีสกีจัมพ์   นั่นคือ   A-4  Skyhawk

   ไอ้เจ้า  A-4 นี่ออกแบบให้มีน้ำหนักแค่ 4 ตันกว่าๆเท่านั้น   แต่มันสามารถเป็นเครื่อง  LIFT  CAS    Light fighter    Bomber&striker  ที่ดีในทุกหน้าที่เลย   โอ้พระเจ้าจอร์จ   ใครออกแบบฟร๊ะเก่งจริงๆ    A-4 นี่เป็นเครื่องในฝันของชาติขนาดกลางเล็กเลยครับ   เพราะทำหน้าที่ได้ทุกอย่างและดีด้วยในเครื่องแบบเดียว   เรือบรรทุกบ.เบาขนาดประมารจกกรีและใหญ่กว่าเล็กน้อยใช้มันหมด 

       ทั้ง Carbot  เมลเบอร์น  เดอเมโย  ไมนาสเกรเรซ  ส่วน Vikrant ไม่แน่ใจครับ   ใช้ A-4 เป็นเครื่องขับไล่ประจำเรือหมด       ใช้ระยะทางในการลงจอดโดยลวดหน่วงความเร็วน้อยกว่า 100 เมตร   สามารถขึ้นจากรัยเวย์โดยใช้แคตตาพัลส์ได้    จริงๆถ้าไม่เติมอาวุธและเชื้อเพลิงเต็มที่ก็มีลุ้นว่าสามารถขึ้นได้จากเรือที่มีสกีจัมพ์   แต่ไม่มีใครเคยลอง

   มายุคนี้  ทั้ง A-4 และ harrier ก็หมดอายุไขกันแทบหมดแล้ว   มีทางบลาซิลที่ยังใช้มันอยู่แต่กำลังมองหาเครื่องมาทดแทนครับ

   เอามาดูนางตัวอิจฉาที่เป็นมารผจญนางเอกเรา    เพราะเครื่องบินและเรือ ฝรั่งเขาจะให้เป็นเพศหญิง 

นางมารผจญที่ว่านั่นคือ Rafale ครับ   

    Rafale  เกิดขึ้นมาจากการที่ยุโรปต้องการพัฒนาเครื่องบินขับไล่ขนาดกลางเพื่อทดแทนทั้ง F-4  F-104  ที่เป็นกระดูสันหลังหลักของยุโรป   ในตอนแรกฝรั่งเศก็เข้าร่วมในการพัฒนาด้วย   ชื่อโครงการคือ  EURO fighter 2000  เออพอบอกชื่อนี้คุ้นๆหูกันบ้างแล้ว    

   แต่ทางฝรั่งเศสเกิดเฮี๊ยนอีกแล้ว  พี่แกเฮี๊ยนบ่อยเพราะไม่อยากเป็นลูกไล่ใคร  ไม่อยากพึ่งพาใคร   ถือดีกว่าเคยเป็นมหาอำนาจอันดับสองของโลก  มีอาณานิคมเป็นรองอังกฤษไม่มากนัก   ก็แทบจะไม่มีพระอาทิตย์ตกดินเหมือนอังกฤษ   

   พี่แกเลยขอแยกตัว   ด้วยเหตุผลที่ว่า   เครื่องที่แกต้องการนั้นต้องสามารถลงบนเรือบรรทุกบ.ได้   เพราะฉันใช้อยู่และกำลังจะต่อเรือบรรทุกบ.พลังงานนิวเคลียร์ลำใหม่ลงน้ำ(ชาร์ลเดอโกล)   แต่ทางสมาชิกยุโรปกับกำหนดในแบบที่ใช้งานบนสนามบินธรรมดาเท่านั้น    พี่แกเลยแยกตัวออกมาพัฒนาเองและเกิดเป็น Rafale ขึ้นมา

    ขนาด  มิติ ความสามารถใกล้เคียง Typoon มาก   แต่มีขีดความสามารถในการใช้ระยะทางวิ่งที่สั้น  แต่ไม่ถึงขนาด Jas-39  ขึ้นโดย แคตตาพัลส์ ลงโดยใช้ลวดหน่วงความเร็ว   ในการทดลองในการใช้งานทางทะเล   พี่แกก็สามารถนำเครื่องขึ้นลงบนเรือบรรทุกบ. แบบฟ๊อกซ์ได้   ซึ่งฟ๊อกซ์นั้นเล็กกว่า ชาร์ลเดอโกล     พอเรือใหม่เสร็จพี่ Frog(คำล้อเลียนพวกฝรั่งเศศ)  เขาก็ขายให้บาลซิลไป   เปลี่ยนชื่อเป็น  เซาร์เปาโล  ในปัจจุบัน   

ขอขัดจังหวะแปปนึง

ได้ยินว่าทาง ล๊อกฮีทมาร์ติน ไม่ไห้เรา ทำดาต้าลิ้งกับ F-16 นะ

สรุปคือ บ.รบ ที่ไช้เครือข่ายเรด้าได้ มีแค่น้องหยาด

ผมเลยมองไปเพื่อนบ้านฝั่งตะวันตกของเรา

ที่ทั้งเอา SU-30 แล้วก็ ราฟาลมาผลิตเองในประเทศได้

ผมว่าไม่นาน คงจะมีลูกผสมระหว่างสองตัวนี้แหละ

แล้วเขาก็มีเรือ บรรทุกเครื่องบินด้วย ผมว่าเขาน่าจะทำ

เครื่องบินขับไล่ปีกสามเหลี่ยมขนาดเล็ก ด้วยอ่ะนะ 555 คิดไปเองทั้งนั้น

แต่ถ้าได้ก็ดี ทีแรกอยากได้ ราฟาล ได้ยินว่าไช้รันเวแค่ 400 เมตรกับเครื่องปกติ

ระยะแลนดิ้ง + สลิงเกี่ยว ทำให้อยู่ใน ระยะ ไม่เกิน สองร้อยเมตรคงได้

จากเดิม รันเวย์บนเรือจักกรี ยาว 175 ม. แต่ถ้าเราเอาสลิงมาติด แล้วก็ดัดแปลงตรงท้ายๆมัน

ต่อด้านหลังให้เจ๊นิดๆหน่อยๆ [ไมรู้ว่าจักกรี เรา ต่อเป็นบล็อกหรือเปล่า]

แต่ถ้าไม่ไช่ ก็รื้อด้านหลังออก นิดๆหน่อยๆ ไส่ระวางขับน้ำ + ตัวเกี่ยวเพิ่ม

น่าจะเพิ่มความยาวรันเวย์ได้นิดนึง ซึ่งผมว่าเพียงพอ ไม่ต้องทำดาดฟ้าเพิ่ม

แต่ก็นะ จุดจริงๆอยู่ที่ อยากใด้ เครื่องบิน ตัวเล็กๆที่มีปีกสามเหลี่ยมกว้างๆ เพื่อช่วยบินขึ้น แบบไม่ต้องไช้ตัวดีด

ผมว่า เราควรกระโดดเข้าไปขอศึกษา กับอินเดีย ไม่ก็ สวีเดนดีกว่า เพราะนึกถึงA-4 ได้ ล่ะอยากไห้กลับมาใหม่

      SAAB เห็นช่องว่างทางการตลาด   จึงเข็น sea Gripen ออกมาสำหรับตลาดโลก   เพราะยังมีเรือบรรทุกบ.เบาอีกหลายลำ  และพวกนั้นก็มีปัญหากับ F-35 ซึ่งออกแบบไม่ตรงกับความต้องการของชาติขนาดเล็กกลาง   เพราะประเทศที่ว่าเหล่านั้นต้องการเครื่องบินขับไล่เบาแบบ  A-4 ในอดีต   A-4 นี่เครืื่องบินในใจตลอดกาลของผม   มันสุดยอดมาก   ในการซ้อมรบกับนิวซีแลนด์   มันเคยยิง F-16 ของเราในการฝึกด๊อกไฟท์ได้   เจ๋งป่ะ

      SAAB  เข้าเสนอแข่งในโครงการ MMRCA ของอินเดีย   โครงการเครื่องบินขับไล่ใหม่ของทร.บลาซิล      แต่นางมารผจญก็ตามมาในทุกโครงการครับ    และนางมารก็ชนะในครั้งแรกด้วย   อินเดียตัดสินเลือก Rafale ในโครงการนี้   เท่ากับว่าทร.อินเดียเองซึ่งกำลังต่อเรือบรรทุกบ. โครงการ Project 71 จำนวนสองลำ  เพื่อทดแทน Vikrant และ Viraat  ซึ่งมีขนาด 40000 ตัน   ใกล้เคียงกับ  ชาร์ลเดอดกล   น้อง Jas-39 โดนนางมารร้ายชกขวาตรงลงไปนับแปด....อุ๊กกกก

   คราวนี้เหลือโครงการที่ลุ้นได้อีกแค่โครงการเดียว   นั่นคือ  โครงการจัดหาเครื่องบินขับไล่เพื่อทดแทน A-4 ประจำเซาท์เปาโล   และต้องใช้งานไปต่อบนเรือบรรทุกบ.ลำใหม่ที่กำลังออกแบบ   ได้ยินว่าใช้แบบ  SAC-220 เป็นแบบพื้นฐานและขยายแบบให้ใหญ่ขึ้นเป็น 40000 ตัน   พูดถึง SAC-220 ทีไรช้ำ.....ทร.เกือบมีใช้แล้ว   ท่านชวลิตไม่น่าพลาดเล้ยยยย

      แต่ก็อีกแล้ว   นางมารมาตามผจญ    และเครื่อง  Rafale นั้นเคยขึ้นๆลงๆบนเรือเซาท์เปาโลมาก่อน  (ชื่อเดิม ฟ๊อกซ์ ไง)   และเป็นเครื่องขนาดกลางที่น้ำหนักบรรทุก  ระยะปฎิบัติการไกล   และทร.บลาซิลเองก็มีสัมพันธ์ใกล้ชิดมากๆกับฝรั่งเศสด้วย    นางมารร้ายเตรียมเตะก้านคอน้อง Jas-39 เราแล้วครับ  

   Jas-39 รุ่น sea gripen นั้นมีความเป็นไปได้มากเหมือนกันครับที่จะสามารถลงบนจักกรีที่ทำการปรับปรุงเป็น  Light STOBAR  แต่ต้องมีคนร่วมพัฒนาและจัดหา   เพราะการเงินของ  SAAB ก็ใช่ว่าจะดีนัก   ถ้าไม่ได้ยอดขายจากเราป่านนี้อาจจะล้มละลายไปแล้ว   ถ้าต้องแพ้ให้ Rafale อีก   รุ่น sea Gripen คงไม่ได้เกิด    ยกเว้นทางเราตัดสินใจร่วมทุนในการพัฒนากับทางสวีเดน  จริงๆอีกแนวคิดหนึ่งที่เพื่อนใน TFC เสนอว่าให้เราร่วมทุนกับทางสวีเดนในการผลิตเครื่อง Jas-39 แล้วแตกรุ่นไปใช้ในรุ่นต่างๆนี่ก็ไม่เลวนะครับ    เพราะสามารถกำหนดความต้องการตามใจเราได้   เช่น   ถ้าจะใช้ในการฝึกและ CAS  ก็อาจจะต้องเปลี่ยน airfoil เป็นแบบใช้งานช่วง ทรานโซนิค หรือ ซับโซนิค   ลดกำลังเครื่องยนต์ลงเพื่อความประหยัด   บินด้วยความเร็วราวๆ 0.8-1 มัค  เหมือนเครื่อง  A-4   ตัดเรด้าร์ออกไปใส่ FLIR เข้าไปที่จมูกแทน   แตกเป็นรุ่นที่ใช้งานบนเรือบรรทุกบ. ได้   และใช้เป็นเครื่อง  อินเตอร์เซปเตอร์  

    ต้องบอกว่า Gripen  เป็นเครื่องที่ดูจะตรงตามความต้องการของเรามากที่สุด  

อินเดียเองนั้นก็มีโครงการเครื่องบินขับไล่เบาปีกสามเหลี่ยมอย่างโครงการ LCA TEJAS อยู่ครับ ซึ่งคงใช้อุปกรณ์เทคโนโลยีและเครื่องยนต์จากฝรั่งเศษ ซึ่งเป็นโครงการที่ยืดเยื้อมานานมากเพิ่งจะขึ้นบินเปิดตัวได้เมื่อเดือนมกราคาปีที่ผ่านมา ทั้งๆที่อินเดียนั้นก้าวหน้ากว่าเราในเรื่องอุตสาหกรรมอากาศยาน ทีนี้เราคงต้องมองอินเดียเป้นตัวอย่างของปัญหาในการพัฒนาหากต้องการพัฒนาผลิตเครื่องบินขับไล่เอง ทั้งนี้รวมทั้งการตลาดที่จะต้องคงสายการผลิตเครื่องบินนั้นต่อไปให้ได้จำนวนมาก ไม่เช่นนั้นราคาเฉลี่ยต่อเครื่องแพงระยับแน่นอน นอกเสียจากที่เพื่อนสมาชิกกล่าวมาว่า เน้นไปที่ร่วมมือกับบริษัทSAAB และกอทัพอากาศสวีเดน ดึงงานบางส่วนของของสายการผลิต JAS-39 มาทำชิ้นส่วนหรือประกอบในประเทศไทยมากกว่าการที่จะพัฒนาขึ้นเองใหม่

โปรเจ็คป๋าจูเริ่มยาวแล้ว....

อ๊ากกกกซ์ๆๆๆ ....พิมพ์ไปตั้งเยอะหายหมดเวลาส่ง

    ท่าน fulcrum37 ครับ   อินเดียพัฒนาเครื่องแบบที่ท่านว่าใช้งานอยู่แล้วครับ  เตจ๊าซ  ไงล่ะครับ ใช้ mirage2000 เป็นพื้นฐาน    เท่านี่ทร.อินเดียก็มีเครื่องขนาดกลางและเบาใช้งานบนเรือบรรทุกบ. ครบครับ

   ปล. สำหรับเพื่อนสมาชิกที่เสนอแนวคิดให้เราร่วมทุนกับ SAAB ในการพัศนา jas-39 เป็นรุ่นต่างๆนั้นเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมมากครับ   แต่ขอโทษจริงๆที่จำชื่อท่านไม่ได้  

  ทาง SAAB เปิดโอกาศให้มีผู้ร่วมทุนพัฒนา jas-39 แล้ว   ซึ่งเครื่องรุ่นนี้สามารถแปลงไปในแบบที่เราต้องการได้   สามารถพัฒนาได้แบบเครื่อง  A-4  ที่สามารถทำได้สารพัดภาระกิจ  และทำได้ดีทุกภาระกิจด้วย   ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของเครื่องปีกสามเหลี่ยม   ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับ ทอ  ทร  และรัฐบาลว่าจะกล้าลองกับเขาหรือเปล่าครับ

   จริงๆแล้วในตลาดโลกขณะนี้มีเครื่องรุ่นใหม่ที่กำลังแตกรุ่นออกมาหลากหลายแบบ   และอยู่ในคลาสเดียวกับ  A-4  แต่ไม่สามารถปฎิบัติภาระกิจได้ครอบคลุมทุกแบบได้ดีทุกภาระกิจแบบ A-4   แต่ทางผู้ผลิตกลับพยายามดันมันในแทบทุกภาระกิจ   ทั้งๆที่มันไม่ได้ออกแบบโดยมีพื้นฐานแบบนั้นเลย  

    เป็นเครื่อง  STOL ขนานแท้ครับ  ลงบนจักกรีที่ปรับเป็น Light STOBAR ได้แน่นอน   ไว้ไปรวบรวมข้อมูลเขียนตั้งกระทู้ใหม่เพื่อสนับสนุนป๋าชูลต่อครับ 

    ต้องไปฝึกทำภาพประกอบบ้างแล้ว...................

ท่าน neosiamese2 ผมทำใน Excle น่ะครับ....

Insert รูปใน Sheet แล้วเอารูปมา Group กัน เติม กล่องข้อความเข้าไป เพื่ออธิบายต่าง ๆ  แล้วก็ Group เข้าเป็นรูปเดียวกัน แต่สามารถแก้ไขในรูปที่ Group ได้....

แล้ว Copy ไปวางใน Paint แล้ว Save เป็น JPEG แล้วก็ไป ลบ ไป ตกแต่ง ใน Paint ครับ...

ถ้ารูปมันขนาดใหญ่ไป ก็ไป ตกแต่ง หรือลด Pixel ใน Photoscrap (โหลดฟรี ไม่มีอายุหมด)

ขอบคุณทุกท่านครับ...สำหรับความเห็น และข้อมูลต่าง ๆ จะทำให้มีแนวคิดมากขึ้น...จะได้ต่อยอด กระทู้ของสมาชิกแต่ละท่านต่อไปครับ...

สนุกดี...

ผมมีความเห็นเกี่ยวเรือขนบ.อย่างนี้ครับ

การที่เรือขนบ.จะไปเดินลอยชายแถวบ้านเพื่อนได้นั้นจะต้องมีการคุ้มกันจากเรือดำน้ำพร้อมเรือป้องกันภัยทางอากาศ

ซึ่งเรายังไม่มีทั้งสองอย่างเลย

แต่ถ้าคุยกันในกรณีที่ว่าสมมุติเรามีครบแล้ว เหลือก็แต่เรือขนเครื่องบินเนี่ยแหละ

ก็เป็ฯไปได้ แต่เรือเราอาจจะเล็กไปนิด การจะต่อเติมให้มีพื้นที่พอสำหรับการติดสลิงดัก ต่อรันเวย์ให้ยาวพอสำหรับซีกริปเป้นอาจจะไม่ไหวนะครับ

เพราะว่ากันตามตรงเรือขนบ.เราโคตรเล็กเลยครับ น่ารัก

อย่างตามรูปที่ป๋าจูลต่อเติมเป็นตัวอย่างคร่าวๆนั้น ส่วนที่ต่อเติมมาเทียบสัดส่วนกับขนาดเรือเดิมๆถือว่าใหญ่มาก อย่างเรือประเทศอื่นๆที่มีการดัดแปลงโมดิฟายเติมลานบินก็ยังถือว่าไม่โผล่ออกมามาก เนื่องจากตัวเรือใหญ่กว่านี้

ฉนั้นอาจจะต้องมองเครื่องที่เล็กหน่อย หรือความจริงพํฒนากริปเป้นให้จอดสั้นลงอีกด้วยการมีจรวดช่วยเบรก อะไรประมาณนั้น

แต่ถ้าูพูดถึงความเป็นไปได้ก็เป็นไปได้แหละ แต่ก็ยากอยู่ เนื่องจากเรือเป็นอะไรที่อยู่โยงกัน30-40 ปี ตัวเรือไม่ต้องใหม่ เหมือนเครื่องบิน แค่คอยอัพเกรดข้าวของอาวุธเรดาร์ก็พอ

ขอต่อกระทู้น่ะครับ....

ทำไมเราถึงมองว่า 911 ถึงเป็นเพียง Helicopter Carrier...และถึงจะจำกัดบทบาทให้เป็นเพียง เรือบรรทุกเฮลิคอปเตอร์

ในความเห็นผมว่า 911 น่าจะเป็น Aircraft Carrier เหมือนของ ทร.สเปน และ ทร.อังกฤษ และ ทร.อินเดีย เช่นเดียวกัน....

อธิบายตามแผ่นภาพครับ...

ทร.สเปน มีประสบการณ์จากเรือบรรทุกเครื่องบินครั้งแรก ก็มาจาก เรือบรรทุกเครื่องบินของ ทร.สหรัฐ ในสม้ยสงครามโลกครั้งที่ 2

แล้วนำมาปรับปรุง เพื่อให้รองรับกับการปฏิบัติการด้วย AV-8S และ เฮลิคอปเตอร์...คือ SNS Dedalo (Uss Cabot)

โดย SNS Dedalo จัดให้ว่าเป็นเรือบรรทุกเครื่องบินแบบแรก ที่ใช้ปฏิบัติการด้วย Harrier...

การตั้งเป้าหมายการใช้งานสำหรับอากาศยาน บนเรือบรรทุกเครื่องบิน ก็ล้วนแต่ต้องทดสอบ...SNS Dedalo เดิมเป็นพื้นไม้ ก็จะได้รับผลกระทบจากการถูกเผาไหม้จากแรงขับของเครื่องยนต์ แฮรริเออร์...จึงได้รับการปรับปรุงเปลี่ยนพื้นลานบินใหม่ เป็นมาตรฐานของเรือบรรทุกเครื่องบินไอพ่น...ซึ่งผมก็มองว่า ไม่เห็นจะมีผลกระทบกับโครงสร้างตัวเรือ หรือ จะทำให้ไม่สามารถปฏิบัติการไม่ได้อย่างไร...ในขณะเดียวกัน ทร.สเปน ก็สร้างเรือบรรทุกเครื่องบินโดยใช้พื้นฐานแบบมาจากเรือของสหรัฐ และติดตั้งสกีจัพม์ ความชัน 12 องศา สำหรับ อากาศยานแบบ V/STOL

ทร.สหรัฐ ก็มีประสบการณ์มากมาย ในการดัดแปลงเรือบรรทุกเครื่องบิน เพื่อตอบสนองความต้องการของ ทร.สหรัฐ ตามภัยคุกคามที่อาจจะเกิดขึ้นในขณะนั้น

เช่น เรือบรรทุกเครื่องบินที่สร้างเสร็จในช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่ 2

ความเห็นข้างบนคือ USS Hornet ลำที่ 2

อันนี้ ยกตัวอย่างรวมสัก 3 ลำ น่ะครับ...

ผมจึงมองว่า เรือรบ นั้น...เป็นระบบอาวุธที่ ยืดหยุ่น สามารถพัฒนา ติดตั้ง ต่อเติม ได้...และการสร้างในลักษณะ เรือรบ ขนานแท้ คือ การรองรับความเสียหาย จากถูกทำลายด้วยอาวุธนำวิถี และ ระเบิด ได้ในระดับหนึ่งด้วย...โดยเรือรบ จะยังจะสามารถแล่นกลับฐานที่ตั้ง เพื่อทำการซ่อมแซม เพื่อนำมากลับทำการรบใหม่ได้...จะ แตกต่างจาก เครื่องบินรบ อย่างสิ้นเชิง ที่มีความอ่อนไหวต่อการดัดแปลง....

สำหรับ สลิง หรือ ฮุค เกี่ยวของอากาศยานนั้น ก็ยังเป็นรูปแบบที่พัฒนามาจากตอนปลายสงครามโลกครั้งที่ 1 มาจนสมัยสงครามโลก ครั้งที่ 2 และรูปแบบ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากมายนัก คงเพิ่มความคงทน และแข็งแรง ของอุปกรณ์ สำหรับอากาศยานไอพ่นที่ใช้งาน...

สำหรับแนวคิดการดัดแปลง 911 เพื่อรองรับอากาศยานที่จะประจำการในอนาคตของ ทร.ไทย (ซึ่งไม่รู้ว่าเป็นแบบใด) นั้น...ผมว่ามีโอกาสที่จะทำได้...ผมคิดว่าไม่น่าจะสามารถพูดได้เต็มปากว่า ทำไม่ได้เลย....เพราะเป้าหมายคุณลักษณะเรือ ก็เพื่อรองรับ จำนวนอากาศยาน เท่าเดิม...แต่ปรับ เพื่อให้ใช้ได้ กับ อากาศยานที่มีอยู่ในมือ

ส่วนเรื่อง ราคา นั้น...จะแพงเท่ากับซื้อเรือใหม่ ไม๊ ? ไม่มีใครตอบได้ในขณะนี้น่ะครับ...ในความเห็นผม...

แล้วความจำเป็นของ กองทัพเรือไทย ต้องมีเรือบรรทุกเครื่องบินประจำการหรือไม่ ?

ความเห็นผมว่า ก็ไม่ทราบเหมือนกัน...แต่ข้อมูลที่ปรากฎในปัจจุบัน คือ ในภูมิภาคเอเซียในอีก 5 ปีข้างหน้า จะมีเรือบรรทุกเครื่องบินประจำการใหม่เพิ่มจากเดิมอีกไม่ต่ำกว่า 4 ลำ...ประจำการคุมอำนาจทางการทหาร ทางฝั่งทะเลอินเดีย คือ ประเทศอินเดีย  ทางฝั่ง แปซิฟิก คือ ประเทศ จีน...และในภูมิภาค เอเชียใต้ คือ ออสเตรเลีย....เพื่อรองรับกับความขัดแย้งในอนาคต

ประเทศไทย คือ อ่าวทะเลปิด ที่อยู่ตรงกลางของ ทะเลทั้ง 2 ฝั่ง ข้างต้น....

อนาคต คงไม่ทราบว่า ประเทศไทย จะมีเรือบรรทุกเครื่องบินเพิ่มหรือไม่...แต่ปัจจุบัน ผมมองว่า 911 คือ เรือบรรทุกเครื่องบิน...ซึ่ง ประเทศไทย มีเรือบรรทุกเครื่องบินประจำการอยู่แล้วน่ะครับ...

ถ้าไม่พลาดตอนเย็นจะเพิ่มเติม แผ่นภาพความเห็น รัศมีการต่อต้านภัยคุกคามของ 911 ที่ลดน้อยลง...

แผ่นภาพ

ในความหมาย สีเขียว หมายถึง การป้องกันภัยทางอากาศ ระยะพิสัยในการทำสงคราม

สีน้ำเงิน อ่อน และ เข้ม หมายถึง การป้องกันภัยทางภาคพื้นทะเล ระยะพิสัยในการทำสงคราม

ในปัจจุบัน จะเห็นว่า สีเขียว ได้หายไป คงเหลือ แต่เพียงสีน้ำเงิน

ภาพเปรียบเทียบ พิสัยการทำสงคราม ป้องกันภัยทางอากาศ

เงื่อนไขในกรณี ที่ 911 สามารถรองรับการปฏิบัติการด้วยอากาศยานปีกตรึงในแบบตัวอย่างได้

TFC ปิดปรับปรุง ไปหลายวันเลย    เอ้าต่อๆๆๆๆ

     เมื่อพูดถึงเครื่อง sea gripen แล้วว่าน่าจะสามารถทำเป็นเครื่อง STOL ที่สามารถขึ้นลงบนเรือบรรทุกบ.เบาได้แล้ว   โดยการดัดแปลงเรือบรรทกบ.จักรี      แต่เนื่องจาก gripen นั้นมีน้ำหนักตัวเปล่าอยู่ในช่วง 7-8 ตัน   ก็เลยทำให้เพื่อนๆบางท่านคิดว่าความเป็นไปได้นั้นน้อยลงเพราะน้ำหนักขนาดนี้นั้น   เมื่อต้องลงจอดบนเรือจักรี   ดาดฟ้าลานบินอาจจะรับโมเมนตัมไม่ไหว     เพราะโมเมนตัมคือ  มวลคูณความเร็วของเครื่องก่อนกระทบดาดฟ้าลานบิน   จะทำให้น้ำหนักจริงๆตอนกระทบสูงกว่าน้ำหนักตัวเปล่าเป็นเท่าๆตัว  (ก็ไม่น้อยกว่า 15-16 ตัน)      ในขณะที่เครื่อง A-4 sky hawk นั้นมีน้ำหนักตัวเปล้า 4.5 +- 0.3 ตัน     ซึ่งเมื่อลงจอดบนดาดฟ้าเรือแล้ว    โมเมนตัมที่จะกระแทกดาดฟ้าเอน่าจะน้อยลงมาก  ซึ่งไม่น่าจะเกิน 10 ตัน       ดูๆแล้วเครื่องที่มีขนาดน้ำหนัก 4-5 ตันดูจะปลอดภัยเวลาขึ้นลงเรือมากกว่า   แต่เครื่อง  A-4 ก็ทยอยปลดประจำการแล้ว    แล้วยุคนี้จะเอาเครื่องไหนไปทดแทน       มีคำตอบแล้วครับ

     นั่นคือ  Yak-133 IB  หรือ Yak-130 รุ่น fighter&bomber

ทาง Yakolev มีแผนพัฒนาในช่วง 10 ปีจากนี้ในการแตกรุ่นของ Yak-130 ออกไปเป็น  

yak-131  

Yak-133   fighter    Yak-133 IB  fighter&bomber 

Yak-133  shipbone trainer     Yak-133 PP  Jammer/Traine   

 Yak-133 R  reconnaissance aircraft       

Yak-135   สำหรับขนส่งVIP ซึ่งน่าจะเป็นการทำตลาดเครื่องเอกชน

ดูแผนภาพประกอบซึ่งผมโหลดเอาจากเวปของ yakolev     โครงอากาศยานททั้งหมดนั้นใช้โครง yak-130 ในกาปรับปรุง       โดยเฉพาะ  Yak-133 นั้นจะเป็นรุ่น streem line  หรือรุ่นแตกย่อยที่จะมีการผลิตเป็นสายหลัก   โดยเฉพาะภารกิจขับไล่เบา (ซึ่งเวลานั้นน่าจะทำการเปลี่ยนเครื่องยนต์ใหม่แล้ว)    น่าจะมีความเร็วเกินเสียง   รู้สึกว่าจะใช้เครื่องตัวเดียวกับ L-15 รุ่นปรับปรุงเครื่องยนต์   โดยใช้เครื่องยนต์ของทางยูเครน   ที่ให้กำลังสูงกว่า 20000 ปอนด์(สองเครื่องรวมกัน)   แต่ผมจำรุ่นเครื่องไม่ได้แล้ว   แต่เคยโพสต์ไว้ในกระทู้เกี่ยงกับการจัดหาเครื่องบินขับไล่ใหม่ของพม่า 

   นอกจากนี้เคยอ่านเจอว่าการปรับปรุงรุ่น yak-133 นั้นจะมีการติดตั้งเรด้าร์ขนาดเล็ก spear ซึ่งเป็นเรด้าร์รุ่นที่ใช้ใน Mig-29  แต่ถึงเวลานั้นอาจจะเป็นเรด้าร์รุ่นอื่น   เพราะเรด้าร์ AESA กำลังมาแรงมาก

       การติดตั้งเรด้าร์แบบ spear ได้  การเพิ่มกำลังขับของเครื่องยนต์    ก็จะทำให้ Yak-133  สามารถใช้จรวด R-73  R-77 ได้     และมีความเร็วมากกว่าเสียง    จะทำให้รบแบบ BVR ได้ด้วย   แม้ว่าตัวเครื่องไม่ได้ออกแบบในตอนแรกจากรูปแบบเครื่องบินขับไล่ก็ตาม    แหมมคิดถึง  MIG-AT และ S-54 เลย   โดยเฉพาะ S-54 ที่ออกแบบจากเครื่องขับไล่มาเป็นเครื่องฝึก     

 Yak-133 รุ่น ฝึกใช้งานบนเรือบรรทุกบ. นั้นน่าจะมีการพัฒนาระล้อ(แลนดิ้งเกียร์)    ระบบฮุค   สำหรับเกี่ยวลวดหน่วงความเร็ว     และเนื่องจากใช้แอร์เฟรมตัวเดียวกันกับ Yak-133 IB  ดังนั้นก็น่าจะสามารถติดตั้งอุปกรณ์ต่างๆเพื่อเป็นเครื่อง fighter bomber ได้    ซึ่งจะเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับลูกค้า     และเนื่องจาก Yak-130  เป็นเครื่องสถาปัตยกรรมเปิด    ดังนั้น Yak-133 ก็น่าจะเป็นสถาปัตยกรรมเปิดเช่นกัน     ถ้าขายดีมากๆ  ทางอิสราเอลอาจจะรับโมดิฟายด้วยแบบ SU-30 cและMIG-29   หรืออาจจะเปลี่ยนไปใช้เรด้าร์กริปโฟ  หรือ APG-67 

     แม้ว่า Yak-130  นั้นไม่ได้ออกแบบเป็นเครื่องขับไล่ได้เสียตั้งแต่แรก      แต่จะเห็นว่าแผนผังของการปรับปรุงของ Yakolev ก็จะทำให้มันเป็นเครื่องบินขับไล่เบาได้สามารถขึ้นลงบนเรือบรรทุกบ,เบาได้    ดังนั้นความหวังที่ว่าจักรีจะมีเครื่องบินขับไล่แบบ STOL ประจำเรือก็มิได้หายไปเลยซะเมื่อไหร่ครับ

    ส่วนพี่น้องคนละแม่ของมันคือ M-346 นั้น    ก็ต้องทำการแข่งขันในโครงการทดแทนเครื่องฝึกของทั้ง ทอ.และทร.อเมริกา    จึงต้องมีรุ่นใช้งานบนเรือบรรทุกบ.ด้วย    ก็ในเมื่อ Yak-130 เป็นเครื่อง STOL แท้ๆมาตั้งแต่แรกของการออกแบบ    ดังนั้น M-346 ก็ต้องเป็น STOL ด้วยเช่นกัน     และในเมื่อทาง yakolev มีแผนพัฒนาแตกรุ่นต่างๆออกมา     แล้วทาง Aermacchi จะไม่ออกรุ่นต่างๆออกมาตอบสนองเพื่อแข่งขันกับ Yak-130 เลยหรือ    ดังนั้นใครว่า M-346 จะลงบนเรือบรรทุกบ. ไม่ได้นั้น   ต้องมาลุ้นกันว่ามีรุ่น M-346N หรือเปล่า     แต่ Yak-133 N มีแน่ๆครับ

http://www.deagel.com/Trainers-and-Light-Attack-Aircraft/Yak-130_a000328001.aspx

http://www.yak.ru/ENG/PROD/new_130m.php

    ในเมื่อ Yak-133N ก็อยู่ในผังงานที่จะสร้างออกมาเพื่อทำการตลาดอยู่แล้ว    ทร.ต้องการเครื่องโจมตีสองเครื่องยนต์เพื่อทดแทน A-7  และเครื่องที่ทดแทน Harrier   ทอ. เองก็ต้องการเครื่องที่จะมาทดแทนทั้ง L-39 และ alpha jet   ดังนั้นผมก็เลยเสนอว่าทร.และทอ.มาจอยกันเพื่อหาทางเปิดสายการผลิตหรือประกอบเครื่องบินขับไล่โจมตีและฝึกในโครงการเดียวกันไปเลย   เพราะต้องการเครื่องไม่น้อยกว่า 60-80 เครื่อง   และเป็นการลดแบบเครื่องบินรบลงด้วยครับ  

    ขอฝาก yak-130 family ให้ทร.และทอ.ไว้พิจารณาด้วยนะครับ

Sea Control Ship

In the early 1970s, the Chief of Naval Operations (CNO), Admiral Elmo Zumwalt, proposed a design and procurement concept called "High-Low." He recommended that the Navy build new ships that would be moderately capable, less costly, and built in greater numbers than the existing highly capable but costly vessels. The new low-technology ships would complement, not replace, the existing high-technology ships. They would operate in lower threat areas, freeing high-technology ships to concentrate in the higher threat areas.

The SCS would protect Underway Replenishment Groups (URGs), Amphibious Groups, merchant convoys, and Task Groups that are without carrier suppport, in areas with a low threat. The "Low-end" aircraft carrier, called the Sea Control Ship (SCS), was a small, austere carrier designed to protect our sea lanes or sea lines of communication (SLOCs).

ADM Zumwalt later wrote in 1976: "Her price was to be 100 million 1973 dollars, about one-eighth the cost of a nuclear carrier. Her principal peacetime purpose was to show the flag in dangerous waters, especially the Mediterranean and the Western Pacific ... so that the big carriers ... could withdraw ... and deploy out of reach of an enemy first strike, thus putting themselves in a favorable position to respond to such a strike--and therefore to deter it. ... In a wartime situation the positions ... would be reversed: the big, powerful ones would fight their way into the most dangerous waters, destroying opposition beyond cruise missile range with their planes, and the sea control ships would serve in mid-ocean."

Sea Control Ship ก็คือ Small Carrier

จาก SCS จึงมาเป็น Chakrinaruebet

สิ่งที่ Chakrinaruebet น่าจะหายไปจาก Principe de Asturias

เสริมท่าน neosiamese2

Sea Gripen มีน้ำหนัก Landing ใกล้เคียงกับการ Take Off ของ Harrier

รูปของ Saab มีนัยยะยังไงไม่รุ๊ 5 5 5 5 5

ซึ่งรุปลักษณืของ Gripen ก้ดูใกล้เคียงกับแบบ เครื่องบินของ

General Dynamic แบบ GD Model 200

ซึ่งเคยเป็นแบบเครื่องบิน แบบหนึ่ง ในการวิจัยออกแบบ V/STOL ของ ทร.สหรัฐ สำหรับเรือ Sea Control Ship แต่ด้วยเศรษฐกิจของสหรัฐ ก็ต้องถูกยกเลิก อาจจะยกเลิกพร้อม ๆ กับการยกเลิกโครงการ SCS.....

และยอมรับในเทคโนโลยี่ของ Harriier นำเข้าประจำการแทน

โดยโมเดลดังกล่าว จะให้รหัส FVX คงเน้นเป็น Fighter มากกว่าเป็น Attack แบบ Harrier (AV)

แบบจำลอง Convair model 200 ซึ่งเป็นแบบเดียวกับของ General Dynamic

 อ๊ะป๋าจูล   เครื่องของ GD รุ่นนี้เคยอ่านเจอในหนังสือสงครามด้วยจำได้ๆๆ   ผมว่าเท่ดี    แต่เสียดายไม่ได้เกิด   เพราะตอนนั้นอังกฤษก็ประสบความสำเร็จด้วยเครื่องแฮริเออร์และยังมี A-4 ค้ำคออีก  เลยไม่ได้เกิด    น้ำหนักตัวเปล่าก็ราวๆ 8 ตันนี่ครับถ้าจำไม่ผิด  

    รูปที่ป๋านำมาลงนั้นน่าสนใจมากๆ   ค่าที่ทาง SAAB คาดหวังในการพัฒนานี่ก็น่าสนใจมาก    น้ำหนักในการร่อนลงไม่เกิน 12 ตัน   โดยเฉพาะค่า  recovery load นั้นได้ถึง 3500 กิโลกรัม   แสดงว่าถ้าใช้ในภาระกิจป้องกันภัยให้กองเรือแล้ว   เมื่อเสร็จภาระกิจย่อมจะสามารถนำลูกอาวุธกลับมาได้ครบไม่ต้องไปปล่อยทิ้งน้ำเลย    แต่ตอนไปทำภาระกิจโจมตีที่ต้องแบกไปหนักๆ   ถ้าภาระกิจยกเลิกก็ต้องทิ้งระเบิดและอาวุธลงน้ำไปหลายรายการเลย      แหมเอารูปเรือเราไปโปรโมตหาลูกค้าด้วย  

    ทร.ที่ยังมีเรือบรรทุกบ.เบาที่ยังเป็นปัญหากับ F-35 ก็มีเรากับอิตาลี   เท่านั้นสินะครับ

เอาเป็นว่าดีลของป๋านี่เครื่อง STOL ที่เป็นไปได้มี 2-3 แบบแล้วล่ะ

1. sea gripen  ถ้าได้เกิด  หรือ เราร่วมพัฒนาด้วย   จะมีประสิทธิภาพสูงสุด

2. Yak-133 N   งานนี้ต้องรอทางรัสเซียเขาหน่อยแล้ว   แต่มาแน่ๆ

3. M-346 N  ยังไม่รู้ว่าทาง Aermacchi จะเอายังไง   เพราะถ้ารัสเซียบุกตลาด   ทางนี้ก็น่าจะต้องช่วงชิงแน่ๆ   เพราะยังไงก็ต้องไปแข่งกับ Hawk และ T-50

4. Tejas ของอินเดีย   น้ำหนักราวๆ 6 ตัน  และสามารถขึ้นลงโดยใช้ระยะทางสั้นแบบ STOL และถูกออกแบบให้ขึ้นลงจากเรือแบบ Light STOBAR ได้ เช่นกัน      เจ้าTEJAS นี่สเปกใช้ได้เลยนะป๋า   ใช้เรด้าร์ AESA ด้วย

    ส่วน T-50  คงยากส์ที่จะสามารถออกแบบให้เป็นเครื่อง STOL ได้   เพราะใช้แผนแบบ F-16  แต่สามารถลงบนเรืออเมริกันและเรือบรรทุกบ.เกาหลีที่อยู่ระหว่างการออกแบบได้แน่นอน

   ดูกระทู้นี้ของป๋าแล้ว  ผมคิดว่าทร.ไทยน่าจะเหมาะกับเรือบรรทุกบ.เบาขนาดไม่เกิน 20,000 ตันมากๆ    ค่าใช้จ่ายก็ไม่สูงจนเกินไป   ราคาเรือก็ไม่แพง   เครื่องบินขับไล่เบาขนาดกริปเป็นก็น่าจะเหมาะกับเรือขนาดนี้ด้วย   มีเครื่องบินตัวเลือกที่อยู่ในแผนการผลิตแน่ๆอยู่ 2 แบบ คือ Yak-133และ TEJAS  น่าจะจัดหาสัก 2 ลำ อยู่คนละฝั่งทะเล     ทีเหลือก็แล้วแต่ทร.ไทยแล้วล่ะครับ

    อ๊ะคลิกเลือกรูปผิด  ดันไปเอาภาพ out line การติดอาวุธของเตจ๊าสมา  เอาใหม่ๆๆ    จริงๆไอ้ Tejas นี่ก็น่าสนใจนะครับ    แต่ผมไม่ค่อยจะรู้เรื่องอาวุธของอินเดียสักเท่าไร    เพราะไม่ค่อยปลื้ม   แต่เห็นว่าทางอินเดียทุ่มเทโครงการนี้กว่า 20 ปีทีเดียว   เรียกว่าข้าต้องทำให้ได้ว่างั้น  เริ่มจากแทบจะศูนย์เลย   แต่ถ้าเราร่วมมือกับ SAAB หรือ Yakolev เราก็ไม่ต้องเริ่มจากศูนย์และเครื่องก็ได้รับการการันตีว่าดีจริงๆ   

อ่านแล้ว  คิดว่าแนวคิดเกี่ยวกับ 911 ใช้ได้เลยนะครับ

นอกจากนั้น  คงต้องลองศึกษา และวางแผน งบประมาณสำรองไว้ สำหรับ Principe de Asturias ของ ทร.สเปน ไว้ด้วยครับ....

หลังจาก ทร.สเปน ประจำการ Juan Carlos ครบจำนวน 2 ลำ แล้ว....ผมว่า Principe de Asturias น่าจะมีการจำหน่ายออก....คงไม่น่าจะปลดระวางไปเฉย ๆ

เผื่อถ้า ทร. สนใจ จะไปขอ พี่สาว มาอยู่กับ น้องสาว...จะได้ไม่ฉุกละหุก 5 5 5 5 5 5

Juan Carlos I (L61) is a multi-purpose warship in the Spanish Navy (Armada Española). Similar in concept to the American Wasp class LHDs, it has the addition of a ski jump for STOVL operations. The ship will be equipped with fighter jets of the AV-8B Harrier II type and will primarily be used as an aircraft carrier. The vessel is named in honour of Juan Carlos I, the current King of Spain.^[5]

The new vessel is to play an important role in the fleet, as a platform that not only replaces the Newport-class LSTs Hernán Cortés and Pizarro for supporting the mobility of the Marines, but that can also act as a platform for carrier-based aviation, and the strategic transport of ground forces as required, replacing the current aircraft carrier Príncipe de Asturias (R-11).

ทร.สเปน สร้างเรือรบประจำการ โดยมีพื้นฐานแบบเรือมาจาก สหรัฐ ทั้งนี้น

เรือบรรทุกเครื่องบิน มาจาก Sea Control Ship

เรือฟริเกตสมรรถนะสูง Alvaro de bazan พื้นฐานมาจาก FFG-7

เรือ LHD พื้นฐานมาจาก Wasp class

เรือฟริเกต Baleares เป็นเรือชั้น Knox

ซึ่งถ้า Saab สามารถ ตอบโจทก์ของ 911 ได้...และสามารถใช้บน 911 ได้....

R11 ของ ทร.สเปน ถ้ามีการจำหน่ายออกในอนาคต...คงน่าจะเป็นที่ต้องการของประเทศที่ต้องการมีเรือบรรทุกเครื่องบิน...

โดยมี Sea Gripen เป็น อากาศยานประจำเรือ....( Saab ก็จะขายได้อีก )

1 ตัวอย่างของการ ดัดแปลง ปรับปรุง จาก

V/STOL Aircraft Carrier

เป็น

STOBAR Aircraft Carrier

อากาศยาน Mig-29K ประจำเรือ อากาศยานแบบปกติที่ถูกดัดแปลงเพื่อใช้สำหรับ เรือบรรทุกเครื่องบิน เช่นเดียวกับ Sea Gripen ที่ Saab มีแนวคิดเช่นเดียวกัน

คำถาม...?

สร้างเรือบรรทุกเครื่องบินใหม่ ถูกกว่า รึเปล่า ?

กองทัพเรือ อินเดีย ต้องการอะไร ?

หรือ ต้องการเทคโนโลยี่ และความรู้ การต่อเรือบรรทุกเครื่องบิน ?

หรือ มันได้ทั้ง 2 อย่าง คือ ถูกกว่าและได้เทคโนโลยี่และความรู้ด้วย...

แล้ว กองทัพเรือไทย มี เรือบรรทุกเครื่องบินอยู่แล้ว...แล้วควรจะจำกัด เพียง บรรทุกเฮลิคอปเตอร์ มันคุ้มค่า ดีแล้วหรือเปล่า ?

หรือ สั่งซื้อต่อใหม่ดีกว่า ถ้าสมมติ มีเงินจากการบังเอิญเจอบ่อน้ำมันในภาคอีสาน....

ถ้ามีเงินหรือตัดปัญหาเรื่องเงินออกไป   ผมอยากให้ปรับปรุง 911 ให้เต็มประสิทธิภาพ และต่อใหม่อีก  1ลำครับ ป๋า

ต่อใหม่ลำนี้ไม๊ ท่าน nok

22,000 ตันเอง...

น่าสนครับป๋า แต่ของแบบ Full Option มาเลย พร้อมเรือฟริเกตที่ทำการรบได้ 3มิต 4 ลำ U-206 อีก 4ลำ งบไปต้องไปพูดถึง ครับ อิอิ

งั้นเอาแบบว่า เจ๊911 ปรับปรุงใหม่ให้น้อง เอฟ35 หยกๆ มาอยู่สัก 6 นางดีมั้ยครับป๋าจู ที่เหลือต่อใหม่ให้ อีตาnok อีกสักลำ ลำนี้เอา น้องแจ๊ส ลงให้อีตาnok สัก 8 ลำดีมั้ยครับป๋า

ท่านเด็กทะเล...ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งในคณะกรรมาธิการ พิจารณาของ กระทรวงกลาโหม...

ผมพอจะที่ช่วยแปรญัตติ งบประมาณ สำหรับ กองทัพเรือ มาได้ดังนี้

1. เรือบรรทุกเครื่องบินแบบ STOBAR สำหรับอากาศยาน Sea Gripen โดยการย่อแบบของเรือชั้น อลิสซาเบตร์ ของ ราชนาวีอังกฤษ 50% และรองรับอากาศยาน โจมตีเบา Sea Super Tucano และ ฮ.ทุกแบบของ กองทัพเรือไทย ขนาด 22,000 ตัน ความยาวเรือประมาณ 200 เมตร ได้จำนวน 1 ลำ วงเงินงบประมาณไม่รวมอากาศยานประจำเรือ ตันละ 2 ล้านบาท ก็ประมาณ 44,000 ล้านบาท

2. เรือฟริเกต สมรรถนะสูง แบบ F-125 ของ ทร.เยอรม้น จำนวน 2 ลำ ตามแผนเดิมของ กองทัพเรือ ขนาดประมาณ 4,500 ตัน ตันละ 2 ล้านบาท รวมทั้งหมด 9,000 ตัน ก็ประมาณ 18,000 ล้านบาท

3. เรือดำน้ำ ประมาณ  Type-214 ของ ทร.เยอรมัน จำนวน 2 ลำ ตามแผนเดิมของ กองทัพเรือ รวมงบประมาณ 40,000 ล้านบาท

รวมงบประมาณ ทั้งหมด 112,000 ล้านบาท โดยแบ่งแผนงบประมาณใช้จ่าย ถัวเฉลี่ย 10 ปี หรือประมาณปีละ 11,200 ล้านบาท ต่อปี

ทั้งนี้ โดยท่าน nok ในส่วนของผู้มีอำนาจในกระทรวงกลาโหม ก็ต้องผลักดันงบประมาณ และต้องทำการ บูรณาการ ระหว่าง กองทัพอากาศ และ กองทัพเรือ โดยให้ฝูงบินประจำบน เรือบรรทุกเครื่องบินข้างต้น อยู่ในการควบคุม, การฝึก และการจัดหา ภายใต้งบประมาณของ กองทัพอากาศ โดยบูรณาการให้ กองทัพอากาศ เป็นศูนย์ฝึก นักบิน สำหรับ 3 เหล่าทัพ คือ กองทัพอากาศ (หลัก) กองทัพเรือ (รอง1) กองทัพบก (รอง2) เพื่อลดงบประมาณ โดยจะทำให้ กองทัพอากาศ จะมี บ.รบขับไล่แบบ Gripen ทั้งแบบ C/D, NG และ Sea Gripen รวมจำนวนไม่ต่ำกว่า 60 ลำ จะทำให้การถัวเฉลี่ยงบประมาณ ทั้ง 3 เหล่าทัพ อยู่ในอัตราใกล้เคียงกัน....

แต่ท่าน เด็กทะเล ในส่วนของ องค์กรอิสระ ในการให้ความเห็นต่อการจัดหาอาวุธของ กระทรวงกลาโหม ให้การสนับสนุน ภายใต้การพิจารณากรอบความสมดุล ศักย์ทางการทหารแห่งภูมิภาค และ การคานอำนาจพิจารณาจัดหาของทั้ง 3 เหล่าทัพ ให้การสนับสนุน ตามที่เห็นสมควร....

เพื่อส่งให้ คณะรัฐมนตรี พิจารณาอนุมัติต่อไป

DATE:24/05/11
SOURCE:Flight International
Saab to complete Sea Gripen design work in UK
By Craig Hoyle

...

Saab has described its Sea Gripen as an "ideal replacement for existing fleets and new [aircraft] carrier nations", and named Brazil and India as possible future customers. The concept was first explored around five years ago, and sources have said that the aircraft would be suitable for use on vessels with a displacement as low as 25,000t. Deliveries could be made from 2018.

...

http://www.flightglobal.com/articles/2011/05/24/357137/saab-to-complete-sea-gripen-design-work-in-uk.html

SAAB ตั้งเป้าหมายไปยังประเทศที่มีเรือบรรทุกเครื่องบินขนาดเบาขึ้นลงตาบแบบอยู่ แล้ว(หรือกำลังจะมี)อย่าง บราซิล หรือ อินเดีย ภายในปี 2018 เป็นหลัก กล่าวตามข้างต้นคือเป็นไปไม่ได้ที่ Sea Gripen จะบินขึ้นลงจากเรือที่มีระวางขับน้ำต่ำกว่า 25,000ตัน

อีกประการคือประเด็นสำคัญคือการจะจัดหาระบบอาวุธยุทโธปกรณ์หรือแม้แต่การปรับปรุงระบบที่มีอยู่นั้นจำเป็นจะต้องพิจารณาจากพื้นฐานความต้องการของภารกิจของกองทัพหลัก

ซึ่งถ้าดูจากภารกิจของ ร.ล.จักรีนฤเบศรแล้ว กองเรือได้กำหนดภารกิจปัจจุบันของเรือหลังการปลด AV-8S ให้เป็น "เรือบรรทุกเฮลิคอปเตอร์" ซึ่งอากาศที่จะจัดหามาเพิ่มคือ MH-60S และปรับปรุงขีดความสามารถของ SH-60B และให้หน้าที่การครองอากาศสนับสนุนกองเรือเป็นของกองทัพอากาศผ่านการพัฒนาระบบ Network Centric ร่วมระหว่างเหล่า (Gripen+ERIEYE, ร.ล.จักรีนฤเบศร และ เรือชุด ร.ล.นรศวร)

คำถามคือในเมื่อกองทัพเรือมีแนวทางการพัฒนาที่เป็นไปได้และเหมาะสมในแง่งบประมาณที่ได้รับสอดคล้องกับภัยคุกคามและภารกิจแล้ว คำถามคือว่าจะเสียเงินจำนวนมหาศาลในการดัดแปลงเรือซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ในทางปฏิบัติ รวมถึงจัดหาอากาศยานขับไล่/โจมตีราคาแพงที่อาจจะไม่มีความจำเป็นนักทำไมครับ?

"คำถามคือในเมื่อกองทัพเรือมีแนวทางการพัฒนาที่เป็นไปได้และเหมาะสมในแง่งบประมาณที่ได้รับสอดคล้องกับภัยคุกคามและภารกิจแล้ว คำถามคือว่าจะเสียเงินจำนวนมหาศาลในการดัดแปลงเรือซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ในทางปฏิบัติ รวมถึงจัดหาอากาศยานขับไล่/โจมตีราคาแพงที่อาจจะไม่มีความจำเป็นนักทำไมครับ?"

ตอบคำถามนะครับ

คำถามคือในเมื่อกองทัพเรือมีแนวทางการพัฒนาที่เป็นไปได้และเหมาะสมในแง่งบประมาณที่ได้รับ

มันถูกบังคับให้ต้องทำครับ...ไม่ใช่ว่า ทร. ไม่ได้ ไม่มีความต้องการ อากาศยาน บน 911....ทร.ของบประมาณปรับปรุง 911 และรอการสนับสนุนจาก สหรัฐ แต่ก็ติดขัดด้วยเหตุการณ์ทางการเมืองครับ...

ส่วน MH-60S เป็นการจัดหา ฮ. เพื่อ ภาระกิจ ลำเลียงและกู้ภัยครับ...ซึ่งแม้ ทร.จะมี AV-8S ประจำการอยู่ ทร.ก็ต้องจัดหา MH-60S มาเพิ่มเติมอยู่แล้วครับ...เพราะ S-70B คงจะเน้นภาระกิจทางยุทธวิธีครับ...และไม่ได้ ฮ. ที่เหมาะสมสำหรับภาระกิจ ลำเลียง แต่อย่างใดครับ...การจัดหาครั้งล่าสุดนี้ ผมคิดว่า คงไม่ได้เป็นแผนปรับเป็น เรือบรรทุก ฮ. โดยความตั้งใจสักเท่าไหร่หรอกครับ....

คำถามคือว่าจะเสียเงินจำนวนมหาศาลในการดัดแปลงเรือซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้ในทางปฏิบัติ

มันเป็นแนวคิด ที่ ทร.ทุกประเทศ จะต้องศึกษาก่อนครับ...ว่า ทำได้ หรือ ไม่ได้...แม้แต่ ทร.สหรัฐ ก็ล้วนมีการศึกษาดัดแปลงเรือรบที่ประเจำการอยู่ในปัจจุบัน เพื่อรองรับภัยคุกคาม สว่นจะแพงขนาดไหน...ยังไม่มีใครคำนวณเลยครับ...จะไปฟันธงด้วยความคิด เอาเอง...คงไม่น่าจะใช่ครับ...

ทร.สหรัฐ ยังเคยทำโครงการ ดัดแปลงเรือชั้น Spruance ทำเป็นเรือบรรทุก STOL เลยครับ...มันต้องมีการศึกษา ก่อน พันธง ครับ...

รวมถึงจัดหาอากาศยานขับไล่/โจมตีราคาแพงที่อาจจะไม่มีความจำเป็นนักทำไมครับ?

ทร.มีแผนจัดหา บ.ขับไล่ไอพ่น จำนวน 8 ลำ อยู่แล้วครับ ซึ่งคงมีความจำเป็นอยู่แล้วครับ...และราคาเครื่องบินไอพ่น ราคาแพงกว่า เฮลิคอปเตอร์โจมตีทางทะเล หรือ AH-1W หรือ Z เพียงเล็กน้อยครับ...และในอนาคต การปฏิบัติการด้วยเรือบรรทุกเครื่องบิน ในภูมิภาคนี้ จะปรากฎให้เห็น และ ภับคุกคามจากเรือบรรทุกเครื่องบิน จะเริ่มมีบทบาท มากขึ้นในภูมิภาคนี้ ต่อจาก เรือดำน้ำ ครับ....ที่ตอนนี้ เรือดำน้ำกลายเป็นภัยคุกคามที่มากขึ้นในภูมิภาคนี้แล้วครับ...

คงต้องมอง การพัฒนากองทัพ ไประยะยาวมากขึ้นครับ....

ขอแก้ไขครับ...

ทร.มีความต้องการปรับปรุง AV-8S และของบประมาณไปแล้ว รวมถึงรออะไหล่จาก สหรัฐ แต่ติดขัดด้วยเหตุการณ์ทางเมือง เลยทำให้ต้องปลดประจำการไป...

และ เพิ่มเติมนะครับ....เรือรบผิวน้ำในปัจจุบัน มีแต่ 911 ดท่านั้น ที่รองรับการปฏิบัติด้วย ฮ.แบบ MH-60S....การจัดหาของ ทร. อาจจะทำให้หลงภาพไปก็ได้ครับ...หรือเข้าใจไปว่า ทร.ปรับสภาพ 911 เป็น ฮ.บรรทุกเฮลิคอปเตอร์...และโดยสภาพ S-70B ก็ไม่ได้เหมาะสมเป็น ฮ.ลำเลียงและกู้ภัย...ผมเลยมองว่า ยังไง ๆ ทร.ก็ต้องจัดหา ฮ.แบบ MH-60S มาประจำเรืออยู่ดีครับ...แม้ บน 911 จะมี AV-8S และ S-70B อยู่บนเรือก็ตาม...

DDV-X Air-capable Spruance

Notes: This interesting proposal was developed privately by CDR Ronald J. Ghiradella, USN in 1977 and published the July 1978 edition of US Naval Institute Proceedings magazine. CDR Ghiradella’s design would have used the basic Spruance hull and propulsion layout, with an offset island and angled flight deck atop a raised hangar deck. A single 62’x26’ elevator was part of the design. The hangar deck was actually a “deck and a half” with the first level extending under the whole flight deck and a second, rump hangar partially beneath it at the elevator’s foot. Structural modifications to the hull would have included a sponson to balance the island and interior trunking to route the gas turbine exhausts and uptakes around the hangar. The angled flight deck would have allowed Harriers to make rolling takeoffs to increase their payload, and would have allowed USMC STOL types such as the OV-10 Bronco to be operated. Compared to the SCS, the vessel would have been well equipped with radars and sonar, and possess a decent armament including the GAU-8 gun which was at the time under development as a cheaper CIWS than Phalanx. An at-sea replenishment crane was to be carried forward of the bridge. Whereas the other sea control concepts were intended to be the cheapest possible route to naval aviation, the DDV-X would have been a de facto warship in her own right (similar in concept to the later Soviet Kiev class but to a much lesser scale). The ship would have also been commensurately more expensive than a VSS; estimated at twice the price of a regular Spruance.

Despite being commented on positively by naval observers, CDR Ghiradella’s proposal was never an official USN project and did not lead anywhere.

Displacement (est): 5995t standard, 8125t full Dimensions: 606’x66’ (87’ overhang)x26’4” Machinery: Gas turbine: 4 General Electric LM-2500 gas turbines, 2 reduction boxes, 2 shafts w/CP 5-bladed props Max speed: 32kts Range (est): 6000NM @ 20kts Complement: 296 (including air wing)

AIR WING

8 helicopters or AV-8A Harrier planes

WEAPONS

x8 RGM-84 Harpoon, x1 8-cell BPDMS for RIM-7 Sea Sparrow, x1 Mk45 5” gun, x4 GAU-8 30mm guns, x6 (2 triple) Mk32 tubes for Mk46 ASW torpedoes

SENSORS

Sonar: AN/SQS-53 Radar: AN/SPS-48C, AN/SPS-55, AN/SPG-60, AN/SPQ-9, Mk91 EW: AN/WLR-1 Countermeasures: Mk36 SRBOC launchers, AN/SLQ-25 Nixie towed decoy Misc: AN/URN-20 TACAN

There were two “other” air-capable Spruance proposals: One was the “Santa Fe Project” proposed by Grumman (which led nowhere), and the other was the DDH programme. At the insistence of Congress, the US Navy was to complete USS Hayler as DDH-937 with a typical Spruance class hull but with the entire area aft of the second stack converted to a helipad similar to the Japanese Shirane class. In the end Congress cancelled the DDH modification while Hayler was under construction and she was completed as DD-937, a standard Spruance-class destroyer.

SH-60B ถูกใช้ในภารกิจหลักตามรหัสที่กำหนดแบบไว้คือการปราบเรือดำน้ำ แต่ที่ผ่านมา SH-60B ก็มักจะถูกใช้ในภารกิจลำเลียงด้วยไม่ว่าจะเป็นการลำเลียงทางยุทธวิธี สนับสนุนหน่วยรบพิเศษ การกู้ภัยทางทะเล หรือ VIP

ดังนั้นการจัดหา MH-60S จะถูกนำมาใช้ในภารกิจการลำเลียงทางยุทธวิธี สนับสนุนหน่วยรบพิเศษ ร่วมถึงการกู้ภัยทางทะเล และ VIP เป็ฯหลักแทนเนื่องจาก ฮ.มีพื้นที่ภายในเหมาะสมกับการบรรทุกบุคคลมากกว่า SH-60B

โดย SH-60B จะถูกนำมาใช้ในภารกิจหลักเดิมคือการปราบเรือดำน้ำเป็นหลีก และให้ภารกิจการลำเลียงเป็นของ MH-60S ซึ่งมีลักษณะเดียวกับที่สหรัฐฯใช้ในปัจจุบัน

แต่ในแง่การติดตั้งอาวุธหนักเพื่อโจมตีสนับสนุนอย่างปืนใหญ่กล จนถึงอาวุธปล่อยนำวิถีนั้นยังไม่ทราบว่าจะมีเพิ่มเติมหรือไม่

การจัดหาอากาศยานอย่าง MH-60S ให้ครบจำนวนตามความต้องการนั้นก็ใช้งบประมาณสูงจำนวนหนึ่ง ซึ่งในส่วนของ กบร.เองนั้นก็ไม่ได้รับการจัดงบประมาณให้มากมายนักถ้าเทียบกับในส่วนกองเรือต่างๆเช่น กฟ.๑ กฟ.๒ กตอ.ซึ่งเป็นกำลังรบหลักของกองทัพเรือ

และจากประสบการณ์การใช้ บ.ปีกตรึง ย.ไอพ่นที่ผ่านมาอย่าง A-7E และ AV-8S ประกอบกับความจำเป็นในภารกิจปัจจุบันและข้อจำกัดด้านงบประมาณ น่าเชื่อว่ากองทัพเรือคงไม่มีแผนจัดหา บ.ขับไล่/โจมตี ในระยะอันใกล้นี้ครับ

ซึ่งกำลังสนับสนุนและครองอากาศต่อกองเรือคงจะเป็นการขอการสนับสนุนจากกองทัพอากาศผ่านระบบ Network Centric นั่นละครับ

แน่นอนว่าถ้าจะจัดหา บ.ขับไล่/โจมตีของกองทัพเรือเองจริง ถ้าดูจากความต้องการในบันทึกโครงการที่ออกมานั้นก็เป็น บ.ปีกตรึงขึ้นลงจากชายฝั่งมากกว่า เพราะไม่กำหนดแบบว่าต้องเป็น บ.ขึ้นลงบนเรือบรรทุกเครื่องบินได้โดยเฉพาะครับ แต่ก็อย่างที่กล่าวในข้างต้นนั่นละครับว่ากองทัพเรือไม่มีจะมีการจัดหา บ.โจมตีด้วยข้อจำกัดต่างๆครับ

อืม แนวทางของ คุณAAG_th1 ก็น่าสนใจครับ เอาไงดีครับ ป๋าจู หากว่าเราลงทุนปรับปรุงเรืออย่างมโหฬาร กับการร่วมทุนวิจัยพัฒนากับ ซ๊าบ ร่วมกับ อีกหลายประเทศ พัฒนา JAS-39X(STOVL) ขึ้นมา โดยที่เราไม่ต้องปรับปรุงเรือใหม่ ซึ่งถ้า เจ้าเครื่องบินรุ่นนี้เกิดขึ้นมา อาจจะเป็ยคู่แข่งที่น่ากลัวสำหรับ F-35B เชียวนา ไม่แน่หลายๆประเทศที่ต้องการเครื่องบินแบบนี้อยู่แต่ทางเลือกที่รอคือ F-35B ที่ยังไม่รู้ว่าราคาถีบตัวสูงขึ้นอีกเท่าไหร่ อาจจะสนใจ JAS-39X ขึ้นมาเป็นตัวเลือก เราก็ได้เครื่องบินที่เหมาะเจาะ ซ๊าบ ก็ได้นวัตกรรมเพิ่มในการหาลูกค้าได้อีก วินๆทั้งคู่ ว่าแต่ แนวทางระบบ JAS-39 แบบ STOVL มันจะเป็นไปในรูปแบบใดได้....?

5 5 5 5 อย่าเพิ่ง ซีเรียส กันคร๊าบบบบบบบ....

ผมถึงให้ความเห็นไว้ตลอดน่ะครับว่า...การจะทำได้ หรือ ไม่ได้ ขนาดไหน นั้น...มันต้องมีการศึกษาน่ะครับ...มันต้องมีสิ่งทางวิทยาศาสตร์ ให้พิสูจน์ได้ในระดับตัดสินใจได้น่ะครับ...

สำหรับเรือบรรทุกเครื่องบินของ อินเดีย นั้น มูลค่า 2.35 พันล้านดอลล่าร์ รวมมูลค่าเครื่องบิน Mig-29K 16 ลำ กับ ฮ.เฮลิท 6 ลำ และระบบอาวุธ มูลค่า 1.0 พันล้านดอลล่าร์อยู่ด้วยครับ...ดังนั้น มูลค่าเรือการอัพเกรด และ refit จะอยู่ 1.35 ล้านดอลล่าร์

คือ อินเดีย ซื้อเรือมือสองที่มีอัพเกรด และ refit มูลค่า 1,350 ล้านดอลล่าร์ ได้เรือระวาง 44,500 ตัน...หรือประมาณ 40,000 ล้านบาท หรือ ตก ตันละ เก้าแสนกว่าบาท..

สำหรับ 911 นั้น ที่ผมได้ให้ความเห็นไว้ครับว่า...เรือเราไม่ต้องซื้อแล้ว มันจะมีเฉพาะต้นทุนการดัดแปลง และ refit เท่านั้นน่ะครับ...ผมถึงว่า ตอนนี้ ไม่มีใครทราบหรอกครับว่า มันจะแพง ขนาดไหนครับ...

ตัวอย่างภาพจากเว๊ปไซด์ ที่เขาจินตนาการเล่น ๆ ของ อาร์เจนติน่า สมมติว่ามีการปรับปรุงเรือ อินวินซิเบิ้ล ของ ราชนาวีอังกฤษ เป็นเรือบรรทุกเครื่องบินลำใหม่ของ อาร์เจนติน่า ซึ่งก็น่าจะแสดงได้อย่างหนึ่ง มีคนที่คิดว่า มันน่าจะ...น่ะครับ

หรืออย่าง บริษัทฯ ออกแบบ ที่เขาออกแบบแนวคิดการใช้ เรือพาณิชย์ขนส่ง มาทำเรือ LHA และ STOBAR Aircraft Carrier ซึ่งมันจะทำได้ และเพียงพอต่อใช้งานอย่างไร มันก็ต้องมีการศึกษาอีกระดับหนึ่ง...แต่สิ่งนี้ คือ แนวคิด เพื่อตอบสนองความต้องการ ภายใต้งบประมาณที่ควบคุมได้...

โดยในปัจจุบันนี้ การจัดหาระบบอาวุธ นอกจากว่า คำนึงถึง งบประมาณจัดหาแล้ว ยังต้องคำนึง ค่าใช้จ่ายตลอดอายุใช้งานด้วยครับ....

ผมจะลอง่ตัวอย่างว่า การปรับปรุงโครงสร้างของ 911 เพื่อรองรับ Sea Gripen จะมีมูลค่าถูกกว่าการประจำการด้วย F-35B โดยไม่ต้องทำการดัดแปลงอย่างไรน่ะครับ...

ตัวเลขนี้เป็นตัวอย่าง การยกตัวอย่าง...เท่านั้น น่ะครับ..ไม่ใช่ ตัวเลขจริง...

สมมติ

ราคาซื้อ Sea Gripen ราคาลำละ 50 ล้านเหรียญ ค่าใช้จ่ายต่อชั่วโมงบิน 6,000 เหรียญ อายุใช้งาน 8,000 ชั่วโมงบิน/ลำ

นั้นหมายถึง ตลอดอายุใช้งานของ Sea Gripen จะมีค่าใช้จ่ายรวมทั้งสิ้น 48 ล้านเหรียญต่อลำ  รวมค่าใช้จ่ายของ Sea Gripen ต่อ 1 ลำ ตั้งแต่วันที่ซื้อ ถึงวันปลดประจำการ จะมีค่าใช้จ่าย รวมทั้งสิ้น 98 ล้านเหรียญ ถ้า ทร. ประจำการ รวม 6 ลำ จะมีค่าใช้จ่ายรวมทั้งสิ้น 588 ล้านเหรียญ

สมมติ

ราคาซื้อ F-35B ราคาลำละ 100 ล้านเหรียญ ค่าใช้จ่ายต่อชั่วโมงบิน 10,000 เหรียญ อายุใช้งาน 8,000 ชั่วโมงบิน/ลำ

นั้นหมายถึง ตลอดอายุใช้งานของ F-35B จะมีค่าใช้จ่ายรวมทั้งสิ้น 80 ล้านเหรียญต่อลำ  รวมค่าใช้จ่ายของ F-35B ต่อ 1 ลำ ตั้งแต่วันที่ซื้อ ถึงวันปลดประจำการ จะมีค่าใช้จ่าย รวมทั้งสิ้น 180 ล้านเหรียญ ถ้า ทร. ประจำการ รวม 6 ลำ จะมีค่าใช้จ่ายรวมทั้งสิ้น 1,080 ล้านเหรียญ

นั่นคือ Sea Gripen จะมีค่าใช้จ่ายประหยัดกว่า 492 ล้านเหรียญ ตอลดอายุการใช้งาน

ซึ่งตัวเลขที่ประหยัด จำนวน 492 ล้านเหรียญ นี่แหล่ะครับว่า ค่าใช้จ่ายในการปรับปรุง และดัดแปลง ของ 911 นั้น จะมีมูลค่าเท่าไหร่....ซึ่งจะเป็นตัวตัดสินใจว่า ควรจะเลือกแบบใดกับ 911 ครับ...

ภาพตัวอย่างครับ เผื่อ ทร. เอาไว้ฝึก เกี่ยวสลิง...

แต่ก่อนการที่ตัดสินใจเรื่อง ตัวเลข หรือ มูลค่านั้น....มันก็ต้องศึกษาและออกแบบว่า 911 สามารถที่จะดัดแปลงตัวเรือ เพื่อรองรับอากาศยานแบบ STOBAR ได้ในแง่ การวิศวกรรม ที่ได้ทำแบบทดลองแสดงค่าในระดับที่มีข้อมูลในการตัดสินใจ...และก่อนที่จะศึกษาและออก แสดงผลดังกล่าวได้...มันก็ต้องมี ความต้องการของ ทร. ก่อนว่า...มีความต้องการ เรือบรรทุกเครื่องบิน หรือไม่ก่อนน่ะครับ

     ตามเทรนที่จะมาในอนาคตอันใกล้  ท่าทางเรือบรรทุกบ. STOBAR นี่จะมาแรงเน๊อะ   ชาติภูมิภาคเอเชียใหญ่ๆหรือร่ำรวยต่างก็ลงทุนในเทรนนี้    เรือบรรทุกบ.  STOBAR   เรือฟรีเกตหรือเรือพิฆาตระบบอำนวยการรบรวมการแบบ Agis  APAR หรือแนวเดียวกัน    เรือดำน้ำระบบปิด AIP       แต่ละประเทศทุ่มเทกำลังเงินหลายแสนล้านบาทในแต่ละโครงการ       เพื่อเสริมอำนาจทางทะเล   รักษาเขตแดนผลประโยชน์ของตน        และประเทศเราก็อยู่ในย่านที่กองเรือประเทศเหล่านี้แล่นเพ่นพ่านไปทั่ว  

        ในมุมมองแบบผมการมีกำลังรบที่ทรงอำนาจก็เหมือนการมีกิจการค้าขายขนาดใหญ่ที่มีความพร้อมสูง      ส่วนแบ่งทางการตลาดและผลประโยชน์จากกำไรก้เปรียบได้กับเขตแดนของประเทศ   หรือเชตอิทธิพลทางเศรษฐกิจของประเทศ      การลงทุนในเครื่องจักรใหม่ๆเทคโนโลยีใหม่เพื่อความได้เปรียบทางการค้าก็เหมือนกับการลงทุนในยุทโธปกรณ์และโครงสร้างอุตสาหกรรมทหาร       การรบชนะและสามารถช่วงชิงผลประโยชน์มหาศาลมาให้ประชาชนทั้งประเทศได้เสพสุขก็เปรียบกับการต่อสู้ทางการค้าเพื่อแย่งส่วนแบ่งตลาดกันเพื่อสร้างผลประโยชน์ตอบแทนแก่ทั้งผู้ถือหุ้นและพนักงานในบริษัท        

     การลงทุนใหม่ๆเพื่อตามเทรนสินค้าใหม่ๆเพื่อรัษาไว้ซึ่งกิจการที่เป็นผู้นำตลาดเสมอย่อมมีสิ่งควบคู่กันมา   นั่นคือ   ความเสี่ยงต่อสิ่งที่เรียกว่าอนาคตที่ไม่แน่นอนสูง    เฉกเช่นกันกับการลงทุนจัดหายุทโธปกรณ์ทางทหารหรือสร้างอุตสาหกรรมทหาร    เพื่อดำรงไว้ซึ่งความได้เปรียบและรักษาไว้ซึ่งความเป็นชาติชั้นนำ    ย่อมมีความเสี่ยงสูงเช่นกัน   ตัวอย่าง

      ช่วงญี่ปุ่นก่อนกระโดดเข้าสงครามโลกครั้งที่สอง    ได้มีการถกเถียงกันอย่างหนักดุเดือดในเรื่องการจัดหาเรือรบเพื่อเตรียมการรับมือสงครามที่มีทีท่าว่าจะมาถึงในไม่ช้า     มีสองแนว   แนวแรกยังคงยึดมั่นในสิ่งเดิมนั่นคือกองเรือประจัญบาน    ซึ่งกองเรือประจัญบานของญี่ปุ่นได้ฝากผลงานไว้ตั้งแต่สมัยรบกับทั้งจีนและรัสเซีย       

   กับอีกแนวทางหนึ่งซึ่งเป็นแนวทางใหม่และกำลังเป็นเทรนที่มาแรง    นั่นคือ   เรือบรรทุกเครื่องบิน      

การลงทุนคราวนั้นนอกจากต้องใช้เงินมหาศาลซึ่งต้องมีความเสี่ยงทางอุตสาหกรรมอย่างมากแล้ว    ยังต้องเสี่ยงสูงมากที่ว่าไม่ใครทราบได้ว่ากองเรือบรรทุกบ.จะให้ผลอย่างที่คุยกันบนโต๊ะได้หรือเปล่า    ในขณะที่เรือประจัญบานมีผลงานมาแล้วในอดีต    จะรู้ได้ก็ต่อเมื่อกองเรือรบเข้าสู่สมรภูมิเท่านั้น    ซึ่งถ้าเลือกกองเรือบรรทุกบ. ก็จะเป็นเสี่ยงอย่างสูงที่ฝากอำนาจการยิงทั้งหมดไว้ที่เรือบรรทุกบ.แทน      เพราะถ้าแพ้หมายถึงประเทศสูญสิ้น 

       แต่ในที่สุดผู้นำทัพเรือญี่ปุ่นก็ตัดสินใจเลือกกองเรือบรรทุกบ. ให้มาเป็นกำลังหลักที่ให้อำนาจการยิงแทนกองเรือประจัญบาน(ซึ่งตอนนั้นก็มีอยู่หลายสิบลำเลยทีเดียว)          

     ถ้ามองในแง่การค้า    กองเรือบรรทุกบ. คือสินค้าใหม่ที่ต้องทดลองตลาดว่าไปได้สวยไหม   เพื่อทดแทนสินค้าเก่าที่วางขายอยู่     ไม่มีใครทราบได้ว่ามันจะไปได้สวยหรือไม่    ถ้าพลาดนั่นอาจหมายถึงกิจการต้องล้ม   

แต่พวกญี่ปุ่นก็ตัดสินใจได้ถูกต้อง    กองเรือบรรทุกบ.  แสดงอำนาจการยิงแบบใหม่ที่ไม่มีใครเคยพบเจอ   แม้แต่เรือประจันบานอันทรงพลังก็กลายเป็นแค่เป้าซ้อมยืง   

     เฉกเช่นกันครับ    การที่ราจะตามเทรนของการมีเรือบรรทุกบ.แบบ  STOBAR ที่ได้รับความนิยมอย่างมากในชาติเอเชีย    มีความจำเป็นที่เราจะต้องเสี่ยง   เสี่ยงที่จะจัดหาเรือบรรทุกบ.  STOBAR   เสี่ยงที่จะดัดแปลงเรือบรรทุกบ.สกีจัมพ์ให้เป็น STOBAR     เสี่ยงที่จะต้องเอาเงินนับหมื่อๆล้านไปลงทุนร่วมกับต่างชาติเพื่อจัดหาเครื่องบินรบที่เหมาะสมกับเรือแบบ  STOBAR     เสี่ยงที่ต้องทุ่มเงินจัดหาเรือป้องกันภัยทางอากาศ     เพื่อคุ้มกันมัน      

แต่สิ่งที่จ่ายไปนั้นก็จะได้มาซึ่งความชำนาญในการดัดแปลงต่อเติมหรือสร้างเรือบรรทุกบ. STOBAR    ได้มาซึ่งอุตสาหกรรมเครื่องบินรบที่เราต้องการเพื่อเสริมอำนาจแก่กองทัพ     เพื่อรักษาไว้ซึ่งผลประโยชน์ของชาติและความเป็นชาติผู้นำในภูมิภาคนี้ต่อไป      ถ้าไม่เสี่ยง      ก็ต้องก้มหน้ายอมรับความเป็นผู้ตามและปล่อยให้ชาติอื่นที่กล้าเสี่ยงขึ้นเป็นผู้นำและครองไว้ซึ่งอำนาจและผลประโยชน์ที่เหนือเรา       

    เสี่ยงมากได้มาก    เสี่ยงน้อยได้น้อย     ไม่สี่ยงเลยไม่ได้อะไรเลย        ต้องตัดสินใจเลือกเอาล่ะครับ

ภาพยกตัวอย่างน่ะครับ

 ตัวอย่างที่ 1

อาจจะต้องใช้งบประมาณปรับปรุงถึง 7,750 ล้านบาท เพื่อรองรับการใช้งาน  Sea Gripen จำนวน 6 ลำ

แต่จะใช้งบประมาณปรับปรุงเพียง 620 ล้านบาท  สำหรับการใช้งาน F-35B จำนวน 6 ลำ แต่เมื่อคำนวณถึงค่าใช้จ่ายตลอดอายุใช้งานแล้ว  กลับกลายเป็นว่า  Sea Gripen ประหยัดงบประมาณตลอดอายุการใช้งานกว่า 8,100 ล้านบาท โดยคุณลักษณะก็ได้ครบตามความต้องการของ ทร. ดังนั้น ซี กรีพเพน จึงควรจะเป็นตัวเลือก

ตัวอย่างที่ 2

แม้ราคา Sea Gripen มีราคาต่ำกว่า F-35B  แต่ก็ยังมีมูลค่าต่ำไม่พอ เพราะเมื่อรวมค่าปรับปรุงเรืออีกจำนวน 7,750 ล้านบาท กลับกลายเป็นว่า F-35B ยังมีค่าใช้จ่ายตลอดอายุใช้งาน ถูกกว่า....F-35B จึงเหมาะแก่การเป็นตัวเลือก....

 ตัวอย่างการต้องมีการ ศึกษา ทั้งรูปแบบทางวิศวกรรม และ งบประมาณ ที่ออกข้อมูลมาได้ พอที่จะตัดสินใจเลือกแนวทางใด ทางหนึ่ง....หรือ ซื้อเรือใหม่....

    สิ่งที่ป๋าจูลอธิบายไปเมื่อกี้นี้เป็นเรื่องของการบริหารความเสี่ยงของโครงการ  และความคุ้มค่าที่ความเสี่ยงนั้น   ทำไปเพื่อลดความเสี่ยงและเพิ่มความเป็นไปได้ของโครงการครับ   มีรายละเอียดในขั้นตอนการพิจารณาก่อนลงมือเยอะมากแน่นอนครับ    ถึงจะตัดสินใจได้ว่าคุ้มหรือไม่ที่จะเสี่ยง

AAG_th1 เมื่อวันที่ 20/02/2012 18:29:55